ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักนิดๆกับนายสนิทข้างบ้าน

    ลำดับตอนที่ #13 : เรื่องวุ่นๆ ของการเดินป่า

    • อัปเดตล่าสุด 6 พ.ค. 48


    “โปรมแกรมเที่ยวของเรา ในวันนี้ แอ๊นนนนนแอนนนนน แอ้นนนนนนนนนน”



    พี่ติ๊ก ประกาศขึ้นหลังจากที่กินอาหารมื้อเช้าเสร็จสิ้น ดูทุกคนจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ



    ว่าจะได้ไปเที่ยวที่ไหน  ชั้นก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน



    “ชั้นว่าไม่น่าสนใจเลย มาบ้านป่าเมืองเถื่อนแบบนี้ จะให้ไปเที่ยวที่ไหน นอกจากทุ่งนา



    ป่าเขา ชิส์”



    ยัยริซ่าซุบซิบๆ กะยัยแอนนี่  แมร่งงงงงงงงงงง แล้วหล่อนจะมาไม เนี่ย ไป๋ ไปเดินช๊อปปิ้ง



    ตากแอร์ที่ห้าง เหอะย่ะ  แต่อย่างพวกหล่อนน่ะ น่าจะเหมาะกับ สาบโคลน



    กลิ่น  ค – ว – า – ย   ซะล่ะมากกว่า



    “เราจะไปเดินป่า กัน”     ^ . ^



    พี่ติ๊ก พูด พลาง กางแผนที่ออกมาให้พวกเราดูเส้นทางที่พวกเราต้องเดินกัน



    “การเดินป่าครั้งนี้ เราจะแบ่งกันเป็นกลุ่ม นะคับ เพื่อให้ง่ายต่อการเดินทาง แล้วก็เราจะไป



    เจอกันอีกทีที่น้ำตก  ซึ่งจะมีการล่องแก่ง และตามด้วย การพักค้างคืนที่บ้านพัก ในป่า



    ซึ่งไม่ต้องห่วงนะคับ เพราะที่นั่น มีทุกอย่างพร้อม เป็นบ้านของผมเอง  แล้วเราก็จะมี



    กิจกรรม ต่างๆ กันที่นั่น”



    พี่ติ๊ก เอากระดาษ ขึ้นมา 2 แผ่น แล้วบอกว่านี่คือรายชื่อกลุ่มในการเดินทางครั้งนี้



    กลุ่ม 1 ........... ติ๊ก  เป้  โอม  แป๋ม   แอนนี่   นัท



    กลุ่ม  2............โจ้  แม็ค  ต้น  เบ็น  ริซ่า  นก  น้ำหวาน



    “กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”



    จะเสียงใครที่ไหนอีกล่ะ ก็นังชะนีหน้าขาวไง เมื่อมันเห็นรายชื่อกลุ่ม เท่านั้นแหละ



    ร้องยังกะจะถูกหักคอซะงั้น  



    “ แอนนี่จะอยู่กลุ่มเดียว กะ โจ้ ไม่ยุติธรรมเลยนี่นา แบ่งกลุ่มกันตอนไหน ก็ไม่รู้ นี่มันยุค



    ประชาธิปไตย นะคะ ทุกอย่างต้องโปร่งใส แอนนี่อยากให้มีการเลือกกลุ่มขึ้นใหม่



    นะ นะ นะ  พี่ติ๊ก ขา..........”



    น่าน..........ดูมันชักแม่น้ำทั้งห้า มาต่อกันได้  เหอๆ  แค่หล่อนอ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ แระ



    พูดง่ายๆอยากอยู่กลุ่มเดียวกะไอ้หน้าปลากะเบน ว่างั้นเหอะ



    “โอเค  คับ............เพื่อความยุติธรรม เราจะแบ่งกลุ่มกันใหม่”   = . = !



    “แล้วเราจะแบ่ง กันแบบไหน ดีคะ”   ไอ้นกเสริมขึ้น



    “แป๋ม ว่าเอาวิธีง่ายๆ เลยดีกว่า  จับฉลาก ไง”



    ^ _ ^     “ พี่เห็นด้วย คับ”  พี่เป้ที่ยืนอยู่ข้างๆ ชั้นเอ่ยขึ้น



    เป็นอันว่าได้ข้อสรุป แล้วคือ เราต้องเลือกกลุ่มกันใหม่ โดยวิธี จับฉลาก  เฮ้อ !



    “อ่ะ ทุกคน ได้กลุ่มใหม่ แล้วนะ คราวนี้หวังว่าจะไม่มีข้อโต้แย้งอีกแล้วนะ”



    กลุ่ม1.............  โจ้   ติ๊ก   เป้   แอนนี่ แป๋ม   น้ำหวาน



    กลุ่ม2..............โอม แม็ค  ต้น  เบ็น  ริซ่า  นก  นัท



    > . <  โอ้ พระเจ้า ช่วย กล้วยทอด  ทำไม ตู ซวยงี้ ฟ่ะ  



    ( โอม เดินเข้ามาหาชั้น ที่ยืนพิงเสาอยู่ข้างหลังสุด )



    “แย่ จัง เนอะ เราเลยอดได้อยู่กลุ่มเดียว กะ แป๋ม เลย”



    สีหน้าผิดหวังผุดขึ้นมาบนใบหน้าโอม  (เราก็ไม่อยากอยู่กลุ่มนั้นเหมือนกัน อ่ะ.....โอม)



    “ไม่เป็นไรหรอก กลุ่มไหนก็เหมือนกัน  ทั้งนั้นแหละ ยังไง เดี๋ยวเราก็ไปเจอกันที่น้ำตก เนอะ”



    @ . @     ชั้นปลอบใจโอม หรือ ปลอบใจ ตัวเอง หว่า  



    “เดี๋ยวทุกคน ไปเตรียมตัว แล้วเรามาเจอกัน ที่นี่ อีก ครึ่งชั่วโมง”



    ทุกคนพากันแยกย้ายไปจักกระเป๋า ของใครของมัน  ชั้น เดินออกมาทีหลังสุด



    เพราะมัวแต่ยืนมองหมอก สวยๆ ที่จับกับต้นไม้บนภูเขา  ตอนเช้าๆ แบบนี้ สดชื่น จัง



    “ผิดหวัง ล่ะสิ ไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกันกะ แฟน”



    เสียงของมารผจญ พูดขึ้น มันมายืนอยู่ข้างหลังเราตอนไหน หว่า



    “หมายถึงใครไม่ทราบ พูดให้ดีๆ นะ ชั้นเสียหาย”



    “เอ้า........แสดงว่ามี หลายคน อ่ะดิ ถึงไม่รู้ว่าจะเลือกใครดี น่าอิจฉา เหอๆ ๆ ๆ”

    ชั้นปรายตามองมันอย่างนึกรังเกียจมันที่สุด



    “จะอิจฉา ชั้นทำไม นายก็มีตัวเลือก อยู่แล้วตั้งหลายคน เอาเวลาแขวะ คนอื่นไปดูแล



    พวก หล่อนๆเหอะ ย่ะ  สมใจแล้วล่ะซี้ ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน  ไม่เหมือนชั้นที่เหมือนตกขุมนรก



    ที่ต้องอยู่กลุ่มเดียวกับนาย”



    ชั้นพูดเสร็จ ก็รีบวิ่งออกไปให้พ้นๆหน้ามัน  (ขืนอยู่ต่อ เดี๋ยวมัน จะได้ทำร้ายร่างกาย  



    เอาอ่ะดิ ไอ้นี่ยิ่ง บ้าพลัง อยู่ด้วย) ชั้นพูดแรงไปรึป่าว เนี่ย แล้วทำไมชั้นต้องทำเหมือน



    โกรธด้วย เมื่อพูดถึงแม่ผู้หญิงต่างๆ ของมัน โอ้ยยยยยยยย !!!!    ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ























    ________________________________________________

























    “เราแยกกันตรงนี้เลยนะคับ  แล้วเจอกันที่น้ำตก อีก 3 ชั่วโมง ข้างหน้า”



    ไอ้หน้าปลากะเบน เอ่ย ขึ้น ก่อนที่ 2 กลุ่มจะแยกย้าย กันไปคนละเส้นทาง



    “เทอแน่ใจเหรอ แอนนี่ ว่านั่นชุดเดินป่า น่ะ”



    ชั้นพูดขึ้น เมื่อ เห็นชุดของนังชะนีหน้าขาว  โฮะๆ ๆ ๆ ๆ  จะเดินป่า หรือจะเดินเฟชั่นโชว์



    กันยะ ชั้นแทบจะปล่อย ก๊ากกกกกกกก  ออกมา เมื่อเห็นยัยนี่ใส่ ส้นสูง ออกมา + . +



    “เออ............แอนนี่ ชั้นว่าเทอไปเปลี่ยนหน่อยก็ดีนะ เราเดินเข้าป่า นะไม่ได้ไปเดินสยาม



    ไม่งั้นเทอเดินไม่ทันพวกเรา..................มีหวังจะปล่อยทิ้งไว้ในป่า”



    พี่ติ๊ก พูดขึ้น (ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  นังโอเวอร์ แอคติ้ง) ไม่นับรวมถึง กางเกงขาสั้นจู๋



    แล้วก็เสื้อแขนกุด รัดติ้ว ที่เจ้าหล่อนบรรจงใส่มาล่อตะเข้  ไม่รู้จักฤทธิ์แดดของเมืองไทยซะแล้ว



    “ถ้าแอนนี่ไม่มีรองเท้า ผ้าใบ เดี๋ยวน้ำหวานให้ยืม ได้นะ น้ำหวานเอามา 2 คู่”



    ยัยแอนนี่ มองหน้าน้ำหวานประมาณว่า ถ้าชั้นกระโดดกัดหัวหล่อนได้ป่านนี้ ชั้นคงทำไปแล้ว



    “ไม่ต้องหรอก ย่ะ เก็บของหล่อนไว้ใส่เอง เหอะ เชอะ !!!!”



    พูดเสร็จเจ้าหล่อนก็ เดินสะบัดตูด ไป (สงสัยจะไปเปลี่ยนรองเท้า) อิอิ



    “แป๋ม .......... น้ำหวานพูดไรผิดเหรอ........แอนนี่ถึงไม่พอใจ”



    น้ำหวานสาวน้อยผู้ไร้เดียงสา  เทอนี่ช่างน่าทะนุทนอม ซะจริงๆ เฮ้อ ! จะเอาอะไรไปสู้รบ



    ปรบมือ กับนางปีศาจ ตัวเมื่อกี้ได้ เนี่ย



    “ไม่มีไร หรอก น้ำหวาน.........แอนนี่เค้าคงอดตื่นเต้นดีใจไม่ได้ที่จะได้ไปตามหา.....(ผ สระอัว)



    คนรักที่ในป่า น่ะ”



    อ่ะ ๆ ๆ  น้ำหวานทำหน้า งง   อิอิ   ก็นังชะนีหน้าขาว ไง พอได้เข้าป่า ก็..............



    “พร้อมแล้วงั้นเรา ออกเดินทางกันได้ เดี๋ยวจะไปถึงที่หลัง พวกกลุ่มนั้น เอาล่ะขายหน้า แย่”  



    พี่เป้ ชวนทุกคนออกเดินทาง ทันที เมื่อเห็น ยัยแอนนี่ เดินกลับเข้ามา เราเดินไปกันเรื่อยๆ



    วันนี้อากาศดีมากๆ ไม่ค่อยมีแดด กินลม ชมวิว ไปตลอดทาง เดินเพลิน จนลืมเหนื่อย



    “น้องแป๋มคับ  ดื่มน้ำหน่อยมั้ย”



    พี่ติ๊ก ยื่นขวดน้ำส่งให้ ชั้น........(ตามติดตลอด ตาคนนี้ เอาใจจนเวอร์)



    “ขอบคุณ ค่ะ”



    ชั้นกำลังยื่นมือไปรับขวดน้ำ แต่.............



    “ขอบใจมากนะพวก  กำลังหิวอยู่พอดีว่ะ................อืม   ชื่นใจจริงๆ”



    น่านดูนิสัย ชั่วๆ ของมัน (ตอนนี้ขวดน้ำไปอยู่ในมือมันตัดหน้าชั้นไปซะงั้น)



    พวกพ่อแม่สั่งสอนแต่ไม่รู้จักจำ อย่างนี้มันน่าจับเข้าโรงเรียนดัดสันดาน เอ้ย ดัดนิสัย ซะให้เข็ด



    “เสียมารยาท”



    ชั้นแลบลิ้นให้ ก่อนเดินงุดๆ นำหน้าไป



    “น้ำหวานเป็นไงมั่ง ไหว มั้ยเรา น่ะ”



    โจ้พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เอามือมาโอบเอว ประคอง น้ำหวาน แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้า



    เช็ดเหงื่อ ตามหน้าตาให้  แน่ล่ะตัวอิจฉาประจำกลุ่มของเราจะอยู่เฉยได้ยังไง



    “แอนนี่ก็ เหนื่อยนะโจ้  เมื่อยไปหมดทั้งตัว แล้วเนี่ย  ทำไมเราต้องมาเดินป่าด้วยล่ะ



    น่าจะไปเที่ยวสวิต  หรือไม่ ก็ ไป ฝรั่งเศส ก็ได้ ..........อุ้ย  ไอ้มดบ้า เนี่ย ก็มากัดอยู่ได้”



    ยัยแอนนี่ทำตัวเป็น ปลิง เกาะติดไอ้(พี่)โจ้ อีกแล้ว  ( อ่ะ เอาเข้าไป ชาย1หญิง2 )



    ชั้นรำคาญ จึงเดินนำหน้ามากับพี่ติ๊ก



    “พี่ติ๊ก คะ อีกไกล มั้ย จะถึงน้ำตก”



    “ก็ไม่ไกล หรอก จ๊ะ อีก สักพัก ก็ถึงแล้ว  น้องแป๋มเหนื่อยแล้วเหรอ เราหยุดพักก่อนก็ได้นะ”



    “อ๋อๆ ไม่เป็นไร ค่ะ แป๋มไม่เหนื่อยหรอก อากาศก็ไม่ร้อน แบบนี้ สนุกเดินเที่ยวงี้สนุกดี”



    “พี่ว่า ไอ้เจ้าข้างหลังคงไม่ค่อยสนุก นักหรอก เนอะ”



    ชั้นหันไปมอง ไอ้หน้าปลากะเบนที่ต้อง รับศึกหนักอยู่ แล้วก็หันมาหัวเราะกันกับพี่ติ๊ก



    “ขำไร กันนักหนา มาเดินป่านะ ไม่ใช่ดูหนังตลก”



    ไอ้(พี่)โจ้ เห็นชั้นซุบซิบๆ หัวเราะคิกๆคักๆ กับพี่ติ๊ก ก็ตะโกนเหน็บแนมมา



    “ทางตรงนี้ ไม่ค่อยดี ต้องระวังกันหน่อย นะคับ ทุกคน”



    พี่เป้ อาสาเป็นคนนำทาง เดินนำหน้า อยู่ บอกให้ทุกคนระวังตัว



    “โอ้ย !!!!!!!!!”



    ชั้นรู้สึก เจ็บจี๊ดดดดด  แล้วจากนั้นเท้าก็ชาไปหมด  ทรุดตัวลงกองกับพื้น  ไอ้(พี่)โจ้ วิ่งมาดู



    ชั้นเป็นคนแรก



    “ เป็นไง บ้าง เจ็บมากมั้ย  //  เฮ้ย ติ๊ก ขอ ผ้าชุบน้ำ กับ ผ้าพันแผล หน่อยดิ”



    พี่ติ๊ก วิ่งไปเอากระเป๋ายาที่เตรียมมาด้วย ทันที



    “ว้ายยยยยย   มีเลือดออกด้วย”



    น้ำหวาน ร้องขึ้น อย่างตกใจ ...........อ่ะ ชั้นค่อยๆ ทรงตัวนั่งให้เป็นปรกติ ตอนนี้เท้าเริ่มเจ็บๆ



    ชั้นยังไม่รู้เลย ว่าตัวเองเป็นอะไร  ค่อยๆ  ก้มมองไปที่เท้าตัวเอง  



    “ไม่รู้ เทอไปเหยียบไร เข้า  ดีที่แผลไม่ค่อยลึกมาก.........มานี่ทำความสะอาดแผลก่อน แล้วค่อย



    ปิดแผล”



    ชั้นรู้สึกดีแปลกๆ ไอ้(พี่)โจ้พูดจาจริงจัง ก็วันนี้แหละ  



    “มองหน้าทำไม ไม่เคยเห็นคนหน้าตาดีเหรอ”



    อ่ะ........ชั้นเผลอมองหน้ามัน ตอนมันทำแผลให้ (ตาบ้านี่ ชั้นเจ็บนะ ยังจะมาพูดเล่นอีก)



    ชั้นรีบหลบสายตา เฉไฉไปมองที่แผลแทน ทันที



    “น้องแป๋ม คงเดินไม่ไหว เดี๋ยวพี่อุ้ม ไปเอง ก็ได้คับ อีกไม่กี่เมตร ก็ถึงแล้ว”



    พี่ติ๊ก ไม่พูดป่าว ทำท่าจะเข้ามาอุ้มชั้น ด้วย



    “ไม่ต้องๆ  แกไปแบกกระเป๋า ป่ะ เดี๋ยวชั้นจัดการเอง ยัยนี่ ยิ่งเบาๆ ซะที่ไหน”



    พี่ติ๊กมีสีหน้าผิดหวังนิดหน่อย ก่อนจะเดินไปยกสำภาระต่างๆ สรุปว่าชั้นต้องขี่หลัง



    ไอ้หน้าปลากะเบน



    “เจ็บแค่นี้เอง ทำสำออย ไปได้”



    เหอๆ ๆ ๆ  นังชะนีหน้าขาว  ลองมาเป็นมั้ย ล่ะยะหล่อน  (ว่าตูสำออยอีก)  = . = !



    ชั้นกะไอ้(พี่)โจ้ เดินตามหลังอยู่ท้ายสุด  และแล้วมันก็เริ่มบ่น (เริ่มกัดตู)



    “หนักจัง กินไรแทนข้าวเนี่ย”



    อ่ะ...........ตูยอมเดินเจ็บเท้าดีกว่า มาให้ไอ้นี่หลอกด่า ตู เล่น



    “ปล่อย  จะเดินเอง”



    “โห บอกว่าหนักแค่นี้ทำ งอนไปได้น่า........... ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  ยัยหมูอ้วน”



    “บอกให้ปล่อยไง  จะเดินเอง ปล่อยๆ”



    ชั้นเริ่มดิ้น แล้วก็ทุบๆ ไปที่หลัง มัน



    “นี่เทอ.............ลำพังตัวเทอก็หนักแล้วนะยิ่งดิ้น งี้อีก เดี๋ยวก็ได้ล้มลงกันไปทั้งคู่หรอก”



    อืม.........แต่ก็ดีเหมือนกัน  ขี่หลังก็สบายดีไม่ต้องเดินให้เมื่อย แถมยังได้แกล้งคนอีก



    หุ หุ หุ หุ  



    “โจ้...........ดอกไร อ่ะสวยจัง  อยากได้ อ่ะ เด็ดให้หน่อยดิ”



    ชั้นชี้ไปที่ดอกไม้ป่า สีชมพู ที่ออกดอกแข่งกันเต็มต้น ข้างทาง



    “เรื่องมากจริง ..........ดูแต่ตามืออย่าแตะต้องของจะเสียหาย รู้มั้ย”



    “อ่ะ........ขอแค่ดอกเดียวเอง นะ นะ นะ”



    “เออๆ ก็ได้  จับแน่นๆ ล่ะ  ดอกเทอเนี่ย มันเด็ดยากจังนะ  อยู่ใกล้เหว ซะด้วย”



    “นายก็ระวัง ๆ แระกัน  เหว ไม่ลึกเท่าไหร่ นี่”



    ชั้นชะโงกหัวลงไปดู เหวข้างทาง มันไม่ลึกหรอก แต่ถ้าตกลงไป ก็คางเหลือง เหมือนกัน



    ชั้นหลับตาปี๋  เมื่อไอ้(พี่)โจ้ เอื้อมมือไปเด็ดดอก เพราะมันเสี่ยงกับการที่เราจะตกลงไปมาก



    “ได้แล้วๆ”



    แขว๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆ  พลั๊กกกกกกกกก  ตุ๊บบบบบบบบบบ  !!!!!!!!!!!!!!!!!!







    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×