///ยัยแบ๊วจอมยุ่งกะนายบ้าบิ่นจอมโหด///

ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1

1.
ขนาดร้องเพลงยัง...แอ๊บแบ๊ว

 ~ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทยยยยยยย เป็นประชารัฐ ผไทของไทยทุกส่วนนนนน~
 เพลงชาติไทยที่ถูกขับขานออกมาจากปากผู้ร้อง(ฉันเองแหละ-.-+)แบบถูกๆผิดๆ เฮอออออ 
ก็มามอบหน้าที่นี้ให้ยัยเฉิ่มอย่างฉันได้ไงเล่า ปัดโถ่เว้ย อยากรู้ช่ายม่ะว่าฉันมาร้องได้ไง  
เดี๋ยวฉันจาเล่าให้ฟัง เรื่องมันมีอยู่ว่า

 ฟิ้ววววววววววว (ย้อนไปเมื่อม.4 เทอมแรก)

 “นี้!!!!!!!!!!!!สวยมภู(‘สวยภู’ อาจารย์อ่านชื่อฉันผิดน่ะ แต่เขียนถูกอยู่แล้ว)เธอมาสายทุกวันเลยนะ 
บ้านเธอก็อยู่แค่เนี้ย จะตื่นสายอะไรกันนักกันหนา”

 เสียงอัน เอ่อ....จะอธิบายยังไงดี เสียงอันยานคาง ก็ไม่ใช่ เสียงที่เป็นโทนเดียว 
แต่ด่าทีหนึ่งล่ะเจ็บจี๊ดไปถึงขั้วโลกใต้ของหัวใจเลยทีเดียว อาจารย์คนนี้มีนามว่า....

‘แสนแปด’แกเป็นอาจารย์สอนวิชาฟิสิกส์ที่เก่งมากกกก เวลาสอนนะแบบว่าเหมือนแกรู้อยู่คนเดียวนะ 

ชอบบ่นให้ตัวเองฟัง แล้วแกก็ชอบว่าเด็กที่มาสาย+คนที่ชอบเดินกินขนม นม เนย แกด่าแหลกลาญ 
คิดดูนะ อาจารย์คนอื่นกลัวแกกันหมดเลย

 “โทษนะค่ะอาจารย์ชื่อหนูอ่านว่าสะ-หยุม-ภูค่ะ”

อาจารย์ทำหน้าตกใจทันที แต่เปลี่ยนสีหน้ากลับมาเย็นชาเหมือนเดิม

 “รู้แล้ว-.-+ ไม่ต้องมาสอน แต่ฉันจะทำโทษเธอ”

 “ทำโทษ! ToTไหงทำโทษหนูคนเดียวล่ะค่ะอาจารย์มันไม่ยุติธรรมเลย 
เด็กพวกโน่นมาสายกว่าหนูอีกนะค่ะ”

 ว่าแล้วฉันก็ชี้ไปทางเด็กผู้ชายคนหนึ่งตัวเตี้ยๆ ดำๆ หัวเกรียนๆ ผอมๆบางๆ 
แต่ฉันจะอธิบายลักษณะมันทำไม

 “พวกโน่น เธอใช้คำว่า’พวกโน่น’หรอฮะ ยัยสวย-มะ-ภู”

“สะ-หยุม-ภู ค่ะอาจารย์-.-”

 “เออ...นั่นแหละ เธออย่าพาฉันนอกเรื่องได้มั้ยฮ้า!!!!! ”

 เมื่อแกพูดแกก็หยิกที่ต้นแขนของฉ้านนนนนT^T ซี้ดดดดเจ็บโว๊ย

 “ก็เด็กคนนั้นมาสายกว่านหนูนี่ค่ะอาจารย์”

 “ยังมีหน้ามาเถียงอีกหรอ ไม่อายเด็กมันบ้างหรือไงฮะ เด็กคนนั้นมันมาสายเป็นคนสุดท้าย 
เธอมันรองสุดท้าย”

 “แต่..”

 “ต่อไปนี้ทุกวันตอนเช้า เธอจะต้องนำร้องเพลงชาติทุกวันเข้าใจมั้ย ยัยสวย-มะ-ภู”

 “สะ-หยุม-ภู ค่ะ”

 “เอ่อ...ฉันแนะนำให้เธอไปเปลี่ยนชื่อซะ ยัยสวย-มะ-ภู”

 ว่าแล้วเจ๊แกก็เดินจากไปปปปปปปปปปปปปปปป โดยไร้วี่แววจะกลับมาบอกว่า
’ฉันล้อเล่นนะเธอไม่ต้องไปร้องหรอก’แต่ทำไมไปแล้วไปลังไม่กลับมาเลยล่ะ ให้ตายยยยยยยยย 
ฉันอยากร้องไห้ จริงๆ

 หลังจากร้องเพลงชาติจบทุกๆครั้งจะมีเสียงซุบซิบกันว่า

 “เธอดูยัยนั่นสิ แอ๊บแบ๊วเหลือเกิน” ยัยA1พูด

 “ใช่ๆคนอะไรก็ไม่รู้เวลาร้องเพลงยังจะแอ๊บอีก” นี่คือเสียงของยัยA2

 “แต่เราว่าเด็กคนนั้นน่ารักดีนะ” เสียงนายB1

 “ใช่ๆน่าจีบวะ” นายB2

 “เราเพิ่งรู้ว่านาย2คนชอบของแปลก” เป็นเสียงประสานกันของยัยA1และยัยA2

 อย่าอ่านผิดล่ะ เรียกง่ายๆว่าตู้เย็นก็ได้  ทำไมถึงชื่อว่าตู้เย็นน่ะหรอค่ะ 
เพราะว่าเมื่อก่อนฉันอ้วนเหมือนตู้เย็นไง แม่เลยเรียกชื่อนี้ซะเลย เหอๆ ฉันมีน้องสาวหนึ่งคน 
น้องชายหนึ่งคน น้องสาวฉันชื่อว่า ตู้ยา ส่วนน้องชายฉันชื่อว่า ตู้โย 
มันไม่มีความหมายหรอกค่ะ แม่ตั้งชื่อไอ้ตู้โยเพราะว่ามันจะได้คล้องจองกัน ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ ม.6  
เฮอ.....แอ๊บแบ๊ว!!!!!!!!เพราะคำนี้จริงๆใครๆก็หาว่าฉันแอ๊บแบ๊ว แค่ฉันตาโต(ตาดำเยอะน่ะ) 
มันมาจากแม่ต่างหากล่ะแก้มฉันป่อง-.-+ แค่เนี้ย หาว่าฉันชอบทำตัวแอ๊บแบ๊ว 
มันผิดมากใช่ม้ายยยยยยยย จะให้ฉันทำยังๆไงกับใบหน้าอันหน้าตาดีแถมน่ารัก
ที่พระเจ้าประธานมาให้กันเล่า น่าเบื่อจริงจริ๊ง..........................