คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เกริ่นนำตอนสุดท้าย
“อ
อูชินเหรอ”เสียงของชอนจีที่ได้ยินเรื่องทั้งหมดจากปากของชางโจและแอลโจที่นั่งอยู่ที่โซฟาของห้อง
“อ่าวนี่นายไม่รู้เลยหรอ
ก็เห็นลงไปพร้อมกันเลยนิ”ชางโจที่มาพร้อมกับความสงสัยแต่ก็ไม่ทำให้ชอนจีสนใจได้เลย
“แอลโจ”สายตาที่หันไปหาแอลโจพร้อมกับเจ้าตัวที่ไม่รู้เรื่องก็เอานิ้วชี้ตัวเองประมาณว่าต้องการคุยกับเขาหรอ“ใช่อูชินจริงๆหรอ”แอลโจไม่พูดอะไรเพียงแค่เดินมาที่ชอนจีแล้วหยิบมือมากุมไว้ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“ฉันขอโทษนะ
ที่ต้องมาทำให้นายเป็นแบบนี้…”แอลโจไม่ตอบคำตอบของชอนจีแต่แค่พูดขอโทษ
แค่นี้ชอนจีก็รู้แล้วว่าเป็นเรื่องจริง
“ไม่!!! ไม่จริง!!!
น้องชายฉันไม่ใช่คนแบบนั้น!!! ไม่!!!”เสียงตะโกนที่ดังออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุดหย่อน
เมื่อสิ้นเสียงของชอนจีเสยงร้องไห้ดันออกมาแทนแอลโจที่อยู่ใกล้ที่สุดก็เอามือข้างนึงดันหัวชอนจีมาอยู่ที่อกแล้วก็เอามืออีกข้างโอบไหล่ของชอนจีไว้
ชางโจเมื่อเห็นแบบนั้นแล้วก็เดินออกมาจากห้องไปที่ห้องแคปที่ยังมีริคกี้นั่งอยู่ในห้อง
เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ผมร่างเล็กที่นั่งอยู่ที่โซฟากับร่างใหญ่อีกร่างที่ยังนอนนิ่งอยู่บนเตียง
“เป็นไงมั้ง”คำถามแรกที่ชางโจถามออกไปทำให้ริคกี้เงยหน้าขึ้นมามอง
ริคกี้ไม่ตอบอะไรเพียงแค่ส่ายหัวเบาๆแล้วนั่งก้มหน้าตามเดิมก่อนจะถามต่อว่า
“ชอนจีละ”ถามออกไปทั้งๆที่หน้ายังก้มอยู่
“ไอแอลมันปลอบอยู่”เมื่อสิ้นเสียงก็รีบเดินมานั่งที่โซฟาข้างๆริคกี้ทันทีแต่เจ้าตัวกลับถอยห่างออกไป
ทำให้ชางโจสงสัย
“ริคกี้เป็นอะไร”คำถามที่อาจจะช่วยคลายความสงสัยได้ชางโจจึงเลือกที่จะถามออกไป
“ไอคนผิดสัญญา”น้ำเสียงที่อาจจะดูเรียบนิ่งแต่กลับดูมีความแค้นอยู่ข้างใน
“…”ชางโจพูดอะไรไม่ออกเมื่อได้ยินคำนั้นออกมา
“ไหนนายบอกว่าจะพาทุกคนกลับมาให้ได้ไง!!!!”ริคกี้หันหน้ามาหาชางโจพร้อมกับพูดออกมา
“ก็ใช่ไงแต่ว่า…”ชางโจพูดไม่ออกเมื่อเห็นน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมา เขาหยุดชะงักไว้แค่นั้น
“ชางโจ
นายรู้มั้ย”ชางโจไม่พูดอะไรเพียงแค่มองริคกี้ด้วยสายตาอันโศกเศร้า“นายคือคนที่ฉันไว้ใจมากที่สุด”
“…”
“นายคือคนที่ฉันอยากดูแลมากที่สุด”
“…”
“นายคือคนที่ฉันอยากอยู่ใกล้มากที่สุด”
“…”
“และนายคือคนที่ฉันรักมากที่สุดเหมือนกัน!!!! แต่นายกลับมาทำกับฉันแบบนี้งั้นเหรอ ชเว จงฮยอน!!!!!”ทั้งคู่ลุกขึ้นยืนแล้วมองหน้ากันก่อนที่ชางโจจะโผเข้ากอดร่างบางตรงหน้าด้วยความรักและรู้สึกผิด
น้ำตาของชางโจก็ไหลออกมาเมื่อรู้ว่าคนตรงหน้ารู้สึกกับเขายังไง
“ขอโทษ
ฮึก ขอโทษ ฮึก”คำเดียวที่ชางโจสามารถพูดได้ตอนนี้ก็คือขอโทษ ไม่ใช่เพราะนึกคำอื่นไม่ออก
เอาจริงๆมันมีเต็มหัวไปหมดเลยต่างหากแต่ชางโจกลัวว่าถ้าพูดออกไปตอนนี้จะทำให้ร่างบางโกรธไปมากกว่านี้
“ไม่ร้องสิคุณชางโจ
คุณอ่อนแอแบบนี้มันไม่ใช่คุณเลยนะ คุณชางโจ”ร่างบางที่โนกอดก็กอดคนตรงหน้ากลับพร้อมกับลูบหลังเบาๆแล้วพูดปลอบ
“ขอโทษนะ
ฉันจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกแล้วนะ ยู ชางฮยอน เชื่อใจฉันเถอะนะ”ทั้งๆที่ยังกอดอยู่แล้วน้ำเสียงที่ปลอบเมื่อกี๊ก็ดูเหมือบร่างบางจะหายโกรธแล้วด้วยแต่เขาก็ยังอยากขอโทษอยู่ดี
“อื้ม
กลับมาเป็นเหมือนเดิมกันนะครับ คุณชางโจ”ทั้งคู่คลายกอดและสิ่งที่ชางโจเห็นบนใบหน้าของริคกี้คือรอยยิ้มอันอ่อนโยนที่เขาต้องการจะเห็นตอนนี้
“เป็นกันแค่แฟนได้มั้ยไม่เอาคู่มั้ยแล้ว”ชางโจเมื่อเห็นว่าริคกี้กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วก็พยายามดึงตัวเองกลับมาเหมือนกัน
“แล้วผมบอกตอนไหนว่ากลับมาเป็นเหมือนเดิมคือการเป็นคู่มั้น”
“งั้นเราเป็นแฟนกันแล้วนะ”ชางโจที่ดูท่าทางดีใจนั่นกำลังจะเข้าไปโผกอดริคกี้อีกครั้งแต่กลับโนริคกี้ห้ามไว้ซะก่อน
“เดี๋ยวครับ
กลับมาเหมือยเดิมของผมหมายถึงเพื่อนกันต่างหาก”ริคกี้ที่พยายามดันชางโจออกก็พูดขึ้น
“เย่ๆๆๆ
ห้ะ หา?”เสียงที่ดีใจนั่นกลายเป็นน้ำเยที่ดูหน้าสงสัยแทน“งั้นแปลว่า…”
“ใช่
ถ้าอยากเป็นแฟนผมก็ต้องจีบ-ผม-นะ^^”หน้าชางโจนอยด์ทันทีเมื่อได้ยินคำว่าจีบก็ชางโจจีบไม่เป็นนิ
“แฮ่ม!”เสียงปริศนาที่ดังขึ้นมาไม่ไกลทำให้ทั้งคู่หันไปมองเจ้าของเสียง“จะสวีตกันก็ดูคนไข้ซะบ้างนะ
แถมแฟนก็เสียไปแล้วอีก”คำพูดอาจจะดูเศร้าแต่น้ำเสียงดันดูมีความสุขแทน ทำให้ริคกี้และชางโจรีบเดินไปหาแคปแล้วปลอบด้วยความสุขทันที
ทางด้านชอนจี/แอลโจ
Chunji Part
“ปล่อยได้แล้วมั้งไอไก่”ผมที่โดนกอดอยู่เมื่อหยุดร้องไห้ก็เริ่มอึดอัดขึ้นมา
“เงียบไปเหอะน่า”ผมยอมทำตามที่แอลโจพูด
5นาทีผ่านไป
“จะปล่อยได้ยัง”เมื่อเริ่มนานขึ้นผมก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง
ก็คนมันอึดอัดนี่นาจะกอดอะไรกันนักกันหนา
“มีคนที่ชอบยัง”แอลโจไม่ตอบคำถามที่ผมถามแต่กลับถามกลับ
“อีกแล้วนะ
นี่อย่างเมินคำถามคนอื่นสิ”ผมเริ่มโมโหขึ้นมาเมื่อเจ้าตัวไม่ยอมตอบคำถามผม
“ตอบมาเหอะน่า
อย่าเรื่องมาก”
“ก็….ต้องมีแล้วสิ”ผมพูดอย่างเขินๆอายๆ
ก็คนที่ผมชอบอยู่ตรงหน้าแล้วเนี่ยสิ หึ
“ใครละ”แหม่
อยากจะบอกจริงๆว่าเป็นนายแต่คนมันไม่กล้านี่นา
สงสัยใช่มั้ยละครับว่าผมไปชอบหมอนี่ตอนไหน
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันแต่พอมารู้อีกทีแล้วก็ดันชอบหมอนี่ขึ้นมาซะแล้ว
“ล
แล้วทำไมฉันต้องบอกนายด้วยเล่า”เขินอะรู้ป่ะ คำว่าเขินอ่ะ-/////-
“ก็เพราะฉันชอบนายไง”ห้ะo/////o
“น
นายพูดอะไรบ้าๆน่ะ”แอลโจคลายกอดจาผมแล้วมาจ้องตาผมแทน
“สายตาฉันมันดูล้อเล่นหรอ”อย่าจ้องนานๆสิเข้นนะเฟ้ย./////.
“ไม่หรอก”ผมพยายามหันหน้าไปทางอื่นแต่ก็โดนมือของแอลโจดันกลับมาหาทุกครั้ง
“แล้วนายละ”
ตึกตัก
ตึกตัก ตึกตัก
คำถามที่ดูเหมือนจะตอบง่ายแต่สำหรับผมตอนนี้ผมทำได้แค่นิ่งเงียบ
พวกเราจ้องตากันอยู่สักพักก่อนที่ผมจะตะโกนออกมา
“ฉันก็ชอบนายเหมือนกันแหละอีตาบ้า!!!!”
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
My Boy
ความคิดเห็น