JaPaN จ๋า ฉันรักเธอ

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

โอ้ยยยยยยยยยย ทำไมชีวิตม.๖ มันวุ่นวายจังนะ ไหนจะเรื่องเรียนตอนนี้ แล้วก็เรื่องเรียนต่ออีก
ตอนนั้นยอมรับเลยว่าเครียดมาก ใกล้จะสอบโควต้ามช.แล้วน่ะค่ะ คือปอมเป็นเด็กเชียงใหม่
แล้วมช.ก็เป็นมหาลัยที่ใฝ่ฝันมากๆ พอดีเพื่อนที่อยู่บ้านใกล้ๆกัน เค้าสมหวังไปแล้ว
เค้าอยากได้มหาลัยเทคโนคณะการตลาด เค้าก็ติดไปก่อนเราแล้วด้วย ตอนนั้นเลยกดดันมากๆเลย
ก็เลยโหมอ่านหนังสือทุกวัน นอกจากกินกับนอน ไม่ทำอะไรเลยนอกจากอ่านหนังสือ
จนพ่อกับแม่เป็นห่วงกลัวเราเครียด แต่เราก็ยอมรับว่าเครียดจริงๆ ไม่ได้เข้าสังคมอะไรกับใครเลย
ไปโรงเรียนเรียนเสร็จก็นั่งอ่านหนังสือ เพื่อนมันก็เลยไม่กล้ากวน ตอนนั้นเลยห่างเพื่อนมากๆ
เหงาๆเหมือนกัน คุยกันบ้างไม่กี่คำ แต่ก็ต้องเอาตัวเองรอดให้ได้ คิดแบบนี้ตลอด เห้อ จะเสียเพื่อนรึป่าวนะ 

~~~~ @^ ^@~~~~ @^ ^@~~~~ @^ ^@~~~~ @^ ^@~~~~ @^ ^@~~~~ 

และแล้ววันที่เราสอบโควต้าก็มาถึง สามารถเลือกคณะได้สองคณะ เราเลือกเทคนิคการแพทย์รังสีเป็นอันดับหนึ่ง
แล้วก็เลือกวิทยาศาสตร์สาขาฟิสิกส์เป็นอันดับสอง เราชอบฟิสิกส์มากๆ แต่ก็ไม่ได้เก่งอะไร
บางคนอาจจะงงว่าทำไมไม่เลือกวิศวะ ไหนเมื่อชอบฟิสิกส์เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
คำตอบก็คือ เรากลัวการรับน้อง ฮาๆ ก็อย่างที่รู้ๆกันเนอะว่าวิศวะรับน้องหนักแค่ไหน
แล้วอีกอย่าง เราก็ใช่ว่าจะเป็นผู้ชายปกติทั่วไปซะที่ไหนล่ะ ก็เราเป็นชายใจหญิงนี่นา แฮ่ๆ
ยิ่งชายปกติก็หนักอยู่แล้ว แบบเราคงไม่เหลือแน่เลย ก็เลยเลี่ยงวิศวะดีกว่า
วันสอบก็นั่งรถกับเพื่อนๆ ทุกคนนั่งเงียบ บรรยากาศเครียดมากๆเลย แต่ทุกคนก็คงเตรียมตัวของตัวเองมาดี
แล้วการสอบก็เริ่มขึ้น ก็แยกกันสอบไปตามห้องสอบ ห้องเราไม่เจอเพื่อนที่มาด้วยกันเลย เจอแต่เด็กโรงเรียนอื่น
แต่ละคนดูเคร่งกันทั้งนั้น แต่งตัวเรียบร้อย ใส่แว่นหนาเตอะ หอบหนังสือมาเพียบจนเราหวั่นๆ
แต่เราก็รู้ตัวเอง ว่าเตรียมตัวมาจนพอใจแล้ว ได้แค่ไหนแค่นั้น ก็ตั้งใจทำเท่าที่ทำได้
เมื่อถึงเวลาสอบ ทุกคนต่างพกความมั่นใจมาเต็มที่ ทำข้อสอบกันอย่างตั้งใจ มีบางคนบ้างที่แอบมองเพื่อนข้างๆ
แต่ก็หลบๆ เพราะอาจารย์เข้มมาก มีแอบดูเราด้วยแหละ (มาดูทำไม เราก็มั่วนะเนี่ย เหอๆ)
พอสอบเสร็จ ทุกคนต่างโล่งใจ ออกมาก็คุยกันสนั่นทั้งสนามสอบว่าข้อนั้นตอบอะไรข้อนี้ตอบอะไร
เราได้คำตอบไม่เหมือนเพื่อนเลย คิดแน่เลยว่าเราต้องไม่ติดแน่ๆ ตอนนั้นยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่ ไม่อยากฟังอะไรเลย
แต่ก็นะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ทำเต็มที่แล้ว ไม่ติดก็ไม่เป็นไร คิดอยู่แค่แบบนี้ พยายามไม่คิดมาก
สอบเสร็จแล้วก็เที่ยวกันรอบเมืองเชียงใหม่เลย กาดหลวงบ้างไปซื้อเสื้อผ้า กินขนมจีน
ถนนคนเดินบ้าง ไปเดินเที่ยวดูนู่นดูนี่ แอบแต่งหญิงด้วยแหละ ตอนนั้นยังผมสั้น ก็เลยเอาหมวกหนาๆมาใส่
เสื้อผ้าก็ยืมของเพื่อนๆเอา ส่วนอื่นก็ยัด ฮ่าๆ (ทำได้ไงเนี่ย คิดแล้วสงสารตัวเอง มีคนมองด้วย สวยหรือประหลาดอ่ะ อิอิ)
เที่ยวกันสนุกเลย ตอนนั้นเริ่มสนิทกับเพื่อนๆกลุ่มใหม่มากขึ้น จากไม่เคยสนิทก็มาสนิทเพราะการสอบ
อีกนานเหมือนกันกว่าจะประกาศผล ตอนนั้นก็พยายามไม่เครียดใช้เวลาว่างอยู่กับพ่อกับแม่แล้วก็เพื่อนให้มากๆ
เพราะก่อนการสอบเราให้เวลาตัวเองอย่างเดียวเลย ไม่ได้ให้เวลากับคนรอบข้างเลย
พ่อกับแม่ก็อยู่กับเราตลอดตั้งแต่ตอนก่อนสอบจนถึงตอนนี้ พ่อกับแม่เป็นห่วงมากๆเลย (รักพ่อกับแม่มากๆเลยน้า)
รอคอยถึงวันประกาศผล ไม่เครียดมากเพราะไม่อยากหวังอะไรมาก แต่ก็ยอมรับว่าตื่นเต้น
ไปดูผลทางเน็ท เซริชชื่อตัวเองแล้วก็บัตรประจำตัวผู้สอบเข้าไป ปรากฏว่า..
...
....
.....
......
.......
เราสอบติด เย้ๆ ได้คณะวิทยาศาสตร์สาขาฟิสิกส์ ดีใจมากๆ พ่อแม่เพื่อน ก็ดีใจกับเราไปด้วย 
เพราะทุกคนเห็นว่าเราเครียดมากๆ ทั้งห้องมีคนติดมช.แค่สามคนเอง มีเรากับชมพู่ติดคณะเดียวกัน
อีกคนจอยติดศึกษาศาสตร์คณิตศาสตร์ ตอนนั้นก็ดังทั้งโรงเรียนเลย ฮ่าๆ 
เพราะยิ่งเราเป็นเด็กบ้านนอกด้วยแล้ว การติดมช.นั้นเป็นอะไรที่สุดๆจริงๆ
เราก็เลยตกลงปลงใจ เสียดายเหมือนกันที่ไม่ได้เทคนิคการแพทย์ แต่ก็ได้วิทย์ฟิสิกส์ก็โอเคเหมือนกัน
เพราะเป็นคณะที่เราชอบเหมือนกัน ต่อจากนี้ก็ไม่คิดจะสอบอะไรอีกแล้ว
จากนั้นก็เริ่มเตรียมตัวสำหรับสัมภาษณ์ เตรียมเอกสารต่างๆไปให้พร้อม ตื่นเต้นมากเพราะกลัวพลาด
อุตส่าห์อ่านหนังสือมาซะหนัก พลาดสัมภาษณ์คงแย่ แต่ก็ผ่านฉลุย
ตอนสัมภาษณ์ก็ถามอาจารย์เหมือนกันว่าเราได้คะแนนเท่าไหร่ แล้วก็ถามคะแนนต่ำสุดของเด็กที่ติดเทคนิครังสี
ปรากฏว่าเราพลาดไปแค่สี่คะแนนเอง (ย้ากกกกกกกก เจ็บใจ) แต่ก็มิได้นำพา ฮ่าๆ
ส่วนสอบโอเน็ทเอเน็ท (รุ่นเราใช้ระบบนี้รุ่นแรก) เราก็ไปสอบเพราะเสียตังค์ไปแล้ว
กะว่าไปสอบเอาประสบการณ์ หนังสือไม่ได้แตะเลยตั้งแต่ได้มช. ไปสอบแบบนั้นเลย อิอิ
คะแนนออกมาเราก็ไม่ได้สนใจ แต่เพื่อนๆสิ ตื่นกันทั้งโรงเรียนเลย ฮ่าๆ
หลังจากนั้นเราก็เริ่มสบายใจมากขึ้น อย่างน้อยก็มีที่เรียน ไม่สิ อย่างมากเลย เป็นคณะ มหาลัยที่เราอยากได้ด้วยนิ
ก็เลยเริ่มให้เพื่อนๆเขียนเฟรนด์ชิพให้ จากนั้นก็เริ่มเอามาเขียนกันทั้งห้องเลย เริ่มไม่อยากจากเพื่อนแล้วสิ
เรานึกว่าเราจะหยุดอยู่แค่มช. แต่แล้วดวงเราก็เหมือนไม่อยากให้เราหยุดอยู่แค่นี้
เรื่องก็มีอยู่ว่า...

~~~~ @^ ^@~~~~ @^ ^@~~~~ @^ ^@~~~~ @^ ^@~~~~ @^ ^@~~~~

เดี๋ยวจะมาอัพให้อีกนะจ้า มือใหม่ยังไงขอคำแนะนำด้วยจ้า