ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : น้องสาว
ตอนที่10-->น้องสาว
ฉันสัญญาไว้แล้วว่าจะไม่ร้องไห้ จะต้องไม่ร้องไห้อีก แต่เอ๋ “เทอจะไม่คิดดูให้ดีซะก่อนว่าคนในรูปมันใคร”ประโยคนี้มันหมายความว่าไงนะ ฉันใช้เวลาทั้งวันเพื่อหาความจริงจากประโยคที่วิยาม่าพูด มันคืออะไรกันแน่ ลองไปค้นดูดีกว่า
--------หอพักรักเต็มหัวใจ-------
ขณะนี้เวลา5นาฬิกา ฉันง่วนอยู่กับซาโตโร่คุง อ้อคนอ่านคงงงว่าไอ้หมอนี่ใครซาโตโร่คุง ซาโตโร่คุงคือเพื่อนฉันค่ะมันเป็นNotebookส่วนตัวของฉัน ฉันเก็บเงินซื้อมันมาค่ะ กว่าจะได้เล่นอดข้าวเป็นเดือนๆ ^^
ฉันกำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับวิยาม่าอยู่ค่ะ ว่าวิยาม่ามีประวัติครอบครัวอย่างไงเพราะฉันติดใจ(เป๊ก ผลิตโชค^^)กับประโยคที่วิยาม่าพูดกับฉันไว้ตอนที่แล้วค่า
“อยากจะเห็นคนดีของเทอ คนแบบไหนที่จะรักจริง ที่เทอจะไม่ทอดทิ้งไม่ทำให้เค้าเสียใจ..............รักเท่าไรก็คงไม่พอ”เสียงมือถือฉันดังขึ้น(ลูกปัดมาแต่ไกลเลย)
“ฮัลโหล”
“โพลิจางงงง^^”
เสียงอย่างนี้รู้เลยใคร
“มีไร-_-”
“ป่าว คิดถึงเลยโทรมาหา^^”
“ง่ะเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ-__- ฉันคงไม่ว่างคุยด้วยหรอก ฉันยุ่งอยู่น่ะ+_+”
“ทำรายหยอ^^”
“กำลังหาประวัติวิยาม่าอยู่”
“ห๊า!!!O_O”
“ของหายหรอแต่ฉันไม่ว่างช่วยหาหรอกนะ=_+”
“ป่าว จะบ้าหรอโพลิ แล้วจะหายไปเพื่ออะไร”
“ฉันอยากรู้น่ะ”
“ฉันช่วยนะ”
“-__- ไม่ต้องหรอก”
“แต่ฉันรู้ประวัติหมอนั่น”
“ไม่เชื่อ”
“งั้นหรอฟังนี้ หมอนั่นชื่อ วิยาม่า ลี อายุ14 เท่าเทอ”
“แค่นี้ฉันก็รู้”
“ลองฟังให้จบก่อน หมอนั่นอยู่ร.รประถมแถวๆหลักเมือง ตอนอายุ3ขวบตกจากที่สูงทำให้มีแผลเป็นกลางหลัง และที่หลังมือ”
“ช่ายแหะ” “นายรู้เรื่องนี้ได้ไง หรือว่า....นายชอบวิยาม่าO_O!!!!”
“จะบ้าหรอย่ะ ฉันไม่คิดอย่างนั้นหรอ^^”
“แล้วไอ้ย่ะเนี่ยมันน่าคิดนะ-_-”
“ล้อเล่นก็ตอนที่ฉันรู้จักกะวิยาม่า ฉันก็ให้ลูกน้องแม่ไปสืบประวัติมันมา เพราะ ฉันอยากรู้ว่าคนอย่างหมอนั่นมีไรดีที่ทำมให้เทอชอบได้ ฉันเลยรู้ละเอียดเกี่ยวกับหมอนั่น”
“อ้ออย่างนี้นี่เอง”
“เออลืมบอกไป วิยาม่ามีน้องสาวอีกคนด้วยนะ ชื่อมิโกะจัง น่ะ O_o”
“จริงหรอ ไมฉันไม่รู้เรื่องนี้เลยล่ะ”
“วิยาม่าไม่เคยบอกเทอเลยหรอO_o??”
“งืม งั้นเดี่ยวววิยาม่ากลับมาแล้วฉันจะถาม งั้นแค่นี้ก่อนนะ”
“จ้า บะบายหน้า^^”
หลังจากวางสายจากซองแจ เวลาก็เดินไปถึง6โมงแล้วไมเร็วจัง -_-หิวแล้วสิที่บ้านก็มีแต่มาม่า เอาวะมาม่าก็มาม่า
“แล้วเดี๋ยวเจอกันใหม่นะ ซาโตโร่คุง ฉันไปทำอาหารก่อน”(เรียกซะหรูทำอาหารกะอีแค่ต้มมาม่าเนี่ยนะ-_-^^)
ก่อนที่ฉันจะได้ออกก้าวเดินไปครัว ก็มีสิ่งหนึ่งมาขัดจังหวะการเดินของฉัน(อุกาบาตลงหอรึไง-_-พูดซะเวอร์)วิยาม่านั่นเอง เข้ากลับมาแล้ว
“โพลิ ไปกับฉันเดี๋ยวนี้”
“ว้ายยย!!จะไปไหนเนี่ย”
“ตามมาเหอะหน่า”
แล้ววิยาม่าก็พามาสถานที่แห่งหนึ่ง นั่นก็คือสวนสาธารณะ ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าสวนสาธารณะตอนกลางคืน ช่างสวยเช่นนี้ ว้าวมันสวยมากเลย
“โพลิ เอ่อ...ฉันขอโทษนะที่พูดแรงไปน่ะ”
ฉันเงียบไปพักหนึ่งฉันจึงปริปากพูดได้ “ฉันต่างหากที่ผิด เทอจะขอโทษฉันทำไม”
“เทอรู้แล้วหรอ ว่าในรูปน่ะใคร”
“O_Oอะไรหรอ ฉันงงนะ”
“ฉันคิดว่าเทอจะฉลาดซะอีก”
“อ้าวว่ากันนิ”
“okๆ ฉันจะบอกให้ ผู้หญิงในรูปคือมิโกะน่ะ”
มิโกะ อ้อที่ซองแจบอกน้องสาววิยาม่าชื่อมิโกะนี่หน่า
“มิโกะเป็นน้องสาวฉัน เทอเป็นลูกติดแม่ฉัน”
“ลูกติดแม่ แสดงว่า......แม่นาย”
“ช่ายแม่ฉันน่ะตายไปตอนที่ฉันยังอายุ3ขวบ”
“ขอโทษนะที่…”
“ไม่เป็นไร ฉันไม่ถือหรอ”
“เออว่าแต่ เทอไม่รู้หรอว่าฉันมีน้องสาว”
“ไม่ ไม่เคยรู้เลยเพราะนายไม่เคยบอกฉันซักคำ”
“จริงดิ”
“ก็เออน่ะสิ”
“ค๊าบๆๆๆๆ ผิดเองค๊าบบ” “ว่าแต่ใครส่งรูปให้เทอเนี่ย”
“จะใครซะอีก ลูกพี่ลูกน้องเทอไง”
“พี่จิฮิโระ”
แล้ววิยาม่าก็กดเบอร์ใครสักคนลงบนมือถือแล้วโทรออก ดูเหมือนว่าน่าจะเป็นพี่จิฮิโระ พอตานั่นคุยธุระเสร็จก้เดินเข้ามาหาฉัน
“เทอหิวรึป่าว”
“หิวสิ เทอลากฉันมาเนี่ยฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยน่ะย่ะ”
“งั้นไปหาไรกินกัน”
แล้วฉันกับวิยาม่าก็ไปห้างแถวๆหอไปกินข้าวกินไอติมแล้วก็เดินเที่ยวกัน^^กว่าจะกลับหอก็4ทุ่มแล้วล่ะพอฉันถึงเตียงฉันก็หลับอย่างเอาเป็นเอาตาย เหนื่อยจัง>_<
--------หอพักรักเต็มหัวใจ-------
“โพลิตื่นได้แล้ว”เสียงใครบางคนตะโกนดังลั่นหูของฉัน ถ้าฉันแก้วหูแตกใครจะรับผิดชอบห๊าO_O***
“นอนในห้องมันไม่ดีหน่า”
ซองแจนี่เอง
“เอาหน่าฉันเหนื่อย^- -”
“เทอไปติดเชื้อไรจากวิยาม่าเข้าเนี่ยถึงได้นอนในห้องเรียนได้=_=”
“เอาหน่า^- -”
“เฮ้ย!!!โพลิครูมา”
แล้วในที่สุด ฉันก็ต้องตาสว่างเพราะหลงกลง่ายของซองแจที่บอกว่าครูมา ทำให้ฉันนอนต่อไม่ได้ แต่10นาทีครูไซโตก็เข้าห้องมา บอกว่าชม.นี้ครูทั้งร.ร.จะประชุมให้นั่งเงียบ ทั้งห้องเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ แล้วตานั่นก็ตื่น
“โพลิ เค้าเฮ้อะไรกันหรอ”
“อ้อ พอลล่ามานั่น”
“จริงดิ พอลล่ามาหรอ”แล้วมือของวิยาม่าก็ล่องลอยตามอากาศมาที่หัวของฉัน
“เจ็บหน่า>_<”
“แล้วใครใช้ให้บอกว่าพอลล่ามา”
“แหะๆๆ ก็คือครูประชุมน่ะทั้งห้องเลยดีใจกัน”
“พูดแบบนี้ตั้งแต่แรกก็ไม่เจ็บตัวแล้ว”
“นี่ ฉันแฟนนายนะ”
“อ้อหรอ แฟนก็เข้กหัวได้หน่า^^”
“เชอะ”
“งั้นฉันนอนต่อดีกว่า”
“ย่ะ” วันๆนายก็เอาแต่นอนไม่เห็นจะสนใจเรียนแล้วก็ตัวฉันด้วย แต่พอสอบที่ไรนายที่1ทุกที อย่างนี้น่าแค้นใจนัก
“เออโพลิ เสาร์นี่ว่างป่ะไปกับฉันหน่อย”
“ไปหนาย-_-”
“ไปหาน้องสาวฉัน”
“มิโกะน่ะหรอ!!!”
ฉันสัญญาไว้แล้วว่าจะไม่ร้องไห้ จะต้องไม่ร้องไห้อีก แต่เอ๋ “เทอจะไม่คิดดูให้ดีซะก่อนว่าคนในรูปมันใคร”ประโยคนี้มันหมายความว่าไงนะ ฉันใช้เวลาทั้งวันเพื่อหาความจริงจากประโยคที่วิยาม่าพูด มันคืออะไรกันแน่ ลองไปค้นดูดีกว่า
--------หอพักรักเต็มหัวใจ-------
ขณะนี้เวลา5นาฬิกา ฉันง่วนอยู่กับซาโตโร่คุง อ้อคนอ่านคงงงว่าไอ้หมอนี่ใครซาโตโร่คุง ซาโตโร่คุงคือเพื่อนฉันค่ะมันเป็นNotebookส่วนตัวของฉัน ฉันเก็บเงินซื้อมันมาค่ะ กว่าจะได้เล่นอดข้าวเป็นเดือนๆ ^^
ฉันกำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับวิยาม่าอยู่ค่ะ ว่าวิยาม่ามีประวัติครอบครัวอย่างไงเพราะฉันติดใจ(เป๊ก ผลิตโชค^^)กับประโยคที่วิยาม่าพูดกับฉันไว้ตอนที่แล้วค่า
“อยากจะเห็นคนดีของเทอ คนแบบไหนที่จะรักจริง ที่เทอจะไม่ทอดทิ้งไม่ทำให้เค้าเสียใจ..............รักเท่าไรก็คงไม่พอ”เสียงมือถือฉันดังขึ้น(ลูกปัดมาแต่ไกลเลย)
“ฮัลโหล”
“โพลิจางงงง^^”
เสียงอย่างนี้รู้เลยใคร
“มีไร-_-”
“ป่าว คิดถึงเลยโทรมาหา^^”
“ง่ะเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ-__- ฉันคงไม่ว่างคุยด้วยหรอก ฉันยุ่งอยู่น่ะ+_+”
“ทำรายหยอ^^”
“กำลังหาประวัติวิยาม่าอยู่”
“ห๊า!!!O_O”
“ของหายหรอแต่ฉันไม่ว่างช่วยหาหรอกนะ=_+”
“ป่าว จะบ้าหรอโพลิ แล้วจะหายไปเพื่ออะไร”
“ฉันอยากรู้น่ะ”
“ฉันช่วยนะ”
“-__- ไม่ต้องหรอก”
“แต่ฉันรู้ประวัติหมอนั่น”
“ไม่เชื่อ”
“งั้นหรอฟังนี้ หมอนั่นชื่อ วิยาม่า ลี อายุ14 เท่าเทอ”
“แค่นี้ฉันก็รู้”
“ลองฟังให้จบก่อน หมอนั่นอยู่ร.รประถมแถวๆหลักเมือง ตอนอายุ3ขวบตกจากที่สูงทำให้มีแผลเป็นกลางหลัง และที่หลังมือ”
“ช่ายแหะ” “นายรู้เรื่องนี้ได้ไง หรือว่า....นายชอบวิยาม่าO_O!!!!”
“จะบ้าหรอย่ะ ฉันไม่คิดอย่างนั้นหรอ^^”
“แล้วไอ้ย่ะเนี่ยมันน่าคิดนะ-_-”
“ล้อเล่นก็ตอนที่ฉันรู้จักกะวิยาม่า ฉันก็ให้ลูกน้องแม่ไปสืบประวัติมันมา เพราะ ฉันอยากรู้ว่าคนอย่างหมอนั่นมีไรดีที่ทำมให้เทอชอบได้ ฉันเลยรู้ละเอียดเกี่ยวกับหมอนั่น”
“อ้ออย่างนี้นี่เอง”
“เออลืมบอกไป วิยาม่ามีน้องสาวอีกคนด้วยนะ ชื่อมิโกะจัง น่ะ O_o”
“จริงหรอ ไมฉันไม่รู้เรื่องนี้เลยล่ะ”
“วิยาม่าไม่เคยบอกเทอเลยหรอO_o??”
“งืม งั้นเดี่ยวววิยาม่ากลับมาแล้วฉันจะถาม งั้นแค่นี้ก่อนนะ”
“จ้า บะบายหน้า^^”
หลังจากวางสายจากซองแจ เวลาก็เดินไปถึง6โมงแล้วไมเร็วจัง -_-หิวแล้วสิที่บ้านก็มีแต่มาม่า เอาวะมาม่าก็มาม่า
“แล้วเดี๋ยวเจอกันใหม่นะ ซาโตโร่คุง ฉันไปทำอาหารก่อน”(เรียกซะหรูทำอาหารกะอีแค่ต้มมาม่าเนี่ยนะ-_-^^)
ก่อนที่ฉันจะได้ออกก้าวเดินไปครัว ก็มีสิ่งหนึ่งมาขัดจังหวะการเดินของฉัน(อุกาบาตลงหอรึไง-_-พูดซะเวอร์)วิยาม่านั่นเอง เข้ากลับมาแล้ว
“โพลิ ไปกับฉันเดี๋ยวนี้”
“ว้ายยย!!จะไปไหนเนี่ย”
“ตามมาเหอะหน่า”
แล้ววิยาม่าก็พามาสถานที่แห่งหนึ่ง นั่นก็คือสวนสาธารณะ ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าสวนสาธารณะตอนกลางคืน ช่างสวยเช่นนี้ ว้าวมันสวยมากเลย
“โพลิ เอ่อ...ฉันขอโทษนะที่พูดแรงไปน่ะ”
ฉันเงียบไปพักหนึ่งฉันจึงปริปากพูดได้ “ฉันต่างหากที่ผิด เทอจะขอโทษฉันทำไม”
“เทอรู้แล้วหรอ ว่าในรูปน่ะใคร”
“O_Oอะไรหรอ ฉันงงนะ”
“ฉันคิดว่าเทอจะฉลาดซะอีก”
“อ้าวว่ากันนิ”
“okๆ ฉันจะบอกให้ ผู้หญิงในรูปคือมิโกะน่ะ”
มิโกะ อ้อที่ซองแจบอกน้องสาววิยาม่าชื่อมิโกะนี่หน่า
“มิโกะเป็นน้องสาวฉัน เทอเป็นลูกติดแม่ฉัน”
“ลูกติดแม่ แสดงว่า......แม่นาย”
“ช่ายแม่ฉันน่ะตายไปตอนที่ฉันยังอายุ3ขวบ”
“ขอโทษนะที่…”
“ไม่เป็นไร ฉันไม่ถือหรอ”
“เออว่าแต่ เทอไม่รู้หรอว่าฉันมีน้องสาว”
“ไม่ ไม่เคยรู้เลยเพราะนายไม่เคยบอกฉันซักคำ”
“จริงดิ”
“ก็เออน่ะสิ”
“ค๊าบๆๆๆๆ ผิดเองค๊าบบ” “ว่าแต่ใครส่งรูปให้เทอเนี่ย”
“จะใครซะอีก ลูกพี่ลูกน้องเทอไง”
“พี่จิฮิโระ”
แล้ววิยาม่าก็กดเบอร์ใครสักคนลงบนมือถือแล้วโทรออก ดูเหมือนว่าน่าจะเป็นพี่จิฮิโระ พอตานั่นคุยธุระเสร็จก้เดินเข้ามาหาฉัน
“เทอหิวรึป่าว”
“หิวสิ เทอลากฉันมาเนี่ยฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยน่ะย่ะ”
“งั้นไปหาไรกินกัน”
แล้วฉันกับวิยาม่าก็ไปห้างแถวๆหอไปกินข้าวกินไอติมแล้วก็เดินเที่ยวกัน^^กว่าจะกลับหอก็4ทุ่มแล้วล่ะพอฉันถึงเตียงฉันก็หลับอย่างเอาเป็นเอาตาย เหนื่อยจัง>_<
--------หอพักรักเต็มหัวใจ-------
“โพลิตื่นได้แล้ว”เสียงใครบางคนตะโกนดังลั่นหูของฉัน ถ้าฉันแก้วหูแตกใครจะรับผิดชอบห๊าO_O***
“นอนในห้องมันไม่ดีหน่า”
ซองแจนี่เอง
“เอาหน่าฉันเหนื่อย^- -”
“เทอไปติดเชื้อไรจากวิยาม่าเข้าเนี่ยถึงได้นอนในห้องเรียนได้=_=”
“เอาหน่า^- -”
“เฮ้ย!!!โพลิครูมา”
แล้วในที่สุด ฉันก็ต้องตาสว่างเพราะหลงกลง่ายของซองแจที่บอกว่าครูมา ทำให้ฉันนอนต่อไม่ได้ แต่10นาทีครูไซโตก็เข้าห้องมา บอกว่าชม.นี้ครูทั้งร.ร.จะประชุมให้นั่งเงียบ ทั้งห้องเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ แล้วตานั่นก็ตื่น
“โพลิ เค้าเฮ้อะไรกันหรอ”
“อ้อ พอลล่ามานั่น”
“จริงดิ พอลล่ามาหรอ”แล้วมือของวิยาม่าก็ล่องลอยตามอากาศมาที่หัวของฉัน
“เจ็บหน่า>_<”
“แล้วใครใช้ให้บอกว่าพอลล่ามา”
“แหะๆๆ ก็คือครูประชุมน่ะทั้งห้องเลยดีใจกัน”
“พูดแบบนี้ตั้งแต่แรกก็ไม่เจ็บตัวแล้ว”
“นี่ ฉันแฟนนายนะ”
“อ้อหรอ แฟนก็เข้กหัวได้หน่า^^”
“เชอะ”
“งั้นฉันนอนต่อดีกว่า”
“ย่ะ” วันๆนายก็เอาแต่นอนไม่เห็นจะสนใจเรียนแล้วก็ตัวฉันด้วย แต่พอสอบที่ไรนายที่1ทุกที อย่างนี้น่าแค้นใจนัก
“เออโพลิ เสาร์นี่ว่างป่ะไปกับฉันหน่อย”
“ไปหนาย-_-”
“ไปหาน้องสาวฉัน”
“มิโกะน่ะหรอ!!!”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น