ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Part 2:รุ่นพี่รหัส+ไอ้บ้ากาม+กลั่นแกล้ง+เอาคืน
ฉันกับหมาจูก็ต้องไปรายงานตัวที่คณะ ส่วนปลากัด มันไม่ได้เรียนคณะเดียวกับฉัน แต่มันไปเรียนคณะแพทย์ เพราะว่าพ่อกับแม่อยากให้ปลากัดเป็นหมอ แต่ปลากัดก็เรียนเก่งมากในกลุ่มถึงแม้ว่ามันจะตุ้งติ้งไปหน่อย แต่เรื่องสมองขอบอกว่าฉันกับหมาจูสองคนรวมกันยังไม่เท่ามัน
“หมาจู แกช่วยบอกฉันทีว่าเค้ายังไม่ประชุมกันที”ฉันวิ่งมากับหมาจู มาถึงที่คณะ แต่สิ่งที่พบก้คือเค้าประชุมกันแล้ว นั่นก็หมายความว่าฉันกับหมาจูมาสายนะสิ
“ฉันว่าเค้าประชุมกันแล้ววะไอ้ปราง”แกช่วยฉันได้มากเลยเพื่อนรักยิ่งปีนี้พี่เดี่ยวเป็นรุ่นพี่อีก ฉันโดนแกล้งตายแน่เลยT^Tแต่คงไม่มั้ง พี่เดี่ยวคงยังเห็นฉันเป็นน้องสุดรัก ปานจะฆ่ากันตาย คงไม่ทำอะไรมากหรอก
“ปีนี้เราจะรับน้องกันที่....อ้าว จูริ้งมะปราง ทำไมมาสายเค้าเรียกประชุมตั้ง20นาทีแล้วนะ”พี่ชะเอมทักขึ้นมา พี่ชะเอมเป็นเพื่อนกับพี่เดี่ยวมาตั้งแต่เด็กแล้ว แถมยังเรียนคณะเดียวกันอีก ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไม2คนนี้ไม่เป็นแฟนซักที พี่เดี่ยวก็นะมีของดีอยู่ใกล้แท้ๆแต่ก็ไม่สน
“เรา2คนหลงทางน่ะคะ”
“อื้อ ไม่เป็นไรจ๊ะ อยู่นานๆก็ชินเอง นั่งลงได้”เยส สุดยอดพี่เอมใจดีสุดๆไปเลย
“แต่มะปราง ยังนั่งไม่ได้”
“ทำไมละคะ ปรางไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อยนะคะ ทำไมถึงไม่ให้ปรางนั่ง”ฉันถามอย่างสงสัย แล้วมองหน้า รุ่นพี่คนที่สั่งอย่างสงสัย ทำไมมันคุ้นๆจังเนี่ย เหมือนว่าเคยเจอที่ไหนซักแห่ง
“ผิดซิ ต่อยหน้ารุ่นพี่ในคณะ ไม่ผิดงั้นหรอ”เอ๊ะพูดอะไรของเค้า ต่อยหน้าฉันไปต่อยหน้าใครละ ก็มีแต่ไอ้บ้ากามคนนั้น เฮ้ย
“ไอ้บ้ากาม”พระเจ้าไอย่ะ ลังกา (ภาษาไรของมันวะ) นี่มันตานั่นที่ฉันต่อยเมื่อเช้านิ อย่าบอกนะว่า มันอยู่คณะเดียวกับฉันแล้วที่แย่ไปกว่านั้นเป็นรุ่นพี่ฉันด้วยT^T
“ว่าไงนะ เรียกพี่ว่าอะไรนะ”ตายแน่เลยมะปรางเอ๊ย ทำกับเค้าไว้เยอะด้วย ฉันส่งสายตาอ้อนวอนสุดชีวิต ไปหาพี่ชายสุดที่รัก ว่าพี่มะเดี่ยวคนหล่อ ช่วยน้องมะปรางคนสวยหน่อยน้า
“เค้ก เอมว่าพอเถอะนะ น้องเค้าไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ อย่าถือสาเลยนะ”กรี๊ดด~!!พี่เอมสุดที่รัก ช่วยชีวิตฉันไว้อีกแล้วอะไรจะน่ารักขนาดนี้ เสียใจด้วยนะ นายไม่มีทางทำโทษฉันได้หรอกยะ
“เดี๋ยวตอนเข้าค่ายรับน้องแกค่อยคิดบัญชีก็ได้”ไอ้พี่เดี่ยวถ้าพี่ไม่พูด ก็ไม่มีใครว่าหรอกนะ อุตส่าห์รอดแล้วแท้ๆเดี๋ยวคิดบัญชี ไอ้พี่เลว
“อืมๆก็ได้ งั้นเธอไปนั่งได้แล้ว”ตานั่นสั่ง ทำเป็นเข้มนะยะ คิดว่าจะกลัวหรอ
“ขอบคุณคะ”ฉันพูดแบบไม่พอใจซักเท่าไหร่แล้วเดินกลับมานั่งกับหมาจูต่อ ดูเหมือนยัยนี่ งง อย่างหนัก ทำหน้าเหมือนหมาไม่มีเจ้าของ
“แกอย่าบอกนะ ว่าไอ้บ้ากามที่เล่าให้ฉันฟังอ่า คือพี่เค้ก”เอมถามฉัน ตกใจอย่างสุดขีด
“ตัวจริง เสียงจริงเลยละ”
“เอาละ เดี๋ยวพี่ชะเอมจะแนะนำรุ่นพี่ให้ทุกคนรู้จักหลังจากนั้นเราก็จะจับฉลากเลือกรุ่นพี่รหัสกันนะ”ตาพี่เค้กนั่นพูด แล้วมองแบบสยองสุดๆมาทางฉัน คิดว่ากลัวหรอยะ
“คะ สวัสดีคะน้องๆพี่ชื่อชะเอมนะคะ อยู่ปี3 แล้วนี่ก็พี่เดี่ยว พี่เค้ก พี่พุทรา......อยู่ปี3คะ ซึ่งปีนี้รุ่นพี่ปี3จะเป็นคนรับน้องปี1นะคะ เพราะพี่ปี4ต้องเตรียมสอบคะหวังว่าน้องๆคงเข้าใจนะ”เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งเลยคะ แต่ถ้าตัดอีตาพี่เค้กนั่นออกจะแจ่มมากเลย
“ถ้าเข้าใจกันแล้ว ก็ได้เวลาจับฉลากเลือกรุ่นพี่แล้ว รู้จักรุ่นพี่ทุกคนแล้ว ถ้าได้ชื่อใครก็เดินเข้าไปหาเลยนะ”นักศึกษาทุกคนหยิบสลากแล้วได้รุ่นพี่รหัสแล้ว เหลือฉันกับหมาจูที่ต้องหยิบเป็นคนสุดท้าย (ก็มาสายเองนิ) ตอนนี้เหลือสลากอยู่2ใบ ก็แสดงว่าเหลือพี่เอมกับอีตาพี่เค้กอ่าดิ ก็2คนนี้ยังไม่มีใครหยิบโดนเลยอ่า สาธุขอให้ได้พี่เอมเถ้อ ลูกช้างจะวิ่งรอบสนามซัก10รอบเลย
ฉันกับหมาจูหยิบพร้อมกันคนละใบ ในวินาทีที่ตื่นเต้นฉันก็ค่อยๆคลี่กระดาษทีละนิด มันขึ้นมาทีละตัว ตัวแรก เ....พี่เอมแน่นอน55+ฉันได้พี่เอมแน่ๆ เสียใจด้วยนะหมาจูที่แกต้องเจอกับไอ้พี่เค้ก55 ฉันเป็นกำลังใจให้นะฉันเปิดรวดเดียวหมดแต่สิ่งที่ต้อง ดับเบิ้ลโค-ตะ-ระ ช็อค ในกระดาษมันเขียนชื่อว่า เค้ก T^Tพระเจ้า ฉันเป็นรุ่นน้องรหัสอีตาพี่เค้กหรอ ไม่จริงมั้ง เพื่อความแน่ใจขอดูอีกรอบ เผื่อว่าเพราะไม่ได้กินข้าวเช้าเลยเบลอ แต่ก็ต้องผิดหวังมันก็ยังคงเหมือนเดิม ฉันได้พี่เค้กจริงๆหรอกเนี่ย สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีจริงในโลก ทำไม ฟ้าต้องกลั่นแกล้งมะปรางด้วย
“ปรางได้ใครหรอจ๊ะ ทำไมทำหน้าอย่างนั้นละ”
“พี่เค้กคะ”ฉันตอบแบบเซ็งสุดๆ จะไม่เซ็งได้ไงอ่า อีตานี่ต้องแกล้งฉันแน่ๆดูจากสายตาก็รู้
“อ่อ งั้นพี่ก็ได้จูริ้งน่ะสิ ไปจูริ้งเราไปคุยกันตรงนั้นดีกว่านะ”พี่เอมพาหมาจูเดินไปตรงนู้น มันชั่งห่างไกลกับฉันเหลือเกิน ส่วนฉันนะหรอก็ต้องยืนเป้านิ่งให้อีตาพี่เค้กยืนจ้องอ่าเดะ ฉันจะละลายอยู่แล้วเนี่ย
“เธอชื่อมะปราง ใช่มั้ย”พี่เค้กถามแต่เสียงของตาพี่นี่น่ากลัวแปลบๆ
“อืม”ฉันตอบแบบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่
“ทำไมถึงอยากเข้าคณะนี้อะ”ถามมากจริงวุ้ย
“ก็อยากเข้า”ฉันตอบแบบไม่ต้องคิดซักนิด
“นี่พี่เป็นรุ่นพี่นะ ตอบให้มันดีๆหน่อย”
“ก็ปรางรักในการเรียนสายนี้นิ ปรางก็เลยมาเอ็นคณะนี้”
“อืม ก็ดี แล้วรู้มั้ยการเป็นรุ่นน้องที่ดีเค้าทำกันยังไง”ใครมันจะไปรู้ เป็นรุ่นน้องนะยะไม่ใช่อับดุลนะยะที่จะรู้ไปซะทุกเรื่อง
“ไม่รู้”
“เฮ้อ ทำไมฉันต้องมาเจอรุ่นน้องแบบนี้เนี่ย”
“ทำยังกับฉันอยากเป็นรุ่นน้องนายอย่างนั้นแหละ”
“พูดว่าอะไรนะ”
“ป๊าว แค่บอกว่า สงสัยมันคงเป็นเวรกรรมของพี่อ่า”
“อืม ก็คงจะเป็นอย่างนั้น งั้นพี่จะบอกให้การเป็นรุ่นน้องที่ดี ต้องเชื่อฟังรุ่นพี่ ห้ามบ่น ห้ามเถียง เพราฉนั้นการเป็นรุ่นน้องรหัสที่ดี ไปซื้อน้ำมาให้รุ่นพี่หน่อย”ตานั่นเริ่มออกคำสั่ง เฮอะ ก็แค่ซื้อน้ำไม่เกินความสามารถฉันหรอกยะ
“ก็ได้คะ คุณรุ่นพี่”ฉันพูดแกมประชด ก่อนไปขอเตะซักป๊าบได้ปะเนี่ย
“เอ้อ น้ำถังนะ พี่จะเอาเลี้ยงเด็กในคณะเอามาแค่2ถังพอ”ตานั่นใช้แค่2ถัง ฉันเป็นผู้หญิงนะยะ ไม่ใช่กรรมกรแบกหาม ที่จะแบกน้ำมาตั้ง2ถัง
“ห๊า 2 ถัง พี่จะบ้าหรอ น้ำถังนะคะ ไม่ใช่น้ำขวด ที่จะยกทีเดียว2ถังรวดอะ”
“เอ๊า ใครสั่งให้ ยกรวดเดียว ยกมาทีละถังเซ่ โง่หรือแกล้งเนี่ย”สงสัยว่าฉันจะโง่จริง เฮ้ย ฉันผิดใช่มั้ยเนี่ยที่ถามอ่า ทำไมการเป็นรุ่นน้องมันลำบากแบบนี้เนี่ย ยิ่งเป็นรุ่นน้องอีตานี่อีก
“ชิส์ ไอ้บ้าอำนาจ”แล้วฉันก็รีบวิ่งมาสวัสดิการ มาซื้อน้ำตามที่อีตารุ่นพี่บ้าอำนาจสั่ง อย่าใมห้ถึงทีฉันบ้างละ จะเอาคืนอย่างส่าสมเลยทีเดียว แค้นๆ
“น้ำ2ถังคะ”ฉันสั่งป้าที่ขายของอยู่
“ได้จ๊ะ”แล้วป้าเค้าก็มองๆอะไรของแกไม่รู้ แค่มาซื้อน้ำทำไมต้องมองแปลกๆด้วยเนี่ยคนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่
“มองอะไรคะป้า”
“อ้าว แล้วหนูไม่มีคนมาช่วยยกหรอจ๊ะ”
“ไม่อ่าคะ เดี๋ยวหนูยกไปเองคะ”
“จะไหวเรอะไม่มีรถเข็นด้วยซิ งั้นเดี๋ยวป้าช่วยยกนะจ๊ะ”ป้าขาหนูเกรงใจจังเลย ช่างเป็นคนที่มีน้ำใจจริงๆ
“ขอบคุณนะคะป้า แต่ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวหนูยกไปเองคะ”
“ให้พี่ช่วยมั้ยครับ”มีผู้ชายคนนึง มาถามแล้วทำท่ากำลังจะเอาถังน้ำไปยก หน้าตาก็ดี แถมยังมีน้ำใจอีก ผิดกับอีตานั่นอย่างลิบลับหน้าตาก็ ใช้ได้แต่นิสัยแย่สุดๆ
“เอ่อ ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวฉันยกไปเองดีกว่า”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกเดี๋ยวพี่ช่วย คนละถังก็ได้”แล้วพี่เค้า ก็ไปแบกมาอีกถังนึง ช่างเป็นคนที่มีน้ำใจสุดๆ
“แล้วนี่เราอยู่คณะอะไรละ”พี่เค้าถามไปด้วยเดินไปด้วย หนักจะตายชักยังจะมาชวนคุยอีก
“นิเทศ คะ”อุตส่าห์มาช่วยก็ตอบๆเค้าหน่อยก็แล้วกัน
“อื้อ หนักหน่อยนะคณะนี้เพื่อนพี่ก็เรียนอยู่เหมือนกัน ต้องมีใจรักจริงๆถึงจะเข้าได้ว่าแต่ชื่ออะไร คุยมาตั้งนานยังไม่รู้จักชื่อเลย”
“ชื่อมะปรางคะ แล้วพี่อ่ะคะ”
“พี่ชื่อต้า อยู่แพทย์น่ะ”อยู่แพทย์ซะด้วย คณะเดียวกับปลากัดนิ ตอนเย็นต้องถามๆเรื่องแบบนี้ยัยนี่ไม่พลาดแน่ๆ
“คะ พี่ต้า”แล้วฉันกับพี่เค้าเดินไปคุยไป พี่ต้าคนนี้ก็ใจดีเหมือนเนอะ ไม่รู้จักกันแท้ๆยังมาช่วยขนน้ำอีก เดินมาซักพักก็ถึงคณะ
“ขอบคุณมากเลยนะคะ พี่ต้า ที่มาช่วย”
“ครับ ไม่เป็นไร งั้นพี่ไปก่อนนะ”แล้วพี่ต้าก็เดินไป เฮ้อ ผู้ชายอะไรน่ารักชะมัด ไม่เหมือนอีตานี่ ที่นั่งเอาหนังสือปิดหน้าสบายใจเฉิบ อยากจะกดหนังสือชะมัดจะได้หายใจไม่ออก แล้วก็ตายไปเลย หมั่นไส้จริงๆ
“เสร็จแล้วคะ ปรางขนน้ำมาให้พี่เค้กเสร็จแล้ว2ถัง ครบ”ฉันพูด ตานั่นถึงกับอึ้ง55 คิดไม่ถึงละซิว่าคนหน้าตาดีอย่างฉัน ทำไมถึงขนน้ำมาได้2ถังรวด
“อะ เอ่อ เก่งนิ งั้นไปเอาน้ำมาให้พี่กินหน่อยซิ นั่งรอเธอแล้วมันคอแห้ง”สรุปฉันผิดที่มาช้า ทำให้ตานั่นคอแห้ง
“ได้คะ คุณรุ่นพี่รอสักครู่นะคะ”
ฉันเดินไปหยิบแก้ว จะมาเอาน้ำให้อีตาพี่เค้ก ทำไมชีวิตฉันต้องตกเป็นเบี้ยล่างคนอย่างหมอนั่นด้วยเนี่ย แต่แล้วสายตาอันว่องไวยิ่งกว่าแมวของฉัน ก็เห็นถังใบนึงตั้งไว้ข้างๆที่ใส่แก้ว และแล้วแผนการอันชั่วร้ายก็เกิดขึ้น หึหึ นายเสร็จแน่อีตาเค้กบูด
5นาที ผ่านไป
“ขอบคุณมากนะคะ”ฉันกล่าวขอบคุณรุ่นพี่อีกคนซึ่งไม่รู้ว่าชื่ออะไร ที่มาช่วยฉันยกน้ำใส่ถังให้
“ยินดีครับ”แล้วพี่แกก็เดินไป ส่วนฉัน ก็เริ่มแผนไงละ นายได้เย็นถึงทรวงในแน่ อีตาพี่เค้ก 55+
“น้ำเย็นๆมาแล้วคะพี่เค้ก ว๊ายยยย ซ่า~!!”อุ๊ยตายน้ำหก ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะคะคุณผู้อ่านทุกท่าน มันเป็นอุบัติเหตุโดยตั้งใจ
“อุ๊ยตาย ขอโทษคะพี่เค้ก ปรางไม่ได้ตั้งใจ คือมดมันมาขี้ไว้แถวนี้อ่าคะ ปรางเลยเดินสะดุด”ฉันสตรอเบอร์รี่ สุดๆแล้วทำหน้าอินโนเซ้นสุดๆ เพื่อสมจริงว่าฉันไม่ได้ตั้งใจ
“นี่เธอ แกล้งฉันหรอห๊ะ”ตานั่นโวยวายยกใหญ่
“ป่าวคะ ก็พี่เค้กอยากกินน้ำปรางก็เอามาให้แล้วไงคะ ชื่นใจมั้ยคะ”และยกนี้ฉันก็ชนะอย่างใส (ไม่) สะอาด
“หึ ชื่นใจจ๊ะ ชื่นใจมากกกกกกก”ตานั่นพูดแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆฉันเรื่อยๆฉันก็ถอยเรื่อยๆจนตัวติดกับต้นไม้
“เอ่อ คะ งั้นเดี๋ยวปรางไปเอามาให้ใหม่นะคะ”ฉันเปลี่ยนเรื่องแล้วกำลังจะออกไป แต่ตานั่นดักฉันไว้ ทำให้ออกไม่ได้ ไอ้บ้านั่นคิดจะทำอะไรนะ
“ไม่ต้องหรอก พี่ไม่อยากกินแล้วแต่พี่จะ....”หมอนั่นหยุดพูดแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆฉันเรื่อยๆ
“555+ กร๊ากๆๆๆ โฮะๆๆๆ กรี๊ด 55555+ พี่55+ เค้ก กร๊ากๆๆ อย่าทำแบบนี้นะ555555”
“โทษฐานที่แกล้งพี่ไง”
“555+กร๊ากๆๆๆยะยะยะ555555 ยอมแล้วกร๊ากๆๆๆ”ฉันคงขอยอมแพ้ ตาบ้านี่รู้จุดอ่อนฉันได้งัยเนี่ย สงสัยไอ้พี่ทรยศบอกแน่ๆ
“ยอมแล้วแน่นะ”
“เออ ยอมแล้ว 55+กร๊ากๆๆ”
“พูดไม่เพราะเลย เคารพรุ่นพี่หน่อยซิ”ตานั่นยังไม่ยอมหยุด
“ยะยะ55+ยอมแล้วคะกร๊ากๆๆ55+เว้ยกร๊ากๆๆ”
“เว้ยมาจากไหนห๊ะ”
“ยอม55+กร๊ากๆแล้วคะ55+”
“ดีมาก เพื่อเป็นการลงโทษ ไปวิ่งรอบสนาม10รอบ...”ตานั่นสั่ง วิ่ง10รอบไม่เท่าไหร่หรอกแต่อีตาบ้ามันสั่งให้ฉันพูดไปวิ่งไปว่า..
‘หนูขอโทษคะ ต่อไปจะไม่แกล้งรุ่นพี่อีกแล้วค่า หนูมันไม่ดีค่าสมควรตาย’ชิส์น่าเจ็บใจชะมัดสนามก็ไม่ใช่ว่าเล็กๆซะหน่อย วิ่งเสร็จฉันจะแก้แค้นฮึ่ยๆ แค้นๆๆ
เวลาผ่านไป
“หนูขอโทษคะ แฮ่กๆ ต่อไปจะไม่แกล้งรุ่นพี่แฮ่กๆ อีกแล้วค่า หนูมันไม่ดีค่าสมควรตายแฮ่กๆ10”10 รอบครบแล้ว วิ่งเสร็จใครมันจะทนทายาท วิ่งเสร็จฉันก็ลงนอนเลยซิคะ แดดก็ร้อนเหนื่อยก็เหนื่อย มีน้ำซักแก้วมาให้ฉัน ดื่มก็คงจะดี
“อะน้ำ เห็นว่าเหนื่อยเอามาให้”พระเจ้า ตานี่เอาน้ำมาให้ฉันกิน สงสัยว่าฉันจะมองคนผิดตานี่เป็นคนมีน้ำใจมากๆเลยนะเนี่ย ฉันกำลังหันจะไปรับน้ำแต่..
“ซ่า~!!!!~”ฉันขอถอนคำพูดทั้งหมด ที่ว่ามันมีน้ำใจ ตานั่นเอาน้ำมาราดใส่หัวฉัน เป็นยังไงละ เปียกซิคะ อีตานั่นเอาคืนฉันแน่เลย แผนสูงชะมัด ผู้ชายอะไร ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย
“อุ๊ยตายแล้ว พี่ไม่ได้ตั้งใจนะ มดมันมาขี้แถวนี้พี่เลยเดินสะดุด”เหมือนเด๊ะ นี่มันมุขฉันนี่ ลอกมาทุกคำพุดเลย ชั่วร้ายที่สุด ดูซิเนี่ยเปียกหมดเลย
“.............”ฉันเงียบไม่อยากตอบอะไร เพราะความเหนื่อยไม่มีแรงมาเถียงกับไอ้บ้านี่หรอก ให้หายเหนื่อยก่อนเถอะ แล้วจะเห็นฤทธิ์ไอ้มะปรางคนนี้
“อะนี่ พี่เอาน้ำมาให้ รู้หรอกนา ด่าพี่อยู่ในใจอะ”ตานั่นเอาน้ำมาให้แถมยังรู้อีกว่าฉันด่าอยู่ในใจ
“ขอบใจ”แล้วฉันก็เดินมาใครมันจะอยู่ร้อนจะตายชัก แถมรองเท้าก็กัดด้วย เดี๋ยวฉันก็กัดตอบซะหรอก แฮ่ๆ(นางเอกรักษาภาพพจน์หน่อย:ผู้แต่ง)
“โอ๊ย ไอ้รองเท้าเวร ไม่ใส่มันแล้ว”ฉันถอดรองเท้าแล้วเดินถือมา ลองนึกสภาพดู ผู้หญิงตัวเล็กน่ารักๆเดินมาตัวเปียก ถือรองเท้า เดินเท้าเปล่า ใครผ่านไปผ่านมามองฉันอย่างสมเพช บางคนแรงหน่อย ขำต่อหน้าฉัน น่าจะซัดซักที
ฉันเดินมาถึงที่เก้าอี้ แล้วนั่งเมื่อขาชะมัดเจ็บๆก็เจ็บ วันนี้ฉันต้องเดินไปทั้งเจ็บๆแบบนี้หรอเนี่ย
“เอ้านี่”ตาพี่เค้ก ยื่นยานวดให้ฉันพร้อมกับผ้าใบ1คู่ ไอ้ยาไม่เท่าไหร่หรอกแต่รองเท้านี่ มันเกือบจะทิ่มหน้าฉันอยู่แล้ว กลิ่นก็บรรลัยสุดๆ กลิ่นลาเวนเดอร์เน่า -*-
“ขอบใจ ยาอ่าปรางพอเข้าใจแต่ผ้าใบอ่า เอามาให้เพื่อ..”ฉันถามแบบสงสัยสุดๆรองเท้าฉันก้อยู่ครบนิแล้วเอามาให้ทำไม
“ก็รองเท้ากัดไม่ใช่หรอ ปรางจะใส่ส้นสูงเดินให้มันกัดรึไง ผ้าใบแก้ขัดไปก่อนเหอะนา อย่าถามมาก”
“อืมๆขอบใจ นึกว่าจะปล่อยให้ปรางเจ็บขาตายไปซะแระ”ฉันพูดไปแล้วถอดส้นสูงแล้วใส่ผ้าใบแทน ส้นสูงหรอคะ ทิ้งมันตรงนั้นแหละ เพราะฉันก็ไม่คิดจะใส่แล้ว ผ้าใบเวิร์คสุด
“ชิบหายแล้ว นี่มันเลยเวลานัดรวมตัวแล้วนะเนี่ย”พี่เค้กพูดแบบตกใจสุดๆ เออใช่นี่ฉันต้องไปสายอีกแล้วหรอเนี่ย สายตั้ง10นาทีแล้วด้วย
“แล้วจะยืนสร้างสวนยางตรงนี้หรอ ก็รีบไปดิ”ฉันพูดแล้ววิ่งก่อน ลืมไปว่าเจ็บขาช่างมันๆไปให้ถึงก่อนแล้วค่อยเจ็บต่อ (มีงี้ด้วย) ตาเค้กวิ่งตามมาส่วนนะหรอถึงแล้ว แล้วก็ค่อยกระดึ๊บๆไปที่แถวแล้วหย่อนตูดนั่งอย่างเงียบๆ
“ไอ้มะปราง”ตายแล้ว พี่เดี่ยวเห็นหรอเนี่ย โดนทำโทษแหงๆเลย
“ขา มีอะไรคะพี่เดี่ยว”ฉันพูดแบบไม่รู้เรื่องสุดๆใจดีสู้เสือเข้าไว้
“รองเท้าไปไหนทำไมใส่ผ้าใบห๊า”พี่เดี่ยวถาม แหม ทีตัวเองอะก็ใส่เหมือนกันละว้า
“ก้ส้นสูงมันกัดก็เลยใส่ผ้าใบอ่า”ฉันตอบความจริงไป ก็มันจริงนิ ส้นสูงฉันไม่เห็นจะชอบเลย
“แล้วเอาของใครมาใส่วะ คุ้นๆวะ”จะตอบว่าไงดีละ ขืนตอบว่าพี่เค้กละก็ โดนล้อตายเลย
“ผ้าใบเค้าก็ผลิตมาเหมือนๆกันนั่นแหละ อย่าถามมากได้มะ”ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องแล้วนั่งลง ส่วนพี่เดี่ยวก็พูดต่อเรื่องการรับน้องปีนี้ รับน้องปีนี้รับที่ดาวอังคาร อยากไปมานานแล้ว เย้ๆๆ เอ๊ย ไม่ใช่ๆ ไปที่เกาะเต่า มีทะเลด้วยอยากไปมานานแล้วนะเนี่ยกันมา โดยจะไปกันวันจันทร์นี้วันนี้วันศุกร์ก้เหลืออีก2วันอ่าดิ ทำไมมันเร็วจังงะไป3วัน2คืน วู้วๆฉันอยากเล่นน้ำมานานแล้ว ไม่ได้ไปนานแระตั้งแต่จำความได้
“หมาจูแกดีใจป่าววะ มีทะเลเล่นด้วยวะ”ฉันถามหมาจูแต่ยัยนี่ เซ็งสุดๆลืมไปว่าบ้านมันทำรีสอร์ทติดทะเลหลายแห่งมาก แถมยังมีบ้านติดทะเลอีก มันคงจะเบื่อทะเลซะแล้วละมั้ง แต่ช่างมัน ก็ฉันชอบนี่นา
“เฉยๆแถมรีสอร์ทที่จะไปนอนกันก็ของแม่ฉันอีกนั่นแหละ”
“แม่แกเปิดรีสอร์ททุกที่เลยนะเนี่ย”ไม่ใช่แต่รีสอร์ทบ้านหมาจุ ยังมีโรงแรงและอื่นๆอีกมากมาย คือแบบว่าโคตรจะรวยอย่างรุนแรง ฉันยังรวยสู้มันไม่ได้ แต่เวลามามหาลัยกลับนั่งมอไซ รับจ้างมา
“มะปรางๆ”เหมือนว่าจะมีคนเรียกนะเนี่ย ฉันหันกลับไป นึกว่าใครที่แท้ก็พี่เอมนี่เอง
“มีอะไรหรอพี่เอม”
“คือว่าวันนี้พี่จะไปค้างบ้านปรางนะ จะได้วางแผนงานกับเดี่ยวด้วยไง”
“อ๋อ ได้คะ เดี๋ยวปรางจัดห้องให้”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น