ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เพลงของหัวใจ ความทรงจำของความรัก

    ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3

    • อัปเดตล่าสุด 2 ม.ค. 50


                เฮ้อ!!!เซ็ง ที่บ้านไม่มีอะไรกินเลย อุตส่าห์รีบกลับบ้าน นึกว่าแม่จะเตรียมอาหารไว้ให้แล้ว แต่แม่เพิ่งโทรมาบอกว่า วันนี้จะกลับดึก แง...แล้วฉันจะกินอะไรล่ะเนี่ย ต้มมาม่ากิน ตามแบบฉบับแสตมป์ดีกว่า

                หลังจากอิ่มท้อง อิ่มใจ อิ่มกายแล้ว ก็ถึงเวลาที่จะหาความสุขใส่ตัวบ้างล่ะ เอ...ทำไรดีน้า  เล่นเอ็มดีกว่า

                เอ๊ะ!!!นี่เมล์ใครอ่ะ อยู่ดีๆก็แอดเข้ามา เข้าไปทักสักหน่อยดีกว่า

                ดีค่ะ

                ดีครับ

                อ่าว...เมล์ผู้ชายเหรอ ตั้งชื่อเมล์เหมือนชื่อผู้หญิงเลย แต่เอาเถอะ จะชาย หญิง กะเทย ตุ๊ด ฉันก็คุยทั้งนั้นล่ะ

                ใครคะ

                ข้าวคั่วครับ

                ข้าวคั่วเหรอ เอ...ชื่อคุ้นๆนะ เหมือนเคยได้ยิน

                เอ่อ...อยู่มหาลัยเดนติสเต้มั๊ยค่ะ

                ฉันสงสัยจริงๆว่าใครเป็นคนตั้งชื่อมหาลัยที่ฉันอยู่ ชื่ออย่างกะยี่ห้อยาสีฟัน

                ครับ

                หา!!!อยู่มหาลัยเดียวกับฉันด้วย

                อยู่ปีไหนคะ

                ปี 4 ครับ

                โห!!!ปี 4 แล้วเหรอ งั้นก็แสดงว่า เป็นรุ่นพี่ฉันน่ะสิ

                คุณล่ะครับ ชื่ออะไร

                แสตมป์ค่ะ

                ชื่อคุ้นๆนะครับ

                สงสัยชื่อฉันคงเชยน่ะค่ะ

                ไม่หรอกครับ ชื่อคุณน่ารักออก

                กริ๊ง กริ๊ง เอ๊ะ!!! เสียงโทรศัพท์นี่นา ใครโทรมานะ

                งั้น บายก่อนนะค่ะ พอดีว่ามีเพื่อนโทรศัพท์มาน่ะ

                ครับ บายครับ หวังว่าเราคงได้เจอกันนะครับ

                อืม เช่นกันค่ะ

                เอ...เบอร์ใครนะ ไม่คุ้นเลย

                สวัสดีค่ะ แตมป์พูดค่ะ

                เป็นแฟนกับฉันนะ

                เฮ้ย!!!อยู่ดีๆก็มาบอกให้เราเป็นแฟนด้วย ใครกันนะ อ๋อ รู้แล้ว ที่แท้ก็ไอ้พวกโรคจิตที่ชอบแกล้งชาวบ้านเขานี่เอง

                นี่ คุณเป็นใคร ถ้าว่างนัก ก็ไปเข้าส้วมซะไป จะได้ปลดทุกข์ซะ

                เอ...มันเกี่ยวกันมั๊ยเนี่ย

                ก็ว่างไง ถึงได้โทรมาหาคุณ นี่คุณจำเสียงผมไม่ได้จริงๆเหรอ

                แล้วคุณเป็นใคร ทำไมฉันต้องจำเสียงคุณให้ได้ด้วย

                ก็ คนที่ช่วยคุณไว้ ไม่ให้คุณโดนทำโทษไงล่ะ

                คนที่ช่วยฉันไว้งั้นเหรอ แต่...ไม่หรอก ไม่ใช่แน่ๆ เป็นไปไม่ได้ ต้องไม่ใช่นายสันกำแพงแน่ๆ นายไม่มีทางรู้เบอร์โทรศัพท์ฉันได้หรอก

                แล้วนายรู้เบอร์โทรศัพท์ฉันได้ไง

                ประธานคณะก็ต้องรู้ข้อมูลทุกอย่างอยู่แล้วหนิ

                อ๊าย....นี่นายแอบไปดูแฟ้มประวัติส่วนตัวฉันเหรอ นายมันเลว เลว เลวมากๆ คนอย่างนาย อย่าหวังเลยว่าจะได้เป็นแฟนกับฉัน

                ว่าไงล่ะคุณ ตกลงจะเป็นแฟนกับผมไหม

                ไม่ ฉันไม่มีทางเป็นแฟนกับคนอย่างนายเด็ดขาด

                ทันทีที่ฉันพูดจบ ฉันก็รีบกดวางหูโทรศัพท์ และปิดเครื่อง ขืนไม่ปิดนายนั่นก็มีหวังโทรมาอีกแน่ นายเป็นใครกันแน่นะ ทำไมถึงต้องเข้ามาวุ่นวายในชีวิตฉันด้วย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×