คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2
ตอนที่ 2
ห้างสรรพสินค้าที่เกาหลีนี่โหญ่จังแห๊ะ เดินทั้งวันนี้จนเดินทั่วไหม๊เนี้ย ตอนนี้ฉันมาดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้าใกล้บ้าน มาคนเดียว เดินคนเดียว เหงาคนเดียว สรุปคนอยู่คนเดียว อยู่บ้านก็ไม่มีอะไรทำ มาเดินเหล่หนุ่มๆกาหลีดีกว่า เพื่อจะได้ติดกระเป๋ากลับเมืองไทยบ้าง ^_^ (คนนะย๊ะ ไม่ใช่สิ่งของจะได้เอาเข้ากระเป๋าได้)
อ๊ะ นั้นมันหนังเรื่อง Wlof Boy นี่ ว๊ายยย > < อยากบอกว่าฉันอยากดูหนังเรื่องนี้มากกกกกกกกก >//< จุงกิพระเอกในดวงใจของฉันแสดงเรื่องนี้ด้วยแหละคร้า ตอนดูทีเซอร์นะ จุงกกิหล่อสุดๆไปเลยอ่ะ >//< ต้องดูค่ะอยากนี้ต้องดู พลาดไม่ได้แล้วววว แล้วฉันจะมายืนเพ้ออยู่หน้ารูปจุงกิทำไมเนี้ย = =! ไปซื้อตั๋วดีกว่า > <
เป็นเพราะหนังเรื่องนี้กระแสค่อนข้างแรง ทำให้ตั๋วหนังแบบธรรมดาหมด ฉันก็เลยต้องซื้อตั๋วที่มีราคาแพงขึ้น โรงหนังที่ค่อนข้างดีกว่า ไม่เป็นไรเพื่อจุงกิ นามิ ยอมได้คร้าาาา แต่ว่าคนข้างๆ ฉันนี่ซิ แต่งตัวแปลกไปป๊ะ ใส่หมวก ใส่ผ้าพันคน แค่ผ้าพันคอก็แทบจะปิดหน้าหมดอยู่แหละ ยังจะใส่หมวกอีก จะมองเห็นไหม๊เนี้ย
หนังดำเนินเรื่องมาถึงช่วงท้ายๆแล้ว มีทั้งน้ำตาและเสียงหัวเราะ แต่ฉันไม่ค่อยมีสมาธิดูหนังเลย รู้สึกเหมือนอีตาคนที่นั่งข้างๆ จะหันมามองฉันยังไงไม่รู้อ่ะ คงไม่ใช่พวกโรคจิตหรอกนะT^T
ฉันตัดสินใจหันไปมองเค้า เพราะอยากมั่นใจว่าเค้ามองฉันอยู่จริงไหม๊ จะได้ไม่ต้องระแวง
“ (O.O) ” อ๊ะ!! O.O เค้ามองอยู่จริงๆด้วย เค้าโค้งให้ฉันด้วย หน้ากลัวจัง “มาคนเดียวหรอครับ” เค้าหันมาทางฉัน ถามใคร พูดกับใครค่ะ พูดกัยฉันหรอ (- - )( - -)(- - )( - -) ให้ตายเหอะ ฉันจะร้องหายแล้วนะ น่ากลัวอ่ะ
“.........”
“นี่ๆๆ ได้ยินไหม๊” ไม่ๆๆ ฉันไม่อยากได้ยิน
“.........”
“นามิๆ ” อย่ามาเรียกฉันนะ >< ฉันไม่รู้จักแก
“......” ฉันเริ่มนั้งตัวเกร่ง ไม่น่ามาคนเดียวเลยยยยย T^T
“นามิ เป็นไรรึป่าว นั้งตัวแข็งเชียว” ก็กลัวแกนั้นแหละ> < เอ๊ะ!! ว่าแต่ไอบ้านี้มันรู้จักฉันได้ไงฟร่ะO.O รึว่า.........มันจะมีองค์ สามารถหยั่งรู้ชื่อคนได้ > < น่ากลัวววววว หนังจบแล้ว รีบเผ่นดีกว่า> <
“นามิ! นามิ!!! เดี๋ยวซิ” เสียงไอ้บ้านี่คุ้นๆแห๊ะ ช่างเหอะตอนนี้หนีก่อนดีกว่า >< หมับ!!! ฉันยังก้าวไปไม่ได้กี่ก้าวเลย ไอ้บ้านนี่ มันไวชะมัด แถมมันยังมาจับฉันไว้อีก T^T
“อย่ามายุ้งกับฉันนะ!! ฉันไม่รู้จักแก!! ไอ้บ้า!! ไอ้โรคจิต!!!! ><….บราๆๆ”ฉันหลับหูหลับตาพูดไม่ หยั้ง เพื่อให้มันใจอ่อนยอมปล่อยฉันไป หรือบางทีมันอาจจะรำคาญฉันแล้วปล่อยฉันก็ได้ T^T “ถ้าแกไม่ปล่อยฉัน ฉันจะร้องไห้แล้วนร้าาาาา T^T”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” หัวเราะ!! มันหัวเราะหรอ!! ฉันจะร้องจริงนะโว้ย T^T “ถ้าเธอโดน ไอ้บ้าโรคจิตจับเธอไว้ เธอจะร้องไห้เพื่อให้มันปล่อยเธอหรอ??”
“ก็ใช่นะซิ!!!!” เอ๊ะ!! O.O นั้นๆ นั้นมันแบคฮยอยโอ้ปป้านี่ ฉันค่อยลืมตาขึ้นมาดูไอ้บ้าโรคจิตที่มาจับแขนฉันไว้ >_0
“อันยอง ^^”
“(OoO)” อึ้ง!! แปป
“(^-^)”
“(OoO)” นี่ ที่ฉันด่าไปเมื่อกี้ ฉันด่าแบคฮยอยโอปป้า หรอเนี้ย อายมากกกกก พูดเลย -^-
“กว่าจะเงยหน้ามามองฉันได้นะ ^^”
“ก็ใครจะไปรู้แหละว่าเป็นพี่อ่ะ เล่นปิดหน้าจนเหลือแค่ลูกตา ใครจะไปจำได้”
“ฮ่าๆๆ ก็ฉันไม่อยากให้ใครจำได้นิ ^ ^ แล้วนี่เธอมาคนเดียวหรอ”
“ค่ะ เฮียไม่อยู่บ้านฉันก็เลยออกมาเล่น”
“อ้อๆ ^^”
“เป็นเพราะพี่เลย!!”
“เป็นเพราะฉัน?”
“ใช่ เพราะพี่ ฉันเลยดูหนังไม่รู้เรื่องเลย ==”
“เกี่ยวไร? เธอนั้นแหละเข้าใจผิดเอง”
“ก็ถ้าพี่ไม่พลางตัว ฉันก็ไม่เข้าใจผิดคิดว่าพี่เป็นโรคจิตหรอก”
“OK ฉันผิดก็ได้ นั้นฉันของไถ่โทษ โดยการเลี้ยงข้าวเธอ ดีม๊ะ” ฉันไม่ได้หูฝาดใช่ม๊ะ นี่ฉันจะได้นั้งกินข้าวสองต่อสองกันไอดอลหรอเนี้ย >< เขินจุง ฉันคงกินไรไม่ได้มากแน่เลย
“พี่พูดจริงนะ”
“อืมมม เลือมมาได้เลยว่าอยากกินร้านไหน มือนี่ป๋าเลี้ยงเอง ^-^”
เอิ่ม!! มากินกันแค่สองคน แต่ไหงรู้สึกเหมือนมากันเป็นสิบคนเลยล่ะ จะมองไรกันนักหนา รึว่าคนในร้านจะจำแบคฮยอนโอปป้าได้ ...........ไม่มั้ง!! ปิดหน้าขนาดนี้ ใครจะไปจำได้ หรือว่ามองเพราะว่า เจ๊แกปิดเยอะไป
“เอ้ยแก! ผู้ชายคนนี้ใช่ดาราป่าวว่ะ หน้าตาคุ้นๆ” เสียงเด็กผู้หญิงโต๊ะข้างๆ กระสิบกระซาบกันอยู่สองคน เฮ้ย! จำได้จริงอ่ะ ปิดหน้าขนาดนี่แล้วนะเนี้ย
“อาจจะใช่ก็ได้นะ ปิดหน้าอัมพลางขนาดนี่ คนธรรมดาเค้าไม่ทำกันหลอก” ก็จริง คนธรรมดาที่ไหนเอาผ้ามันพันหน้าตัวเองจนเหลือแค่ลูกตา แถมยังใส่หมวกอีก แต่ว่าหล่อ อภัยได้ค่ะ ^-^
“ขอดูหน้าชัดๆอีกทีเหอะ” ว่าคุณน้องผู้หญิงโต๊ะข้างๆ ก็หันมาจ้องแบคฮยอนโอปป้าตาเขม่ง เจ้าตัวก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเอาซะเลย มั่วแต่มองแต่ดูเมณูอยู่นั้นแหละ พี่ค่ะ พี่จะดูอิเด็กบ้านั้นกินด้วยสายตาแล้วค่ะ
“เฮ้ย นั้นมันแบคฮยอน ‘เอ็กโซ่’ นี่หว่า” ปิ๊ง! ป่อง! ถูกต้องนะคร้าบบบบ
“อร๊ายยย! จริงอ่ะ” เอาแล้วค่ะ ท่านผู้ชม ชะนีสองตัวกำลังกระดี๊ กระด๊าใหญ่แล้วคร้าาา สงสัยนางทั้งสองจะเป็นแฟนคลับของ ‘เอ็กโซ่’ นะเนี้ย
“ว่าแต่ โอปป้ามากะใครอ่ะ”
พรึบ!!! รู้สึกเหมือนกำลังถูกจ้องด้วยรังสีอัมหิต งานจะเข้าไหมเนี้ย นามิ!! T-T
“เดี๊ยวพี่ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” แบคฮยอนโอปป้า ไม่นะ พี่จะไปตอนนี้ไม่ได้นะ ถ้าพี่ไปฉันอาจตายได้
“เอ่อ...ค่ะ ตามสบายค่ะ” แต่ใจจริงไม่ได้อยากให้ไปเลยอ่ะ T^T เอาไงดี โอปป้าไปแล้ว....นั้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไปแล้วกัน
“นี่เธอ! ” ใครๆ เรียกใคร สงสัยเรียกพนักงาน คงไม่ใช่เรา(มั้ง)
“หูหนวกรึไง” คราวนี้ไม่พูดอย่างเดียว ชะนีตัวแรกเดินเข้ามายื่นมองหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง
“ฉันหรอ” ฉันทำหน้าใสซื่อสุด พร้อมกับชี้หน้าตัวเอง
“ก็ใช่นะสิ คิดว่าใครอีกล่ะยัยโง่!!” อืมมมม มาแล้วดอกแรก เย็นไว้นามิ ท่องไว้ว่าเราเป็นนางเอกผู้ใส่ซื้อ ใจเย็นๆ
“เธอเป็นใคร กล้าดียังไงมากินข้าวกับแบคฮยอนโอป้าของฉันแบบสองต่อสอง” ชะนีตัวที่สองเดินเข้ามาสมทบ เย็นไว้นามิ แอ็บหน้าใสซื้อไว้ “อย่าบอกนะว่าเป็นน้องสาวของแบคฮยอนโอปป้า เพราะพี่เค้าไม่น่าจะมีน้องสาวหน้าตาขี้เหล่อย่างเธอ”
พุ้งมาอีกหนึ่งดอกแล้วคร้า เริ่มจะไม่ไหวแล้วนร้าาาา
“นี่! ฉันขอเตือนนะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว อย่ามายุ้งกับโอปป้าของพวกเรา” ชะนี ตัวที่หนึ่งพูดเสริม
“เราจะให้เวลาเธอ 2 นาที รีบเอาหน้าขี้เหล่ๆคลานออกไปจากร้านนี้ซะ ก่อนที่เราจะอารมณ์ไม่ดีไปมากกว่านี้” ปิดท้ายด้วยชะนีตัวที่สอง
ผึ่ง!!! เสียงเส้นความอดทนของฉันขาดสะบั้น คำก็ขี้เหล่ สองคำก็ขี้เหล่ นามิจะไม่ทน ด่าอะไรก็ไม่โกรธเท่าด่าว่าขี้เหล่!
จากที่นั่งปั้นหน้าใส่ซื่อมาได้ไม่นาน ฉันก็หันไปมองนางชะนีสองคนนั้นด้วยหางตาที่กรีดอายลายเนอร์มาเพื่อเพิ่มความเฉี่ยว ท่านั้งที่แสนจะเป็นคุณหนูผู้เรียนร้อย เริ่มยกขึ้นมาไขว้ห้างพร้อมกับนั้งกอดอกอย่างกับนางร้ายละครหลังข่าว ก็บอกแล้วไงว่า ‘นามิจะไม่ทน’
“ทำไมฉันต้องออกจากร้านนี้ด้วย ญาติฝ่านไหนของเธอเป็นเจ้าของร้านหรอ ถึงมาสั่งให้ฉันออกจาร้าน” ชะนีสองคนนั้นสะดุ้งเล็กน้อยที่เห็นท่าทางที่เปลี่ยนไปของฉัน
“ก็เพราะ!หน้าอย่างแกไม่มีสิทธิ์มานั้งโต๊ะเดียวกะแบคฮยอนโอปป้านะสิ ยัยโง่!!!!” ไม่พูดปล่าว ยัยชะนีตัวที่สองหยิบแก้วน้ำขึ้นมาสาดใส่ฉันอย่างแรง
ซ่า!!!!!!!!!!
ฉันลุกขึ้นยื่นด้วยความตกใจ! มันจะเกินไปแล้วนะเฟ้ย!! ฉันหยินน้ำซุปร้อนๆ ที่ว่างอยู่บนโต๊ะ ซาดไปที่นัง ชะนีสองตัวนั้นคืน
“กรี๊ดดด นี่แกกล้าดียังไงห๊ะ!” แล้วจะให้แกทำฉันอยู่ฝ่ายเดียวรึไงฟร่ะ !!
เพี้ยะ!! หน้าฉันหันไปตามร้องตบของยัยชะนีตัวแรก แก แกตบฉัน!!!
เพี้ยะ ๆ
ตุบๆ
พรั่ก ๆๆ
เราเริ่มเปิดศึกกันอย่างเป็นทางการ ยัยชะนีตัวที่ 1 ได้โอกาสเข้ามาจับแขนของฉันไว้ทั้งสองข้าง ฉันพยายามดิ้น แต่ยัยชะนีนี่แรงเยอะเป็นบ้าเลย ฮึ่ย!! ชะนีตัวทีสองที่ฉันเพิ่งทีบ ไปเต็มๆทีน ตั้งหลักได้ ก็เตรียมวิ่งเข้ามาตบฉัน ไม่รอดแน่ตรู!! ฉันหลับตาปี้ เมื่อเห็นว่าฝ่ามือพิฆาต กำลังจะมาประทะหน้าของฉัน ><
เพี้ยะ!!!!!
โอ้ววว คุณพระ เสียงมันดังมากก นี่หน้าฉันคงปวมไป 8 เดือนแน่ มันคงแรงมากๆๆ แน่เลยมันเลยชา จนฉันไม่รู้สึกอะไรเลย
ยัยชะนีตัวที่หนึ่ง ค่อยปล่อยแขนฉัน
“อ อ โอปป้า....” ชะนีตัวที่หนึ่งพูดขึ้นด้วยน้ำเสียง แผ่วเบา
“......”
“.....” ทุกอย่างเงียบไปชั่วขณะ แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ยัยนั้นเรียกใครนะ รึว่า ... เสียงตบเมื่อกี้ โดนเข้าที่หน้าของแบคฮยอยโอปป้า ไม่ใช่หรอ ถึงว่าฉันไม่เจ็บเลย ว่าแต่ พี่เข้ามาแทรงกลางระหว่างฉันกับยัยชะนีนี่ตั้งแต่เมื่อไรเนี้ย O.O
BackHyun Talk
หลังจากที่ผมออกจากห้องน้ำ ผมก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย ผมจึงเดินมาดู ภาพที่ผมเห็นคือ นามิ กำลังถูกผู้หญิงสองคน รุมทึงอยู่กลางร้าน ผมตกใจจนทำอะไรไม่ถูก จนกระทั่ง ผู้หญิ่งคนหนึ่งกำลังจะวิ่งเข้าไปทำร้ายนามิ ผมรีบวิ่งเข้าไปเพื่อหยุด เหตุการณ์บ้าๆนี่
เพี้ยะ!!! ผมหันไปตามแรงตบ ใช่แล้วคลับ ผมโดนผู้หญิงที่กำลังวิ่งเข้ามาหวังจะตบนามิ ตบหน้าเข้าจังๆเลย
“อ อ โอปป้า” เสียงผู้หญิข้างหลังเรียกผมด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
“......”
“.....” ผมเงียบ เพื่อสงบอารมณ์ของตัวเอง ที่ตอนนี้พร้อมที่จะระเบิดออกมาสุดๆๆ
“อ อ โอปป้า..... ฉ ฉันขอโทษ ... พี่เป็นไรไหม ” ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมพูดขึ้น ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เธอเป็นแฟนคลับผมเองแหละคลับ ผมจำเธอได้ เธอมักจะมาขอผมถ่ายรูปบ่อยๆ
“.....” ผมมองแฟนคลับตรงหน้า ด้วยแววตาที่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ และหันไปมองนามิ ที่ตอนนี้ ยื่นนิ่งอยู่ข้างหลังผม
“กลับกันเหอะ” ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ และจับมือนามิ เดินออกมาจากร้าน
“โอปป้า! ฮือๆๆ ฉันขอโทษ” เสียงแฟนคลับตะโกนออกมานอกร้าน แต่ตอนนี้ผมไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว ผมรู้แต่ว่าผมโกรธมาก ไม่ต้องมีใครบอกผม ผมก็รู้ว่า ผมเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ บ้าชิบ!! ผมไม่อยากให้ความฝันของผม ไปทำร้ายคนอื่นเลย ผมไม่อยากให้เหตุการณ์เป็นเหมือนเมื่อปีก่อน ผมไม่อยากให้คนรอบตัวผมต้องเป็นเหมือนสาวน้อยคนนั้น
ผมขับรถมาส่งนามิที่บ้าน ตอลดทางไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลย ผมหันไปมองนามิ หน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ มีรอยคราบเลือดที่มุมปาก ผมยุ้งเหยิงไม่เป็นทรง เธอนั้งตัวรีบอยู่ในรถของผม ยิ่งเห็นเธอแล้วผมยิ่งรู้สึกหงุดหงิด ผมไม่โกรธเธอเลยสักนิด แต่ผมไม่ชอบเหตุการณ์บ้าๆนี่เลยให้ตายสิ
เมื่อาถึงหน้าบ้าน นามิไม่พูดอะไรออกมา เธอโค้งให้ผมก่อนเปิดประตูบ้าน เธอจะโกรธผมรึป่าวนะ ผมกำลังเดินตามนามิเข้าไปแต่เธอก็หันมามองผม
“พี่ส่งฉันแค่นี่ก็ได้ค่ะ -_- ”
“...” ผมไม่ฟังที่เธอพูด และเดินนำเธอเข้าไปในบ้าน ผมหยิบกล่องยาออกมาจากตู้ในห้องนั่งเล่น มาที่นี้บ่อยจนรู้ทุกมุมนองบ้านแล้วแหละ
“(- -?) ” นามิ มองมาอย่างงงๆ เหมือนจะถามว่าผมรู้ได้ไงว่ากล่องยาอยู่นั้น
“ มานั่งนี่สิ ” ผมเดินมานั้งที่โซฟา และแกะกล่องยาออก
“เอ่อ.. คือ..”
“( -_-)” นามิพูดอิกอัก เหมือนจะปฎิเสธ ผมหันมองเธอด้วยสายตาที่ยังไม่บ่งบอกความรู้สึกใดๆ เธอจึงยอมมานั้งตามที่ผมบอก บอกตามตรงผู้ยังหงุดหงิดไม่หายเลย
“อ เอ่อ...” ผมดึงมือเธอมาทำแผล แต่เธอก็ดึงมือกลับไป “ฉันทำเองก็ได้ค่ะ”
ผมดึงมือเธอมาอีกครั้ง เธอพยายามดึงออกอยู่นิดหน่อย แต่ผมไม่ยอมปล่อยหรอก ผมใช้สำลีทำความสะอาดรอยขวนที่มือของนามิ
“ขอโทษนะ..” ผมเอ่ยขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน
“ค๊ะ!..ขอโทษหรอ ...ขอโทษเรื่องไรค่ะ??”
“เรื่องที่ร้านอาหารไง” ผมพูดขณะที่ยังก้มหน้าทำแผลให้เธออยู่
“พี่จะขอโทษทำไม พี่ไม่ผิดสักหน่อย”
“แต่ฉันเป็นต้นเหตุ”
“พี่ไม่ได้ให้พวกนั้นมาตบฉันสักหน่อย พี่ไม่ผิดหรอก”
“....”
“ฉันคิดว่าพี่โกรธฉันซะอีก เห็นพี่เงียบๆ( _ _ )”
“ฉันจะโกรธเธอทำไมล่ะ”
“ก็ฉันทำเรื่องวุ่นวาย”
“หึๆๆ...ในนี้ไม่มีพลาสเตอร์หรอ รอเดี๋ยวนะไปเอาพลาสเตอร์ก่อน”
อ้าววว ยัยตัวแสบหลับไปซะแหละ คงเหนื่อยสิท่า ไหนจะวิ่งหนีผมที่โรงหนังแล้ว ยังไปมีเรื่องกับพวกแฟนคลับผมอีก นี่แผลที่หน้าก็ยังไม่ได้ทำเลย ตอนหลับแบบนี้ก็น่ารักดีแหะ ^_^
ผมเอื้อมมือไปทำแผลที่มุมปาก ให้นามิ ตึกๆ ตึกๆ -///- จู่ๆหัวใจผมก็เต้นแรงขึ้น หน้าผมเริ่มร้อนแปลกๆ ยิ่งทำแผลต่อไปก็ยิ่งรู่สึกแปลกอย่างบอกไม่ถูก อร๊ากกก นี่นายเป็นไปเนี้ยแบคอยอน นี่น้องสาวเพื่อนนะโว้ย!! หลังจากนั้งสงบใจสักแปปก็หยิบพลาสเตอร์แปะที่มุมปากให้นามิ ตึกๆ ตึกๆ ผมมองนามิอยู่นาน รู้สึกตัวอีกที หน้าเราก็อยู่ใกล้กันมาก ผมรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วๆ -///- ....
“พี่กลับก่อนนะ -///-” ผมบอกนามิ ที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง ผมว่า ผมรีบกลับดีกว่าค่ำแล้ว เดี๋ยวรถติด -///-
................................................
อย่าลืมคอมเม้นกันด้วยนร้าาาาา ^^
ความคิดเห็น