รักนิดๆกับนายสนิทข้างบ้าน

ลำดับตอนที่ #14 : หลงป่า

พลั๊กกกกกกกกกกกกกก   ตุ๊บบบบบบบบบบบบบบบบ



“โอ้ยยยยยยยยยยยย   กระดูกจะหัก มั้ย เนี่ย”



ชั้นสำรวจร่างกาย ทุกส่วน เจ็บๆ  แล้วนี่ที่ไหนกัน (ชั้นมาทำอะไรที่นี่) ชั้นค่อยๆ



ลำดับเหตุการณ์...........



ขี่หลังไอ้(พี่)โจ้ เก็บดอกไม้ แล้วก็...........พลัดตกเหว



“แล้ว ไอ้(พี่)โจ้ อยู่ที่ไหน...................โจ้..........นายโจ้ นายอยู่ไหน”



ชั้นตะโกนเรียก อย่างสุดเสียง



“ถ้ามีงู อยู่แถวนี้ คงฉก เทอ ตายไปแล้ว อ่ะนะ”



“แหะๆ”



ชั้นค่อยๆ ลุกออกจากตัวไอ้หน้าปลากะเบน เพราะชั้นนอนทับ มันอยู่เต็มๆ



“เทอเป็นยังไง บ้าง ล่ะ”



ไอ้(พี่)โจ้ ลุกขึ้นนั่งปักแข้งปัดขา คงจะเจ็บไม่น้อยเหมือนกัน เพราะตอนกลิ้งๆ ลงมา



มันพยายามเอาตัวบังไว้ให้ชั้น



“ไม่เป็นไรหรอกมั้ง เนอะ แค่ กลิ้งตกเหว เนี่ย)



ถามมาได้..................ก็เจ็บ อ่ะดิ อู้ยยยยยยยยยยย  เจ็บไปหมดทั้งตัวเลย



“โจ้..นี่เราอยู่ที่ไหนกัน อ่ะ........ทำไมมันมืดๆ งี้ น่ากลัวจัง”



ชั้นมองไปรอบๆ บริเวณที่เราอยู่ มันมืดๆ ครึ้มๆ ต้นไม้หนาทึบเต็มไปหมด



“ถามชั้น แล้วชั้นจะรู้มั้ย เนี่ย”



= . =  อืมมมมมมมมมม ก็จริง อ่ะนะ



“แล้วเอาไง ล่ะ  ชั้นไม่ยอมตายอยู่ที่นี่หรอกนะ”



“แล้ววเทอ จะทำไง”



“ก็หาทางออก สิ”



โง่ นี่หว่า.............ชั้นพยายามลุกขึ้น ยืน แล้วมองหาทางออก จะไปทางไหนดี ว่ะ



“เอางี้ ชั้นว่า เราไปทางซ้าย กัน  ชั้นมั่นใจ ป่ะ”



ชั้นออกความเห็น



“แต่ชั้นว่า ไปทางขวา ดีกว่า เทอมั่นใจทีไร หลงทุกที จำไม่ได้เหรอ ตอนประถม



แอบหนีแม่ไปเที่ยวแล้วกลับบ้านไม่ถูก พลอยเดือดร้อนชาวบ้าน ชาวช่อง เค้าไปทั่ว”



> . <  ขยันจำเรื่องหน้าแตกๆ ของคนอื่นซะแม่นเชียวนะ พ่อคู้น



ชั้นว่าซ้าย ก็ ซ้าย สิ ไม่เชื่อก็ตามใจทางใครทางมัน”



เรื่องอะไรชั้นจะต้อง เชื่อนายด้วย ล่ะ ของงี้ต้องเสี่ยงกันซักตั้ง  ไปแล้วโว้ย  ไม่สนหรอก



ไม่ไปก็อย่าไปตูไปตามทางของตูเอง



“เฮ้ย !  ชั้นว่าน่าจะทางขวานะ........................ยัยเด็กบ้า นี่ ดื้อจริงๆ”



หุ หุ  หุ    สุดท้ายมันก็วิ่งตามชั้นมา

























________________________________________________























เดินมาตั้งนานแระ ทำไมมันไม่เจอทางออกซะที ฟ่ะ”



ชั้นเริ่ม เหนื่อย แล้วบวกกับเจ็บเท้า ด้วย...............ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วย



“ชั้นว่าเราหลง เข้าป่าลึก กันมาเรื่อยๆ แล้วล่ะ ยิ่งเดินก็จะยิ่งหลงกันไปใหญ่  ชั้นว่าเรา ลองเดิน



ไปทางแยกซ้ายดีกว่า เผื่อจะเจอทางออก”



-- . --   ว่าไง ก็ว่าตามกัน



“ขอนั่ง พัก แป๊บ ได้ป่ะ  ปวดเท้า”



ชั้นค่อยๆ นั่งลงใต้ต้นไม้ หลังจากรู้สึกหปวดเท้า จนเดินไม่ไหว แล้ว ไอ้(พี่)โจ้ เดินเข้ามานั่งข้างๆ



“นายจะทำอะไร น่ะ”



“ก็หาผ้าพันแผล ให้เทอ ไงล่ะ อันที่พันอยู่เนี่ยสกปรกจะแย่อยู่แล้ว เดี๋ยวก็ได้เป็นบาดทะยักกัน



พอดี”



มันฉีก ชายเสื้อ ของตัวเอง แล้วเอามาพันแผลที่เท้าชั้น (ทำดีกะเค้าก็เป็นด้วย) ^ _ ^



“ขี่หลัง ชั้นไป ก็แล้วกัน”



> . <  ขอบใจ นะ..............



“นี่ๆ นายได้ยินเสียงน้ำ ป่ะ ฟังดีๆ สิ”



ชั้นรู้สึกว่าได้ยินเสียงน้ำตก..............มาจากด้านหน้าที่เรากำลังจะไป



“อืมๆ อยู่ข้างหน้านี่เอง”



โจ้ พยักหน้า เห็นด้วย



บางทีอาจจะเป็นน้ำตกที่พวกเรานัดเจอกัน ก็ได้นะ    เย้ !  เรารอด แล้ว เร็วๆ เดินดิ”



“เทอลองมาเป็นคนแบกมั่งมั้ย มันหนักนะเฟ้ย”    + . +



คนแก่ก็งี้แหละ..............ขี้บ่น





















________________________________________

























“อ่ะ  นี่ไง เจอแล้ว น้ำตก จริงๆ ด้วย”



ชั้น ลงจากหลังไอ้หน้าปลากะเบน แล้วค่อยๆ พยุงร่างตัวเองไปนั่งที่โขดหิน ใกล้ๆ น้ำ



“แต่ไม่เห็นมีใคร เลย ซักกะคน”



โจ้ ออกสำรวจ บริเวณรอบๆ น้ำตก



“ชั้นว่า นี่คงไม่ใช่น้ำตกที่ นัดเจอกันแน่ๆ”



“ทำไม นายคิดแบบนั้น”



“ก็เทอ ไม่ลองสังเกต ดู ว่า มันไม่เหมือนน้ำตกที่คนเค้าจะมาเที่ยวกัน รอยเท้าคนก็ไม่มี”



ชั้นมอง รอบๆ น้ำตก จริงๆ ด้วยมันดูแปลกๆ เหมือนไม่เคยมีใครมา ซะงั้น



เสียงท้องก็ร้อง จ๊อก ๆ.......ก็ไม่ได้กินไร ตั้งแต่ เช้าแล้วนี่



“หิว จัง”



“เอา งี้ เทอรอ อยู่ตรงนี้แหละกัน เดี๋ยวชั้นไปดูแถวๆ นี้ เผื่อมีอะไรที่พอจะกินได้บ้าง”



ชั้นพยัก หน้า รับ



“เออ..........โจ้”



โจ้หันหน้ามา ตามเสียงเรียกของชั้น



“ระวังตัวด้วย ล่ะ ชั้นยังไม่อยากอยู่ที่นี่คนเดียว”



มันยิ้มให้เล็กน้อย ก่อนเดินออกไป   ชั้นนั่งพิง โขดหิน ลมเย็นๆ พัด อากาศเย็นๆ ทำให้ชั้น



เคลิ้มหลับไป



“ อู  ลา  กู  ตา  ลา  ปา  ก่า ”



ชั้นต้อง สะดุ้ง ตื่น กับเสียงแปลก ๆ ฟังไม่เป็นภาษาที่ดังอยู่ใกล้ๆ หู



“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”



มนุษย์แต่ตัวปลาดๆ 6 -7  คน ล้อมรอบตัวชั้นไว้ พลางเต้นๆ ร้องๆ ฟังไม่รู้เรื่อง



“ ลา  ตี  กู   วา  ซา  ปา  กะ  ”



ไอ้คนหนึ่งในกลุ่ม รู้สึกว่ามันจะเป็นหัวหน้า พวกมนุษย์ปลาดๆในกลุ่มนั้น พูดกับชั้น



(แล้วตูจะฟังรู้เรื่องมั้ย ล่ะเนี่ย )  -- . -- !



“ฟังไม่รู้เรื่อง................พูดไทย สิยะ”



ชั้น ตะโกนออกไปสุดเสียง ความกลัวหายไปแล้ว เหลือแต่ความสงสัย  แล้วก็อยาก



จะรู้ว่ามัน จะพูดอะไรกันแน่



“เอ็ง เป็น ใคร  มาถึงที่นี่ได้ยังไง  แล้วไอ้คนนี้ เป็นพวกเดียวกันรึป่าว”



เอ้า ก็พูดไทย ได้นี่หว่า  ตูนึกว่าตัวเองหลงข้ามเขตแดนประเทศมาซะแล้ว ไอ้คนนี้..........



เฮ้ย ! .........ไอ้(พี่)โจ้ นี่หว่า  มันจับโจ้มัดมือไขว้หลัง แล้วผลักลงนั่งใกล้ๆ ชั้น



“เราแค่หลงทาง มา เท่านั้นเอง”



โจ้ตอบกลับไป ไอ้คนที่เป็นหัวหน้า หันไปพูดภาษาอะไรก็ไม่รู้ให้พวกมันฟัง  ซักพัก



มันก็พากันเข้ามาจับตัวเรามัดไว้แล้ว ให้เราไปกับมัน



“นี่ๆ  มันจะพาเราไปไหน อ่ะ  อย่าบอกนะว่าเป็นเผ่า กินคน  อี้.....ชั้นยัง ไม่อยากถูกกันตอนนี้”



“เทอ  จะบ้า เหรอ พูดอะไรให้เป็นมงคล หน่อยดิ”



“แล้วมันจะพาเราไปไหน เนี่ย”



“เอาน่า  เทอเงียบก่อน ดู ว่ามันจะเอาไง กับเรา”



> . <   กลัว ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ



“แก สองคน พักที่นี่แหละ  เออ ......เป็นอะไรกัน ...กับนังนี่  เป็นผัวเมียกันรึป่าว”



ไอ้หัวหน้าเผ่า ที่มันพอจะคุยกะพวกเรารู้เรื่องพูดขึ้น (คงมีไอ้เนี่ยอยู่คนเดียวที่พูดรู้เรื่อง)



“เป็น ผัว เมีย กัน”



โจ้ตอบ.........อื้อ    เฮ้ย ! พูดงี้ได้ไง ฟ่ะ ตู เสียหายหมด



“ก็ดี..........ถ้าเป็นผัวเมียกัน ก็แล้วไป  เพราะ ถ้าไม่ใช่ล่ะก็  นังนี่ ต้องมาสังเวย เจ้าพ่อปู่



เหอ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  อย่าให้รู้นะว่าโกหก //  อิ กา ปา ตู”



มันสั่งให้คนปิดห้อง  (ตูถูกขังเหรอ เนี่ย)  







__________________________________



อัพให้ ทุกวัน แต่ไม่ค่อยยอม เม้นกัน

อ่ะ เค้า น้อยใจแระ > . <