ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 4 เมืองกราสแลน
“ พี่ะ....!! พี่ะ "
“ ฮันน่า.?? "
“ พี่ะ หนูทรมานเหลือเิน "
“ ฮันน่า.......................!! "
ผมสะุ้ื่น เหื่อไหลท่วมใบหน้าอผม ผมรู้สึว่าหัวใอผมเ้นไวนไม่สามารถนับรอบอมันไ้เลย พอั้สิไ้ผมมอไปรอบ ๆ
็พบว่าำลัอยู่บนรถม้า รอบัวผมมีแ่ล่อไม้นาให่ที่มีฟาวาทับบนล่ออีที
“ ื่นแล้วรึ ันเห็นเหื่ออนายไหลท่วมมาสัพัแล้ว ฝันไม่ีหรอมีอะไรเล่าให้ันฟัไ้ "
เธอพูพร้อมยื่นหน้ามาใล้ผม ผมใแล้วระโออห่าาเธอ
“ เธอเป็นใร ที่นี่ที่ไหน ? "
“ นายพูับนที่เพิ่่วยนายอย่านี้ทุนไหมเนี่ย อย่าน้อย นาย็วรอบุัน่อนไม่ใ่หรอ "
“ ็อ.....!! "
“ นายะหิวแล้ว ันมีอินเหลืออยู่ แ่....นาย้อเลิทำสายาระแวัน่อน "
ผมยัไว้ใเธอเพราะเราเพิ่ะเอันไ้ไม่นาน แ่ผมไม่อา่อ้านวามหิวไ้ ร่าายอผมยอมทำามำพูอเธอแ่โยี
เธอเอื้อมไปหยิบมันมาาระเป๋าหนัที่อยู่ในรถม้า มันเป็นเนื้อาแห้ ับนมปัแ็ๆ มาให้ ผมหยิบอาหาราเธอแล้วินอย่าไว
มันนานมาแล้วที่ผมไม่ไ้เอมนุษย์นอื่นนอาน้อสาวอผม ับไอ้พวสารเลวนั่น
" ว่าแ่นายเป็นผู้ทำสัาับปีศาหรอ ันเห็นรอยสัที่ัวอนาย แ่มันแปลๆ ไม่เหมือนับนอื่นที่ันเยเอ "
“ สัาปีศา? มันืออะไร เธอรู้ัมัน้วยหรอ "
“ ัน็ไม่แน่ใหรอ ันเยเอผู้นที่ทำสัาับปีศาะมีรอยสััวอัษรเ็มัว ไ้ยินมาว่าพวเาะแลร่าายและวิาให้ับปีศาเพื่อที่ะไ้รับพลัอมัน แ่อนายมันไม่เหมือน มันมีแ่รึ่เียวันเลยสสัยว่ามันใ่สัาปีศารึเปล่า "
“ ผม็ไม่รู้เหมือนัน ผมำอะไรไม่ไ้สัเท่าไหร่ั้แ่มีมันมา "
ผมมอไปที่ใบหน้าอเธอ เธอมีใบหน้าที่สวยเหมือนับเ้าหิ ทรผมสีแยาวอเธอ มันเหมือนับเปลวไฟที่ำลัลุไหม้ในอนที่สายลมปะทะผ่านเส้นผมอเธอ เธอมีแววาทีู่เศร้าและเย็นา ถึแม้เธอำลัยิ้มอยู่ มันเหมือนับว่าเธอไม่มีวามรู้สึ
“ ัน “โรเ่” ว่าแ่นายื่ออะไร "
ผมไม่รู้ว่าะอบเธอว่าอะไร ในป่า็มีแ่ผมับน้อสาวอผม เธอเรียผมเพียแ่ ”พี่าย” มาลอ ผมไม่ไ้สนใเรื่อื่ออัวเอสัเท่าไหร่เพราะมันไม่ไ้สำัอะไร อมีแ่เพียน้อสาวอผม็พอ ผมบอโรเ่ไปว่าผมไม่มีื่อ แ่ผมไม่ไ้บอเรื่อราวเี่ยวับัวผมและน้อสาวให้โรเ่ฟั มันเสี่ยเินไปที่ะบอเรื่อนี้ับนแปลหน้า เธออาะเป็นพวเียวับพวมัน็ไ้
“ ั้นันะเรียนายว่า “เอ” ็แล้วัน เรีย่ายี แล้วนายำลัะไปไหนละันไปส่ไ้นะ "
“ ผมำลัไปเมือสัเมือหน่ะ "
“ พอีเลยัน็ำลัะไปส่สิน้าที่ เมือราสแลน เอ นายะไปับันไหม แ่นาย้อหาอะไรลุมรอยสัับสีผมอนาย่อน
เิมีใรมาเห็นรอยสับนัวอนาย ผู้นไ้แื่นไปันให่ นายะโนพวทหารับัวไปรวสอบแน่ๆ "
ผมลับโรเ่ที่ะไปเมือราสแลน เพื่อที่ผมะไ้หาเบาะแสเี่ยวับน้ออผม่อ
เราเินทาันมาสัพัให่ ผม็สัเเห็นปราสาทสูที่มีำแพล้อมรอบอยู่ สภาพอำแพเมือูไม่่อยีสัเท่าไหร่
“ เรามาถึเมือราสแลนแล้วล่ะ เอ นายเ้าไปหลบหลัล่อ่อน ันะไปเลียับพวทหาร "
รถม้ามาหยุที่หน้าำแพเมือ มีทหารสอนที่เฝ้าประูทาเ้า พวเาเินเ้ามาหาโรเ่
ผมพยามนอนราบไปับอฟาเพื่อไม่ให้พวทหารเห็นัวผม
“ นอะไรมาหน่ะแม่หนู อูบัรนส่สิน้าหน่อย "
“ สิน้าำพวอาหารน่ะ ุทหารรูปหล่อ "
“ ไหนเปิให้พว้าูหน่อย "
“ ันมีบัรนส่สิน้าถู้อ ไม่ำเป็น้อูหรอุทหาร ันไม่นพวสิ่อแปลๆ หรอน่า "
“ หืม.. ไหนูสิ เธอเป็นพวนส่สิน้าหน้าใหม่หรอ ้าไม่เยเห็นหน้าเธอเลย "
“ ใ่แล้วล่ะันเพิ่ะเริ่มนส่สิน้า้ามเมือเมื่อไม่นาน "
“ ั้นรึ ไป เ้าผ่านไปไ้ "
โรเ่เินลับึ้นมาบนรถม้า แล้วับรถม้าอเธอไป่อ
“ พวทหารให้เราผ่านเ้าไปไ้แล้วล่ะ ถึเมือแล้วนายอยาะไปไหน่อหล่ะ ไปหาอะไริน่อนไหมันเลี้ยเอ "
ผมไม่รู้ว่าะเริ่มไปทาไหน่อน ารามเธอไปเป็นเรื่อีที่สุ ผมะไ้รู้สถานที่่าๆ ในเมือ
รถม้าอเธอวิ่ผ่านหน้าประูเ้าไปในเมือ
“ เปลี่ยนไปมาเลยนะเมือนี้ ทั้ที่เมื่อ่อนเป็นเมือสีเียวมีแ่้นไม้เล็ให่สวยามประับเ็มไปหม
มันเป็นเพราะเ้าสารเลวพวนั้น ันะ้อแ้แ้นพวแให้ไ้ "
ผมมาับสิ่ที่โรเ่พู เพราะเมือที่ผมเห็นมันเป็นบ้านเรือนมามายสภาพอมันูแย่เหมือนับผ่านสรามอะไรสัอย่ามา ผู้นที่เินสวนทาันไปมา สีหน้าอพวเาูไม่่อยมีวามสุันสัเท่าไหร่
“ ประานทั้หลาย ราาอเรา้อารอ์หิอทั้หอาาัร ใร็ามที่พบเห็น เรามีราวัลอย่าามให้
แ่ถ้าพวเรายัหาไม่เอภายใน 3 วัน เราะทำลายเมือทุเมือให้สิ้น พวเ้าทุนะ้อาย นี่เป็นำประาศาราาผู้ที่ะรอโลใบนี้ นำัวอ์หิมาให้ับเรา "
รถม้าอโรเ่แล่นผ่านลุ่มผู้นที่ำลัรวมัวูอะไรสัอย่าอยู่ ผมเห็นเธอำเือที่ใ่ี่รถม้าอย่าเน้น สีหน้าอเธอูไม่่อยีเท่าไหร่
“ โรเ่...โรเ่!! "
“ อะไรหรอเอ "
เธอหันมาอบผม และพยามทำหน้าให้เหมือนปิ ผมไม่ล้าที่ะถามอะไรเธอ
เมื่อรถม้าเ้าไปใล้ ผมมอเห็นผู้หิที่ำลัถูรึอยู่ เธอมีเลือไหลท่วมร่าายอเธอ
“ ฮันน่า... !! "
.............
ปล.บไปอีอนแล้วนะรับ พระเออเรามีื่อสัที ผมไม่รู้ะให้ื่ออะไร นั่ิอยู่ั้นานสุท้ายื่อสั่นๆ่ายๆเลย ฮ่าๆ
แ่ละอนผมทิ้ปมไว้เยอะเิน ้อมานั่ไล่แ้ปมอีเยอะเลย
สุท้ายผิถูยัไออภัย้วยนะรับ ะพยามปรับปรุ อาะมีหล่นมั้แ่ยัไฝานัเียนมือใหม่้วยนะรับ
อนหน้าิว่าะเพิ่มอะไรเล็น้อยเพื่อให้ไ้บรรยาาศในารอ่าน
แ่ละอนผมทิ้ปมไว้เยอะเิน ้อมานั่ไล่แ้ปมอีเยอะเลย
สุท้ายผิถูยัไออภัย้วยนะรับ ะพยามปรับปรุ อาะมีหล่นมั้แ่ยัไฝานัเียนมือใหม่้วยนะรับ
อนหน้าิว่าะเพิ่มอะไรเล็น้อยเพื่อให้ไ้บรรยาาศในารอ่าน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น