ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ~*Wish*~ อธิษฐานใจ........ไว้รักเธอ

    ลำดับตอนที่ #1 : ~*Wish No.1 นางฟ้าจะตกเครื่องแล้ว*~

    • อัปเดตล่าสุด 10 เม.ย. 49


                           ผู้หญิงหลายๆ คน มักใฝ่ฝันเสมอว่าผู้ชายที่เป็นเนื้อคู่ของตนนั้นจะต้องชายหนุ่มที่เท่  หล่อ  นิสัยดี  และชายหนุ่มส่วนใหญ่ที่เขาสามารถทำให้ผู้หญิงเห็นว่า เขาหล่อ เท่  นิสัยดี  ก็คงจะเป็นพวกนักร้อง ดารา นักแสดง  ที่เมื่อพวกเขาออกมาปรากฏตัวเมื่อใด  เหล่าสาวๆก็พร้อมที่จะเทกายเทใจให้พวกเขาอย่างเต็มที่   จะว่าไปฉันก็เป็นหญิงสาวประเภทนั้นด้วยแหละ  ส่วนเป้าหมายที่ฉันวาดฝันไว้ก็คือ เอลล์ ( Ail )  เขาเป็นนักร้องหนุ่มลูกครึ่งไทย-ไต้หวัน ที่หน้าตาดูดี  มีแรงดึงดูด  สาวๆที่ไหนเห็นก็ต้องหลงรัก    กำลังโด่งดังอย่างมากในไทย  และชื่อเสียงเขาก็กำลังแพร่กระจายในแถบเอเชีย  แต่คิดๆไปแล้วก็เฮ้อ.......เขาช่างอยู่ไกลเหลือเกิน

    "ยัยริน  ยัยริน!!!   เหม่ออีกแล้วนะเธอ   นู่นไปดูผู้โดยสารแถวนั้นหน่อยสิ  เขาพูดภาษาฝรั่งเศสอ่ะ  พี่ฟังไม่รู้เรื่อง"  พี่เมย์รุ่นพี่ที่ทำงานฉันเองแหละ  อ้อ ที่ทำงานฉันน่ะอยู่บนเครื่องบิน  ใช่แล้วฉันเป็นแอร์โฮสเตส


    "มีอะไรให้ช่วยหรือคะ  มองซิเออร์" ฉันเดินไปหาผู้โดยสารคนที่พี่เมย์ชี้ให้ดู


    "เอ้อ คุณมาแล้วก็ดี  แอร์ที่นี่ไม่รู้จักเรียนภาษาฝรั่งเศสกันไว้มั่งเลยหรือไง" อะไรของเขาเนี่ยคิดว่าคนทุกคนต้องรู้ภาษาฝรั่งเศสหรือไง


    "มีอะไรให้ดิฉันช่วยหรือคะ"


    "คุณมีน้ำแร่ไหม  ผมไม่อยากดื่มน้ำเปล่าที่พวกคุณเสิร์ฟเมื่อกี๊" มาอีกและผู้โดยสารประเภทนี้  ชอบจุกจิกกันจริงเลย


    "รอสักครู่นะคะ มองซิเออร์" แล้วฉันก็เดินไปบอกพี่เมย์ว่าเขาต้องการน้ำแร่ ปกติถ้าเจอผู้โดยสารประเภทนี้ฉันคงเก็บอารมณ์ไม่อยู่แล้วล่ะ  ถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ตาม ไม่รู้ว่าฉันมาเป็นแอร์ได้ไง ทั้งที่ใจไม่ชอบบริการคนอื่นเท่าไหร่หรอก  


    "ริน เดินไปตรวจดูแถวห้องน้ำหน่อยสิ  มีคนเห็นผู้หญิงกับผู้ชายเข้าไปในนั้นกันสองคน"  พี่เมย์กระซิบข้างหูฉันพร้อมกับหน้าตาของฉันที่เหยเกขึ้น


    "เอาอีกแล้วเหรอ  ถ้าเป็นบ้านเรานะ   คงถูกตัดหัวเสียบประจารแล้วมั้งเนี่ย" ฉันกับพี่เมย์เป็นคนไทยทั้งคู่ที่มาทำงานในสายการบินของประเทศเกาหลี  พี่เมย์อยู่มานานกว่าฉันเธอจึงพูดภาษาเกาหลีได้ค่อนข้างคล่อง  แต่สำหรับฉันเจอคนเกาหลีขอความช่วยเหลือเมื่อไร  ต้องใช้ฝีมือแสดงใบ้ทุกที


    " กึก กึก........กึก กึก"  เสียงบางอย่างออกมาจากห้องน้ำที่พี่เมให้ฉันไปดู  เหอะๆเด็กสมันนี้แย่กันจริง


    "ผลั๊วะ    ว๊าย!!! ตาเถรตก"  ประตูห้องน้ำถูกผลักออกมาอย่างแรง  พร้อมกับผู้ชายและผู้หญิงที่ดูอายุราวๆสัก 17-18 ที่เหงื่อเต็มหน้า และตะลึงที่เห็นฉันสบถออกไปเป็นภาษาไทย  ฉันคิดว่าสองคนนี้น่าจะเป็นคนเกาหลีเพราะหน้าพวกเขาใสมากๆ ฉันเห็นเด็กผู้หญิงหันไปพูดกับเด็กผู้ชายอะไรสักอย่าง  แล้วเด็กผู้ชายก็เดินไปนั่งที่เขา  ส่วนเด็กผู้หญิงเธอหันมายิ้มให้ฉันจนฉันสะดุ้งนิดๆ


    "พี่เป็นคนไทยหรือคะ  หนูโชคดีจริงๆเลยนะเนี่ยที่มาเจอแอร์คนไทยในสายการบินเกาหลี แต่ถ้าพี่เจอหนูอีกที่ไหนก็อย่าบอกใครละกันว่าเจอหนูกำลัง.............ในห้องน้ำ"  ว้ายเด็กอะไรเนี่ย  ทำไมมัน..  อ๊ายประเทศไทยฉัน


    "น้องคะ   น้องเป็นคนไทยทำไมไม่รู้จักรักษาวัฒนธรรมประเพณีบ้าง  ถ้าเป็นคนอื่นพี่คงไม่ค่อยรู้สึกอะไร  แต่น้องคนไทยนะคะ  ไม่สำนึกมั่งเลยเหรอ  น้องง่ายขนาดนั้นเชียว"  นี่เอาให้ซะใจ  แต่ เอ๊ะเขาเป็นผู้โดยสารของสารการบินฉันนี่  โอ๊ย  ตายละหว่า


    "อ๊ายๆ   อะไรคะพี่พี่เป็นใคร หนูเป็นใครไมมาด่าหนูอย่างนี้เล่า   นี่มันเรื่องของหนูนะ   โอ๊ย กัปตันอยู่ไหนคุณต้องรายงานถึงเจ้าของสายการบินเลยนะ  ว่าแม่คนเนี้ยมันด่าหนู"  ว้าย หนูบ้านเธอแ_ดอย่างนี้สิ  เหอๆแต่มันจะเอาถึงเจ้าของสายการบินเลยเหรอ


    "เอ่อ  คุณครับใจเย็นๆ  เดี๋ยวผมจัดการให้"  คุณคิม  กับตันดินมาเคลียเรื่องนี้ให้กับฉัน 


    "ถ้าคุณไม่เอาแม่นี่ออก  ฉันจะเป็นคนเดินไปหาเจ้าของสายการบินเองแล้วบอกว่าทุกคนร่วมมือแกล้งฉัน"  อื้อหือ  ใหญ่จังเลยนะน่ะ  คนอะไรหน้าขาว  แต่ใจดำ


    "ครับๆ  คุณไปนั่งที่ก่อน  เดี๋ยวผมดูแลเอง"  ทุกอย่างดูเหมือนจะเรียบร้อย  เมื่อแม่เด็กไทยใจทรามคนนั้นเดินไปนั่งที่  แต่สายตาพี่คิมที่จ้องมาที่ฉันนี่สิ   พี่เมย์ด้วยแหละ  โอ๊ยๆชีวิตฉัน


                                                            *~*~*~*~*~*~*

    "คุณสิรีรินครับ   ผมไม่รู้จะตักเตือนคุณยังไงแล้วนะ   ครั้งนู้นคุณทำของบนล๊อกเกอร์ตกใส่หัวผู้โดยสาร"  กัปตันคิมบ่นใส่ฉันเป็นภาษาบ้านเกิดเขาอย่างข้าๆ เพื่อให้ฉันเข้าใจทุกคำด่าละมั้ง     แถมสีหน้าเขาก็โคตรเคร่งเครียดเลยล่ะตอนนี้  ฉันก็เครียดไม่น้อยกว่าเขาเท่าไหร่หรอก  ฮือๆ  ซวยและแหละ  สิรีริน


    "ก็เขาจับก้นดิฉันนี่คะ  ฉันทนไม่ได้หรอกนะ"  ฉันเถียง  ก็อะไรล่ะฉันไม่ผิดนี่


    "แต่เขาก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ได้ตั้งใจ" ไม่ตั้งใจอะไรเล่า  จับหนึบขนาดนั้น


    "ครั้งต่อมา  คุณก็เข็นรถเสิร์ฟอาหารทับเท้าผู้โดยสาร อ๊ะๆ  คุณไม่ต้องเถียงแล้ว  ผมจะรายงานไปที่สายการบิน    เอ้อ แล้วในไฟลท์นี้คุณไม่ต้องทำอะไรแล้วนะ  คอยเตรียมอาหารเฉยๆไม่ต้องออกมาให้ผู้โดยสารเห็น


    "
    เฮอะ   สมน้ำหน้าเป็นแอร์ดีๆ ก็มาด่าผู้โดยสาร  สะใจชะมัด"  หี๊ย  ยัยเด็กนั่นขนาดนี้มันยังไม่พอใจหรือไงนะเดินมาด่าฉันถึงที่พักแอร์เลยเหรอ  ขอตบสักทีเหอะก่อนโดนไล่ออก


    "
    คุณริน  พอแล้วนะคุณ  !!!"  อ๊ากัปตันคิม  ก็คุณเดินไปแล้วนี่  ยัยนี่มันให้ท่าเขาหรือไงนะ  อย่างที่คิดแล้วยัยนั่นก็ยิ้มแสยะใส่ฉันแล้วเชิดไป   พระเจ้าเข้าข้างฉันมั่งเซ่ToT.....


    "
    เฮอะ   สมน้ำหน้าเป็นแอร์ดีๆ ก็มาด่าผู้โดยสาร  สะใจชะมัด"  หี๊ย  ยัยเด็กนั่นขนาดนี้มันยังไม่พอใจหรือไงนะเดินมาด่าฉันถึงที่พักแอร์เลยเหรอ  ขอตบสักทีเหอะก่อนโดนไล่ออก


    "
    คุณริน  พอแล้วนะคุณ  !!!"  อ๊ากัปตันคิม  ก็คุณเดินไปแล้วนี่  ยัยนี่มันให้ท่าเขาหรือไงนะ  อย่างที่คิดแล้วยัยนั่นก็ยิ้มแสยะใส่ฉันแล้วเชิดไป   พระเจ้าเข้าข้างฉันมั่งเซ่ToT.....


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×