ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1: นายอยู่ไหนน่ะ??
Chapter 1: นายอยู่ไหนน่ะ??
"ออกไป!"
"กรี๊ดดดดด"
ตอนนี้ฉันไม่สนอะไรแล้วหลับตาปี๋ฉันใช้กำลังที่มีอยู่หันไปประจันกับไอบ้านั่นแล้วเสียบคีย์การ์ดตรงช่องเสียบไฟและไม่นานก็....
ฟึ่บ
ไฟทุกดวงก็เปิดออกแต่ด้วยความที่ฉันยังกลัวก็ยังหลับตาปี๋อยู่ ฉันไม่กล้าเปิดตาเลยกลัวไอบ้านั่นยังอยู่ แม่จ๋าช่วยด้วยยยย ฮือๆ ฉันค้างไว้ซักพักแต่ก็ต้องค่อยลืมตาดูทีละนิดๆพอเห็นว่าไม่มีอะไรก็ค่อยๆซุดตัวลงกับประตู ราวกับว่ามาถ่ายมิวสิคโดนแฟนทิ้ง แต่มันไม่ใช่ไง! ฉันนั่งลงหายใจอยู่ซักพักก่อนจะลุกขึ้นมาเพราะนั่งอยู่ตรงนี้ต่อก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอกนะ ไม่แน่มันอาจจะโผล่มาอีกก็ได้ ฮืออกลัวแล้ว
"เฮ้อออ"
ฉันค่อยเดินออกมาสำรวจทั่วห้องบอกเลย ว้าว! ทั้งห้องและเฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างมีทั้งสีดำสีเทาเข้ากันมากบอกเลย ห้องสะอาดกว่าฉันอีก ฝุ่นแม้แต่นิดก็ไม่มี ฉันต้องได้ห้องนี้เป็นเจ้าของ บอกเลยเอาอะไรมาแลกฉันก็ไม่ยอม ห้องนี่ต้องเป็นของฉัน ของฉันคนเดียว! ฉันเลยเดินสำรวจให้ทั่วห้อง เพราะอีกไม่นานห้องนี่ก็ต้องเป็นของฉัน หึหึ เจ้าของห้องต้องสำรวจห้องสิ
"ว้าววว"
หลังจากสำรวจห้องเสร็จแล้วก็มานั่งจัดของเข้าตู้ ทั้งห้องนี่มีสองห้องนอน สองห้องน้ำ มีห้องนั่งเล่น ห้องครัวแถมกว้างสุดๆ บอกเลยบรรจุคนไว้ร้อยคนยังได้ อเมซซิ่งสุดๆ ในระหว่างที่ฉันจัดของตาก็เหลือบไปเห็นกรอบรูปที่วางอยู่ข้างนอกห้อง รูปใครนะทั้งที่นี่เป็นคอนโดนี่ ฉันเลยรีบลุกไปดูกรอบรูปที่วางอยู่บนโต๊ะ พอหยิบขึ้นมาดู...
"นี่มัน..."
อะเฮือกกกก ช็อกบอกเลย ทำอะไรไม่ถูกแล้วตอนนี้ ทั้งตกใจ ทั้งอึ้ง มันปนกันไปหมด ฉันไม่ได้อึ้งเพราะเขาหล่อหรอกนะ ยอมรับนะว่าหมอนี่หล่อจริง แต่ที่ฉันอึ้งเพราะ.........มันเป็นคนที่อยู่ในลิฟท์นะสิ!!!! ช็อกเลยค่ะ ถึงแม้สีผมจะไม่ใช่แต่ฉันจำหน้าตา จมูก ปาก ได้ดีเลย ฉันตกใจเลยเผลอปล่อยมือทำให้กรอบรูปตกแตก ฉันเลยค่อยๆเดินถอยหลังให้ออกห่างจากรูป
เพล้ง!!
เปรี้ยงๆ ครึ้ม ครึ้ม
อยู่ดีดีฟ้าก็ผ่าลงมา ไฟก็ติดๆดับๆ ก็อกน้ำเปิดทุกก็อกเปิดเองอัตโนมัต นี่มันนวัตกรรมเทคโนโลยีรุ่นใหม่ล่าสุดหรอห้ะ?!! ประตูปิดและล็อกเองทุกบาน ฉันรีบวิ่งไปที่ห้องนอนก่อนจะทั้งทุบทั้งหมุนกลอนประตูอย่างบ้าคลั่ง เอ้ยยย ไอผีบ้าาา แกจะล็อกห้องฉันทำมายยยย เปิดสิ!! กลอนจะพังอยู่แล้วนะโว้ยยยยย
"กรี๊ดดดด เปิดนะ ฉันบอกให้เปิด!!!!"
ฉันแทบจะเป็นลมเพราะอยู่ดีดีหน้าต่างก็เปิดเหมือนกันทำให้ลมเข้ามาแรงมากทั้งละอองฝนเข้ามาเต็มไปหมด โอ้ยยยย นี่ที่นี่มันเฮี้ยนขนาดนี้เลยหรอ บอกเลยต่อให้มันเฮี้ยนขนาดไหนฉันก็ไม่ยอมปล่อยห้องนี้ไปเด็ดขาด
แกร๊กก ตุ้บ!!!
"โอ้ยยย ย่าส์!!! แฮกๆ คิดว่านายทำแบบนี้ฉันจะยอมออกจากห้องหรอ?? หึหึ ไม่มีทาง! รู้เอาไว้ด้วย ห้องนี้ต้องเป็นของฉันแค่คนเดียว!!"
ฉันพูดจบก็ปิดประตูเสียงดังเข้าห้องไปเลย ฉันทั้งโกรธ ทั้งกลัวมัน ผสมกันไปหมด กลัวหรอ ฉันกลัวผีมากบอกไว้เลยแต่ถ้าฉันอยากได้อะไรที่มีเจ้าของแล้วไม่ว่าเจ้าของนั้นจะตายหรือไม่ตายบอกเลยฉันไม่กลัวแม้แต่นิดเดียวแล้วฉันก็ต้องเอามาให้ได้ แล้วที่โกรธคือไอผีบ้านั่นทำฉันล้มหัวคะมำพื้นไปสองรอบแล้วนะ หน้าฉันนะไม่ใช่ปูนซีเมนต์จะได้ทนทาน หัวโนไปหมดแล้ว หนอยยย ไอผีบ้าเจอเมื่อไรเอาน้ำมนต์สาดเลยชิ!
"หนอยยยย ไอผีบ้าเอ้ยย ออกมานะ ออกมาเมื่อไรเจอดีแน่จะเอาน้ำมนต์สาดเลย ฮึ่ยยย "
ร่างบางตะโกนโหวกเหวกโวยวายอยู่ในห้องโดยที่ไม่รู้ว่ามีวิญญาณตนนึงแอบนั่งฟังบนโซฟาเงียบๆ
"หึ! ดื้อด้านชะมัด"
---------------------------------------------------------100%-----------------------------------------------------------
นี่น่าจับเอานมมนต์สาดใส่จริงๆ ทำไมต้องทำร้ายอาราขนาดนี้ด้วยย่ะ5555 ก็แต่งให้ละ นะ เข้ามาอ่านกันเยอะๆเม้นกันเยอะๆนะ อิอิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น