YO หนุ่มน้อยนักสืออัจริยะ และ สาวน้อยคู่หู

ข้อมูลเบื้องต้น

 โรงเรียน KL คือสถานที่ ที่พวกเราศึกษา อยู่ 

การสันนิฐานเหนือฟ้า

เนื้อเรื่อง

ตำรวจพูด “สารวัตรครับ ผมเจอเทปอัดเสียงนี่อยู่หน้ากรมครับ  ผมคิดว่าเป็นพวกแกล้งกันแต่ว่า.....เอ่อ ..มันเป็นคำตอบทั้งหมดในคดีนี้ครับ” สารวัต รับเทปมาฟัง

พอฟังเทปนั้นหมด สารวัตรก็ตะลึก

ตำรวจ“อ ..เอ่อ......สารวัตรครับ  ”

สารวัตรคิด...........ใครกัน ....เสียงเด็กหนุ่มปริศนาคนนี้  เธอเป็นใครกันแน่

          ในวันเปิดภาคเรียนที่ 2…เช้าที่อากาศแจ่มใส ผิดกับที่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในเช้าวันนี้ .ภายในห้องพักครูได้พบศพหญิงสาวผู้หนึ่งแขวนคอกับพัดลมเพดาน บนโต๊ะข้างศพ พบนกแก้วสีฟ้าถูกเชือดคอ  ตายมานานแล้วสันนิฐานเวลาตายประมาณ 18.00น. ก่อนวันเปิดเทอม . เพราะครูทุกคนต้องมาเตรียมงานที่จะใช้ในการเรียนการสอน

หลังจากพบศพทราบชื่อว่าเป็นครูประจำชั้นห้อง 4/18 ครูริน  นักเรียนในห้องต่างเสียใจมาก เพราะครูรินเป็นคนใจดี อ่อนโยน รักสัตว์ และ ร่าเริงตลอดเวลาไม่มีทางฆ่าตัวตายได้แน่ๆ ..แต่เหตุการณ์นี้เกินคาดจริงๆพวกเขาไม่คิดว่าครูใจดีที่สอนพวกเขามาตลอดจนถึงเทอร2 ต้องตายในสภาพเช่นนั้น .....ครูรินมีแฟนเป็นครูที่โรงเรียนนั่นชื่อ โคจิ เป็นครูประจำชั้น ห้อง 4/19โคจิเป็นคนมอบนกตัวนั้นให้กับครูริน  ทั้งสองกำลังจะแต่งงานกัน.อีกคนเป็นเพื่อนสนิทชื่อ นิก เป็นครูที่เพิ่งย้ายมาเมื่อ 1ปีก่อนเป็นคนรักสัตว์เหมือนกัน ครูรินมักจะช่วยเหลือครูนิกเรื่องการเรียนการสอนอยู่บ่อยๆและกลับบ้านพร้อมกันเสมอ  โยมีครูโคจิขับรถไปส่ง

  ณ ดาดฟ้า

 หลังจากที่อ่านข้อมูลที่เรย์เป็นคนรวบรวมมาให้ โยก็ครุ้นคิด 

เรย์ “ทำไมถึงต้องให้ฉันไปหาข้อมูลของคดีนี้ด้วยล่ะ  หรือว่านายสงสัยว่าครูของห้อง18ไม่ได้ฆ่าตัวตาย”

  โยไม่ตอบ ได้แต่เงียบ ซักพักก็อุทานอกมาเบาๆ

“แปลก แปลกมากเลยจริงๆ รูปซากนกที่เห็นในข้อมูลเมื่อกี้  สภาพนก ขนหลุดล่วง และยุ่งหยิง คอที่ขาดก็ตกอยู่ใก้ลๆศพ ห่างจากโต๊ะ ประมาณ 52 เซนติเมตรเดิมทีโต๊ะนั่นน่าจะตั้งอยู่ตรงตำแหน่งของผู้ตายด้วยซ้ำ หรือ ครูรินจะเลื่อนมันออกไปเอง แต่ทำไมต้องเลื่อนไปไกลขนาดนั้นล่ะแล้วเธอใช้อะไรปีนขึ้นไปแขวนคอ อีกอย่างคนรักสัตว์อย่างนั้นเหรอที่จะฆ่านกแก้วตัวนั้นอย่างโหดเหี้ยมขนาดนี้ ”

 เรย์พูด “หรือ ว่านี่เป็นฆาตรกรรมและฆาตกรคือครูโคจิ นี่นายเขาเป็นครูประชำชั้นเรานะ ท่าทางใจดี กับทุกคน ไม่เคยดุด่าใครเลยนะทำไม.... ”

 “.ใจเย็นฉันยัง แก้วิธีเอาศพไปแขวนบนพัดลมเพดานกลางห้องยังไม่ออก” …..ซักพักเด็กชายก็หัวเราะ

 “55 ฉันรู้แล้ว เรื่องง่ายแค่นี้เอง …ฉันจะบอกให้ฟังช่วยอัดเทปด้วยล่ะ ” เรย์พอจะเข้าใจบางสิ่งจึงเตรียมเครื่องอัดเสียงขึ้นมา

“สิ่งที่คนร้ายปีนน่ะไม่ใช่โต๊ะที่มีซากนก แต่เป็นเก้าอี้จากโต๊ะของครูซักคนในห้องพักครู เหตุผลที่คนร้ายยังอุตส่าห์เสี่ยงที่แผนการนี้จะล้มเหลว เอาเก้าอี้ไปเก็บไว้ที่เก่า มีของบางอย่างที่ไม่อยากให้ตำรวจรู้ นั่นคือ ลายนิ้วมือไงล่ะ ”

เรย์แทรก “เดี๋ยวก่อนแทนที่จะใช้โต๊ะที่มีซากนกปีนเอาศพขึ้นไปแล้วค่อยเช็ดลายนิ้วมือทีหลังล่ะ”

 โยพูด “เพราะคนร้ายขี้ขลาดตาขาวไงล่ะ…หลังจากรอให้ครูคนอื่นกลับกันหมดก็ชวนผู้ตายคุยเรื่องอะไรซักอย่าง แล้วคนร้ายก็โกรธมากจึงฆ่านกนั่นต่อหน้าผู้ตาย และโปะยาสลบผู้ตายเสร็จ แล้วก็จะใช้โต๊ะนั่นปีนเอาศพไปแขวนแต่ว่า ซากนกคอขาดที่ตัวเองโกรธจัดฆ่าอย่างโหดเหี้ยมอยู่บนโต๊ะ อาจเป็นเพราะนิสัยรักสัตว์”

เรย์พูด  “หรือว่า....คนร้ายในคดีนี้ก็คือ”

โยพูด“.หึหึ.....และความขี้ขลาดของคนร้ายจึงต้องเลื่อนโต๊ะออกและใช้เก้าอี้ครู แทน  และ สามารถเช็ดรอยนิ้วมือออกได้แต่เมื่อแผนสำเร็จทุกอย่าง ความขี้ขลาดของคนร้ายก็เข้าครอบงำอีกครั้ง กลัวว่าถ้ายังเหลือลายนิ้วมือของตนอยู่อาจเป็นหลักฐานได้ จึงน้ำมันไปเก็บไว้ที่เดิม แล้วออกจากห้องไปไง ”

 เรย์พูด  “อ่าว งั้นก็ไม่มีหลักฐานน่ะสิ” โยหัวเราะแล้วพูดต่อ

“55 หลักฐานน่ะมีสิ..ที่เก้าอี้ตัวนั้นแหละ ..คนร้ายพลาดที่ไม่มีเวลาใส่ถุงมือทำการฆาตกรรมเพราะเป็นครูที่ โรงเรียนไงล่ะ ถ้าใส่ถุงมือเดินไปไหนใครก็สังเกตอยู่แล้ว และ ตื่นเต้นที่ได้ฆ่าคจนไม่ทันคิดว่าลายนิ้วมือของตัวเองน่ะนอกจากบริเวณพนักพิงแล้ว ยังมีอีกที่นึ่งที่คนร้ายเผลอจับ นั่นก็คือ ใต้เก้าอี้ไงล่ะ เวลายกเก้าอี้ต้องใช้สองมือสินะ มือนึ่งจับพนักที่ใช้เอนหลัง ของเก้าอี้ ส่วนอีกมือหนึ่ง.....จับขอบเก้าอี้ไงล่ะถ้าจับอย่างนั้น ลายนิ้วมือบางส่วนให้ได้อยู่ข้างบนทั้งหมดแต่บางส่วนมันอยู่ด้านล่างอีกด้านหนึ่งต่างหากล่ะ ลองให้ตำรวจเช็คดูเก้าอี้ของอาจารย์แต่ละคนดูก็รู้  คนร้ายเจ้าของลายมือนั้นก็คือ ครูนิก ไงล่ะ”

เรย์พูด “ถ้าครูนิกใช้เก้าอี้ตัวเองล่ะ”

โยพูด “ไม่มีทางหรอก โต๊ะทำงานของครูนิกน่ะอยู่ห่างจากจุดเกิดเหตุเกินไป ครูคงไม่คิดรอบคอบขนานั้นหรอก เพราะฉะนั้น น่าจะเป็นเก้าอี้ของโต๊ะครูสามสี่ตัวที่อยู่ใก้ลจุดเกิดเหตุมากที่สุดล่ะนะ ..ที่เหลือก็เป็นหน้าที่ของตำรวจแล้วล่ะ”  

เรย์กดปิดเครื่องอัดเสียง แล้วถอดออก มา ยื่นให้โย ดูแล้วพูดว่า “ฉันจะส่งเทปม้วนนี้ให้กับตำรวจ” 

เช้าวันรุ่งขึ้น

ข่าวเช้าวันนี้คือ จับคนร้ายได้แล้ว คือครูเพื่อนสนิทของผู้ตาย แค่บอกว่าเธอเป็นคนร้ายเท่านั้นแหละ เธอถึงกับเข่าอ่อน ยอมรับสารภาพออกมาหมด  (บอกแล้วว่าขี้ขลาด)

เหตุจูงใจ เธอแอบหลงรักกับโคจิ ตั้งแต่แรกที่เจอกัน มาตลอด  วันนั้นเธอตัดสินใจ พูดกับผู้ตายเพื่อขอให้ผู้ตายไปจากชีวิตของโคจิ  แต่ผู้แต่ไม่ยอม เพราพวกเขาคบกันมานาน แถมยังเล่าให้ฟังว่า นกตัวนั้น คือของที่เขามอบให้ผู้ตาย เธอจึงโกรธจัด คว้านกในกรงออกมาและใช้มีดฆ่ามันเสร็จแล้วก็ค่อยฆ่าผู้ตาย ตำรวจให้การว่า ผู้คลีคลายคดีนี้ใช้เทปอัดเสียงการสันนิฐานของตนแล้วส่งมันให้กับทางตำรวจ เป็นเสียงเด็กหนุ่มปริศนา   

เค้าคือใครกัน ..ทางกรมตำรวจจึงอยากมอบของรางวัลให้กับเด็กหนุ่มผู้นั้น ... ช่วยติดต่อกับทางกรมตำรวจเพื่อรับน้ำใจจากพวกเขาด้วย..

.

เรย์อ่านรายละเอียดเกี่ยวกับ  คดีนี้ตามที่โยสันนิฐานเปะเลย ที่อยู่ในหนังสือพิมพ์ฉบับเช้า ...ตอนนี้พวกเขาทั้งสองอยู่บนดาดฟ้าโรงเรียนที่ประจำ .

เรย์ “เน้ๆ  ที่ว่าจะไม่ไปน่ะ ...ดีไม่ดี อาจจะมีอะไรดีดี ให้นายได้สนุกมากกว่านี้ก็ได้   คิดดีแล้วเหรอ”

“อืม ...ฉันไม่ต้องการออกสื่อหรอก มันน่าเบื่อ แล้ว ฉันก็ทำสัญญากับเธอไว้แล้วว่าจะมี ผู้ช่วยอย่างเธอคนเดียวเท่านั้นที่จะหาเรื่องมาให้ฉันแก้ปัญหามัน”

เรย์ “ หึ ....สมแล้วที่เป็น หนุ่มน้อยอัจริยะที่สามารถเรียนจบป.ตรีด้วยอายุ 16 ปีเท่านั้น เลยนะเนี่ย”

โยพูด “ พูดอะไรของเธอ ถ้าฉันจบไปเร็วขนาดนั้นชีวิต มันก็น่าเบื่อแย่เลยสิขอแค่เธอหาอะไรสนุกๆ มาให้ฉันก็พอ อีกอย่าง ....”

 โยหยุดพูดแล้วกระโดดลงมาจาก คานเก็บน้ำลงสู่พื้นดาดฟ้าแล้วทำหน้าแต่ไร้เดียงสาแล้วพูดว่า “อีกอย่าง.........ฉันก็แค่เห็นเป็นผู้หญิงเลยเดามั่วๆไปว่า ต้องเป็นคนขี้ขลาดใจยังเด็ดไม่พอแน่ๆ 5555 ผู้หญิง ใครมันจะไปใจกล้า

ขนาดนั้เล่า 55555  ”

โป๊ก!!!  เรย์ถอดรองเท้าแล้วปากระแทกหน้าโย

“เจ้าบ้า ...รู้มั้ยถ้าผิดพลาดไป แล้วจับฆาตกรผิดตัวนี่ นายลำบากแน่!!!!”

 “ไม่หรอก ๆๆ    ไม่มีคำว่าผิดหรือถูก ในพจนานุกรมของฉัน จะก็มีแต่คำว่า สำเร็จเท่านั้น” โยพูดพลางหัวเราะเสียงดัง

“หน่อยเมื่อกี้นายบอกว่าผู้หญิงมันก็ขี้ขลาดใจยังเด็ดไม่พอสินะ” เรย์พูดไปพลางหักนิ้วมือเสียงดัง เป๊าะๆ

“เอ้อะ  เอ่อ คือ  ฉันคิดว่า เธอเป็นข้อยกเว้น”

แล้วทั้งสองก็เปิดศึกกันบนดาดฟ้า โรงเรียน KL

 ..........................................
ไม่มั่นใจเลยแฮะ  ..ทำส่งอาจารย์พรุ่งนี้ 
ถ้ามีข้อผิดพลาดประการ ข้าพเจ้าขออภัย ณ ที่ นี้ด้วย 
ชอบแนวนี้มานานแล้ว