ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 : ฉันเห็นนายแล้ว!
Chapter 3: ฉันเห็นนายแล้ว!
"พรวด อะแค่กๆ"
สติสัมประชันญะฉันค่อยๆกลับมาเลือดค่อยไหลออกมา ไม่ใช่สิ ทะลักออกมาจากปากฉันเลยก็ว่าได้ ตอนนี้สภาพฉันสยดสยองมาก ปากเลือดไหลออกมา สภาพเหมือนผีตายห่ามานาน ฉันค่อยๆลุกขึ้นมาในท่านั่ง ก่อนจะสำรวจเลือดข้างตัวค่อยๆกลายเป็นน้ำเปล่าใสใสธรรมดา ฉันนึกถึงเหตุการณ์นั้นอีกครั้ง ที่ฉันจมลงในกองเลือด....
"กรี๊ดดดด!!!"
ฉันกรีดร้องออกมาด้วยความโมโห ไอผีบ้านั่น!! มันต้องเจอดีแน่ ฉันจะเอาคืนกับที่มันทำฉันให้สาสม คอยดู!
"นายต้องได้เห็นดีกับฉันแน่!! จำเอาไว้ ไอผีบ้า!"
เมื่อฉันตะโกนสมใจ ฉันก็ค่อยๆลุกขึ้นมาแต่งตัว ก่อนจะออกจากห้องไปแล้วปิดประตูเสียงดัง
ปัง!!
baekhyun Part
ปัง!!
"ย่าส์!! ปิดดีๆไม่เป็นหรือไงว้ะห้ะ?!!"
ผมสบถออกมาอย่างหัวเสียเมื่อเห็นเธอปิดประตูใส่เสียงดัง ทั้งๆที่ผมนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา แล้วผมก็คิดถึงเรื่องที่เธอตะโกนออกมาจากห้องน้ำ แล้วก็ขำ
"หึ..ได้เห็นดีกันหรอ?? เธอจะทำอะไรฉันได้?..."
End Part
ฉันเดินออกมาจากห้องมุ่งหน้าไปที่ลิฟท์ก่อนที่จะลงไปถึงด้านล่าง ฉันตรงไปยังโต๊ะพนักงาน แต่ระหว่างทางเดินไป มีแต่คนมอง ซุบซิบๆตลอดทางเดิน ฉันอดสงสัยไม่ได้เลยแอบเงียหูฟังนิสนึง
'แกๆ คนนั้นป่ะที่ไปอยู่ห้องผีสิง?'
'ใช่ๆแก แต่ทำไมดูไม่เห็นมีอะไรเลยย่ะ แต่ก่อนแค่วันรุ่งขึ้นคนที่มาอาศัยอยู่ในห้องนั้นก็หนีกันกระเจิงหมดแล้ว'
'คนนั้นไงแกๆที่ไปอยู่ห้องผีสิงอ่ะ น่ากลัววว'
'ฉันว่าเธอต้องโดนสิงร่างแน่'
อ๋อ ก็แค่อีเรื่องห้องผีสิงเรื่องนั้นเอง นี่ข่าวดังขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย ฮ่าฮ่า บอกไว้ก่อนนะย่ะ พวกหล่อนทุกคนค่ะ ฉันไม่ได้จะมาแค่อยู่ชั่วคราว แต่ฉันจะซื้อเลยย่ะ
"สวัสดีตอนเช้าค่ะ"
ฉันเข้าไปทักพนักงานที่นั่งอยู่ตรงเค้าเตอร์ แต่นางกลับทำหน้ากลัวๆ แล้วถอยเก้าอี้ออกห่าง
"เอ่อ..คะ..คือมีอะไรรึเปล่าค่ะ"
"อ๋อ ฉันแค่่อยากสอบถามว่าถ้าจะซื้อห้องพักในโรงแรมนี่ต้องทำยังไงหรอค่ะ??"
"เอ่อ..ไม่ทราบว่าอยากได้ห้องไหนค่ะ"
"ห้องที่อยู่ชั้น 50 อ่ะค่ะ"
พรวดดดดด
พนักงานชายที่นั่งอยู่ข้างๆถึงกับพ่นกาแฟที่ตัวเองกำลังจิบอยู่ ฉันนี่เหวอเลย แค่จะซื้อห้องต้องสำลักด้วยหรอ อ๋ออาจจะเป็นเพราะห้องนั้นได้ขึ้นชื่อว่า ห้องผีสิงเลยทำให้คนกลัวกันไปใหญ่แต่บอกเลยฉันไม่แคร์ ไอด้อนแคร์อ่ะ เข้าใจป่ะ??
"คุณละ..ลูกค้า ห้องนั้นมันทั้งอันตรายและน่ากลัวมากเลยนะค่ะ จะซื้อจริงๆหรอค่ะ คิดอีกสักรอบยังทันนะค่ะ เปลี่ยนห้องก็ได้นะค่ะ"
"ฉันคิดมาดีแล้วฉันจะซื้อห้องนั้น!"
"แต่ห้องนั้นมีเจ้าของอยู่นะค่ะ เจ้าของสั่งว่าให้ใช้ห้องพักนั้นได้แค่ชั่วคราวยังไม่ขายนะค่ะ"
"งั้นก็โทรไปบอกเลยว่าฉันจะซื้อห้องนั้น ให้รีบมาขายด่วน!"
"ค่ะๆ ได้ค่ะ เดี๋ยวเชิญนั่งรอในห้องนู่นก่อนนะค่ะ"
นางผายมือไปทางห้อง VIP คงจะเป็นห้องสำหรับแขกพิเศษสินะ มันก็ต้องสำหรับคนอย่างฉันอยู่แล้ว หึหึ แค่นี้ฉันก็จะได้ห้องมาเป็นของตัวเองแล้ว
ฉันค่อยๆก้าวไปอย่างสง่างามแต่ก็ได้ยินเสียงซุบซิบตลอดทางมาอีกเช่นเคย แต่ใครแคร์ เมื่อมาถึงห้องนั้นเจ้าหน้าที่ก็เปิดประตูให้ฉันเข้าไปนั่ง ฉันเดินเข้ามาแล้วหย่อนตูดนั่งเก้าอี้สบายใจเฉิ่ม
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด กึก
"ฮัลโหล.."
เสียงเรียบเฉยที่ดูโหดของชายหนุ่มร่างสูงที่รอเหลาปานเทพบุตรแต่ข้างในนี่ยมบาลชัดๆกล่าวขึ้น
"เอ่อ..คุณชานยอลค่ะ มีคนมาขอซื้อห้องพักชั้นห้าสิบค่ะ"
"หรอ?ห้องนี้มีคนซื้อด้วยหรอเนี่ย ฮ่า ฮ่า แล้วคนที่มาขอซื้อได้ลองอยู่รึยังละ"
"ลองแล้วค่ะ แต่ก็ดูปกติดีเหมือนไม่มีอะไรนะค่ะ"
"....."
"แล้วตกลงจะขายไหมค่ะ"
"ขาย เพราะฉันอยากขายตั้งนานแล้ว บอกคนที่จะซื้อด้วยว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันไปหาให้รออยู่บนห้อง"
"ได้ค่ะ"
ติ๊ด
แกรก
อยู่ดีดีเสียประตูก็เปิดขึ้นทำให้ฉันต้องหันไปมอง พนักงานค่อยเดินมาหาฉัน
"ทางเราได้โทรไปบอกเจ้าของห้องแล้วนะค่ะ เจ้าของห้องขายห้องนี้ค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เจ้าของห้องจะมานะค่ะ"
"อ๋อ ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ"
"คุณลูกค้าจะอยู่ห้องนี้ต่อหรือจะออกไปเลยก็ได้นะค่ะ"
"เดี๋ยวฉันอยู่ต่ออีกแปบนึงละกัน"
"ได้เลยค่ะ เดี๋ยวดิฉันขอตัวก่อนนะค่ะ"
"เดี๋ยวก่อนค่ะ!..."
"ค่ะ??"
"คือ...ทำไมเขาถึงเล่าลือว่าห้องนั้นเป็นห้องผีสิงกันหรอค่ะ?"
ยัยพนักงานหน้าสวยรีบทำหน้าตื่นเต้นก่อนจะเดินมาทรุดนั่งข้างฉันแล้วเล่าเรื่องให้ฟัง
"ที่เขาเล่าลือกันว่าห้องนั้นมีผีสิงเพราะว่าห้องนั้นมักจะมีเสียงเหมือนคนอยู่ทั้งที่ไม่มีคนอยู่แถมลูกค้า VIP ที่มาพัก พักไม่ถึงหนึ่งวันก็หนีออกกันกระเจิงแล้วละ มีแค่คุณคนเดียวที่อยากซื้อห้องนี้ ดิฉันขออภัยนะค่ะที่ต้องถาม คือคุณลูกค้าไม่รู้สึกแปลกๆเลยหรอค่ะ ไม่โดนอะไรบ้างเลยหรอค่ะ?"
"โดนแหละค่ะ แต่ฉันอยากได้ห้องนั้นจริงๆนิ ห้องนั้นถูกทำออกมาได้สวยมาก ไม่ว่าจะเป็นขนาดลักษณะห้องแล้ว การวางฟอนิเจอร์นี่เยี่ยมที่สุดเลยค่ะ"
"แหม่.... ก็เขาเล่นถึงกับไปหานักออกแบบชื่อดังทั่วประเทศเพื่อมาสร้างห้องให้คุณชายอยู่เลยนิค่ะ คุณนี่ตาถึงเหมือนกันนะค่ะ ถ้าเป็นคนธรรมดาทั่วไปก็คงจะแค่เห็นว่ามันสวย ไม่ได้ละเอียดอ่อนเหมือนคุณผู้หญิงเลยนะค่ะ"
"ก็ฉันเป็นนักออกแบบชอบสร้างนู่นสร้างนี่อยู่เรื่อยๆละค่ะ แฮะๆ"
"อ๋อค่ะ"
"ว่าแต่เจ้าของห้องคนเก่าเขาคือใครหรอค่ะ?"
"เขาชื่อคุณแบคฮยอนค่ะ เป็นลูกเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่เลยแหละค่ะ"
"แล้วเขา....ตายแล้วหรอค่ะ?"
"เขาโดนรถชนค่ะ แต่ไม่เห็นมีข่าวออกว่าเสีย แต่มีวิญญาณอยู่ในห้องก็น่าจะใช่แล้วนะค่ะ"
"......"
"คุณแบคฮยอนเป็นคนเงียบขรึมมากเลยค่ะ เขาชอบร้องเพลง ทำอาหารนู่นนี่นั่น แถมยังชอบกินขนมจุกจิกด้วยค่ะ คิกๆ หน้าตาเขาหล่อราวเทพบุตรจนสาวๆเดินตามกันเลยค่ะแต่เขาดันมีแฟนแล้ว แฟนก็ดันหวงมากซะด้วย"
"อ๋อ..."
"แฮะ แฮะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะค่ะ"
"ค่ะๆ"
นางยิ้มมาให้ฉันก่อนจะเดินออกไป หึ แค่นี้ห้องก็จะกลายเป็นของฉันแล้ว ฉันจะไล่ไอผีบ้านั่นออกไปให้ดู ฉันมีแผน แต่แผนค่อยเริ่มพรุ่งนี้ละกัน เพราะวันนี้ฉันเหนื่อยมากกะจะไปซื้อของกินเข้าห้องซะหน่อย
ช่วงเย็น
ติ๊ด แกร๊ก
ฉันเปิดประตูเข้าห้องมาก็พบว่าไม่มีใครอยู่เลยเดินเข้าไปวางขนมแล้วจัดใส่ตู้อย่างสวยงาม มีทั้งเลย์ ป้อกกี้ ของอร่อยทั้งนั้น ไอผีนั่นต้องอิจฉาแน่ๆ หึหึ กินยั่วมันให้น้ำลายไหลเลย
โอ้ยยแต่ชักจะเหนียวตัวขึ้นมาแล้วละสิไปอาบน้ำก่อนดีกว่า
"หึหึ"
แต่อยู่ดีดีก็ได้ยินเสียงคนหัวเราะขึ้นมา มันเป็นเสียงที่น่าสยดสยองมาก ขนลุกเลย บรื๋อออ ถ้าถามว่าตั้งแต่เกิดมาเสียงไหนน่ากลัวที่สุดบอกได้เลยว่าเป็นเสียงนี้แหละ ต้องเป็นไอผีนั่นแน่ๆ ฉันรีบวิ่งเข้าไปอาบ้ำทันที
ซ่าาาา
ฉันเปิดน้ำใส่ตัวก่อนจะอาบน้ำอย่างสบายใจเฉิ่ม แล้วไอเรื่องผีนั่นก็ผุดขึ้นมาในสมองฉันอีก ฉันนึกถึงใบหน้าของเขาที่เห็นในรูปนั่น ทุกๆอย่างที่ลงตัวกันหมด ไม่ว่าจะปากหรือจมูก รอยยิ้มที่ยิ้มบาดใจอย่างงั้นไม่ว่าสาวคนไหนก็ต้องสยบลงแทบเท้า แล้วท่าเก๊กที่ดูเป็นธรรมชาตินั่นอีก ทำให้ดูหล่อขึ้นมาอีกเป็นสิบเท่า เขาตายเพราะโดนรถชนหรอ ก็คงจะเป็นนักซิ่งละมั้ง ในระหว่างที่คิดอะไรเพลินๆอยู่ดีดีก็ได้ยินเสียงทีวี
ติ๊ด
สำนักงานข่าววันนนี้
ติ๊ด
นายทำได้ยังไง ฉันรักนาย
ติ๊ด
วันนี้รายการ we got marry มาแล้วนะ
ติ๊ด
ฉันต้องไขปริศนานี้ให้ได้ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม
ฉันได้ยินเสียงเลื่อนทีวีไปมาจนมาหยุดอยู่ที่ช่องการ์ตูนเรื่อง สคูปปี้ดูนิ ถ้าฉันจำไม่ผิด ต้องเป็นไอผีนั่นแน่เลยที่ดูทีวี โตเป็นควายแล้วยังจะดูเรื่องนี้อยู่อีกเพลียจิต
แกรก
ฉันเปิดประตูห้องน้ำออกมาอย่างสดชื่นก่อนจะต้องตกอย่างสุดขีด เสียงก็เหมือนหายไปไม่มีเสียงจะกรี๊ด ร่างกายราวถูกสาปไว้อย่างนั้น เหงื่อค่อยผุดขึ้นมา เพราะฉันเหลือบไปเห็นไอผีบ้านั่นนอนดูการ์ตูน พร้อมกับกินขนมที่ฉันซื้อมาอย่างสบายใจ ถุงขนมเรี่ยราดเต็มไปหมด มันหันมามองฉันพร้อมกับทำหน้าสงสัยประมานว่าเห็นมันรึเปล่า ทำให้ฉันต้องรีบทำตัวให้เป็นปกติที่สุด
"วะ..ว้าวว เย็นดีจัง สะ..สดชื่นสุดๆไปเลย"
กรี๊ดดด เสียงมาสั่นเอาโล่อะไรตอนนี้เนี่ย ฉันพูดพร้อมกับเดินแกว่งมือไปมาเหมือนคนบ้า แล้วขึ้นไปบนเตียงที่นอนก่อนจะหลุบไปมองไอผีนั่น ไอผีนั่นมันมองฉันไม่หยุดราวกับสงสัยว่าฉันเห็นมันรึเปล่า ฉันต้องรีบทำเป็นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเล่นไปเล่นมาแต่มันก็ยังมองไม่เลิก ฉันเลยต้องแกล้งทำเป็นนอน
"ฮะ..ฮ้าววว ง่วงนอนจังเลย"
ฉันรีบมุดตัวลงไปในที่นอนแล้วคุมโปรงทันที ทำยังไงดี ทำยังไงดีเนี่ยยยย โอ้พระเจ้า ฉันมองเห็นไอผีบ้านั่นได้ไงว่ะ? แถมมันกินขนมฉันอีก นั่นฉันอุตส่าห์จะเอาไว้กินล่อมัน แต่มันดันมากินล่อฉันแถมแบบต่อหน้าต่อตาอีก เห็นแล้วน้ำลายไหล....
"ทำไงดี...ทำไงดี!"
ติ๊ด
ในระหว่างที่ฉันพูดออกมาเบาๆเสียงทีวีก็ดับไป ฉันคิดว่ามันต้องไปแล้วแน่ๆเลยตัดสินใจค่อยๆแง้มผ้าห่มออกดู แต่แล้วก็ต้องช็อก เพราะมันไม่ได้อยู่ที่เดิมแล้วละสิ มันมาอยู่ตรงหน้าฉันต่างหาก แถมคร่อมตัวฉันไว้ซะด้วยแล้วทำหน้าสงสัย ตอนนี้ฉันกำลังช็อกค้าง พูดอะไรออกมาไม่ได้เลย จะกรี๊ดก็ไม่มีแรง จะผลักก็ไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ กลัวไปหมด ฮือ
"เธอ...."
"......."
"เห็นฉันใช่ไหม?"
แล้วทุกอย่างก็ดับลงเสียงที่ได้ยินก่อนที่ทุกอย่างจะดับลงคือ
"เห้!! ยัยโง่!"
---------------------------------------------------------100%-----------------------------------------------------------
ว้าาาา คร่อมตัวด้วยยย อิสอิส แต่งให้ยาวมากตอนนี้แทบจะลมจับ อะเฮือกกก กลัวรีดทุกคนจะเบื่ออ่ะเลยอยากให้คอมเม้นหน่อยอ่ะ ถ้าเบื่อจะได้ไม่ต้องแต่งต่ออ่ะ เพราะน้อยใจมาก กลัวไม่มีคนอ่าน ฮือออออออออ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น