Love Byun Ghost ตกหลุมรักผีร้าย นายแบคฮยอน

ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 10 : เริ่มตกหลุม?

Chapter 10 : เริ่มตกหลุม?

ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ด่าอะไรหมอนั่น เสียงบางอย่างคล้ายๆกับระเบิดก็ดังขึ้นซะก่อน

ตู้ม ตู้ม ตู้ม

"กรี๊ดดดดดดด"

ด้วยความตกใจอย่างสุดขีด ฉันจึงโผล่เข้ากอดไอผีบ้าอย่างไม่ทันรู้ตัวแล้วกอดไม่ใช่แบบกอดธรรมดาด้วยนะ รัดไว้แน่นด้วยเลย ตอนนี้ไม่กลัวอะไรแล้วละ ได้แต่หลับตาปี๋กอดมันไว้อย่างสุดขีด

"นี่ยะ...ยัยบ้าเธอทำอะไรของเธอห้ะ?"

"นะ..นั่นมันเสียงอะไรกันหน่ะ??"

ฉันถามมันในขณะที่ฉันยังหลับตาอยู่ด้วย แต่อยู่ดีดีก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างข้างๆหูฉันดังขึ้นมาจนฉันไม่ได้ยินเสียงรอบข้างเลยแม้แต่นิดเดียว

ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก

ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาพร้อมกับความกลัวที่หายไป ภาพที่ปรากฏตรงหน้าของฉันสวยงามยิ่งกว่าจะบรรยายซะอีก มันคือพลุนั่นเอง ไม่ใช่พลุธรรมดานะ บางรูปก็เป็นรูปการ์ตูน บางรูปก็เป็นรูปดอกไม้ งดงามยิ่งกว่าอะไรเสียอีก ฉันเผลอกอดมันค้างพร้อมกับดูพลุจนเพลิน ฮ่าาา ลมเย็นๆพร้อมกับแหงนหน้าดูพลุและแสงดาวนั่เป็นอะไรที่ดีจริงๆ พลุลูกสุดท้ายค่อยๆพุ่งขึ้นมาแล้วหายไปอย่างสวยงาม 

"....."

"นะ..นี่ยัยบ้าเลิกกอดฉันซักทีสิ"

พอฉันได้ยินเสียงมันพูดขึ้น ฉันก็รีบเด้งออกจากตัวมันไปนั่งอยู่ชิดขอบเก้าอี้อีกฝั่งนึงทันที อ๊ากกกกกก ฉันไม่น่าตกใจมากเกินไปเลยจริงๆ จะทำยังไงต่อไปดีเนี่ย ตอนนี้เราทั้งสองอยู่ในความสงบ สงบยิ่งกว่าป่าช้าเสียอีก อะไรมันจะซวยๆขนาดนี้เนี่ยยัย อารา ให้มันได้งี้เถอะแล้วฉันจะมองหน้ามันยังไงดีเนี่ย มันยังอยู่รึเปล่านะแอบเหลือบตาไปมองดีกว่า

*o_O

*O_o

ในขณะที่ฉันเหล่ตาไปมองมัน มันก็เหล่ตามามองฉันเหมือนกัน ไม่ได้การละต้องทำอะไรซักอย่างแล้วละสิ ถ้าเอาแต่นั่งแอบเหล่กันอยู่อย่างนี้คงไม่ต้องไปทำการทำงานอะไรแล้วละ

"นะ..นี่ฉันอยากกลับบ้านแล้วละ นายจะไปไหนต่อหรือเปล่า?"

"ห้ะ ไม่อ่ะ"

"งั้นก็กลับกันเหอะ"

"ได้"

เราสองคนค่อยๆลุกออกจากเก้าอี้ แล้วเดินไปตามทางริมแม่น้ำเพื่อที่จะกลับคอนโด ถึงเราทั้งสองคนจะเดินด้วยกันก็ตาม แต่กลับไม่มีใครเอ่ยปากพูดกันแม้แต่นิดเดียวได้แต่เหล่ตาแอบมองกันอยู่อย่างงั้นแหละ จนตาจะเหล่อยู่แล้ว

"กรี๊ดดดด"

อยู่ดีดีฉันก็สดุดขาตัวเองล้มในขณะที่ขึ้นอะไรเพลิน ให้ตายเถอะ มีวันไหนซวยกว่าวันนี้อีกไหมเนี่ยยยยย

ฟึ่บ

"เป็นอะไรไหม?"

ไอผีบ้าเหมือนเห็นว่าฉันจะล้มเลยเข้ามารับเอาไว้ ตอนนี้ตัวของฉันก็เลยอยู่ในอ้อมกอดของมันพอดีเป๊ะ ทำให้หน้าของเราห่างกันไม่ถึงคืบ ใบหน้าที่เนียนราวกับเด็กน้อยและดวงตานั่นมองเข้ามาในตาฉันราวกับเด็กน้อยที่ไร้เดียงสา เหมือนมีอะไรบางอย่างเป็นมนต์สะกดทำให้ฉันเอาแต่มองอยู่แบบนั้นละสายตาไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว ตอนนี้เสียงหัวใจของฉันไม่สิเสียงหัวใจของมันด้วยดังจนได้ยินชัดแจ๋วเลย ฉันเลยรีบลุกขึ้นก่อนจะแก้สถานการ์ณด้วยการไอ

"อะแฮ่มๆ อะ..เอ่อ คือ"

"........"

"ขะ...ขอบใจนะที่ช่วยไว้"

"อะ...อือ ไม่เป็นไรหรอก"

เราทั้งสองคุยกันโดยไม่มองกันเลยซักนิด ตอนนี้ถึงแม้ฉันไม่ส่องกระจกฉันก็รู้ได้เลยว่าหน้าฉันแดงขนาดไหน แถมเสียหัวใจที่ดังโครมครามจนหยุดไม่ได้ ฉันเป็นอะไรกันแน่เนี่ยทำไมมันถึงได้เต้นแรงขนาดนี้ เนี่ย เราค่อยๆเดินกันมาถึงคอนโดระหว่างทางที่เดินมานั้นไม่มีแม้แต่เสียงไอนิดเดียวก็ตาม

แกร๊ก แกร๊ก 

ฉันค่อยๆไขประตูแล้วเปิดเข้าไป เราทั้งสองคนค่อยๆเดินเข้าห้องมา ตอนนี้ฉันว่าฉันต้องเป็นคนเริ่มคุยเองแล้วละ ไม่งั้นเดี๋ยวคงจะเงียบไปถึงพรุ่งนี้เช้าเลยมั้ง เฮ้ออ เอาไง เอากัน

"นี่นาย จะอาบน้ำก่อนหรือเปล่าถ้าไม่ฉันขออาบก่อนนะ"

ฉันพยายามพูดด้วยสีหน้าที่ข่มอารมณ์เอาไว้ทั้งที่ในใจเต้นโครมครามยิ่งกว่าอะไรซะอีก

"ไม่ละ เธอลืมไปแล้วหรือไงว่าฉันเป็นผี จะอาบน้ำได้ยังไงละ จับนู่นจับนี่ยังไม่ค่อยจะได้เลย"

"อือ...ก็จริงนะ แต่เดี๋ยวก่อน! แล้วทำไมนายถึงรับฉันไว้ได้ละ ทั้งที่นายบอกว่าจับนู่นจับนี่ไม่ได้"

"เฮ้ออ ฉันคงต้องมาอธิบายเรื่องพวกนี้ให้เธอฟังสินะ คือถ้าฉันมีพลังเยอะฉันก็จะสามารถจับนู่นจับนี่ได้เหมือนคนปกตินี่แหละ แต่ถ้าพลังอ่อนเมื่อไรฉันก็เหมือนกับวิญญาณที่ล่องหนละจับนู่นจับนี่ไม่ได้"

ฉันนั่งที่โซฟาตั้งใจฟังยังกับดู ช่วงQ&Aของแบคฮยอนอย่าลืมกดสับสะไคร้ด้วยนาจา ถุ้ยไปไกลเกินละดึงสติกลับมาใหม่ก่อนแปบ

"อ๋อ อย่างนี้นี่เอง เพิ่งเข้าใจนะนี่"

ฉันพยักหน้าหงึกๆ

"เฮ้ออ ตอนแรกนึกว่าการอธิบายครั้งนี้จะเหมือนยื่นหนังสือให้ควายซะอีก"

"ย่าาาส์ นี่นายหลอกด่าฉันหรอ?"

"เปล่า แค่พูดลอยใครจะรับก็รับไป"

พอมันพูดจบก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วหันไปหยิบรีโมตทีวีเพื่อมาดูช่องการ์ตูน ขอแอบแขวะคืนหน่อยละกัน

ติ๊ด

สกู๊ปปี้ดู นายต้องเชื่อใจฉัน แช็คกี้กับฉันไปไม่ไหวแล้ว ฝากลูกเมียข้าด้วย เฮือก

นี่มันสกู๊ปปี้ดูตอนบ้าอะไรว่ะเนี่ย ไม่เคยพบไม่เคยเจอ -_-"

"แหม่ใครบางคนโตเป็นควายแล้ว ยังมานั่งดูการ์ตูนไร้สาระเหมือนเด็กอยู่อีก นายว่างั้นไหม?"

"ย่าาส์ เธอด่าใครห้ะ"มันหันมาทำตาค้อนใส่ชั้น ใครแคร์ละ อยากมาแขวะคนอย่างอาราก่อนเองนะ ช่วยไม่ได้ ปากฉันก็ใช่ว่าจะเบาอยู่เท่าไร ยิ่งกับมันเนี่ยต้องจัดหนักๆเลย

"อ๋อ พูดลอยๆเหมือนกันย่ะ ใครอยากจะรับก็รับไป ชิ"

ฉันแลบลิ้นใส่มันก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ เฮ้อออ ในที่สุด มิชชั่นวันนี้ก็คอมพลีตค่ะ ฉันทำให้มันหายเศร้าแล้วกลับมาเป็นคนเดิมได้อย่างร่าเริงปกติ ดีแล้วละ ฉันไม่ค่อยชอบเลยเวลานึกตอนที่มันขดตัวแล้วร้องไห้ ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวฉันเป็นอะไรไป เวลาเห็นมันร้องไห้ มันก็รู้สึกเจ็บๆแทนไอผีนั่นตลอดเลย ฮื้อ

หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จฉันก็เดินออกมาจากห้องน้ำโดยไม่ลืมที่จะแง้มดูว่ามันยังนั่งอยู่ด้านนอกรึเปล่า อ้าวไม่อยู่นี่ไปไหนแล้วละ นี่มันก็ดึกมากแล้วนะ ช่างเหอะ อย่าได้แคร์ ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเดินตรงดิ่งไปยังห้องนอนของตัวเอง

ฟุ่บ ฉันค่อยๆล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างไม่แคร์ใคร ฮ่าาาาา มันสบายแบบนี้นี่เอง วันนี้เป็นวันที่เหนื่อยมากๆวันนึงเลยละ ตาก็จะเริ่มปิดแล้ว ด้วย อยู่ดีดีก็มีมือที่ไหนก็ไม่รู้ดึงฉันเข้าไปซุกไว้ในอ้อมกอด ทำให้ตาของฉันที่กำลังจะปิดเบิกกว้างทันที ตอนนี้หน้าของฉันกับมันห่างกันไม่ถึงคืบอีกแล้ว โอ้ยยยย

ฟึ่บ 

"นะ..นาย!!"

"พ่อ...."

มันพูดออกมาด้วยเสียงที่แผ่วเบา แต่ฉันก็ได้ยินชัดเจน ฉันเลยค่อยหันขึ้นไปมองหน้ามันทั้งๆที่มันกอดฉันอยู่ด้วย ตอนนี้ฉันเห็นหน้าของเขาชัดมากชัดแบบ HD เลยด้วยไม่ธรรมดา คือบอกเลยถ้าตอนนี้มันขยับแหม้แต่นิดเดียวคือปากเราชนกันเลยละ แต่ดูหน้าของมันสิ ไม่ว่าหน้าเราจะห่างกันไม่ถึงคืบกี่รอบต่อกี่รอบแต่มันก็ทำให้ฉันละสายตาออกไม่ได้ทุกทีแล้วนั่นก็เป็นเหตุทำให้ฉันใจเต้นแรงด้วย  เอ๊ะ นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมานั่งบรรยายโครงหน้าของมันนะ ต้องผลักออกสิ

อึ้ดด

ฉันพยายามผลักมันออกแต่ไม่มีท่าทีว่าจะออกได้เลย ถึงมันจะนอนแล้วก็ตามแต่แรงนี่ยิ่งกว่า วัวควายม้าช้างผสมกันอีก ถ้าผลักออกไม่ได้คงจะต้องปลุกเอาแล้วสินะ

"ย่าาส์ แบค ตื่นสิ นี่ไม่ใช่ห้องนายนะ"

"อืมมม"

มันตอบมาด้วยเสียงครวญครางก่อนจะรัดตัวฉันแน่นขึ้นไปอีก อ๊ากกก เสียงหัวใจนี่ก็ดังไม่หยุดจริงๆ นี่ถ้าเอาไปทำเพลงประมานแบบสายย่อนี่ คงจะเต้นมันส์เลยละ ถุ้ย นี่มันใช่เรื่องที่จะมาคิดตอนนี้หรือเปล่าเนี่ย

"ย่าส์ แบค...."

อยู่ดีดีมือที่ทุบอกมันตอนนี้ค่อยๆหมดแรง ตาที่เปิดอยู่ก็ค่อยๆปิดลง สงสัยวันนี้ฉันคงจะใช้แรงเยอะไปหน่อยละ ตอนนี้เลยเริ่มรู้สึกหมดแรงแล้วก็ง่วงด้วย ฮ้าวววว ฝันดีนะ แบคฮยอน

---------------100%---------------

กลับมาต่อให้แล้วเด้อออ หลังจากห่างหายไปนานอีกตามเช่นเคย อยากให้รีดเม้นหน่อยยน้าเพื่อเป็นกำลังใจให้ใไรท์นหน่อยน้า อย่าทำร้ายเขาโดยการอ่านไม่เม้นเลย ท่านนักอ่านเงาทั้งหลาย สัญญาว่าถ้าเม้นเยอะๆโหวตเยอะจะลงให้เร็วที่ชู้ดดดดดดเลย สัญญาจากรีดผู้ลงช้าตลอด

O W E N TM. O W E N TM.