กลับมาได้ไหม นางฟ้าของฉัน

ลำดับตอนที่ #1 : ฟ้าส่งเทอมา

      ผมมีนามว่า นาย สุรพัทธิ์ (เต้) นามสกุลไม่บอกคราฟ ผมมีแฟนชื่อโบว์ แฟนผมเป็นนักตบระดับชั้น ส่วนผมก็มีชื่อเรื่องชกต่อย วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกก็ย่อมมีนักเรียนใหม่เป็นธรรมดา เเต่เทอคนนี้ไม่ธรรมดา เทอเป็นคนหน้าตาน่ารัก มีมนุษย์สัมพันธ์ดี เป็นที่หมายปองของหนุ่มๆอย่างมาก วันเปิดเทอมวันแรกเทอก็มีเพื่อนถึง2คน  มีนามว่า พิมพ์สุดา (แตงโม)

      

      และเเล้วก็โรงเรียนก็เข้า นักเรียนใหม่และเก่าทุกคนจะต้องโดนจัดที่นั่งใหม่อาจารย์ที่ปรึกษาคนใหม่ และแล้วผมก็ได้นั่งกับเทอ เทอเป็นคนนิสัยดีมากทีเดียว สอนผมทุกเรื่อง เทอตอบได้ทุกคำถามและดีด้วยที่อาจารย์ถาม จนผมทึ่งและเทอเป็นที่อิชฉาของเพื่อนทั้งห้องรวมทั้งแฟนผมด้วย ผมละกลุ้มจริงๆ และเเล้วก็ถึงเวลาพักกลางวัน ผมชวนเทอไปกินข้าวโดยบอกว่า \" ไปกินข้าวกันเถอะ แตงโม\" เทอก็ยิ้มและบอกว่า \"ไปเถอะจ๊ะไม่กลัวแฟนว่าเอาเหรอ\" ผมลืมเรื่องแฟนสะสนิทเลย ผมเลยบอกว่า \"งั้นเราไปก่อนนะ\" แล้วผมก็กำลังจาไปกินข้าวกับแฟนแต่ผมก็หันหลังกลับมาบอกเทอว่า \"ยิ้มสวยนะเมื่อกี๊นะ\" เทอก็ขอบคุณผมและเดินไปกินข้าวกับเพื่อนของเทอ ผมงี้โดนไอ้โบว์มองตาเขียวเลย



      ผมมีเพื่อนอีกคนหนึ่งด้วยเทอจะเเชทในเอ็มกับผมทุกเรื่องเพราะผมมีอารายก็จะไปปรึกษาเค้าในเอ็ม แต่เพื่อนในเอ็มนี้ไม่มีใครรู้ว่าผมมีเพื่อนสนิทแบบนี้ด้วยเพราะผมเก็บเป็นความลับ รวามกระทั่งแฟนผมด้วยผมก็ไม่เคยบอก  ผมจะเเชทกลับเทอในช่วงหัวค่ำทุกวันโดยขาดไม่ได้



     เวลา 15.30น ก็ถึงเวลาเลิกเรียนจนได้ผมก็ต้องเป็นวินเมอร์เตอร์ไซด์ไปส่งไอ้โบว์ที่บ้านเหมือนทุกวันผมกับโบว์คบได้1ปีเเล้วคราฟ พอผมไปส่งไอ้โบว์เสร็จผมกำลังจากลับบ้านก็ดันขี่ไปชน ผู้หญิงคนหนึ่งผมตกใจมากจึงรีบไปดูว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นไรมากไหมที่แท้เป็นแตงโม ผมตกใจมาก เทอเดินแทบไม่ไหว เลือดออกมาก  ผมก็ต้องไปส่งเทอทำแผลที่อนามัยแล้วก็รีบไปส่งเทอที่บ้าน บ้านเทอน่าอยู่มาก ร่มรื่น แถมมีสระน้ำอยู่หน้าบ้านด้วย ถือเป็นบ้านในฝันก็ผมเลยทีเดียว เทอบอกว่า \"จะเข้าบ้านไหม\" ผมก็บอกว่า \"ไม่ต้องหรอกมันจะค่ำแล้วต้องรีบกลับ\"ที่จริงไม่ใช่หรอก กลัวโดนพ่อเทอเอาปืนมายิงที่ทำลูกสาวเค้าเจ็บตัวต่างหาก เทอก็บอกผมว่า \"งั้นกลับบ้านดีๆนะ\"ผมก็บอกว่า \" อือฝันดีนะ\"ผมก็เอาเรื่องนี้ไปแชทกับเพื่อนสนิทของผมแล้วก็ปิดไฟนอน ผมนอนไม่ค่อยหลับเพราะ กังวลว่าแตงโมจะเป็นไรมากไหมแล้วเผลอหลับไป