ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7: เจอกัน
Chapter 7: เจอกัน
วันรุ่งขึ้น
เฮ้ออ ฉันยอมทำใจกับเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อวานและปล่อยให้มันผ่านไป T_T ฮืออ วันนี้ไอผีบ้าคงเหงาน่าดูเลยละเพราะไม่มีใครให้กวน วันนี้ฉันต้องออกไปธุระคุยงานกับพ่อน่ะ และฉันก็แต่งตัวสวยมากราวกับว่าจะไปรับรางวัลคนสวยและรวยมากประจำปี แอร๊ยยเขิลล เมื่อฉันแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาจากห้อง
แอด
ฟึ่บ
เอ๊ะ!
โอ๊ะ! ฉันออกมาพอดีกับที่ไอผีนั่นออกมาเลยทำให้เราสบตากันอยู่สักพักก่อนจะละสายตาแล้วสำรวจดูร่างของแต่ละคน อือหือ วันนี้มันดูดีมากเลยละ เพราะใส่ชุดสูทอย่างดีมีเน็กไทด์ เซ็ตผมจนหล่อระเบิดระเบ้อ ขนาดฉันยังแอบใจสั่นเลย โอ้ยย แต่งขนาดนี้พร้อมไปงานแต่งของเราสองคนเลยไหม ถุ้ยยย ฉันมองมันอยู่นานสองนานจนมันต้องทำท่าไอกวนประสาท
"อะฮึ่มๆ แหม่ วันนี้ฉันหล่อเป็นพิเศษใช่ไหมละถึงได้มองขนาดนั้นน่ะ?"
อี๋ หลงตัวเองชะมัด
"จะอ้วกย่ะ แต่เดี๋ยวก่อนนะ! นายจะแต่งหล่อไปทำไมในเมื่อแต่งไปก็ไม่มีใครเห็นอยู่แล้วนิ"
"นี่ พูดซะเสียกำลังใจเลย ย่าาส์ เราจะต้องดูดีตลอดเวลาน่ะ รู้จักไหม ดูดีตลอดเวลาน่ะ"
"เออๆ เรื่องของนายเถอะย่ะ ฉันไปละ "
พูดจบฉันก็เดินไปเปิดประตูห้องแล้วเดินออกไปอย่างสง่างามส่วนมันก็เดินตามมาติดๆ รู้สึกเหมือนมีบอดี้การ์ดหล่อเดินตามคอยดูแลอย่างงั้นแหละ >//<
เหมือนกับคุณหนูสุดสวยกับบอดี้การ์ดสุดหล่ออ๊ากกกกกฟินนนน เลือดกำเดาแทบไหล ฮืออออ รู้สึกหื่นนิดๆ เอ๊ะ มันไม่อยู่แล้วนิ ฉันหันไปหามันก็ไม่เจอแล้วอ่ะ สงสัยคงไปแล้วมั้ง งั้นก็ช่างฉันก็ต้องรีบไปเเหมือนกัน
ณ บริษัท เอ็มเค
ฉันเดินกับพ่อเพื่อที่จะไปร่วมคุยเพื่อทำธุรกิจร่วมกัน แถมมีข่าวลือด้วยนะว่าลูกชายทั้งสองคนของบริษัทนี้หล่อแบบหล่อลากมาก อ๊ากกกกก รู้สึกอยากเจอมาก แต่จะหล่อขนาดไหนต้องไปดู
"อ้าวสวัสดีครับ คุณคัง"
"สวัสดีครับคุณคยอน"
ในระหว่างทางที่กำลังเดินก็ไปเจอเข้ากับหนุ่มสูงวัยดูท่าทางใจดีแต่ก็น่าจะเด็ดขาดอยู่เขาเดินมาพร้อมกับผู้ชายสองคน
"มาเร็วจังเลยนะครับ ฮ่าฮ่า "
และทันทีที่ฉันเจอเข้ากับผู้ชายสองคนนั้นนั้นก็ทำให้ฉันตกตะลึง
ห้ะ!
นั่นมันไอผีบ้านิ
ฉันตกตะลึงจนยกนิ้วขึ้นไปชี้ไอผีบ้าส่วนมันก็มองมาอย่างตะลึงเช่นกัน
"นะ..นายไอผีบ้านิ"
"....."
มันไม่ตอบอะไรก่อนจะค่อยๆส่งยิ้มแบบเจ้าเล่ห์มา อ๋อ แต่งตัวแลดูดีเพราะงานนี้เองหรอย้ะ ไม่เห็นต้องแต่งตัวหล่อเลย ต่อให้แกใส่แค่กางเกงในก็ไม่มีใครเห็นหรอกย้ะ
"ฮือ ลูกชี้ใครน่ะ??"
พ่อถามฉันอย่างสงสัยเพราะว่าฉันชี้ไปข้างๆคุณคยอน และข้างๆคุณคยอนก็ไม่มีใคร ทำให้ทุกคนมองมาที่ฉันอย่างสงสัย
"อะ...อ๋อ เปล่าคะ ไม่มีอะไรสงสัยหนูจะละเมอไปเองขอโทษด้วยนะคะ แฮะๆ"
ฮึ่ยย มันแอบหัวเราะคิกคักๆ สงสัยคงจะขำที่ฉันหน้าแตกมั้ง หนอย น่าโมโหชะมัด รอตาฉันบ้างละกันจะเอาคืนให้สาสมเลย ฉันส่งตาค้อนไปหามัน ก่อนมันจะทำท่ากลัว กวนประสาทมาก
"อ๋อครับไม่เป็นไรครับ แล้วนี่ลูกชายผมปาร์คชานยอลครับ"
"ฮือ... อ้าว คุณชานยอล!"
"คุณอารา!"
เราทั้งสองมองกันและกันอย่างตกใจก่อนจะหัวเราะออกมากันทั้งคู่ ดูรอยยิ้มนั่นสิ มันทำให้ฉันแอบใจสั่นด้วยยย เพิ่งมาเห็นเขาแต่งตัวใส่สูทอย่างงี้ยิ่งทำให้ฉันใจเต้นกว่าเดิมอีก โอ้ยยย ใจเต้นตึกตักตึกตักเลย
"อ้าว ทั้งสองคนรู้จักกันด้วยหรอ"
"อ๋อใช่ค่ะ เขาเป็นคนขายห้องให้หนูค่ะ ห้องที่หนูบอกพ่อไงว่าสวยมาก"
"ห้ะ?? ว่ากี้หนูว่าไงนะ"คุณคยอนถามฉันอย่างสงสัย
"อ๋อคุณคยอนคงไม่รู้สินะคะ ว่าคุณปาร์คชานยอลเป็นคนขายห้องให้หนูน่ะค่ะ"
เพี๊ยะ!!
"กรี๊ด!"
ทันทีที่ฉันพูดจบคุณคยอนก็หันไปตบหน้าปาร์คชานยอลอย่างแรง ทำให้ฉันต้องกรี๊ดออกมาเพราะความตกใจ ทำไมเขาถึงทำรุนแรงขนาดนี้หละ
"ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าห้ามขาย ทำไมแกถึงทำอย่างงั้น ห้ะ!!"
เขาตะคอกใส่คุณชานยอลอย่างแรงจนฉันสะดุ้งแทน ไม่นะ คนเริ่มเรื่องมันคือฉัน เพราะฉันแท้ๆเลยถึงทำให้คุณชานยอลโดนด่า ไม่ได้นะความผิดฉันฉันให้ใครมารับแทนฉันไม่ได้หรอก
"คือหนูขอโทษค่ะ มันเป็นความผิดของหนูเอง ถ้าหนูไม่เกิดความอยากได้ขึ้นมาคงไม่เกิดเรื่องอย่างนี้หรอกค่ะ ขอโทษจริงๆนะคะ"
"มันไม่ใช่ความผิดของหนูหรอก ฉันต้องขอโทษด้วยที่ทำกิริยาไม่เหมาะสม"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
ฉันหันไปมองคุณชานยอลก็พบว่าเขาค่อยๆใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มตัวเองก่อนจะมองคุณคยอนด้วยสายตาอาฆาตถ้าไม่มีใครอยู่ฉันว่าเขาคงเข้าไปบีบคอแล้ว น่ากลัวมาก
"เอ้า งั้นไม่มีอะไรแล้วทุกคนเขาไปคุยข้างในกันเถอะ"
"ครับ/ค่ะ"
เราคุยได้กันสักพักฉันเลยขอตัวไปเข้าห้องน้ำเพราะฉันไม่ค่อยชอบคุญอย่างนี้เท่าไร เอ๋แต่ห้องน้ำไปทางไหนซะล่ะ ฉันเดินไปทั่วจนไปเดินผ่านห้องนึงที่มีเสียงกุกกัก ฉันเลยค่อยๆเปิดประตูเข้าไปก็เจอไอผีบ้านั่นมองมาที่ฉันพร้อมกับในมือมันมีเอกสารมากมาย แต่เดี๋ยวก่อนนะสายตาเหลือบไปเห็นป้ายชื่อเขียนว่าปาร์คชานยอล
"นะ...นายมาทำอะไรที่นี้"
"ชู่ววว"
มันยกนิ้วขึ้นมาก่อนจะเอามาทาบปากประมานว่าเงียบๆทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงคุณปาร์คชานยอลกับคุณบอดี้การ์ดหน้าห้องเหมือนกำลังจะเดินเข้ามา
แย่ละ ทำไงดี!
ฟึ่บ
ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกเหมือนร่างกายถูกมือใครบางคนกระชากเข้าไปในตู้พร้อมกับเสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นอย่างพอดิบพอดี
แอด
ปัง
แย่ละสิเป็นเพราะตู้นี้มันแคบเกินไปทำให้ไอผีบ้านั่นกำลังกอดฉันอยู่ ใจหนึ่งก็อยากขอบคุณที่ช่วยไว้แต่อีกใจนึงไมต้องช่วยดีกว่า ฮืออออ มือนึงจับหัวฉันให้ซบลงกับอกกว้าง อีกมึอนึงจับเอวฉันไว้ โอ้ยยยย ฉะ..ฉันทำอะไรไม่ถูกเลยตัวแข็งทื่อไปหมดเลย รู้สึกถึงลมหายใจไอผีนั่นที่รดลงมาตรงหน้าผากพอดี อีกนิดเดียวก็จะจูบกันอยู่แล้วอ่ะ ถ้าฉันขยับแม้แต่นิดเดียวปากที่ห่าจากหน้าไปไม่กี่เซ็นโดนแน่ๆ ตอนนี้ฉันหลับตาแน่นสนิทเลยแต่ถึงแม้จะหลับตาฉันก็รู้ว่าหน้าเราอยู่ใกล้กันขนาดไหน และเป็นเพราะที่แคบเลยทำให้ได้ยินเสียงหัวใจฉันดังมาก ไม่นะ ไม่ ฉันรู้สึกกำลังจะตายไงไม่รู้ ฉันกำลังจะตายยย
ตึกตัก ตึกตัก
เป็นเพราะฉันเขิลหรืออะไรไม่รู้เลยทำให้หัวใจเต้นดังมากจนก้องไปทั่วตู้เลย ฉันรู้สึกมันขยับหน้าลงมากระซิบข้างหูฉัน
"ย่าส์! เก็บเสียงหัวใจหน่อยสิ มันดังมากเลยรู้ไหม!"
-------------------------50--------------------------
บยอนนนทำไมถึงทำอย่างงี้ โอ้ยย เขิลลล
มาต่อให้แล้ววว เย้... ต่อจากนี้จะค่อยๆทยอยลงให้น้าาา ใจเย็นๆกันก่อนละเด้ออออ อย่าลืมคอมเม้นนะ ยิ่งคอมเม้นเยอะยิ่งลงให้เร็วน้าาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น