ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 7
Chapter 7
เช้าวันต่อมาที่บ้านพักของจีอ็อตโต้
ซาเซียตื่นแต่เช้าเหมือนเช่นเคย แต่ว่าวันนี้กลับมีอะไรที่แตกต่างออกไป
เธอเป็นคนทำอาหารเพียงคนเดียวพร้อมทั้งเตรียมทุกอย่างลงบนโต๊ะอาหารภายในห้องอาหารอย่างเรียบร้อยทันทีที่เธอวางจานอาหารสุดท้ายลงจีก็ได้เข้ามา
" อรุณสวัสดิ์ซาเซีย ขอโทษที่พี่ลงมาช้า "
" อรุณสวัสดิ์คะพี่จี ไม่เป็นไรหรอกคะ งั้นหนูไปล่ะนะฝากอาหารเช้าด้วย "
" อืม เดินทางดีๆล่ะ "
จีเดินมาส่งน้องสาวหน้าบ้านก่อนจะเดินกลับไปเผื่อไปดูอาหารเช้าที่ซาเซียได้เตรียมไว้
ณ ย่านตลาด
ซาเซียได้แวะซื้อของระหว่างทางไปห้องเสื้อ
ทันทีที่เธอกำลังเดินอยู่ก็โดนใครที่ไหนไม่รู้ประกบหลังและปิดปากเธอเอาไว้
หมับ!
' หะ..ขะ..ใครกันน่ะ!? '
" อยู่นิ่งๆสาวน้อย ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอหน่อยน่ะ "
ว่าแล้วก็ลากเข้าไปในซอยที่ลับตาคนถึงคนจะเห็นได้แต่ก็ไม่มีใครเข้ามายุ่งแน่นอน
ทันทีที่พาซาเซียหลบจากสายตาซาเซียก็เห็นคนที่พามา
" คุณ..คุณจะทำอะไรฉันน่ะ "
" แหม~เธอนี่สวยดีนี่ ไม่คิดว่าจะจับลูกน้องฉันเข้าตารางได้นะ "
" อ๋อ! คุณคงเป็นหัวหน้าคนเมื่อวานและเป็นคนก่อเหตุเองสินะ "
" ถ้าใช่จะทำไมสาวน้อย....
ชิ้ง!
" ในเมื่อเธอ....กำลังจะตายแล้วน่ะ "
ว่าแล้วชายวัยกลางคนที่ได้นำมีดสั้นออกมาพุ่งเข้าซาเซีย
แต่ว่าซาเซียหลบได้ทันแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ให้เธอพักหายใจ
ชายวัยกลางคนจับบีบคอเธอเอาไว้ก่อนจะเตรียมฆ่าเธออีกครั้ง
' หะ..หายใจไม่ออก! ไม่ไหวแบบนี้แย่แน่!! '
ผัวะ!!
" ไม่ไหวๆ แบบนี้มันก็ลำบากฉันสิเนี้ย~
แค่วันนี้ฉันรู้สึกอยากทานเจลาโต้เท่านั้นเองนะ
ไม่คิดว่าจะมาเจอเรื่องแบบนี้เลย "
แค่กๆ แค่กๆ ' สะ..เสียงนี้ ' " พี่แรมโพ!! "
ทันทีที่ซาเซียหลุดจากเงื่อมมือของชายวัยกลางคนเธอจึงมองคนตรงหน้า
แรมโพที่กำลังยืนเกาหัวเล็กน้อยกับกระทะใบใหญ่ใบหนึ่งที่ตอนนี้เข้ามาและจับแขนซาเซียให้ลุกขึ้น
" เอาล่ะ ไปกันได้แล้ว...มันเสียเวลาซื้อเจลาโต้ของผมนะ "
แรมโพลากซาเซียออกมาทันทีโดยไม่ถามเจ้าตัวที่เขาลากออกมาด้วยเลย
จนเมื่อใกล้จะถึงร้านที่แรมโพจะไปซื้อไอศครีมจึงปล่อยมือซาเซียออก
" เฮ้อ~ ให้ตายสินี่ถ้าผมไม่ไปอยู่แถวนั้นเธอคงเละแน่ๆ แต่ก็นะ~ ไม่ไหวๆ "
" หนูขอบคุณพี่แรมโพมากเลยนะคะ งั้นหนูจะเลี้ยงเจลาโต้ตอบแทนดีไหมคะ "
" เฮ้ๆฉันไม่ใช่เด็กๆนะที่จะล่อด้วยขนม.......แต่จะเลี้ยงฉันจริงๆน่ะหรอ "
" ฮิฮิฮิ แน่นอนคะ...ป่ะๆรีบๆไปดีกว่านะคะ "
ซาเซียยิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะเดินนำหน้าเพื่อตรงไปซื้อไอศครีมให้แรมโพที่ช่วยเธอเอาไว้
ไม่นานทั้งสองก็มานั่งทานไอศครีมกันข้างสระน้ำพุใกล้ๆสวนสาธารณะหลังจากซื้อไอศครีมแล้ว
" ขอบคุณสำหรับเจลาโต้นะ "
" ไม่หรอกคะ หนูต่างหากที่ต้องขอบคุณที่ช่วยเมื่อตอนอยู่ในตลาด
จะว่าไปพี่เนี้ยถ้ากล้าก็เก่งนะคะ "
"กะ...เก่งหรอ/// ฉันเนี้ยนะ..มะ...ไม่มีทางหรอก "
อยู่ๆน้ำเสียงของแรมโพก็เปลี่ยนไป ซาเซียจึงแปลกใจเล็กน้อยก่อนะลุกขึ้น
" เอาเถอะคะ หนูไม่รู้หรอกนะว่าพี่คิดยังไง
แต่ว่าพี่น่ะเก่งที่สุดเมื่อคิดจะปกป้องใครซักคนนะคะ ^^
งั้นหนูไปห้องเสื้อหละนะคะ ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะ
บ็ายบายพี่เองก็กลับบ้านดีๆนะคะ "
ซาเซียว่าอย่างนั้นก่อนจะเดินหายไปกับฝูงชนที่เดินอยู่บนถนน
ส่วนแรมโพได้แต่มองร่างเด็กสาวจนจากไป
ทางด้านจีอ็อตโต้ ในระหว่างที่ซาเซียกำลังทำงานอยู่ที่ห้องเสื้อ
" เฮ้อ...ไม่มีอะไรทำแล้วแปลกๆแหะ อุเกทสึก็ออกไปทำงาน ดีจังเลยนะ "
" นั้นสินะ ว่าแต่นายไม่คิดเรื่องนั้นแล้วหรอ "
จีที่อยู่ในชุดผ้ากันเปื้อนสีขาวกับไม้กวาดบ้านในมือได้เดินมาหาจีอ็อตโต้ที่นั่งอยู่ที่โซฟาอย่างสะบายใจถามด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย
" เรื่องนั้นแน่นอนอยู่แล้ว
อย่างคุณอุเกทสึ...ดูเหมือนว่าเขาจะรักสงบและรักในความยุติธรรมนะ "
" นั้นสินะ หลังจากที่เขาได้ฟังที่เราเล่าเมื่อเช้านี้
แต่จะว่าไปเขาไม่ได้มาประจำไม่ใช่หรอ "
" จริงด้วย อุเกทสึแค่มาดูงาน อีก 3-4 อาทิตย์คงกลับ อืม....จริงสิ!
หนุ่มหัวเขียววันนั้น "
" จะว่าไปซาเซียก็ไม่ได้บอกอะไรนี่นะ "
จีพูดไปพร้อมกับทำความสะอาดทั่วห้อง จีอ็อตโต้ก็นั่งคิดไปเรื่อย
โดยเขาเองก็ใช้ลางสังหรณ์ตนเองเพื่อคิดวิธีรวบรวมสมาชิก
จนเมื่อจีอ็อตโต้สะดุดกับเศษกระดาษที่อยู่ใต้โต๊ะ
" หืม? ...7 ธาตุ นภา วายุ พิรุณ อรุณ เมฆา อัสนี สายหมอก
นี่กระดาษอะไรเนี้ยทำไมถึงมีเขียน...นี่มันลายมือซาเซียไม่ใช่หรอ!?
แถมมีขีดถูกหน้า.... "
" นภา วายุ พิรุณ เมฆา อัสนี....? นี่ซาเซียจะขีดถูกหน้าชื่อพวกนี้ทำไมกัน "
" คงไม่ใช่ว่าซาเซียเจอหรอกนะ.... "
จีอ็อตโต้ทำหน้าเหงื่อตกทันทีส่วนจีก็ไม่ต่างกัน
ก่อนที่จีอ็อตโต้จะพับเก็บเข้าที่เดิมไว้
" เอาเถอะ เอาไว้อย่างนี้ก็แล้วกัน มันอาจจะเป็นคำใบ้ก็ได้ "
" แสดงว่าเราอยู่ใกล้พวกเขา "
" ใช่ จริงสิจีฉันมีที่ที่หนึ่งอยากจะพานายไป ไปกับฉันหน่อยสิ "
จีทำหน้าสงสัยก่อนจะพยักหน้ารับไป ก่อนที่ทั้งสองคนจะกลับไปทำงานของตน
จีทำความสะอาด ส่วนจีอ็อตโต้จัดข้าวของให้เรียบร้อยก่อนจะกลับไปที่ห้องเตรียมตัวออกจากที่พักไปยังที่ที่จีอ็อตโต้จะพาไป
To be continued......❤️
ตัวอย่างตอนต่อไป...☀️
สถานที่ที่จีอ็อตโต้พาจีมาดู
" ที่นี่ล่ะ...จะเป็นที่ใหม่ของพวกเรานะ จี "
กับ เหตุการณ์บังเอิญที่ซาเซียได้พบในบาร์ยามค่ำคืนกับอเลาดี้
" วางปืนลงซะ! ไม่งั้นยัยนี่! ตาย!! "
ชายปริศนาที่ช่วยซาเซียในยามวิกฤต
" หยุดทำร้ายผู้อื่นเถอะ มันเป็นบาปต่อตัวเองนะ "
#มาแล้วค่า~~ ^^ กลับมาจากนิยายอื่นๆแล้ว
หลังจากที่ไรต์นำพล็อตที่เคยเขียนลบไป กลับมาแล้ว!!~~ T^T
ถ้าชอบกันฝากคอมเม้นด้วยนะคะ เป็นกำลังใจในการเขียนเรื่องนี้ต่อ
เรื่องอื่นๆของไรต์ด้วยนะ ถึงจะช้าก็ฝากด้วยนะ
จริงด้วย!...หากตอนนี้สั้นไปขออภัยนะคะ T^T บ็ายบาย~~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น