ฟิค(เซียนโกะ)แก๊งค์เด็กเกรียนป่วนเหล่าเซียนโกะ

ตอนที่ 2 : เด็กเกรียนแห่งรร.พันธวิทยา

'โรงเรียนพันธวิทยา'

เป็นโรงเรียนที่ได้รับความสนใจและเป็นโรงเรียนที่ดังมากจนติดอับดับ1ใน10โรงเรียนดังของโลกด้วยทั้งตัวโรงเรียนมีความสวยงาม และเครื่องอำนวยความสะดวกมากมาย โดยที่นักเรียนบางคนยังแอบสงสัยว่าผู้อำนวยการต้องกระเป๋าฉีกขนาดไหน(?)ถึงสร้างรร.ได้หรูขนาดนี้ รวมทั้งเป็นสถานที่รวมเหล่าเด็กหัวกระทิและเด็กที่มีความสามารถมากมายหลายด้านไว้ด้วยกัน แต่ก็ยังมีเด็กกลุ่มนึงที่ได้ชื่อว่าเป็นอัจฉริยะทั้ง4แห่งพันธวิทยาแห่งนี้ ที่มีคุณสมบัติเปรียบดังคนชนชั้นสูง 

'แต่บุคคลเหล่านั้นแตกต่างจากนักเรียนคนอื่นๆอย่างสิ้นเชิง'

"เฮ้ยไอเอิทธ์แกไปทำไรมาวะทำไมตัวเปียกงี้อะ"เด็กสาวเลิกคิ้วถามเพื่อนหนุ่มที่ตัวเปียกเหมือนหมาตกส้วม(?)

"ก็ไอไทยมันสาดมาอะดิ"เอิทธ์พูดอย่างโมโหนิดหน่อยเพราะเขาพึ่งเปลี่ยนชุดหลังจากเรียนคาบพละสุดหฤโหดไปหยกๆ

"ฉันไม่ได้ตั้งใจสักหน่อยใครจะรู้ว่าจะสดุดเปลือกกล้วยจนน้ำในถังหกใส่ไอเอิทธ์กันวะ"ไทยแสร้งทำหน้าสำนึกผิด

แต่มันกลับดูกวน*นในสายตาของเพื่อนทั้ง3ที่รู้สันดา-แค่กๆนิสัยจริงๆของไทย

"เลิกปากมากแล้วไปทานข้าวกันได้แล้วมั้ง"เด็กหนุ่มนาม'มู่'เอ่ยชวนเพื่อนกับพี่สาว(ฝาแฝด)

"เยี่ยมเลยมู่งั้นไปทานข้าวกันฉันหิวจนจะกินหญ้าแถวนี้(?)ได้แล้วนะ"เด็กสาวเอ๋ยมาพลางเท้าสะเอว

"ฉันพึ่งจะรู้ว่าแกเป็นควายวะหมิว"ไทยยักคิ้วอย่างกวน*นใส่หมิว

" ฉันประชดเว้ยไอเปร*ไทย"เด็กสาวกล่าวอย่างหัวเสีย "ไปๆฉันจะกินข้าว"

" ฉันล้อเล่นหรอกน่าพูดเป็นจริงไปได้จริงสิฉันมีสถานที่แนะนำด้วยนะไปกันป่ะ"ไทยชวน

'พวกเขามีชะตากรรมต่างจากคนอื่นๆ'

"เป็นไงวิวดีใช่มั้ยล่ะ~"ไทยยืดอกอย่างภูมิใจ

"..........."ทุกคนเงียบกริบราวกับป่าช้า

"แหมพูดไม่ออกละส-เหวย!?"ร่างของไทยถูกคว้าคอเสื้อไปอย่างแรงโดยเอิทธ์

"นี้*งพาพวกตูมาแ*กข้าวที่หน้าผาเนี้ยน่ะ"

"พวก*งหยุดได้แล้ว"หมิวพยายามห้ามแต่ได้ได้ผล"มู่มาช่วยพี่ที"

"อย่ามาสร้างความลำบากให้พี่นะไอพวกเ*ย"มู่พูด

"อะ/เข้!!!?"แต่ไม่ทันระวังไทยดันสดุดเศษหินทำให้เพื่อนๆที่จับอยู่ล้มลงมา พวกเขาล้มทับกันไปร่างกายมีรอยถลอกมีเลือดเล็กน้อยหากใครได้รู้สาเหตุการมีแผลแทนที่จะสงสารคงจะหัวเราะมากกว่า เพราะดันสดุดเศษหินล้มทับกันยกกลุ่มอนาจโดยแท้

"โอ้ย ไอไทยมึงเดินภาษาไรวะ"มู่กล่าวอย่างเคืองๆ

"พวกมึ*มารุมกูเอง"ไทยพูด

"เอาน่าทั้ง2คนกินข้าวเหอะหิว"หมิวพูดปรามเพื่อนกับน้องชายตน

"เออ/ครับ/รับทราบ"3หนุ่มพูดกับเด็กสาว

"........" บรรยากาศการทานอาหารเงียบอย่างกับป่าช้าไม่มีใครที่จะเอ่ยอะไรออกมาเลยได้แต่กินข้าวไปอย่างเงียบๆแต่สุดท้ายคนที่ต้องขัดบรรยากาศก็คือเอิทธ์อีกตามเคย

"แล้วพวกมึ*จะเงีบบทำพระแสงเลเซอร์อะไรฟระ!!"

"น่าเบื่อเนาะ"หมิวพูดทำให้แก๊งค์เด็กเกรียนได้หัวข้อสนทนานั้นก็คือ'ความน่าเบื่อ'

"น่าเบื่อจริงๆด้วยครับพี่"มู่พูดพลางดื่มชานมไข่มุกที่ขโมยมาจากเอิทธ์

"น้ำตู-*-"เอิทธ์พูดแต่มู่กลับเมินแถมยังดื่มต่อด้วยใบหน้านิ่งอย่างหน้าด้านๆ

"โว้ยยยย ทำไมมันน่าเบื่องี่ว่ะถ้ามีหลุมดำมาดูดตูไปในอนิเมะบ้างก็ดีเซ่"หมิวตะโกนออกมาเพื่อส่งแรงปราถนา(?)ให้พระเจ้า(ที่ไม่รู้มีจริงมั้ย)

"คำขอของเจ้าจะเป็นจริง"อยู่ๆก็มีเสียงปริศนาเอ่ยขึ้นจนทำให้แก๊งค์เด็กเกรียนสดุ้งไปตามๆกัน

"ม เมื่อกี้ส เสียงมู่หรอ"เด็กสาวเหงื่อตกใบหน้าขาวซีด

"ม ไม่ใช่ครับพี่"มู่เอ่ยเสียงสั้นเมื่อหันไปที่2คู่กัดประจำแก๊งค์ทั้ง2ก็ส่ายหน้าทันที

"ถ้างั้นก็คงหูแว่วไปเองแหละ อะฮะๆ"เอิทธ์หัวเราะฝืดๆออกมา

"นั้นสินะคงหูแว่วไปเอ-เ*อ"เด็กสาวที่กำลังพูดอยู่ๆก็ตกลงไปในหลุมดำที่ผุดขึ้นมาจากพื้นใต้เท้าเด็กสาวราวกับดอกเห็ด(?)

"สั*/เห้ย/เช่!!!!"3หนุ่มผู้กำลังตกใจกับการที่เด็กสาวตกลงไปในหลุมดำมรณะ(?)สบถออกมาเพราะโดนเด็กสาวลากลงมาด้วยกลายเป็นว่าตกลงมาทั้งแก๊งค์

'แต่ชะตากรรมของพวกเขายังไม่จบ"

" พวกคุณนะยังมีภารกิจอยู่นะครับ"ชายหนุ่มปริศนาพูดขึ้นพลางยิ้มเจ้าเลห์จนข้ารับใช้คนสนิทถึงกับนึกสงสารเหล่าเด็กผู้บริสุทธิ์(?)ที่ต้องตกเป็นเหยื่อของนายตน

'กรรมใครกรรมมันแล้วกันนะ'เขาได้แต่ภาวนาว่าเด็กพวกนั้นจะปลอดภัยจากความชิบ*ายที่จะเกิดขึ้น

ขอความกรุณาอย่าเป็นนักอ่านเงาอ่านแล้วเม้นให้ด้วยนะค่ะ