ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love Byun Ghost ตกหลุมรักผีร้าย นายแบคฮยอน

    ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4: ออกไปจากห้องช้าน 100%

    • อัปเดตล่าสุด 1 ม.ค. 59


    Chapter 4:ออกไปจากห้องช้าน

    "อือ"


    ฉันค่อยๆปรือตาขึ้นมาเพราะรู้สึกถึงแสงแดดที่กระทบตาอ่อน  ด้วยความสะลืมสะลือ  
    ทำให้ฉันตื่นทั้งที่นั่งหลับตาแต่แล้วสมองก็นึกถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ที่ฉันเจอไอผีบ้ามันคร่อมตัวแล้วก็ถามฉัน มัน... มันบังอาจมากกก  ฮึ่ย  แต่ที่ฉันสงสัยที่สุด คือฉันมองเห็นมันได้ยังไงกัน



    "นี่ตื่นแล้วหรอห้ะ?"



    นี่มันเสียง.... ฮืออ  ฉันค่อยๆใช้หางตามองตามเสียง อยากจะกรี๊ดอีกล้านรอบ  เพราะไอผีบ้าตัวนั่นมันยืนกอดอกมองฉันแล้วพิงประตู จะว่าไปผีนี่ก็หล่อดีเหมือนกันนะเนี่ยแต่ยังไงก็เป็นผีวันยังวันค่ำ แล้วมันใช่เวลาจะมาชมความหล่อของมันไหมว่ะเนี่ย แรดไม่รู้เวลาจริงๆ ฉัน



    "นี่เธอจะไม่ตอบฉันใช่ไหม"



    "...."



    บางทีการที่ฉันไม่ตอบหมอนั่นมันอาจจะคิดว่าฉันไม่เห็นมันจริงๆก็ได้ แค่นี้มันก็จะไม่มายุ่งกับฉันอีก แค่นี้ก็จบเรื่องวุ่นวายได้แล้ว แต่ฉันคิดผิด มันเดินมานั่งข้างฉันแล้วก็เอานิ้วมาจิ้มแก้มป่องๆฉัน ตอนนี้หน้าฉันกับไอผีบ้าห่างกันไม่ถึงคืบด้วยซ้ำ รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่รดตรงบริเวณช่วงคอด้วย อึ๋ยยย ทำไมใจฉันต้องเต้นแรงด้วยเนี่ย ฉันต้องทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรมาโดนแต่ร่างกลายมันกลับเหงื่อผุดออกมาเต็มที่  พอมันเห็นฉันทำเป็นเหมือนไม่เห็นมันเลยเอานิ้วมาจิ้มเอวฉัน  และฉันก็ใช่ว่าจะไม่บ้าจี้ด้วยนะ



    "อุ้บส์"




    "เธอมองไม่เห็นฉันจริงๆรึเปล่าน้า"



    มันไม่พูดเปล่าเอานิ้วมาจิ้มเอวฉัน ฉันต้องพยายามกลั้นขำเอาไว้ พยายามเอาไว้อารา  ต้องห้ามหลุดขำเด็ดขาด  เมื่อมันเห็นว่าฉันไม่มีท่าทีจะหัวเราะ มันก็ยิ่งแกล้งฉันอีก




    "รึเธอแกล้งรึเปล่าน้า"



    ".....อึก ..."



    "เธอไม่บ้าจี้หน่อยหรอ??"




    "..ฮึก...อุ้บส์"




    "อย่ากลั้นขำหน่อยเลยหน่า"




    ทีนี้มันทนไม่ไหวเลยไม่ใช้นิ้วจิ้มแล้วมันวางมือมาบนเอวฉันก่อนจะ....




    "ว้ากกก  เอาออกไป ฮ่า ฮ่า  พอแล้วๆ  ฮ่าๆ อย่านะ ฮ่าๆ"




    "หึ เธอเห็นฉันสินะ"





    มันพูดจบก็เอามือออกจากเอวฉัน  ฉันเลยใช้โอกาสนี้หายใจหลังจากโดนจี้มานานแล้วแก้แค้นคืน  บังอาจมาจี้เอวฉันใช่ไหม! เจอนี่หน่อยฉันยกแขนขึ้นไปข้างบนก่อนจะ



    ป้าบ!!



    "โอ้ยย ยัยบ้า เธอทำอะไรของเธอ!!"


    สมควร! ฉันยกมือฟ้าดหัวมันไปทีนึงก่อนจะนั่งหายใจต่อมันทำท่าครุ่นคิดอะไรบางอย่างก่อนจะหัวเราะออกมา 



    "ฮ่า  ฮ่า"



    "นี่! บ้ารึเปล่าอยู่ดีดีก็หัวเราะออกมานอกจากจะเป็นผีแล้วสติยังไม่ครบด้วยหรอห้ะ?"




    "หึ  เธอเห็นฉัน!"



    ผีนั่นมันหามาหาฉันก่อนจะยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์  ผิดกับฉันที่นั่งกลืนน้ำลาย  แต่... เดี๋ยวก่อนนะ  ว้ะกี้ฉันสัมผัสตัวไอผีบ้าได้นิ นี่ฉันทำไมถึงสัมผัสได้ละ ฉันเคยได้ยินเขาบอกว่าคนที่เห็นผี สัมผัสตัวผีได้คือต้องตายเหมือนกัน มะ...ไม่จริง  


    "ทะ...ทำไมฉันถึงสัมผัสตัวนายได้ละ"



    "ห้ะ??"


    "ทำไมว้ะกี้ฉันสัมผัสตัวนายได้"ฉันพูดพึมพำเบาๆเหมือนอยากให้แค่ตัวเองได้ยินคนเดียวเท่านั้น





    "เธอว่าไงนะ??"



    "ฉันยังไม่ตายใช่ไหม!! ฉันยังเป็นคนอยู่!!   นี่เป็นแค่ฝัน ฝันไปเท่านั้น ฉันต้องตื่นเดี๋ยวนี้"


    หยิก

    "โอ้ยยย  ทำไมฉันรู้สึกเจ็บละ หรือนี่มันเป็นความจริง ถ้าฉันตายฉันก็ต้องรู้สึกตัวสิ แต่นี่ฉันคงคิดมากไปเอง ฮ่าฮ่า "



    "ไม่ใช่....."



    "??"



    " เธอหน่ะตายแล้ว..."



    "........."


    "เห้ย เป็นป่าวเนี่ย"



    "......."


    "ย่าส์!  เป็นอะไรไปเนี่ย??"

    "......."

    ตอนนี้ฉันเหมือนรู้สึกว่าเป็นวิญญาณจริงๆ  รู้สึกไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว รู้สึกสมองมันโหวงๆยังไงไม่รู้  นี่ฉันตายตอนไหนฉันยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ บางทีฉันก็ยังจดจำเหตุการณ์ครั้งสุดท้ายก่อนตาย  อยากให้เป็นความทรงจำสุดท้ายของชีวิตแต่นี่อะไรละ ฉันจำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ส่วนไอผีบ้าที่อยู่ข้างฉันก็เอาแต่เขย่าร่างฉันไปมาเหมือนฉันเป็นตุ๊กตาหมีน้อยยังไงอย่างงั้นแหละ


    "ย่าาาส์  ตั้งสติหน่อย!! ฉันล้อเธอเล่น ได้ยินไหม!"

     

    ขวับ!

     

    ทันทีที่ฉํนได้ยินว่าล้อเล่นฉันก็รีบหันกลับไปหามันทันที มันจึงหยุดเขย่าร่างฉันแล้วทำหน้ากวนประสาท อะไรนะฉันยังไม่ตายหรอ?  ไอผีบ้าาาา  มาหลอกกันอย่างงี้ได้ไง บังอาจมาหลอกกัน!!!

     

    "กรี๊ดดดดดด นายยย!!!!"

     

    ตุ้บ ตั้บ ตุ้บ

     

    ตอนนี้ฉันไม่สนใจอะไรอีกแล้วอะไรที่อยู่ข้างตัว ฉันปาใส่มันหมด ทั้งหมอน หมอนข้าง แถมยังตีมันอีก มาหลอกกันหรอต้องเจอนี่หน่อย คนสวยไม่ยอม!!!

     

    "โอ้ยย ย่าส์!! ยัยบ้า หยุดตีได้แล้วว..."

     

    "ไม่!! นายบังอาจมาหลอกฉั ต้องโดนคืนอย่างสาสม!!"

     

    "แล้วใครสั่งให้เธอเชื่อฉันละ แบร่"

     

    พอมันพูดจบก็ทำหน้ากวนประสาทใส่ไม่พอยังแลบลิ้นใส่ฉันก่อนจะวิ่งหนี กรี๊ดดด ไอผีบ้าาา มันต้องตายยย  ฉันเลยวิ่งตามจะไปตีมันให้สาสมแต่เจ้ากรรมนายเวรที่ไหนก็ไม่รู้มาแกล้งกันทำให้ฉันสะดุดขาตัวเองล้มไปทับไอผีบ้า ส่วนไอผีบ้าพอเห็นฉันจะล้มมันก็ตกใจก่อนจะยกมือขึ้นมากันตัวเอง

     

    ตุ้บบ

     

    "โอ้ยยยย"

     

    ฉันโอดครวญอย่างจะเป็นจะตายเพราะหัวไปกระแทกกับแผงอกไอผีอย่างแรงจนทำให้รู้สึกมึนๆ ปวดๆ  แล้วไอผีบ้านั่นละเป็นตายร้ายดียังไงแล้วทำไมไม่พูดอะไรเลยมีแค่ตัวฉันที่ร้องลั่นบ้านแตกอยู่คนเดียว  ฉันเลยค่อยๆหันขึ้นไปมองมัน  แต่สิ่งที่เห็นคือมันมองมาที่ฉันแต่ทว่าหน้ามันแดงแจ๊ดดดดดเลย นี่ไอผีบ้ามันโกรธงั้นหรอ ล้มแค่นี้ต้องโกรธกันเลยหรอห๊าา

     

    "นี่  ยัยบื้อ... คือว่า..."

     

    "คือว่าอะไร!"

     

    "มือฉัน....."

     

    ฉันทำหน้าหงุดหงิดใส่มันก่อนจะก้มลงไปมองมือมันอย่างเซ็งๆ มือมันมีอะไรติดอยู่หรือไงถึงได้หน้าแดงขนาดนั้น แต่เมื่อฉันก้มลงไปมองก็พบกับ....

     

    "กรี๊ดดดดดดด"

     

    มือของมันมาจับอยู่ที่หน้าอกฉันแถมยังจับค้างไว้ด้วย กรี๊ดดดดดดดด  อ๋อ ที่มันหน้าแดงไม่ได้โกรธแต่เป็นเพราะหื่นใช่ไหม ได้!!! ขนาดเป็นผียังหื่นได้หรอ แม่จะตีให้หัวขาดเลยคอยดู!! ฉันไม่รอช้ารีบหยิบหมอนข้างตัวขึ้นมาก่อนจะลุกขึ้นออกจากตัวไอผีนี่แล้วตีมันอย่างสุดแรงเกิด

     

     

    "นี่แหน่ะ!! นี่แหน่ะ!! ขนาดเป็นผียังหื่นได้อีกหรอห๊าาา!!"

     

    "ย่าส์!!!  หยุดตีได้แล้ววว เธอต่างหากที่ล้มทับฉันเองไม่ใช่หรอห้ะ"

     

    "กะ..ก็"

     

    "หรือไม่จริง??"

     

    มันทำหน้ากวนประสาทก่อนจะยักคิ้ว หน้านี่บ่งบอกได้ว่าHeมั่นหน้ามากถ้าไม่หล่อนี่โดนตีนกระทืบไปแล้วนะย่ะ! มันก็จริงอยู่ที่ฉันล้มลงไปทับเขา แต่ความผิดมันมือเขาต่างหากที่ยกขึ้นมา ไม่รู้ฉันไม่ผิด ไอผีบ้าต่างหากที่ผิด และฉันเป็นผู้ถูกกระทำชำเราจะต้องแก้แค้นคืนกับสิ่งที่มันทำไว้

     

    “นายนั่นแหละผิดแล้วยังมาโทษคนอื่นอีกเป็นผีที่ไร้สามัญสำนึกที่สุด!!”

     

    ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ

     

    ฉันพูดจบก็ยกหมอนขึ้นมาตีมันอีกครั้ง ตี ตี ตี ตี ส่วนมันก็ร้องโอดครวญเหมือนคนจะเป็นจะตาย สุดท้ายมันก็หายตัววับไปอยู่ตรงประตูแล้วกอดอก ทิ้งให้ฉันที่นั่งอยู่แทบหน้าคว่ำคะมำพื้นมันมองฉันด้วยสายตากวนประสาทก่อนจะพูดทิ้งท้ายไว้

     

    “โอ้ย แสบมากนะยัยตัวดี คราวหลังฉันจะกลับมาเอาคืน”

     

    “หึ นายไม่มีวันได้เอาคืนหรอก แบร่!!

     

    ฉันพูดจบก็ยักคิ้วหลิ่วตาแลบลิ้นใส่มัน ดี สมน้ำหน้า กล้าดีมาจับนมหน๊มทั้งสองข้างของฉัน พ่อฉันยังไม่เคยแตะเลยแล้วมันเป็นใครถึงได้คิดมาทำห้ะ! ฉันไม่ฆ่ามันตายก็ดีเท่าไรแล้ว บอกเลยว่าไม่ได้มาเล่นๆนะค่ะ สายโหดค่ะ

     

    “อ้อ... ก่อนไปฉันมีอะไรอยากจะบอกด้วย”

     

    “.......”

     

    “หน้าอกเธออ่ะ อึ๋มใช้ได้เลยนะ”

     

    กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ขุ่นแม่ มันลวนลามหนูทางกายไม่พอ ยังลวนลามทางวาจาอีก


    ----------------------------------------------------100---------------------------------------------------


    อิแบคคคคค ลามกที่สุดในสามโลก5555  คิดถึงกันรึเปล่าาา ไรท์ขอโทษที่หายไปเนิ่นนานและแสนนานมาก มาต่อเต็มร้อยให้แย้ววว อย่าลืมเม้นกันด้วยค้าบบบบ


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×