Fic snsd ผู้หญิงคนนั้นที่ฉันไม่เคยได้เป็น Yuri

เนื้อเรื่อง

 “แทยอนแกหยุดเดี่ยวนี้เลยนะ อย่าฉันตามทันนะ แกตายแน่ !! “เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายมาแต่ไกล เมื่อสองสาวเพื่อนรักเพื่อนกำลังวิ่งไล่กัน คนหนึ่งวิ่งนำอย่างไม่คิดชีวิต ส่วนอีกก็วิ่งตามอย่างจะฆ่ากันให้ตายไปข้าง

แทยอนวิ่งนำมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่โต๊ะหินอ่อนประจำตำแหน่งของพวกเธอ
แฮ่กๆๆ แฮ่กกๆ เสียงหอบเหนื่อยของแทยอนดังอย่างต่อเนื่องปานจะขาดใจตาย

“ช่วยด้วยๆยัยเงิงมันจะฆ่าฉัน” พูดพร้อมไปหลบหลังเพื่อนตัวสูง ใบหน้าคมเข้มผมยาวสีดำ ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ จำเป็นละใบหน้าและสายตาจากหนังสือของตน ควอน ยูรินั่นเอง

“พวกแกนี่เล่นอะไรกันเป็นเด็กไปได้ เรียนมหาลัยแล้วนะ” ยูริพูดพร้อมกับทำหน้าเอือมกับยัยเพื่อนสาวสองคน - -

โชคดีแค่ไหนที่ตรงพวกเธอนั่งกันนั้นไม่มีคนมากมายนักไม่งั้นได้อายกันไปข้างนึงแน่

“แฮ่กๆๆ แฮ่กๆ ยูริ ปล่อยแทยอนออกมา ฉันจะฆ่ามันนนนน”เจสสิก้าพร้องกำลังจะทำท่ากระโจมเข้าหา ยูริ

“แทยอนแกไปแหย่อะไรเจสสิก้าเนี่ยถึงได้โกรธขนาดนั้น” เสียงถามคำถามนี้เป็นของ ชเว ซูยอง ที่เงียบมานานตั้งแต่เกิดเรื่องแล้ว เธอถึงกับยอมถอดหูฟังออกเพื่อจะถามแทยอนเจ้าตัวก่อเรื่อง

ซูยองใช้คำว่าโกรธหรอ มันจะฆ่าฉันอยู่แล้วไม่ใช่แค่โกรธมั่งอย่างนี้ อาฆาต น่าจะดีกว่า แทยอนได้แต่ก่นบ่นในใจ

“เรื่องนิดเดียวเอง”

“แล้วมันเรื่องอะไร”เสียงประสานกันระหว่าง ยูริ กับ ซูยอง

“แตงกวา” - -* ฉันแค่เอาแตงกวาใส่ปากเคี้ยวๆและก็ใส่สิก้าดมเองนะ ไม่น่าโกรธกันเลยเรื่องแค่นี้

เอ่อ สมควร แล้วสิก้าวิ่งกวดไล่จะฆ่าแทยอนขนาดนี้ก็อยู่ว่าเจสสิก้านะเกลียดแตงกวายิ่งกว่าอะไรทั้งหมดในโลกนี้

“ยังไงก็ใจเย็นๆก่อนล่ะกัน เรื่องแค่นี้เอง เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน” ยูริพูดพร้องค่อยๆนำตัวแทยอนออกมาเผชิญหน้ากับเจสสิก้า

“เค้าขอโทษ นะ my j” แทยอนเอ่ยพร้อมกับก้มหน้ารับความผิดที่ตนเองเป็นก่อหาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆแทยอนเอ้ย

“เอ่อๆก็ได้ แต่เย็นนี้แกพาฉันไปเลี้ยงไอครีมไถ่โทษด้วย”ความจริงยังไม่หายโกรธหรอกนะ แต่ได้ยินคำว่า my j ทีไรใจอ่อนทุกทีสิน๊า

ค๊าบบบบบบ^^

ยุริกับซูยองถึงกับส่ายหน้าพร้อมกัน เฮ้ออออ ทีเมื่อกี้จะฆ่ากันให้ตายกันไปข้าง ความจริงพวกเธอทั้งสองน่าจะชินกับยัยสองสาวนี้ได้แล้ว เดี๋ยวก็ตีกันด้วยก็รักกัน ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยเป็นประจำสิ ให้ตายเหอะมันเป็นวัฏจักรของชีวิตยัยสองคนนี้

ปรืนนนนนน ปรืนนนนนน เสียงรถมอเตอร์ไซค์กำลังเล่นไปตามทางของมัน ตะเวนตามหาร้านอร่อยๆเพื่อเป็นการถ่ายโทษ ที่ทำให้ที่ซ้อมท้ายงอลไม่พูดไม่จานั้งแต่นั่งรถมาด้วยกันแล้ว ไม่รุที่ไม่พูด งอลหรือหลับกันแน่ แค่คิดก็อดขำไม่ได้สิก้านะหลับง่ายจะตายไป
เอี๊ยดดดดดดดดดด เสียงล้อรถมอเตอร์คันงามจอดอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งในย่านใจกลางเมืองกรุงโซลของเกาหลีใต้

แทยอนถอดหมวกกันน็อคสะบัดผมสีน้ำตาลปลายทองสั้นให้เข้าที่เล็กน้อย ก่อนที่จะเอี้ยวตัวไปมองเพื่อนสาวจอมขี้งอล เฮ้ออ หลับจริงๆซะด้วยสิ แทยอนค่อยๆเอื้อมมือไปเขย่าตัวของสิก้าเบาๆ

“สิก้าถึงแล้วนะ ตื่นเถอะ my j”

หญิงสาวร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นมา สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของคิมแท คิวเรียวขีดเขียนด้วยสีที่เข้ากับผม ริมฝีปากบางชมพู ดวงตากลมโตใสที่กำลังจดจองใบหน้าเธออยู่ ทำไม เพื่อนเธอ ถึงได้น่ารัก ขนาดนี้

“ถะ..ถึงแล้วหรอ ฉันให้แกพามากินไอติม ไม่ให้พามากินอาหารสักหน่อย” ความจำสั้นหรอไงนะบอกว่าจะกินไอศกรีม พามาร้านอาหารเฉยเลยไอ่เตี้ยนี่ ชิส์ แค่คิดก็หมั่นไส้แล้ว คนงอนอยู่นะ ตามใจกันบ้าง เดี๋ยวก็โกระจริงๆซะเลย

“อย่าเพิ่งโวยวายสิ ได้แน่ไอติมอ่ะ เดี๋ยวกินข้าวก่อนแล้วกันเน๊อะ“สาวร่างเล็กรีบพูดก่อนจะจับมือนำสิก้าเข้ามาในร้านอาหาร

“อยากกินอะไรสั่งเลยแล้วกัน มื้อนี้เลี้ยงไถ่โทษ” สิก้าหยิบเมนูขึ้นมาก่อนจะเปิดดูรายการอาหาร มองดูราคาแล้วมามองหน้าแทยอน สลับกันไปมาจนเริ่มเวียนหัว

“เป็นอะไรของแก” แทยอนสาวรางเล็กถามด้วยความสงสัย

“ก็มันแพงอ่ะ แกจะเลี้ยงฉันจริงๆหรอ” ราคามันไม่ใช่ถูกๆเลยเมื่อเทียบกับกับอาหารเพียงแค่มื้อเดียวและแถมยังเป็นนักศึกษาอยู่ด้วย

“นานๆทีไม่เป็นไรหรอก” แทยอนพูดพร้อมกับยิ้มเกือบเห็นฟันครบ32ซี่ ให้สาวร่างบางตรงหน้าให้เชื่อใจกันว่าเขานะมีปัญญาจ่ายตังค์ค่าอาหารมื้อนี้อย่างแน่นอน

เมื่ออาหารยกมาเสริฟ์สองสาวก็จัดการอาหารตรงหน้ากินกันไปคุยกันบ้างทะเลาะกันบ้างตามปกติ คนอื่นภายนอกมองมาคงเป็นภาพที่น่ารักของผู้หญิงทั้งสองคนที่หยอกล้อเล่น ที่ดูยังไงๆก็มากกว่าเพื่อนกันแน่นอน ฟันธง

“นี่จะกินอะไรหรือไปไหนอีกไหม”

“โอ๊ยอิ่มมากอ่ะแก ฉันจะกลับแล้ว ไอติมฉันก็ไม่ได้กินเลย TT_TT”

“อื้มๆถ้าอย่างนั้นเดียวไปส่งที่หอก็แล้วกันนะ ไอติมได้กินแน่ไว้คราวนี้แล้วกัน”แทยอนรับอาสาไปส่งสิก้าที่หอพักของเธอเพราะนี่ก็เริ่มมืดแล้วด้วยมันอันตรายเกินไปที่ผู้หญิงอย่างสิก้าจะกลับคนเดียว

 “แทยอนแกหยุดเดี่ยวนี้เลยนะ อย่าฉันตามทันนะ แกตายแน่ !! “เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายมาแต่ไกล เมื่อสองสาวเพื่อนรักเพื่อนกำลังวิ่งไล่กัน คนหนึ่งวิ่งนำอย่างไม่คิดชีวิต ส่วนอีกก็วิ่งตามอย่างจะฆ่ากันให้ตายไปข้าง

แทยอนวิ่งนำมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่โต๊ะหินอ่อนประจำตำแหน่งของพวกเธอ
แฮ่กๆๆ แฮ่กกๆ เสียงหอบเหนื่อยของแทยอนดังอย่างต่อเนื่องปานจะขาดใจตาย

“ช่วยด้วยๆยัยเงิงมันจะฆ่าฉัน” พูดพร้อมไปหลบหลังเพื่อนตัวสูง ใบหน้าคมเข้มผมยาวสีดำ ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ จำเป็นละใบหน้าและสายตาจากหนังสือของตน ควอน ยูรินั่นเอง

“พวกแกนี่เล่นอะไรกันเป็นเด็กไปได้ เรียนมหาลัยแล้วนะ” ยูริพูดพร้อมกับทำหน้าเอือมกับยัยเพื่อนสาวสองคน - -

โชคดีแค่ไหนที่ตรงพวกเธอนั่งกันนั้นไม่มีคนมากมายนักไม่งั้นได้อายกันไปข้างนึงแน่

“แฮ่กๆๆ แฮ่กๆ ยูริ ปล่อยแทยอนออกมา ฉันจะฆ่ามันนนนน”เจสสิก้าพร้องกำลังจะทำท่ากระโจมเข้าหา ยูริ

“แทยอนแกไปแหย่อะไรเจสสิก้าเนี่ยถึงได้โกรธขนาดนั้น” เสียงถามคำถามนี้เป็นของ ชเว ซูยอง ที่เงียบมานานตั้งแต่เกิดเรื่องแล้ว เธอถึงกับยอมถอดหูฟังออกเพื่อจะถามแทยอนเจ้าตัวก่อเรื่อง

ซูยองใช้คำว่าโกรธหรอ มันจะฆ่าฉันอยู่แล้วไม่ใช่แค่โกรธมั่งอย่างนี้ อาฆาต น่าจะดีกว่า แทยอนได้แต่ก่นบ่นในใจ

“เรื่องนิดเดียวเอง”

“แล้วมันเรื่องอะไร”เสียงประสานกันระหว่าง ยูริ กับ ซูยอง

“แตงกวา” - -* ฉันแค่เอาแตงกวาใส่ปากเคี้ยวๆและก็ใส่สิก้าดมเองนะ ไม่น่าโกรธกันเลยเรื่องแค่นี้

เอ่อ สมควร แล้วสิก้าวิ่งกวดไล่จะฆ่าแทยอนขนาดนี้ก็อยู่ว่าเจสสิก้านะเกลียดแตงกวายิ่งกว่าอะไรทั้งหมดในโลกนี้

“ยังไงก็ใจเย็นๆก่อนล่ะกัน เรื่องแค่นี้เอง เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน” ยูริพูดพร้องค่อยๆนำตัวแทยอนออกมาเผชิญหน้ากับเจสสิก้า

“เค้าขอโทษ นะ my j” แทยอนเอ่ยพร้อมกับก้มหน้ารับความผิดที่ตนเองเป็นก่อหาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆแทยอนเอ้ย

“เอ่อๆก็ได้ แต่เย็นนี้แกพาฉันไปเลี้ยงไอครีมไถ่โทษด้วย”ความจริงยังไม่หายโกรธหรอกนะ แต่ได้ยินคำว่า my j ทีไรใจอ่อนทุกทีสิน๊า

ค๊าบบบบบบ^^

ยุริกับซูยองถึงกับส่ายหน้าพร้อมกัน เฮ้ออออ ทีเมื่อกี้จะฆ่ากันให้ตายกันไปข้าง ความจริงพวกเธอทั้งสองน่าจะชินกับยัยสองสาวนี้ได้แล้ว เดี๋ยวก็ตีกันด้วยก็รักกัน ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยเป็นประจำสิ ให้ตายเหอะมันเป็นวัฏจักรของชีวิตยัยสองคนนี้

ปรืนนนนนน ปรืนนนนนน เสียงรถมอเตอร์ไซค์กำลังเล่นไปตามทางของมัน ตะเวนตามหาร้านอร่อยๆเพื่อเป็นการถ่ายโทษ ที่ทำให้ที่ซ้อมท้ายงอลไม่พูดไม่จานั้งแต่นั่งรถมาด้วยกันแล้ว ไม่รุที่ไม่พูด งอลหรือหลับกันแน่ แค่คิดก็อดขำไม่ได้สิก้านะหลับง่ายจะตายไป
เอี๊ยดดดดดดดดดด เสียงล้อรถมอเตอร์คันงามจอดอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งในย่านใจกลางเมืองกรุงโซลของเกาหลีใต้

แทยอนถอดหมวกกันน็อคสะบัดผมสีน้ำตาลปลายทองสั้นให้เข้าที่เล็กน้อย ก่อนที่จะเอี้ยวตัวไปมองเพื่อนสาวจอมขี้งอล เฮ้ออ หลับจริงๆซะด้วยสิ แทยอนค่อยๆเอื้อมมือไปเขย่าตัวของสิก้าเบาๆ

“สิก้าถึงแล้วนะ ตื่นเถอะ my j”

หญิงสาวร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นมา สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของคิมแท คิวเรียวขีดเขียนด้วยสีที่เข้ากับผม ริมฝีปากบางชมพู ดวงตากลมโตใสที่กำลังจดจองใบหน้าเธออยู่ ทำไม เพื่อนเธอ ถึงได้น่ารัก ขนาดนี้

“ถะ..ถึงแล้วหรอ ฉันให้แกพามากินไอติม ไม่ให้พามากินอาหารสักหน่อย” ความจำสั้นหรอไงนะบอกว่าจะกินไอศกรีม พามาร้านอาหารเฉยเลยไอ่เตี้ยนี่ ชิส์ แค่คิดก็หมั่นไส้แล้ว คนงอนอยู่นะ ตามใจกันบ้าง เดี๋ยวก็โกระจริงๆซะเลย

“อย่าเพิ่งโวยวายสิ ได้แน่ไอติมอ่ะ เดี๋ยวกินข้าวก่อนแล้วกันเน๊อะ“สาวร่างเล็กรีบพูดก่อนจะจับมือนำสิก้าเข้ามาในร้านอาหาร

“อยากกินอะไรสั่งเลยแล้วกัน มื้อนี้เลี้ยงไถ่โทษ” สิก้าหยิบเมนูขึ้นมาก่อนจะเปิดดูรายการอาหาร มองดูราคาแล้วมามองหน้าแทยอน สลับกันไปมาจนเริ่มเวียนหัว

“เป็นอะไรของแก” แทยอนสาวรางเล็กถามด้วยความสงสัย

“ก็มันแพงอ่ะ แกจะเลี้ยงฉันจริงๆหรอ” ราคามันไม่ใช่ถูกๆเลยเมื่อเทียบกับกับอาหารเพียงแค่มื้อเดียวและแถมยังเป็นนักศึกษาอยู่ด้วย

“นานๆทีไม่เป็นไรหรอก” แทยอนพูดพร้อมกับยิ้มเกือบเห็นฟันครบ32ซี่ ให้สาวร่างบางตรงหน้าให้เชื่อใจกันว่าเขานะมีปัญญาจ่ายตังค์ค่าอาหารมื้อนี้อย่างแน่นอน

เมื่ออาหารยกมาเสริฟ์สองสาวก็จัดการอาหารตรงหน้ากินกันไปคุยกันบ้างทะเลาะกันบ้างตามปกติ คนอื่นภายนอกมองมาคงเป็นภาพที่น่ารักของผู้หญิงทั้งสองคนที่หยอกล้อเล่น ที่ดูยังไงๆก็มากกว่าเพื่อนกันแน่นอน ฟันธง

“นี่จะกินอะไรหรือไปไหนอีกไหม”

“โอ๊ยอิ่มมากอ่ะแก ฉันจะกลับแล้ว ไอติมฉันก็ไม่ได้กินเลย TT_TT”

“อื้มๆถ้าอย่างนั้นเดียวไปส่งที่หอก็แล้วกันนะ ไอติมได้กินแน่ไว้คราวนี้แล้วกัน”แทยอนรับอาสาไปส่งสิก้าที่หอพักของเธอเพราะนี่ก็เริ่มมืดแล้วด้วยมันอันตรายเกินไปที่ผู้หญิงอย่างสิก้าจะกลับคนเดียว

 “แทยอนแกหยุดเดี่ยวนี้เลยนะ อย่าฉันตามทันนะ แกตายแน่ !! “เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายมาแต่ไกล เมื่อสองสาวเพื่อนรักเพื่อนกำลังวิ่งไล่กัน คนหนึ่งวิ่งนำอย่างไม่คิดชีวิต ส่วนอีกก็วิ่งตามอย่างจะฆ่ากันให้ตายไปข้าง

แทยอนวิ่งนำมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่โต๊ะหินอ่อนประจำตำแหน่งของพวกเธอ
แฮ่กๆๆ แฮ่กกๆ เสียงหอบเหนื่อยของแทยอนดังอย่างต่อเนื่องปานจะขาดใจตาย

“ช่วยด้วยๆยัยเงิงมันจะฆ่าฉัน” พูดพร้อมไปหลบหลังเพื่อนตัวสูง ใบหน้าคมเข้มผมยาวสีดำ ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ จำเป็นละใบหน้าและสายตาจากหนังสือของตน ควอน ยูรินั่นเอง

“พวกแกนี่เล่นอะไรกันเป็นเด็กไปได้ เรียนมหาลัยแล้วนะ” ยูริพูดพร้อมกับทำหน้าเอือมกับยัยเพื่อนสาวสองคน - -

โชคดีแค่ไหนที่ตรงพวกเธอนั่งกันนั้นไม่มีคนมากมายนักไม่งั้นได้อายกันไปข้างนึงแน่

“แฮ่กๆๆ แฮ่กๆ ยูริ ปล่อยแทยอนออกมา ฉันจะฆ่ามันนนนน”เจสสิก้าพร้องกำลังจะทำท่ากระโจมเข้าหา ยูริ

“แทยอนแกไปแหย่อะไรเจสสิก้าเนี่ยถึงได้โกรธขนาดนั้น” เสียงถามคำถามนี้เป็นของ ชเว ซูยอง ที่เงียบมานานตั้งแต่เกิดเรื่องแล้ว เธอถึงกับยอมถอดหูฟังออกเพื่อจะถามแทยอนเจ้าตัวก่อเรื่อง

ซูยองใช้คำว่าโกรธหรอ มันจะฆ่าฉันอยู่แล้วไม่ใช่แค่โกรธมั่งอย่างนี้ อาฆาต น่าจะดีกว่า แทยอนได้แต่ก่นบ่นในใจ

“เรื่องนิดเดียวเอง”

“แล้วมันเรื่องอะไร”เสียงประสานกันระหว่าง ยูริ กับ ซูยอง

“แตงกวา” - -* ฉันแค่เอาแตงกวาใส่ปากเคี้ยวๆและก็ใส่สิก้าดมเองนะ ไม่น่าโกรธกันเลยเรื่องแค่นี้

เอ่อ สมควร แล้วสิก้าวิ่งกวดไล่จะฆ่าแทยอนขนาดนี้ก็อยู่ว่าเจสสิก้านะเกลียดแตงกวายิ่งกว่าอะไรทั้งหมดในโลกนี้

“ยังไงก็ใจเย็นๆก่อนล่ะกัน เรื่องแค่นี้เอง เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน” ยูริพูดพร้องค่อยๆนำตัวแทยอนออกมาเผชิญหน้ากับเจสสิก้า

“เค้าขอโทษ นะ my j” แทยอนเอ่ยพร้อมกับก้มหน้ารับความผิดที่ตนเองเป็นก่อหาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆแทยอนเอ้ย

“เอ่อๆก็ได้ แต่เย็นนี้แกพาฉันไปเลี้ยงไอครีมไถ่โทษด้วย”ความจริงยังไม่หายโกรธหรอกนะ แต่ได้ยินคำว่า my j ทีไรใจอ่อนทุกทีสิน๊า

ค๊าบบบบบบ^^

ยุริกับซูยองถึงกับส่ายหน้าพร้อมกัน เฮ้ออออ ทีเมื่อกี้จะฆ่ากันให้ตายกันไปข้าง ความจริงพวกเธอทั้งสองน่าจะชินกับยัยสองสาวนี้ได้แล้ว เดี๋ยวก็ตีกันด้วยก็รักกัน ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยเป็นประจำสิ ให้ตายเหอะมันเป็นวัฏจักรของชีวิตยัยสองคนนี้

ปรืนนนนนน ปรืนนนนนน เสียงรถมอเตอร์ไซค์กำลังเล่นไปตามทางของมัน ตะเวนตามหาร้านอร่อยๆเพื่อเป็นการถ่ายโทษ ที่ทำให้ที่ซ้อมท้ายงอลไม่พูดไม่จานั้งแต่นั่งรถมาด้วยกันแล้ว ไม่รุที่ไม่พูด งอลหรือหลับกันแน่ แค่คิดก็อดขำไม่ได้สิก้านะหลับง่ายจะตายไป
เอี๊ยดดดดดดดดดด เสียงล้อรถมอเตอร์คันงามจอดอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งในย่านใจกลางเมืองกรุงโซลของเกาหลีใต้

แทยอนถอดหมวกกันน็อคสะบัดผมสีน้ำตาลปลายทองสั้นให้เข้าที่เล็กน้อย ก่อนที่จะเอี้ยวตัวไปมองเพื่อนสาวจอมขี้งอล เฮ้ออ หลับจริงๆซะด้วยสิ แทยอนค่อยๆเอื้อมมือไปเขย่าตัวของสิก้าเบาๆ

“สิก้าถึงแล้วนะ ตื่นเถอะ my j”

หญิงสาวร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นมา สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของคิมแท คิวเรียวขีดเขียนด้วยสีที่เข้ากับผม ริมฝีปากบางชมพู ดวงตากลมโตใสที่กำลังจดจองใบหน้าเธออยู่ ทำไม เพื่อนเธอ ถึงได้น่ารัก ขนาดนี้

“ถะ..ถึงแล้วหรอ ฉันให้แกพามากินไอติม ไม่ให้พามากินอาหารสักหน่อย” ความจำสั้นหรอไงนะบอกว่าจะกินไอศกรีม พามาร้านอาหารเฉยเลยไอ่เตี้ยนี่ ชิส์ แค่คิดก็หมั่นไส้แล้ว คนงอนอยู่นะ ตามใจกันบ้าง เดี๋ยวก็โกระจริงๆซะเลย

“อย่าเพิ่งโวยวายสิ ได้แน่ไอติมอ่ะ เดี๋ยวกินข้าวก่อนแล้วกันเน๊อะ“สาวร่างเล็กรีบพูดก่อนจะจับมือนำสิก้าเข้ามาในร้านอาหาร

“อยากกินอะไรสั่งเลยแล้วกัน มื้อนี้เลี้ยงไถ่โทษ” สิก้าหยิบเมนูขึ้นมาก่อนจะเปิดดูรายการอาหาร มองดูราคาแล้วมามองหน้าแทยอน สลับกันไปมาจนเริ่มเวียนหัว

“เป็นอะไรของแก” แทยอนสาวรางเล็กถามด้วยความสงสัย

“ก็มันแพงอ่ะ แกจะเลี้ยงฉันจริงๆหรอ” ราคามันไม่ใช่ถูกๆเลยเมื่อเทียบกับกับอาหารเพียงแค่มื้อเดียวและแถมยังเป็นนักศึกษาอยู่ด้วย

“นานๆทีไม่เป็นไรหรอก” แทยอนพูดพร้อมกับยิ้มเกือบเห็นฟันครบ32ซี่ ให้สาวร่างบางตรงหน้าให้เชื่อใจกันว่าเขานะมีปัญญาจ่ายตังค์ค่าอาหารมื้อนี้อย่างแน่นอน

เมื่ออาหารยกมาเสริฟ์สองสาวก็จัดการอาหารตรงหน้ากินกันไปคุยกันบ้างทะเลาะกันบ้างตามปกติ คนอื่นภายนอกมองมาคงเป็นภาพที่น่ารักของผู้หญิงทั้งสองคนที่หยอกล้อเล่น ที่ดูยังไงๆก็มากกว่าเพื่อนกันแน่นอน ฟันธง

“นี่จะกินอะไรหรือไปไหนอีกไหม”

“โอ๊ยอิ่มมากอ่ะแก ฉันจะกลับแล้ว ไอติมฉันก็ไม่ได้กินเลย TT_TT”

“อื้มๆถ้าอย่างนั้นเดียวไปส่งที่หอก็แล้วกันนะ ไอติมได้กินแน่ไว้คราวนี้แล้วกัน”แทยอนรับอาสาไปส่งสิก้าที่หอพักของเธอเพราะนี่ก็เริ่มมืดแล้วด้วยมันอันตรายเกินไปที่ผู้หญิงอย่างสิก้าจะกลับคนเดียว

 “แทยอนแกหยุดเดี่ยวนี้เลยนะ อย่าฉันตามทันนะ แกตายแน่ !! “เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายมาแต่ไกล เมื่อสองสาวเพื่อนรักเพื่อนกำลังวิ่งไล่กัน คนหนึ่งวิ่งนำอย่างไม่คิดชีวิต ส่วนอีกก็วิ่งตามอย่างจะฆ่ากันให้ตายไปข้าง

แทยอนวิ่งนำมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่โต๊ะหินอ่อนประจำตำแหน่งของพวกเธอ
แฮ่กๆๆ แฮ่กกๆ เสียงหอบเหนื่อยของแทยอนดังอย่างต่อเนื่องปานจะขาดใจตาย

“ช่วยด้วยๆยัยเงิงมันจะฆ่าฉัน” พูดพร้อมไปหลบหลังเพื่อนตัวสูง ใบหน้าคมเข้มผมยาวสีดำ ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ จำเป็นละใบหน้าและสายตาจากหนังสือของตน ควอน ยูรินั่นเอง

“พวกแกนี่เล่นอะไรกันเป็นเด็กไปได้ เรียนมหาลัยแล้วนะ” ยูริพูดพร้อมกับทำหน้าเอือมกับยัยเพื่อนสาวสองคน - -

โชคดีแค่ไหนที่ตรงพวกเธอนั่งกันนั้นไม่มีคนมากมายนักไม่งั้นได้อายกันไปข้างนึงแน่

“แฮ่กๆๆ แฮ่กๆ ยูริ ปล่อยแทยอนออกมา ฉันจะฆ่ามันนนนน”เจสสิก้าพร้องกำลังจะทำท่ากระโจมเข้าหา ยูริ

“แทยอนแกไปแหย่อะไรเจสสิก้าเนี่ยถึงได้โกรธขนาดนั้น” เสียงถามคำถามนี้เป็นของ ชเว ซูยอง ที่เงียบมานานตั้งแต่เกิดเรื่องแล้ว เธอถึงกับยอมถอดหูฟังออกเพื่อจะถามแทยอนเจ้าตัวก่อเรื่อง

ซูยองใช้คำว่าโกรธหรอ มันจะฆ่าฉันอยู่แล้วไม่ใช่แค่โกรธมั่งอย่างนี้ อาฆาต น่าจะดีกว่า แทยอนได้แต่ก่นบ่นในใจ

“เรื่องนิดเดียวเอง”

“แล้วมันเรื่องอะไร”เสียงประสานกันระหว่าง ยูริ กับ ซูยอง

“แตงกวา” - -* ฉันแค่เอาแตงกวาใส่ปากเคี้ยวๆและก็ใส่สิก้าดมเองนะ ไม่น่าโกรธกันเลยเรื่องแค่นี้

เอ่อ สมควร แล้วสิก้าวิ่งกวดไล่จะฆ่าแทยอนขนาดนี้ก็อยู่ว่าเจสสิก้านะเกลียดแตงกวายิ่งกว่าอะไรทั้งหมดในโลกนี้

“ยังไงก็ใจเย็นๆก่อนล่ะกัน เรื่องแค่นี้เอง เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน” ยูริพูดพร้องค่อยๆนำตัวแทยอนออกมาเผชิญหน้ากับเจสสิก้า

“เค้าขอโทษ นะ my j” แทยอนเอ่ยพร้อมกับก้มหน้ารับความผิดที่ตนเองเป็นก่อหาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆแทยอนเอ้ย

“เอ่อๆก็ได้ แต่เย็นนี้แกพาฉันไปเลี้ยงไอครีมไถ่โทษด้วย”ความจริงยังไม่หายโกรธหรอกนะ แต่ได้ยินคำว่า my j ทีไรใจอ่อนทุกทีสิน๊า

ค๊าบบบบบบ^^

ยุริกับซูยองถึงกับส่ายหน้าพร้อมกัน เฮ้ออออ ทีเมื่อกี้จะฆ่ากันให้ตายกันไปข้าง ความจริงพวกเธอทั้งสองน่าจะชินกับยัยสองสาวนี้ได้แล้ว เดี๋ยวก็ตีกันด้วยก็รักกัน ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยเป็นประจำสิ ให้ตายเหอะมันเป็นวัฏจักรของชีวิตยัยสองคนนี้

ปรืนนนนนน ปรืนนนนนน เสียงรถมอเตอร์ไซค์กำลังเล่นไปตามทางของมัน ตะเวนตามหาร้านอร่อยๆเพื่อเป็นการถ่ายโทษ ที่ทำให้ที่ซ้อมท้ายงอลไม่พูดไม่จานั้งแต่นั่งรถมาด้วยกันแล้ว ไม่รุที่ไม่พูด งอลหรือหลับกันแน่ แค่คิดก็อดขำไม่ได้สิก้านะหลับง่ายจะตายไป
เอี๊ยดดดดดดดดดด เสียงล้อรถมอเตอร์คันงามจอดอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งในย่านใจกลางเมืองกรุงโซลของเกาหลีใต้

แทยอนถอดหมวกกันน็อคสะบัดผมสีน้ำตาลปลายทองสั้นให้เข้าที่เล็กน้อย ก่อนที่จะเอี้ยวตัวไปมองเพื่อนสาวจอมขี้งอล เฮ้ออ หลับจริงๆซะด้วยสิ แทยอนค่อยๆเอื้อมมือไปเขย่าตัวของสิก้าเบาๆ

“สิก้าถึงแล้วนะ ตื่นเถอะ my j”

หญิงสาวร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นมา สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของคิมแท คิวเรียวขีดเขียนด้วยสีที่เข้ากับผม ริมฝีปากบางชมพู ดวงตากลมโตใสที่กำลังจดจองใบหน้าเธออยู่ ทำไม เพื่อนเธอ ถึงได้น่ารัก ขนาดนี้

“ถะ..ถึงแล้วหรอ ฉันให้แกพามากินไอติม ไม่ให้พามากินอาหารสักหน่อย” ความจำสั้นหรอไงนะบอกว่าจะกินไอศกรีม พามาร้านอาหารเฉยเลยไอ่เตี้ยนี่ ชิส์ แค่คิดก็หมั่นไส้แล้ว คนงอนอยู่นะ ตามใจกันบ้าง เดี๋ยวก็โกระจริงๆซะเลย

“อย่าเพิ่งโวยวายสิ ได้แน่ไอติมอ่ะ เดี๋ยวกินข้าวก่อนแล้วกันเน๊อะ“สาวร่างเล็กรีบพูดก่อนจะจับมือนำสิก้าเข้ามาในร้านอาหาร

“อยากกินอะไรสั่งเลยแล้วกัน มื้อนี้เลี้ยงไถ่โทษ” สิก้าหยิบเมนูขึ้นมาก่อนจะเปิดดูรายการอาหาร มองดูราคาแล้วมามองหน้าแทยอน สลับกันไปมาจนเริ่มเวียนหัว

“เป็นอะไรของแก” แทยอนสาวรางเล็กถามด้วยความสงสัย

“ก็มันแพงอ่ะ แกจะเลี้ยงฉันจริงๆหรอ” ราคามันไม่ใช่ถูกๆเลยเมื่อเทียบกับกับอาหารเพียงแค่มื้อเดียวและแถมยังเป็นนักศึกษาอยู่ด้วย

“นานๆทีไม่เป็นไรหรอก” แทยอนพูดพร้อมกับยิ้มเกือบเห็นฟันครบ32ซี่ ให้สาวร่างบางตรงหน้าให้เชื่อใจกันว่าเขานะมีปัญญาจ่ายตังค์ค่าอาหารมื้อนี้อย่างแน่นอน

เมื่ออาหารยกมาเสริฟ์สองสาวก็จัดการอาหารตรงหน้ากินกันไปคุยกันบ้างทะเลาะกันบ้างตามปกติ คนอื่นภายนอกมองมาคงเป็นภาพที่น่ารักของผู้หญิงทั้งสองคนที่หยอกล้อเล่น ที่ดูยังไงๆก็มากกว่าเพื่อนกันแน่นอน ฟันธง

“นี่จะกินอะไรหรือไปไหนอีกไหม”

“โอ๊ยอิ่มมากอ่ะแก ฉันจะกลับแล้ว ไอติมฉันก็ไม่ได้กินเลย TT_TT”

“อื้มๆถ้าอย่างนั้นเดียวไปส่งที่หอก็แล้วกันนะ ไอติมได้กินแน่ไว้คราวนี้แล้วกัน”แทยอนรับอาสาไปส่งสิก้าที่หอพักของเธอเพราะนี่ก็เริ่มมืดแล้วด้วยมันอันตรายเกินไปที่ผู้หญิงอย่างสิก้าจะกลับคนเดียว

 “แทยอนแกหยุดเดี่ยวนี้เลยนะ อย่าฉันตามทันนะ แกตายแน่ !! “เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายมาแต่ไกล เมื่อสองสาวเพื่อนรักเพื่อนกำลังวิ่งไล่กัน คนหนึ่งวิ่งนำอย่างไม่คิดชีวิต ส่วนอีกก็วิ่งตามอย่างจะฆ่ากันให้ตายไปข้าง

แทยอนวิ่งนำมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่โต๊ะหินอ่อนประจำตำแหน่งของพวกเธอ
แฮ่กๆๆ แฮ่กกๆ เสียงหอบเหนื่อยของแทยอนดังอย่างต่อเนื่องปานจะขาดใจตาย

“ช่วยด้วยๆยัยเงิงมันจะฆ่าฉัน” พูดพร้อมไปหลบหลังเพื่อนตัวสูง ใบหน้าคมเข้มผมยาวสีดำ ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ จำเป็นละใบหน้าและสายตาจากหนังสือของตน ควอน ยูรินั่นเอง

“พวกแกนี่เล่นอะไรกันเป็นเด็กไปได้ เรียนมหาลัยแล้วนะ” ยูริพูดพร้อมกับทำหน้าเอือมกับยัยเพื่อนสาวสองคน - -

โชคดีแค่ไหนที่ตรงพวกเธอนั่งกันนั้นไม่มีคนมากมายนักไม่งั้นได้อายกันไปข้างนึงแน่

“แฮ่กๆๆ แฮ่กๆ ยูริ ปล่อยแทยอนออกมา ฉันจะฆ่ามันนนนน”เจสสิก้าพร้องกำลังจะทำท่ากระโจมเข้าหา ยูริ

“แทยอนแกไปแหย่อะไรเจสสิก้าเนี่ยถึงได้โกรธขนาดนั้น” เสียงถามคำถามนี้เป็นของ ชเว ซูยอง ที่เงียบมานานตั้งแต่เกิดเรื่องแล้ว เธอถึงกับยอมถอดหูฟังออกเพื่อจะถามแทยอนเจ้าตัวก่อเรื่อง

ซูยองใช้คำว่าโกรธหรอ มันจะฆ่าฉันอยู่แล้วไม่ใช่แค่โกรธมั่งอย่างนี้ อาฆาต น่าจะดีกว่า แทยอนได้แต่ก่นบ่นในใจ

“เรื่องนิดเดียวเอง”

“แล้วมันเรื่องอะไร”เสียงประสานกันระหว่าง ยูริ กับ ซูยอง

“แตงกวา” - -* ฉันแค่เอาแตงกวาใส่ปากเคี้ยวๆและก็ใส่สิก้าดมเองนะ ไม่น่าโกรธกันเลยเรื่องแค่นี้

เอ่อ สมควร แล้วสิก้าวิ่งกวดไล่จะฆ่าแทยอนขนาดนี้ก็อยู่ว่าเจสสิก้านะเกลียดแตงกวายิ่งกว่าอะไรทั้งหมดในโลกนี้

“ยังไงก็ใจเย็นๆก่อนล่ะกัน เรื่องแค่นี้เอง เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน” ยูริพูดพร้องค่อยๆนำตัวแทยอนออกมาเผชิญหน้ากับเจสสิก้า

“เค้าขอโทษ นะ my j” แทยอนเอ่ยพร้อมกับก้มหน้ารับความผิดที่ตนเองเป็นก่อหาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆแทยอนเอ้ย

“เอ่อๆก็ได้ แต่เย็นนี้แกพาฉันไปเลี้ยงไอครีมไถ่โทษด้วย”ความจริงยังไม่หายโกรธหรอกนะ แต่ได้ยินคำว่า my j ทีไรใจอ่อนทุกทีสิน๊า

ค๊าบบบบบบ^^

ยุริกับซูยองถึงกับส่ายหน้าพร้อมกัน เฮ้ออออ ทีเมื่อกี้จะฆ่ากันให้ตายกันไปข้าง ความจริงพวกเธอทั้งสองน่าจะชินกับยัยสองสาวนี้ได้แล้ว เดี๋ยวก็ตีกันด้วยก็รักกัน ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยเป็นประจำสิ ให้ตายเหอะมันเป็นวัฏจักรของชีวิตยัยสองคนนี้

ปรืนนนนนน ปรืนนนนนน เสียงรถมอเตอร์ไซค์กำลังเล่นไปตามทางของมัน ตะเวนตามหาร้านอร่อยๆเพื่อเป็นการถ่ายโทษ ที่ทำให้ที่ซ้อมท้ายงอลไม่พูดไม่จานั้งแต่นั่งรถมาด้วยกันแล้ว ไม่รุที่ไม่พูด งอลหรือหลับกันแน่ แค่คิดก็อดขำไม่ได้สิก้านะหลับง่ายจะตายไป
เอี๊ยดดดดดดดดดด เสียงล้อรถมอเตอร์คันงามจอดอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งในย่านใจกลางเมืองกรุงโซลของเกาหลีใต้

แทยอนถอดหมวกกันน็อคสะบัดผมสีน้ำตาลปลายทองสั้นให้เข้าที่เล็กน้อย ก่อนที่จะเอี้ยวตัวไปมองเพื่อนสาวจอมขี้งอล เฮ้ออ หลับจริงๆซะด้วยสิ แทยอนค่อยๆเอื้อมมือไปเขย่าตัวของสิก้าเบาๆ

“สิก้าถึงแล้วนะ ตื่นเถอะ my j”

หญิงสาวร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นมา สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของคิมแท คิวเรียวขีดเขียนด้วยสีที่เข้ากับผม ริมฝีปากบางชมพู ดวงตากลมโตใสที่กำลังจดจองใบหน้าเธออยู่ ทำไม เพื่อนเธอ ถึงได้น่ารัก ขนาดนี้

“ถะ..ถึงแล้วหรอ ฉันให้แกพามากินไอติม ไม่ให้พามากินอาหารสักหน่อย” ความจำสั้นหรอไงนะบอกว่าจะกินไอศกรีม พามาร้านอาหารเฉยเลยไอ่เตี้ยนี่ ชิส์ แค่คิดก็หมั่นไส้แล้ว คนงอนอยู่นะ ตามใจกันบ้าง เดี๋ยวก็โกระจริงๆซะเลย

“อย่าเพิ่งโวยวายสิ ได้แน่ไอติมอ่ะ เดี๋ยวกินข้าวก่อนแล้วกันเน๊อะ“สาวร่างเล็กรีบพูดก่อนจะจับมือนำสิก้าเข้ามาในร้านอาหาร

“อยากกินอะไรสั่งเลยแล้วกัน มื้อนี้เลี้ยงไถ่โทษ” สิก้าหยิบเมนูขึ้นมาก่อนจะเปิดดูรายการอาหาร มองดูราคาแล้วมามองหน้าแทยอน สลับกันไปมาจนเริ่มเวียนหัว

“เป็นอะไรของแก” แทยอนสาวรางเล็กถามด้วยความสงสัย

“ก็มันแพงอ่ะ แกจะเลี้ยงฉันจริงๆหรอ” ราคามันไม่ใช่ถูกๆเลยเมื่อเทียบกับกับอาหารเพียงแค่มื้อเดียวและแถมยังเป็นนักศึกษาอยู่ด้วย

“นานๆทีไม่เป็นไรหรอก” แทยอนพูดพร้อมกับยิ้มเกือบเห็นฟันครบ32ซี่ ให้สาวร่างบางตรงหน้าให้เชื่อใจกันว่าเขานะมีปัญญาจ่ายตังค์ค่าอาหารมื้อนี้อย่างแน่นอน

เมื่ออาหารยกมาเสริฟ์สองสาวก็จัดการอาหารตรงหน้ากินกันไปคุยกันบ้างทะเลาะกันบ้างตามปกติ คนอื่นภายนอกมองมาคงเป็นภาพที่น่ารักของผู้หญิงทั้งสองคนที่หยอกล้อเล่น ที่ดูยังไงๆก็มากกว่าเพื่อนกันแน่นอน ฟันธง

“นี่จะกินอะไรหรือไปไหนอีกไหม”

“โอ๊ยอิ่มมากอ่ะแก ฉันจะกลับแล้ว ไอติมฉันก็ไม่ได้กินเลย TT_TT”

“อื้มๆถ้าอย่างนั้นเดียวไปส่งที่หอก็แล้วกันนะ ไอติมได้กินแน่ไว้คราวนี้แล้วกัน”แทยอนรับอาสาไปส่งสิก้าที่หอพักของเธอเพราะนี่ก็เริ่มมืดแล้วด้วยมันอันตรายเกินไปที่ผู้หญิงอย่างสิก้าจะกลับคนเดียว

 “แทยอนแกหยุดเดี่ยวนี้เลยนะ อย่าฉันตามทันนะ แกตายแน่ !! “เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายมาแต่ไกล เมื่อสองสาวเพื่อนรักเพื่อนกำลังวิ่งไล่กัน คนหนึ่งวิ่งนำอย่างไม่คิดชีวิต ส่วนอีกก็วิ่งตามอย่างจะฆ่ากันให้ตายไปข้าง

แทยอนวิ่งนำมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่โต๊ะหินอ่อนประจำตำแหน่งของพวกเธอ
แฮ่กๆๆ แฮ่กกๆ เสียงหอบเหนื่อยของแทยอนดังอย่างต่อเนื่องปานจะขาดใจตาย

“ช่วยด้วยๆยัยเงิงมันจะฆ่าฉัน” พูดพร้อมไปหลบหลังเพื่อนตัวสูง ใบหน้าคมเข้มผมยาวสีดำ ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ จำเป็นละใบหน้าและสายตาจากหนังสือของตน ควอน ยูรินั่นเอง

“พวกแกนี่เล่นอะไรกันเป็นเด็กไปได้ เรียนมหาลัยแล้วนะ” ยูริพูดพร้อมกับทำหน้าเอือมกับยัยเพื่อนสาวสองคน - -

โชคดีแค่ไหนที่ตรงพวกเธอนั่งกันนั้นไม่มีคนมากมายนักไม่งั้นได้อายกันไปข้างนึงแน่

“แฮ่กๆๆ แฮ่กๆ ยูริ ปล่อยแทยอนออกมา ฉันจะฆ่ามันนนนน”เจสสิก้าพร้องกำลังจะทำท่ากระโจมเข้าหา ยูริ

“แทยอนแกไปแหย่อะไรเจสสิก้าเนี่ยถึงได้โกรธขนาดนั้น” เสียงถามคำถามนี้เป็นของ ชเว ซูยอง ที่เงียบมานานตั้งแต่เกิดเรื่องแล้ว เธอถึงกับยอมถอดหูฟังออกเพื่อจะถามแทยอนเจ้าตัวก่อเรื่อง

ซูยองใช้คำว่าโกรธหรอ มันจะฆ่าฉันอยู่แล้วไม่ใช่แค่โกรธมั่งอย่างนี้ อาฆาต น่าจะดีกว่า แทยอนได้แต่ก่นบ่นในใจ

“เรื่องนิดเดียวเอง”

“แล้วมันเรื่องอะไร”เสียงประสานกันระหว่าง ยูริ กับ ซูยอง

“แตงกวา” - -* ฉันแค่เอาแตงกวาใส่ปากเคี้ยวๆและก็ใส่สิก้าดมเองนะ ไม่น่าโกรธกันเลยเรื่องแค่นี้

เอ่อ สมควร แล้วสิก้าวิ่งกวดไล่จะฆ่าแทยอนขนาดนี้ก็อยู่ว่าเจสสิก้านะเกลียดแตงกวายิ่งกว่าอะไรทั้งหมดในโลกนี้

“ยังไงก็ใจเย็นๆก่อนล่ะกัน เรื่องแค่นี้เอง เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน” ยูริพูดพร้องค่อยๆนำตัวแทยอนออกมาเผชิญหน้ากับเจสสิก้า

“เค้าขอโทษ นะ my j” แทยอนเอ่ยพร้อมกับก้มหน้ารับความผิดที่ตนเองเป็นก่อหาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆแทยอนเอ้ย

“เอ่อๆก็ได้ แต่เย็นนี้แกพาฉันไปเลี้ยงไอครีมไถ่โทษด้วย”ความจริงยังไม่หายโกรธหรอกนะ แต่ได้ยินคำว่า my j ทีไรใจอ่อนทุกทีสิน๊า

ค๊าบบบบบบ^^

ยุริกับซูยองถึงกับส่ายหน้าพร้อมกัน เฮ้ออออ ทีเมื่อกี้จะฆ่ากันให้ตายกันไปข้าง ความจริงพวกเธอทั้งสองน่าจะชินกับยัยสองสาวนี้ได้แล้ว เดี๋ยวก็ตีกันด้วยก็รักกัน ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยเป็นประจำสิ ให้ตายเหอะมันเป็นวัฏจักรของชีวิตยัยสองคนนี้

ปรืนนนนนน ปรืนนนนนน เสียงรถมอเตอร์ไซค์กำลังเล่นไปตามทางของมัน ตะเวนตามหาร้านอร่อยๆเพื่อเป็นการถ่ายโทษ ที่ทำให้ที่ซ้อมท้ายงอลไม่พูดไม่จานั้งแต่นั่งรถมาด้วยกันแล้ว ไม่รุที่ไม่พูด งอลหรือหลับกันแน่ แค่คิดก็อดขำไม่ได้สิก้านะหลับง่ายจะตายไป
เอี๊ยดดดดดดดดดด เสียงล้อรถมอเตอร์คันงามจอดอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งในย่านใจกลางเมืองกรุงโซลของเกาหลีใต้

แทยอนถอดหมวกกันน็อคสะบัดผมสีน้ำตาลปลายทองสั้นให้เข้าที่เล็กน้อย ก่อนที่จะเอี้ยวตัวไปมองเพื่อนสาวจอมขี้งอล เฮ้ออ หลับจริงๆซะด้วยสิ แทยอนค่อยๆเอื้อมมือไปเขย่าตัวของสิก้าเบาๆ

“สิก้าถึงแล้วนะ ตื่นเถอะ my j”

หญิงสาวร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นมา สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของคิมแท คิวเรียวขีดเขียนด้วยสีที่เข้ากับผม ริมฝีปากบางชมพู ดวงตากลมโตใสที่กำลังจดจองใบหน้าเธออยู่ ทำไม เพื่อนเธอ ถึงได้น่ารัก ขนาดนี้

“ถะ..ถึงแล้วหรอ ฉันให้แกพามากินไอติม ไม่ให้พามากินอาหารสักหน่อย” ความจำสั้นหรอไงนะบอกว่าจะกินไอศกรีม พามาร้านอาหารเฉยเลยไอ่เตี้ยนี่ ชิส์ แค่คิดก็หมั่นไส้แล้ว คนงอนอยู่นะ ตามใจกันบ้าง เดี๋ยวก็โกระจริงๆซะเลย

“อย่าเพิ่งโวยวายสิ ได้แน่ไอติมอ่ะ เดี๋ยวกินข้าวก่อนแล้วกันเน๊อะ“สาวร่างเล็กรีบพูดก่อนจะจับมือนำสิก้าเข้ามาในร้านอาหาร

“อยากกินอะไรสั่งเลยแล้วกัน มื้อนี้เลี้ยงไถ่โทษ” สิก้าหยิบเมนูขึ้นมาก่อนจะเปิดดูรายการอาหาร มองดูราคาแล้วมามองหน้าแทยอน สลับกันไปมาจนเริ่มเวียนหัว

“เป็นอะไรของแก” แทยอนสาวรางเล็กถามด้วยความสงสัย

“ก็มันแพงอ่ะ แกจะเลี้ยงฉันจริงๆหรอ” ราคามันไม่ใช่ถูกๆเลยเมื่อเทียบกับกับอาหารเพียงแค่มื้อเดียวและแถมยังเป็นนักศึกษาอยู่ด้วย

“นานๆทีไม่เป็นไรหรอก” แทยอนพูดพร้อมกับยิ้มเกือบเห็นฟันครบ32ซี่ ให้สาวร่างบางตรงหน้าให้เชื่อใจกันว่าเขานะมีปัญญาจ่ายตังค์ค่าอาหารมื้อนี้อย่างแน่นอน

เมื่ออาหารยกมาเสริฟ์สองสาวก็จัดการอาหารตรงหน้ากินกันไปคุยกันบ้างทะเลาะกันบ้างตามปกติ คนอื่นภายนอกมองมาคงเป็นภาพที่น่ารักของผู้หญิงทั้งสองคนที่หยอกล้อเล่น ที่ดูยังไงๆก็มากกว่าเพื่อนกันแน่นอน ฟันธง

“นี่จะกินอะไรหรือไปไหนอีกไหม”

“โอ๊ยอิ่มมากอ่ะแก ฉันจะกลับแล้ว ไอติมฉันก็ไม่ได้กินเลย TT_TT”

“อื้มๆถ้าอย่างนั้นเดียวไปส่งที่หอก็แล้วกันนะ ไอติมได้กินแน่ไว้คราวนี้แล้วกัน”แทยอนรับอาสาไปส่งสิก้าที่หอพักของเธอเพราะนี่ก็เริ่มมืดแล้วด้วยมันอันตรายเกินไปที่ผู้หญิงอย่างสิก้าจะกลับคนเดียว

 “แทยอนแกหยุดเดี่ยวนี้เลยนะ อย่าฉันตามทันนะ แกตายแน่ !! “เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายมาแต่ไกล เมื่อสองสาวเพื่อนรักเพื่อนกำลังวิ่งไล่กัน คนหนึ่งวิ่งนำอย่างไม่คิดชีวิต ส่วนอีกก็วิ่งตามอย่างจะฆ่ากันให้ตายไปข้าง

แทยอนวิ่งนำมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่โต๊ะหินอ่อนประจำตำแหน่งของพวกเธอ
แฮ่กๆๆ แฮ่กกๆ เสียงหอบเหนื่อยของแทยอนดังอย่างต่อเนื่องปานจะขาดใจตาย

“ช่วยด้วยๆยัยเงิงมันจะฆ่าฉัน” พูดพร้อมไปหลบหลังเพื่อนตัวสูง ใบหน้าคมเข้มผมยาวสีดำ ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ จำเป็นละใบหน้าและสายตาจากหนังสือของตน ควอน ยูรินั่นเอง

“พวกแกนี่เล่นอะไรกันเป็นเด็กไปได้ เรียนมหาลัยแล้วนะ” ยูริพูดพร้อมกับทำหน้าเอือมกับยัยเพื่อนสาวสองคน - -

โชคดีแค่ไหนที่ตรงพวกเธอนั่งกันนั้นไม่มีคนมากมายนักไม่งั้นได้อายกันไปข้างนึงแน่

“แฮ่กๆๆ แฮ่กๆ ยูริ ปล่อยแทยอนออกมา ฉันจะฆ่ามันนนนน”เจสสิก้าพร้องกำลังจะทำท่ากระโจมเข้าหา ยูริ

“แทยอนแกไปแหย่อะไรเจสสิก้าเนี่ยถึงได้โกรธขนาดนั้น” เสียงถามคำถามนี้เป็นของ ชเว ซูยอง ที่เงียบมานานตั้งแต่เกิดเรื่องแล้ว เธอถึงกับยอมถอดหูฟังออกเพื่อจะถามแทยอนเจ้าตัวก่อเรื่อง

ซูยองใช้คำว่าโกรธหรอ มันจะฆ่าฉันอยู่แล้วไม่ใช่แค่โกรธมั่งอย่างนี้ อาฆาต น่าจะดีกว่า แทยอนได้แต่ก่นบ่นในใจ

“เรื่องนิดเดียวเอง”

“แล้วมันเรื่องอะไร”เสียงประสานกันระหว่าง ยูริ กับ ซูยอง

“แตงกวา” - -* ฉันแค่เอาแตงกวาใส่ปากเคี้ยวๆและก็ใส่สิก้าดมเองนะ ไม่น่าโกรธกันเลยเรื่องแค่นี้

เอ่อ สมควร แล้วสิก้าวิ่งกวดไล่จะฆ่าแทยอนขนาดนี้ก็อยู่ว่าเจสสิก้านะเกลียดแตงกวายิ่งกว่าอะไรทั้งหมดในโลกนี้

“ยังไงก็ใจเย็นๆก่อนล่ะกัน เรื่องแค่นี้เอง เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน” ยูริพูดพร้องค่อยๆนำตัวแทยอนออกมาเผชิญหน้ากับเจสสิก้า

“เค้าขอโทษ นะ my j” แทยอนเอ่ยพร้อมกับก้มหน้ารับความผิดที่ตนเองเป็นก่อหาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆแทยอนเอ้ย

“เอ่อๆก็ได้ แต่เย็นนี้แกพาฉันไปเลี้ยงไอครีมไถ่โทษด้วย”ความจริงยังไม่หายโกรธหรอกนะ แต่ได้ยินคำว่า my j ทีไรใจอ่อนทุกทีสิน๊า

ค๊าบบบบบบ^^

ยุริกับซูยองถึงกับส่ายหน้าพร้อมกัน เฮ้ออออ ทีเมื่อกี้จะฆ่ากันให้ตายกันไปข้าง ความจริงพวกเธอทั้งสองน่าจะชินกับยัยสองสาวนี้ได้แล้ว เดี๋ยวก็ตีกันด้วยก็รักกัน ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยเป็นประจำสิ ให้ตายเหอะมันเป็นวัฏจักรของชีวิตยัยสองคนนี้

ปรืนนนนนน ปรืนนนนนน เสียงรถมอเตอร์ไซค์กำลังเล่นไปตามทางของมัน ตะเวนตามหาร้านอร่อยๆเพื่อเป็นการถ่ายโทษ ที่ทำให้ที่ซ้อมท้ายงอลไม่พูดไม่จานั้งแต่นั่งรถมาด้วยกันแล้ว ไม่รุที่ไม่พูด งอลหรือหลับกันแน่ แค่คิดก็อดขำไม่ได้สิก้านะหลับง่ายจะตายไป
เอี๊ยดดดดดดดดดด เสียงล้อรถมอเตอร์คันงามจอดอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งในย่านใจกลางเมืองกรุงโซลของเกาหลีใต้

แทยอนถอดหมวกกันน็อคสะบัดผมสีน้ำตาลปลายทองสั้นให้เข้าที่เล็กน้อย ก่อนที่จะเอี้ยวตัวไปมองเพื่อนสาวจอมขี้งอล เฮ้ออ หลับจริงๆซะด้วยสิ แทยอนค่อยๆเอื้อมมือไปเขย่าตัวของสิก้าเบาๆ

“สิก้าถึงแล้วนะ ตื่นเถอะ my j”

หญิงสาวร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นมา สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของคิมแท คิวเรียวขีดเขียนด้วยสีที่เข้ากับผม ริมฝีปากบางชมพู ดวงตากลมโตใสที่กำลังจดจองใบหน้าเธออยู่ ทำไม เพื่อนเธอ ถึงได้น่ารัก ขนาดนี้

“ถะ..ถึงแล้วหรอ ฉันให้แกพามากินไอติม ไม่ให้พามากินอาหารสักหน่อย” ความจำสั้นหรอไงนะบอกว่าจะกินไอศกรีม พามาร้านอาหารเฉยเลยไอ่เตี้ยนี่ ชิส์ แค่คิดก็หมั่นไส้แล้ว คนงอนอยู่นะ ตามใจกันบ้าง เดี๋ยวก็โกระจริงๆซะเลย

“อย่าเพิ่งโวยวายสิ ได้แน่ไอติมอ่ะ เดี๋ยวกินข้าวก่อนแล้วกันเน๊อะ“สาวร่างเล็กรีบพูดก่อนจะจับมือนำสิก้าเข้ามาในร้านอาหาร

“อยากกินอะไรสั่งเลยแล้วกัน มื้อนี้เลี้ยงไถ่โทษ” สิก้าหยิบเมนูขึ้นมาก่อนจะเปิดดูรายการอาหาร มองดูราคาแล้วมามองหน้าแทยอน สลับกันไปมาจนเริ่มเวียนหัว

“เป็นอะไรของแก” แทยอนสาวรางเล็กถามด้วยความสงสัย

“ก็มันแพงอ่ะ แกจะเลี้ยงฉันจริงๆหรอ” ราคามันไม่ใช่ถูกๆเลยเมื่อเทียบกับกับอาหารเพียงแค่มื้อเดียวและแถมยังเป็นนักศึกษาอยู่ด้วย

“นานๆทีไม่เป็นไรหรอก” แทยอนพูดพร้อมกับยิ้มเกือบเห็นฟันครบ32ซี่ ให้สาวร่างบางตรงหน้าให้เชื่อใจกันว่าเขานะมีปัญญาจ่ายตังค์ค่าอาหารมื้อนี้อย่างแน่นอน

เมื่ออาหารยกมาเสริฟ์สองสาวก็จัดการอาหารตรงหน้ากินกันไปคุยกันบ้างทะเลาะกันบ้างตามปกติ คนอื่นภายนอกมองมาคงเป็นภาพที่น่ารักของผู้หญิงทั้งสองคนที่หยอกล้อเล่น ที่ดูยังไงๆก็มากกว่าเพื่อนกันแน่นอน ฟันธง

“นี่จะกินอะไรหรือไปไหนอีกไหม”

“โอ๊ยอิ่มมากอ่ะแก ฉันจะกลับแล้ว ไอติมฉันก็ไม่ได้กินเลย TT_TT”

“อื้มๆถ้าอย่างนั้นเดียวไปส่งที่หอก็แล้วกันนะ ไอติมได้กินแน่ไว้คราวนี้แล้วกัน”แทยอนรับอาสาไปส่งสิก้าที่หอพักของเธอเพราะนี่ก็เริ่มมืดแล้วด้วยมันอันตรายเกินไปที่ผู้หญิงอย่างสิก้าจะกลับคนเดียว

 “แทยอนแกหยุดเดี่ยวนี้เลยนะ อย่าฉันตามทันนะ แกตายแน่ !! “เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายมาแต่ไกล เมื่อสองสาวเพื่อนรักเพื่อนกำลังวิ่งไล่กัน คนหนึ่งวิ่งนำอย่างไม่คิดชีวิต ส่วนอีกก็วิ่งตามอย่างจะฆ่ากันให้ตายไปข้าง

แทยอนวิ่งนำมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่โต๊ะหินอ่อนประจำตำแหน่งของพวกเธอ
แฮ่กๆๆ แฮ่กกๆ เสียงหอบเหนื่อยของแทยอนดังอย่างต่อเนื่องปานจะขาดใจตาย

“ช่วยด้วยๆยัยเงิงมันจะฆ่าฉัน” พูดพร้อมไปหลบหลังเพื่อนตัวสูง ใบหน้าคมเข้มผมยาวสีดำ ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ จำเป็นละใบหน้าและสายตาจากหนังสือของตน ควอน ยูรินั่นเอง

“พวกแกนี่เล่นอะไรกันเป็นเด็กไปได้ เรียนมหาลัยแล้วนะ” ยูริพูดพร้อมกับทำหน้าเอือมกับยัยเพื่อนสาวสองคน - -

โชคดีแค่ไหนที่ตรงพวกเธอนั่งกันนั้นไม่มีคนมากมายนักไม่งั้นได้อายกันไปข้างนึงแน่

“แฮ่กๆๆ แฮ่กๆ ยูริ ปล่อยแทยอนออกมา ฉันจะฆ่ามันนนนน”เจสสิก้าพร้องกำลังจะทำท่ากระโจมเข้าหา ยูริ

“แทยอนแกไปแหย่อะไรเจสสิก้าเนี่ยถึงได้โกรธขนาดนั้น” เสียงถามคำถามนี้เป็นของ ชเว ซูยอง ที่เงียบมานานตั้งแต่เกิดเรื่องแล้ว เธอถึงกับยอมถอดหูฟังออกเพื่อจะถามแทยอนเจ้าตัวก่อเรื่อง

ซูยองใช้คำว่าโกรธหรอ มันจะฆ่าฉันอยู่แล้วไม่ใช่แค่โกรธมั่งอย่างนี้ อาฆาต น่าจะดีกว่า แทยอนได้แต่ก่นบ่นในใจ

“เรื่องนิดเดียวเอง”

“แล้วมันเรื่องอะไร”เสียงประสานกันระหว่าง ยูริ กับ ซูยอง

“แตงกวา” - -* ฉันแค่เอาแตงกวาใส่ปากเคี้ยวๆและก็ใส่สิก้าดมเองนะ ไม่น่าโกรธกันเลยเรื่องแค่นี้

เอ่อ สมควร แล้วสิก้าวิ่งกวดไล่จะฆ่าแทยอนขนาดนี้ก็อยู่ว่าเจสสิก้านะเกลียดแตงกวายิ่งกว่าอะไรทั้งหมดในโลกนี้

“ยังไงก็ใจเย็นๆก่อนล่ะกัน เรื่องแค่นี้เอง เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน” ยูริพูดพร้องค่อยๆนำตัวแทยอนออกมาเผชิญหน้ากับเจสสิก้า

“เค้าขอโทษ นะ my j” แทยอนเอ่ยพร้อมกับก้มหน้ารับความผิดที่ตนเองเป็นก่อหาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆแทยอนเอ้ย

“เอ่อๆก็ได้ แต่เย็นนี้แกพาฉันไปเลี้ยงไอครีมไถ่โทษด้วย”ความจริงยังไม่หายโกรธหรอกนะ แต่ได้ยินคำว่า my j ทีไรใจอ่อนทุกทีสิน๊า

ค๊าบบบบบบ^^

ยุริกับซูยองถึงกับส่ายหน้าพร้อมกัน เฮ้ออออ ทีเมื่อกี้จะฆ่ากันให้ตายกันไปข้าง ความจริงพวกเธอทั้งสองน่าจะชินกับยัยสองสาวนี้ได้แล้ว เดี๋ยวก็ตีกันด้วยก็รักกัน ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยเป็นประจำสิ ให้ตายเหอะมันเป็นวัฏจักรของชีวิตยัยสองคนนี้

ปรืนนนนนน ปรืนนนนนน เสียงรถมอเตอร์ไซค์กำลังเล่นไปตามทางของมัน ตะเวนตามหาร้านอร่อยๆเพื่อเป็นการถ่ายโทษ ที่ทำให้ที่ซ้อมท้ายงอลไม่พูดไม่จานั้งแต่นั่งรถมาด้วยกันแล้ว ไม่รุที่ไม่พูด งอลหรือหลับกันแน่ แค่คิดก็อดขำไม่ได้สิก้านะหลับง่ายจะตายไป
เอี๊ยดดดดดดดดดด เสียงล้อรถมอเตอร์คันงามจอดอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งในย่านใจกลางเมืองกรุงโซลของเกาหลีใต้

แทยอนถอดหมวกกันน็อคสะบัดผมสีน้ำตาลปลายทองสั้นให้เข้าที่เล็กน้อย ก่อนที่จะเอี้ยวตัวไปมองเพื่อนสาวจอมขี้งอล เฮ้ออ หลับจริงๆซะด้วยสิ แทยอนค่อยๆเอื้อมมือไปเขย่าตัวของสิก้าเบาๆ

“สิก้าถึงแล้วนะ ตื่นเถอะ my j”

หญิงสาวร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นมา สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของคิมแท คิวเรียวขีดเขียนด้วยสีที่เข้ากับผม ริมฝีปากบางชมพู ดวงตากลมโตใสที่กำลังจดจองใบหน้าเธออยู่ ทำไม เพื่อนเธอ ถึงได้น่ารัก ขนาดนี้

“ถะ..ถึงแล้วหรอ ฉันให้แกพามากินไอติม ไม่ให้พามากินอาหารสักหน่อย” ความจำสั้นหรอไงนะบอกว่าจะกินไอศกรีม พามาร้านอาหารเฉยเลยไอ่เตี้ยนี่ ชิส์ แค่คิดก็หมั่นไส้แล้ว คนงอนอยู่นะ ตามใจกันบ้าง เดี๋ยวก็โกระจริงๆซะเลย

“อย่าเพิ่งโวยวายสิ ได้แน่ไอติมอ่ะ เดี๋ยวกินข้าวก่อนแล้วกันเน๊อะ“สาวร่างเล็กรีบพูดก่อนจะจับมือนำสิก้าเข้ามาในร้านอาหาร

“อยากกินอะไรสั่งเลยแล้วกัน มื้อนี้เลี้ยงไถ่โทษ” สิก้าหยิบเมนูขึ้นมาก่อนจะเปิดดูรายการอาหาร มองดูราคาแล้วมามองหน้าแทยอน สลับกันไปมาจนเริ่มเวียนหัว

“เป็นอะไรของแก” แทยอนสาวรางเล็กถามด้วยความสงสัย

“ก็มันแพงอ่ะ แกจะเลี้ยงฉันจริงๆหรอ” ราคามันไม่ใช่ถูกๆเลยเมื่อเทียบกับกับอาหารเพียงแค่มื้อเดียวและแถมยังเป็นนักศึกษาอยู่ด้วย

“นานๆทีไม่เป็นไรหรอก” แทยอนพูดพร้อมกับยิ้มเกือบเห็นฟันครบ32ซี่ ให้สาวร่างบางตรงหน้าให้เชื่อใจกันว่าเขานะมีปัญญาจ่ายตังค์ค่าอาหารมื้อนี้อย่างแน่นอน

เมื่ออาหารยกมาเสริฟ์สองสาวก็จัดการอาหารตรงหน้ากินกันไปคุยกันบ้างทะเลาะกันบ้างตามปกติ คนอื่นภายนอกมองมาคงเป็นภาพที่น่ารักของผู้หญิงทั้งสองคนที่หยอกล้อเล่น ที่ดูยังไงๆก็มากกว่าเพื่อนกันแน่นอน ฟันธง

“นี่จะกินอะไรหรือไปไหนอีกไหม”

“โอ๊ยอิ่มมากอ่ะแก ฉันจะกลับแล้ว ไอติมฉันก็ไม่ได้กินเลย TT_TT”

“อื้มๆถ้าอย่างนั้นเดียวไปส่งที่หอก็แล้วกันนะ ไอติมได้กินแน่ไว้คราวนี้แล้วกัน”แทยอนรับอาสาไปส่งสิก้าที่หอพักของเธอเพราะนี่ก็เริ่มมืดแล้วด้วยมันอันตรายเกินไปที่ผู้หญิงอย่างสิก้าจะกลับคนเดียว

 “แทยอนแกหยุดเดี่ยวนี้เลยนะ อย่าฉันตามทันนะ แกตายแน่ !! “เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายมาแต่ไกล เมื่อสองสาวเพื่อนรักเพื่อนกำลังวิ่งไล่กัน คนหนึ่งวิ่งนำอย่างไม่คิดชีวิต ส่วนอีกก็วิ่งตามอย่างจะฆ่ากันให้ตายไปข้าง

แทยอนวิ่งนำมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่โต๊ะหินอ่อนประจำตำแหน่งของพวกเธอ
แฮ่กๆๆ แฮ่กกๆ เสียงหอบเหนื่อยของแทยอนดังอย่างต่อเนื่องปานจะขาดใจตาย

“ช่วยด้วยๆยัยเงิงมันจะฆ่าฉัน” พูดพร้อมไปหลบหลังเพื่อนตัวสูง ใบหน้าคมเข้มผมยาวสีดำ ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ จำเป็นละใบหน้าและสายตาจากหนังสือของตน ควอน ยูรินั่นเอง

“พวกแกนี่เล่นอะไรกันเป็นเด็กไปได้ เรียนมหาลัยแล้วนะ” ยูริพูดพร้อมกับทำหน้าเอือมกับยัยเพื่อนสาวสองคน - -

โชคดีแค่ไหนที่ตรงพวกเธอนั่งกันนั้นไม่มีคนมากมายนักไม่งั้นได้อายกันไปข้างนึงแน่

“แฮ่กๆๆ แฮ่กๆ ยูริ ปล่อยแทยอนออกมา ฉันจะฆ่ามันนนนน”เจสสิก้าพร้องกำลังจะทำท่ากระโจมเข้าหา ยูริ

“แทยอนแกไปแหย่อะไรเจสสิก้าเนี่ยถึงได้โกรธขนาดนั้น” เสียงถามคำถามนี้เป็นของ ชเว ซูยอง ที่เงียบมานานตั้งแต่เกิดเรื่องแล้ว เธอถึงกับยอมถอดหูฟังออกเพื่อจะถามแทยอนเจ้าตัวก่อเรื่อง

ซูยองใช้คำว่าโกรธหรอ มันจะฆ่าฉันอยู่แล้วไม่ใช่แค่โกรธมั่งอย่างนี้ อาฆาต น่าจะดีกว่า แทยอนได้แต่ก่นบ่นในใจ

“เรื่องนิดเดียวเอง”

“แล้วมันเรื่องอะไร”เสียงประสานกันระหว่าง ยูริ กับ ซูยอง

“แตงกวา” - -* ฉันแค่เอาแตงกวาใส่ปากเคี้ยวๆและก็ใส่สิก้าดมเองนะ ไม่น่าโกรธกันเลยเรื่องแค่นี้

เอ่อ สมควร แล้วสิก้าวิ่งกวดไล่จะฆ่าแทยอนขนาดนี้ก็อยู่ว่าเจสสิก้านะเกลียดแตงกวายิ่งกว่าอะไรทั้งหมดในโลกนี้

“ยังไงก็ใจเย็นๆก่อนล่ะกัน เรื่องแค่นี้เอง เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน” ยูริพูดพร้องค่อยๆนำตัวแทยอนออกมาเผชิญหน้ากับเจสสิก้า

“เค้าขอโทษ นะ my j” แทยอนเอ่ยพร้อมกับก้มหน้ารับความผิดที่ตนเองเป็นก่อหาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆแทยอนเอ้ย

“เอ่อๆก็ได้ แต่เย็นนี้แกพาฉันไปเลี้ยงไอครีมไถ่โทษด้วย”ความจริงยังไม่หายโกรธหรอกนะ แต่ได้ยินคำว่า my j ทีไรใจอ่อนทุกทีสิน๊า

ค๊าบบบบบบ^^

ยุริกับซูยองถึงกับส่ายหน้าพร้อมกัน เฮ้ออออ ทีเมื่อกี้จะฆ่ากันให้ตายกันไปข้าง ความจริงพวกเธอทั้งสองน่าจะชินกับยัยสองสาวนี้ได้แล้ว เดี๋ยวก็ตีกันด้วยก็รักกัน ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยเป็นประจำสิ ให้ตายเหอะมันเป็นวัฏจักรของชีวิตยัยสองคนนี้

ปรืนนนนนน ปรืนนนนนน เสียงรถมอเตอร์ไซค์กำลังเล่นไปตามทางของมัน ตะเวนตามหาร้านอร่อยๆเพื่อเป็นการถ่ายโทษ ที่ทำให้ที่ซ้อมท้ายงอลไม่พูดไม่จานั้งแต่นั่งรถมาด้วยกันแล้ว ไม่รุที่ไม่พูด งอลหรือหลับกันแน่ แค่คิดก็อดขำไม่ได้สิก้านะหลับง่ายจะตายไป
เอี๊ยดดดดดดดดดด เสียงล้อรถมอเตอร์คันงามจอดอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งในย่านใจกลางเมืองกรุงโซลของเกาหลีใต้

แทยอนถอดหมวกกันน็อคสะบัดผมสีน้ำตาลปลายทองสั้นให้เข้าที่เล็กน้อย ก่อนที่จะเอี้ยวตัวไปมองเพื่อนสาวจอมขี้งอล เฮ้ออ หลับจริงๆซะด้วยสิ แทยอนค่อยๆเอื้อมมือไปเขย่าตัวของสิก้าเบาๆ

“สิก้าถึงแล้วนะ ตื่นเถอะ my j”

หญิงสาวร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นมา สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของคิมแท คิวเรียวขีดเขียนด้วยสีที่เข้ากับผม ริมฝีปากบางชมพู ดวงตากลมโตใสที่กำลังจดจองใบหน้าเธออยู่ ทำไม เพื่อนเธอ ถึงได้น่ารัก ขนาดนี้

“ถะ..ถึงแล้วหรอ ฉันให้แกพามากินไอติม ไม่ให้พามากินอาหารสักหน่อย” ความจำสั้นหรอไงนะบอกว่าจะกินไอศกรีม พามาร้านอาหารเฉยเลยไอ่เตี้ยนี่ ชิส์ แค่คิดก็หมั่นไส้แล้ว คนงอนอยู่นะ ตามใจกันบ้าง เดี๋ยวก็โกระจริงๆซะเลย

“อย่าเพิ่งโวยวายสิ ได้แน่ไอติมอ่ะ เดี๋ยวกินข้าวก่อนแล้วกันเน๊อะ“สาวร่างเล็กรีบพูดก่อนจะจับมือนำสิก้าเข้ามาในร้านอาหาร

“อยากกินอะไรสั่งเลยแล้วกัน มื้อนี้เลี้ยงไถ่โทษ” สิก้าหยิบเมนูขึ้นมาก่อนจะเปิดดูรายการอาหาร มองดูราคาแล้วมามองหน้าแทยอน สลับกันไปมาจนเริ่มเวียนหัว

“เป็นอะไรของแก” แทยอนสาวรางเล็กถามด้วยความสงสัย

“ก็มันแพงอ่ะ แกจะเลี้ยงฉันจริงๆหรอ” ราคามันไม่ใช่ถูกๆเลยเมื่อเทียบกับกับอาหารเพียงแค่มื้อเดียวและแถมยังเป็นนักศึกษาอยู่ด้วย

“นานๆทีไม่เป็นไรหรอก” แทยอนพูดพร้อมกับยิ้มเกือบเห็นฟันครบ32ซี่ ให้สาวร่างบางตรงหน้าให้เชื่อใจกันว่าเขานะมีปัญญาจ่ายตังค์ค่าอาหารมื้อนี้อย่างแน่นอน

เมื่ออาหารยกมาเสริฟ์สองสาวก็จัดการอาหารตรงหน้ากินกันไปคุยกันบ้างทะเลาะกันบ้างตามปกติ คนอื่นภายนอกมองมาคงเป็นภาพที่น่ารักของผู้หญิงทั้งสองคนที่หยอกล้อเล่น ที่ดูยังไงๆก็มากกว่าเพื่อนกันแน่นอน ฟันธง

“นี่จะกินอะไรหรือไปไหนอีกไหม”

“โอ๊ยอิ่มมากอ่ะแก ฉันจะกลับแล้ว ไอติมฉันก็ไม่ได้กินเลย TT_TT”

“อื้มๆถ้าอย่างนั้นเดียวไปส่งที่หอก็แล้วกันนะ ไอติมได้กินแน่ไว้คราวนี้แล้วกัน”แทยอนรับอาสาไปส่งสิก้าที่หอพักของเธอเพราะนี่ก็เริ่มมืดแล้วด้วยมันอันตรายเกินไปที่ผู้หญิงอย่างสิก้าจะกลับคนเดียว

 “แทยอนแกหยุดเดี่ยวนี้เลยนะ อย่าฉันตามทันนะ แกตายแน่ !! “เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายมาแต่ไกล เมื่อสองสาวเพื่อนรักเพื่อนกำลังวิ่งไล่กัน คนหนึ่งวิ่งนำอย่างไม่คิดชีวิต ส่วนอีกก็วิ่งตามอย่างจะฆ่ากันให้ตายไปข้าง

แทยอนวิ่งนำมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่โต๊ะหินอ่อนประจำตำแหน่งของพวกเธอ
แฮ่กๆๆ แฮ่กกๆ เสียงหอบเหนื่อยของแทยอนดังอย่างต่อเนื่องปานจะขาดใจตาย

“ช่วยด้วยๆยัยเงิงมันจะฆ่าฉัน” พูดพร้อมไปหลบหลังเพื่อนตัวสูง ใบหน้าคมเข้มผมยาวสีดำ ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ จำเป็นละใบหน้าและสายตาจากหนังสือของตน ควอน ยูรินั่นเอง

“พวกแกนี่เล่นอะไรกันเป็นเด็กไปได้ เรียนมหาลัยแล้วนะ” ยูริพูดพร้อมกับทำหน้าเอือมกับยัยเพื่อนสาวสองคน - -

โชคดีแค่ไหนที่ตรงพวกเธอนั่งกันนั้นไม่มีคนมากมายนักไม่งั้นได้อายกันไปข้างนึงแน่

“แฮ่กๆๆ แฮ่กๆ ยูริ ปล่อยแทยอนออกมา ฉันจะฆ่ามันนนนน”เจสสิก้าพร้องกำลังจะทำท่ากระโจมเข้าหา ยูริ

“แทยอนแกไปแหย่อะไรเจสสิก้าเนี่ยถึงได้โกรธขนาดนั้น” เสียงถามคำถามนี้เป็นของ ชเว ซูยอง ที่เงียบมานานตั้งแต่เกิดเรื่องแล้ว เธอถึงกับยอมถอดหูฟังออกเพื่อจะถามแทยอนเจ้าตัวก่อเรื่อง

ซูยองใช้คำว่าโกรธหรอ มันจะฆ่าฉันอยู่แล้วไม่ใช่แค่โกรธมั่งอย่างนี้ อาฆาต น่าจะดีกว่า แทยอนได้แต่ก่นบ่นในใจ

“เรื่องนิดเดียวเอง”

“แล้วมันเรื่องอะไร”เสียงประสานกันระหว่าง ยูริ กับ ซูยอง

“แตงกวา” - -* ฉันแค่เอาแตงกวาใส่ปากเคี้ยวๆและก็ใส่สิก้าดมเองนะ ไม่น่าโกรธกันเลยเรื่องแค่นี้

เอ่อ สมควร แล้วสิก้าวิ่งกวดไล่จะฆ่าแทยอนขนาดนี้ก็อยู่ว่าเจสสิก้านะเกลียดแตงกวายิ่งกว่าอะไรทั้งหมดในโลกนี้

“ยังไงก็ใจเย็นๆก่อนล่ะกัน เรื่องแค่นี้เอง เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน” ยูริพูดพร้องค่อยๆนำตัวแทยอนออกมาเผชิญหน้ากับเจสสิก้า

“เค้าขอโทษ นะ my j” แทยอนเอ่ยพร้อมกับก้มหน้ารับความผิดที่ตนเองเป็นก่อหาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆแทยอนเอ้ย

“เอ่อๆก็ได้ แต่เย็นนี้แกพาฉันไปเลี้ยงไอครีมไถ่โทษด้วย”ความจริงยังไม่หายโกรธหรอกนะ แต่ได้ยินคำว่า my j ทีไรใจอ่อนทุกทีสิน๊า

ค๊าบบบบบบ^^

ยุริกับซูยองถึงกับส่ายหน้าพร้อมกัน เฮ้ออออ ทีเมื่อกี้จะฆ่ากันให้ตายกันไปข้าง ความจริงพวกเธอทั้งสองน่าจะชินกับยัยสองสาวนี้ได้แล้ว เดี๋ยวก็ตีกันด้วยก็รักกัน ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยเป็นประจำสิ ให้ตายเหอะมันเป็นวัฏจักรของชีวิตยัยสองคนนี้

ปรืนนนนนน ปรืนนนนนน เสียงรถมอเตอร์ไซค์กำลังเล่นไปตามทางของมัน ตะเวนตามหาร้านอร่อยๆเพื่อเป็นการถ่ายโทษ ที่ทำให้ที่ซ้อมท้ายงอลไม่พูดไม่จานั้งแต่นั่งรถมาด้วยกันแล้ว ไม่รุที่ไม่พูด งอลหรือหลับกันแน่ แค่คิดก็อดขำไม่ได้สิก้านะหลับง่ายจะตายไป
เอี๊ยดดดดดดดดดด เสียงล้อรถมอเตอร์คันงามจอดอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งในย่านใจกลางเมืองกรุงโซลของเกาหลีใต้

แทยอนถอดหมวกกันน็อคสะบัดผมสีน้ำตาลปลายทองสั้นให้เข้าที่เล็กน้อย ก่อนที่จะเอี้ยวตัวไปมองเพื่อนสาวจอมขี้งอล เฮ้ออ หลับจริงๆซะด้วยสิ แทยอนค่อยๆเอื้อมมือไปเขย่าตัวของสิก้าเบาๆ

“สิก้าถึงแล้วนะ ตื่นเถอะ my j”

หญิงสาวร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นมา สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของคิมแท คิวเรียวขีดเขียนด้วยสีที่เข้ากับผม ริมฝีปากบางชมพู ดวงตากลมโตใสที่กำลังจดจองใบหน้าเธออยู่ ทำไม เพื่อนเธอ ถึงได้น่ารัก ขนาดนี้

“ถะ..ถึงแล้วหรอ ฉันให้แกพามากินไอติม ไม่ให้พามากินอาหารสักหน่อย” ความจำสั้นหรอไงนะบอกว่าจะกินไอศกรีม พามาร้านอาหารเฉยเลยไอ่เตี้ยนี่ ชิส์ แค่คิดก็หมั่นไส้แล้ว คนงอนอยู่นะ ตามใจกันบ้าง เดี๋ยวก็โกระจริงๆซะเลย

“อย่าเพิ่งโวยวายสิ ได้แน่ไอติมอ่ะ เดี๋ยวกินข้าวก่อนแล้วกันเน๊อะ“สาวร่างเล็กรีบพูดก่อนจะจับมือนำสิก้าเข้ามาในร้านอาหาร

“อยากกินอะไรสั่งเลยแล้วกัน มื้อนี้เลี้ยงไถ่โทษ” สิก้าหยิบเมนูขึ้นมาก่อนจะเปิดดูรายการอาหาร มองดูราคาแล้วมามองหน้าแทยอน สลับกันไปมาจนเริ่มเวียนหัว

“เป็นอะไรของแก” แทยอนสาวรางเล็กถามด้วยความสงสัย

“ก็มันแพงอ่ะ แกจะเลี้ยงฉันจริงๆหรอ” ราคามันไม่ใช่ถูกๆเลยเมื่อเทียบกับกับอาหารเพียงแค่มื้อเดียวและแถมยังเป็นนักศึกษาอยู่ด้วย

“นานๆทีไม่เป็นไรหรอก” แทยอนพูดพร้อมกับยิ้มเกือบเห็นฟันครบ32ซี่ ให้สาวร่างบางตรงหน้าให้เชื่อใจกันว่าเขานะมีปัญญาจ่ายตังค์ค่าอาหารมื้อนี้อย่างแน่นอน

เมื่ออาหารยกมาเสริฟ์สองสาวก็จัดการอาหารตรงหน้ากินกันไปคุยกันบ้างทะเลาะกันบ้างตามปกติ คนอื่นภายนอกมองมาคงเป็นภาพที่น่ารักของผู้หญิงทั้งสองคนที่หยอกล้อเล่น ที่ดูยังไงๆก็มากกว่าเพื่อนกันแน่นอน ฟันธง

“นี่จะกินอะไรหรือไปไหนอีกไหม”

“โอ๊ยอิ่มมากอ่ะแก ฉันจะกลับแล้ว ไอติมฉันก็ไม่ได้กินเลย TT_TT”

“อื้มๆถ้าอย่างนั้นเดียวไปส่งที่หอก็แล้วกันนะ ไอติมได้กินแน่ไว้คราวนี้แล้วกัน”แทยอนรับอาสาไปส่งสิก้าที่หอพักของเธอเพราะนี่ก็เริ่มมืดแล้วด้วยมันอันตรายเกินไปที่ผู้หญิงอย่างสิก้าจะกลับคนเดียว

 “แทยอนแกหยุดเดี่ยวนี้เลยนะ อย่าฉันตามทันนะ แกตายแน่ !! “เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายมาแต่ไกล เมื่อสองสาวเพื่อนรักเพื่อนกำลังวิ่งไล่กัน คนหนึ่งวิ่งนำอย่างไม่คิดชีวิต ส่วนอีกก็วิ่งตามอย่างจะฆ่ากันให้ตายไปข้าง

แทยอนวิ่งนำมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่โต๊ะหินอ่อนประจำตำแหน่งของพวกเธอ
แฮ่กๆๆ แฮ่กกๆ เสียงหอบเหนื่อยของแทยอนดังอย่างต่อเนื่องปานจะขาดใจตาย

“ช่วยด้วยๆยัยเงิงมันจะฆ่าฉัน” พูดพร้อมไปหลบหลังเพื่อนตัวสูง ใบหน้าคมเข้มผมยาวสีดำ ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ จำเป็นละใบหน้าและสายตาจากหนังสือของตน ควอน ยูรินั่นเอง

“พวกแกนี่เล่นอะไรกันเป็นเด็กไปได้ เรียนมหาลัยแล้วนะ” ยูริพูดพร้อมกับทำหน้าเอือมกับยัยเพื่อนสาวสองคน - -

โชคดีแค่ไหนที่ตรงพวกเธอนั่งกันนั้นไม่มีคนมากมายนักไม่งั้นได้อายกันไปข้างนึงแน่

“แฮ่กๆๆ แฮ่กๆ ยูริ ปล่อยแทยอนออกมา ฉันจะฆ่ามันนนนน”เจสสิก้าพร้องกำลังจะทำท่ากระโจมเข้าหา ยูริ

“แทยอนแกไปแหย่อะไรเจสสิก้าเนี่ยถึงได้โกรธขนาดนั้น” เสียงถามคำถามนี้เป็นของ ชเว ซูยอง ที่เงียบมานานตั้งแต่เกิดเรื่องแล้ว เธอถึงกับยอมถอดหูฟังออกเพื่อจะถามแทยอนเจ้าตัวก่อเรื่อง

ซูยองใช้คำว่าโกรธหรอ มันจะฆ่าฉันอยู่แล้วไม่ใช่แค่โกรธมั่งอย่างนี้ อาฆาต น่าจะดีกว่า แทยอนได้แต่ก่นบ่นในใจ

“เรื่องนิดเดียวเอง”

“แล้วมันเรื่องอะไร”เสียงประสานกันระหว่าง ยูริ กับ ซูยอง

“แตงกวา” - -* ฉันแค่เอาแตงกวาใส่ปากเคี้ยวๆและก็ใส่สิก้าดมเองนะ ไม่น่าโกรธกันเลยเรื่องแค่นี้

เอ่อ สมควร แล้วสิก้าวิ่งกวดไล่จะฆ่าแทยอนขนาดนี้ก็อยู่ว่าเจสสิก้านะเกลียดแตงกวายิ่งกว่าอะไรทั้งหมดในโลกนี้

“ยังไงก็ใจเย็นๆก่อนล่ะกัน เรื่องแค่นี้เอง เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน” ยูริพูดพร้องค่อยๆนำตัวแทยอนออกมาเผชิญหน้ากับเจสสิก้า

“เค้าขอโทษ นะ my j” แทยอนเอ่ยพร้อมกับก้มหน้ารับความผิดที่ตนเองเป็นก่อหาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆแทยอนเอ้ย

“เอ่อๆก็ได้ แต่เย็นนี้แกพาฉันไปเลี้ยงไอครีมไถ่โทษด้วย”ความจริงยังไม่หายโกรธหรอกนะ แต่ได้ยินคำว่า my j ทีไรใจอ่อนทุกทีสิน๊า

ค๊าบบบบบบ^^

ยุริกับซูยองถึงกับส่ายหน้าพร้อมกัน เฮ้ออออ ทีเมื่อกี้จะฆ่ากันให้ตายกันไปข้าง ความจริงพวกเธอทั้งสองน่าจะชินกับยัยสองสาวนี้ได้แล้ว เดี๋ยวก็ตีกันด้วยก็รักกัน ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยเป็นประจำสิ ให้ตายเหอะมันเป็นวัฏจักรของชีวิตยัยสองคนนี้

ปรืนนนนนน ปรืนนนนนน เสียงรถมอเตอร์ไซค์กำลังเล่นไปตามทางของมัน ตะเวนตามหาร้านอร่อยๆเพื่อเป็นการถ่ายโทษ ที่ทำให้ที่ซ้อมท้ายงอลไม่พูดไม่จานั้งแต่นั่งรถมาด้วยกันแล้ว ไม่รุที่ไม่พูด งอลหรือหลับกันแน่ แค่คิดก็อดขำไม่ได้สิก้านะหลับง่ายจะตายไป
เอี๊ยดดดดดดดดดด เสียงล้อรถมอเตอร์คันงามจอดอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งในย่านใจกลางเมืองกรุงโซลของเกาหลีใต้

แทยอนถอดหมวกกันน็อคสะบัดผมสีน้ำตาลปลายทองสั้นให้เข้าที่เล็กน้อย ก่อนที่จะเอี้ยวตัวไปมองเพื่อนสาวจอมขี้งอล เฮ้ออ หลับจริงๆซะด้วยสิ แทยอนค่อยๆเอื้อมมือไปเขย่าตัวของสิก้าเบาๆ

“สิก้าถึงแล้วนะ ตื่นเถอะ my j”

หญิงสาวร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นมา สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของคิมแท คิวเรียวขีดเขียนด้วยสีที่เข้ากับผม ริมฝีปากบางชมพู ดวงตากลมโตใสที่กำลังจดจองใบหน้าเธออยู่ ทำไม เพื่อนเธอ ถึงได้น่ารัก ขนาดนี้

“ถะ..ถึงแล้วหรอ ฉันให้แกพามากินไอติม ไม่ให้พามากินอาหารสักหน่อย” ความจำสั้นหรอไงนะบอกว่าจะกินไอศกรีม พามาร้านอาหารเฉยเลยไอ่เตี้ยนี่ ชิส์ แค่คิดก็หมั่นไส้แล้ว คนงอนอยู่นะ ตามใจกันบ้าง เดี๋ยวก็โกระจริงๆซะเลย

“อย่าเพิ่งโวยวายสิ ได้แน่ไอติมอ่ะ เดี๋ยวกินข้าวก่อนแล้วกันเน๊อะ“สาวร่างเล็กรีบพูดก่อนจะจับมือนำสิก้าเข้ามาในร้านอาหาร

“อยากกินอะไรสั่งเลยแล้วกัน มื้อนี้เลี้ยงไถ่โทษ” สิก้าหยิบเมนูขึ้นมาก่อนจะเปิดดูรายการอาหาร มองดูราคาแล้วมามองหน้าแทยอน สลับกันไปมาจนเริ่มเวียนหัว

“เป็นอะไรของแก” แทยอนสาวรางเล็กถามด้วยความสงสัย

“ก็มันแพงอ่ะ แกจะเลี้ยงฉันจริงๆหรอ” ราคามันไม่ใช่ถูกๆเลยเมื่อเทียบกับกับอาหารเพียงแค่มื้อเดียวและแถมยังเป็นนักศึกษาอยู่ด้วย

“นานๆทีไม่เป็นไรหรอก” แทยอนพูดพร้อมกับยิ้มเกือบเห็นฟันครบ32ซี่ ให้สาวร่างบางตรงหน้าให้เชื่อใจกันว่าเขานะมีปัญญาจ่ายตังค์ค่าอาหารมื้อนี้อย่างแน่นอน

เมื่ออาหารยกมาเสริฟ์สองสาวก็จัดการอาหารตรงหน้ากินกันไปคุยกันบ้างทะเลาะกันบ้างตามปกติ คนอื่นภายนอกมองมาคงเป็นภาพที่น่ารักของผู้หญิงทั้งสองคนที่หยอกล้อเล่น ที่ดูยังไงๆก็มากกว่าเพื่อนกันแน่นอน ฟันธง

“นี่จะกินอะไรหรือไปไหนอีกไหม”

“โอ๊ยอิ่มมากอ่ะแก ฉันจะกลับแล้ว ไอติมฉันก็ไม่ได้กินเลย TT_TT”

“อื้มๆถ้าอย่างนั้นเดียวไปส่งที่หอก็แล้วกันนะ ไอติมได้กินแน่ไว้คราวนี้แล้วกัน”แทยอนรับอาสาไปส่งสิก้าที่หอพักของเธอเพราะนี่ก็เริ่มมืดแล้วด้วยมันอันตรายเกินไปที่ผู้หญิงอย่างสิก้าจะกลับคนเดียว