ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มเรียนกับปริศนาแรก
Chapter two
ตอนที่2 : เริ่มเรียนกับปริศนาแรก
“ซวยล่ะสิ แล้วจะกินอะไรกันลั่” ดีโอบ่นบ่นบ่น(ตาแก่ดีโอ55+)
“PR PR PR ริโกะ” เนอร์กัสเริ่มแก้ปัญหา
“สวัสดีค่ะ”
“ไม่ต้องสวัสดงสวัสดีแล้ว”แกมโบโมโหหิวซะแล้ว
“นั่นสิ เนเน่หิวแล้ว”(ลงไปดิ้นกับพื้นด้วยดิเนเน่)
“หยุดๆๆ ริโกะพวกเราจะทำอาหารกันได้ไง”เนอร์กัสเริ่มถาม
“ง่ายนิสเดียว เพียงแค่พูดสิ่งที่อยากกินเท่านั้น มันก็จะออกมา”
“จริงหรอ!!!งั้นเราสเต็ก”เนเน่เธอสั่งเป็นคนแรก แล้วสเต็กเนื้อจานโตก็ออกมาวางตรงหน้า
“ว้าว เอามั่งดิ ขาหมูเยอรมัน”ดีโอสั่งบ้าง (เฮ้ย ตรูก็หิวเป็นนะเฟ้ย)
“เอ่อ.....อย่าสั่งกันเพลิดล่ะ มันมีจำกัด วันหนึ่งสามารถสั่งอาหารได้แค่คนละ 4 จาน
“4 จานห๊า!!!จะพอยาไส้มั้ยเนี่ย”แกมโบเอ่ยเมื่อเขาเพิ่งสั่งไก่งวงอบน่องโตมากิน
“จะกินไรนักหนาเล่า ขอไข่ปลาคาเวียร์ จานหนึ่ง”คลอรีนสั่งบ้าง(เฮ้ย ตรูหิววว สั่งกันอยู่ได้ ไม่แบ่งคนแต่งเลย)
“เนอร์กัส เธอกินไร”เนเน่ถามเมื่อเห็นเธอยังไม่สั่งอาหาร
“อือ....อ...อ..งั้นเราขอกุงล๊อบเตอร์”เนอร์กัสสั่งหลังจากทำท่าครุ่นคิดอยู่นาน
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วริโกะขอตัว”
“อืม ไอเอย”(งืม ไปเลย)ทั้งหมดพูดอู้อี้ เพราะอาหารเต็มปาก
“ราตรีสวัสดิ์”PRริโกะกล่าวก่อนจะค่อยๆเลือนหายไปในผนังห้อง
“บ๊ายบาย”
(หิวนะเนี่ยแต่งตอนเนี่ย)
---------Dream Of The Vast Land---------
แสงยามรุ่งอรุณทอแสงสาดส่องเข้ามาภายในห้องของแต่ละคน
“หาว-O-เช้าแหละ”คลอรีนตื่นก่อนใคร เธอหาวก่อนที่จะพาร่างเพิ่งสางเมาเข้าไปอาบน้ำ
---------Dream Of The Vast Land---------
“มีไรกินบ้าง”แกมโบตื่นเป็นคนสุดท้ายกล่าวขณะทิ้งตัวลงมาจากชั้น2 “เฮ้ยๆๆๆ!!!”แกมโบลอยอยู่เหนือพื้นที่เป็นสนามแม่เหล็กทำให้เขาลอยได้อยู่ 6 ซม.
“เมื่อไรจะชินสักทีวะ ตั้งแต่เมื่อวานแหละ”แกมโบบ่นอุบ
“ก็เหมือนกันอ่ะแหละ”ดีโอเดินเข้ามาสมทบ
“มาทานกัน”คลอรีนเดินนำออกมาจากห้องครัวโดยถือพาสต้ามา 2 จานเต็ม 2 มือตามมาด้วยเนอร์กัสและเนเน่ที่เป็นลูกมือ
“อรุณสวัสดิ์ ทุกคน วันนี้มีเรียนตอนบ่ายนะค่ะ”PRริโกะเลื่อนภาพดิจิตอลของตนออกมาจากกำแพง
“เรียน??!!”ทุกคนกล่าวพร้อมกัน(ไม่ได้นัด ไม่ได้เตี้ยม จาพนม เฮ้ยไม่เกี่ยว)
“ใช่ค่ะ”PRริโกะกล่าวเสียงเรียบ
“เย้!!ได้เรียนสักที”คงจะมีแต่เนอร์กัสคนเดียวมั้งที่ดีใจ
“น่าเบื่อ”แกมโบและดีโอพูดพร้อมกัน--^^
“55+”
“ชุดนร.ถูกเตรียมไว้ในตู้เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วนะค่ะ”PRริโกะอธิบายต่อ
“ต้องไปจริงๆหรอ”เนเน่ถาม
“ใช่ค่ะ”
---เที่ยง สี่สิบห้า---
“เสร็จรึยัง ชักช้าเป็นเต่า”เนอร์กัสดูตื่นเต้นสุดๆ
“จะรีบไปไหนกะอีกแค่เรียน เหอวๆๆ”แกมโบกวนขณะกระโดดลงมาจากชั้น 2 บนสนามแม่เหล็ก
“ไปกันเหอะ”เนเน่ลงมาเป็นคนสุดท้ายกล่าว
“อืม”
ชุดนร.ชายนั้น มีเสื้อเชิ้ตสีไข่ไก่ มีเนคไทสีเขียวอมฟ้า และสูตกับกางเกงสีดำ ทำให้ดูตัดกัน ส่วนของ นร.หญิงคล้ายกันแต่เป็นกระโปรงสั้นขึ้นมาเหนือเข่า
“โว้วๆ
ดูพวกผู้หญิงดิ ขาขาวสวยจัง แล้วถ้าก้มจะเห็นอะไรวะ”แกมโบเริ่มหื่น
“เหอๆนายก็ลองก้มดูดิ โดนดีแน่”คลอรีนหันมาแยกเขี้ยว
“โทดคับป้า”
“ใครป้า!! ตายซะแกมโบ”แล้วคลอรีนก็วิ่งไล่ตีแกมโบไปตลอดทาง
---โรงเรียน---
ห้องเรียนที่พวกเขาทั้ง 5 อยู่นั้นคือห้อง V13ซึ่งอยู่ชั้น 7 ผนังสีเขียวมิ้นท์ดูแล้วสะอาดตา พวกเขาเลือกที่จะนั่งริมหน้าตาเพราะเวลาง่วงจะได้แอบงีบได้อย่างสะดวกไม่ช่ายยย เพราะวิว วิวของVastมันสวยมากน่ะสิ
“สวัสดีจ๊ะ ฉันเป็นครูประจำฉันของพวกเธอ ฉันชื่อ ฮีส อารีส
“สวัสดีคับ/ค่ะ”
“เฮ้ย อาจารย์ประจำชั้นเราเซ็กซี่ไม่เบา”แกมโบยังไม่เลยหื่น
“โอ๊ย!!!” “พอสักทีเหอะ”คลอรีนที่นั่งอยู่ข้างหลังเอื้อมมือมาหยิก
“วันนี้เราจะยังไม่ทำอะไรมาก เดี่ยวครูจะพอไปหาของสำคัญ”อาจารย์อารีสสาธยาย
“ตามครูมา”อาจารย์อารีสพูดและก้าวเดินออกจากห้องเรียน
พวกเราเดินมาอยู่ ณ หน้าห้องแห่งหนึ่ง
“ฮีส อารีส” อาจารย์อารีสพูดกับประตูเก่าแก่หน้าห้องนั้น ไม่นานประตูก็เปิดออก ภายในห้องเป็นห้องโถงกว้าง การตกแต่งคล้ายแบบโรมันเก่า
“ที่นี้เป็นห้องประชุมที่เก่าแก่ที่สุด มีอายุมา 91 ปีแล้ว”
“ครูพาพวกหนูมาที่นี้ทำไมค่ะ”เด็กสาวผมยาวคนหนึ่งถามขึ้น
“ดีมากสำหรับคำถาม การอยู่ที่นี้ทุกคนจะมีสัตว์ประจำตัวคนละ 1 ชนิด”
“ฮือฮา”ทุกคนฮือฮากันยกใหญ่ พร้อมทำหน้างง
“นี่คือลูกแก้วเวท มันจะช่วยตัดสินใจให้ว่าใคร เหมาะกับสัตว์อะไร เดินเรียงหนึ่งเข้ามาแล้วค่อยๆแตะลูกแก้ว”
ในกลุ่มเนเน่ได้สัมผัสมันเป็นคนแรก ภาพเลือนรางเริ่มปรากฏ สัตว์ประจำตัวของเนเน่คือ นก
“นก นก”แกมโบทำท่านก กางมือบินแซวเนเน่
คลอรีนเธอได้จับเป็นคนต่อไป “กระต่าย”ครูอารีส บอกกับคลอรีน เธอเดินยิ้มออกมาพร้อมทำท่าชู 2 นิ้วข้างหู
ดีโอจับเป็นคนต่อไป “เสือ”
ดีโอเดินออกมาพร้อมทำท่าแยกเขี้ยวใส่เนเน่กับคลอรีน
“เต่า”เนอร์กัสเดินออกมาพร้อมทำหน้าผิดหวังสุดๆ
คนสุดท้ายของกลุ่มคือ แกมโฐ เมื่อเขายื่นมือไปสัมผัส ลูกแก้วเวทก็ปรากฏรูปร่างของงูขึ้น
“งู” ครูอารีสบอก
“5555+” “สมกับนายจริงๆ”คลอรีนแซว
ไม่นานนร.คนสุดท้ายก็ได้สัมผัสกับลูกแก้วเวท
“เอาล่ะ ที่นี้ทุกคนก็รู้สัตว์ประจำตัวกันแล้วนะ”
“เดี๋ยวค่ะ เราจะต้องมีสัตว์ประจำตัวไว้เพื่ออะไรกันค่ะ”เด็กสาวคนเดิมถาม(สงสัยบ่อกจัง)
“อ้อ พวกเธอจะได้กลายเป็นสัตว์ประจำของแต่ละคน.....แต่...”
“งั้นหนูก็ต้องกลายเป็นกิ้งก่าน่ะสิค่ะ”
“555+”ทั้งห้องหัวเราะ
“เธออย่าขัดสิ ฉันกำลังจะพูด”อ.อารีสพูดเสียงดังเพื่อให้ทั้งหมดเงียบ“แต่เธอไม่ได้กลายไปทั้งหมด มันจะเป็นแค่ชุด หู หาง เขี้ยว เล็บ ประมาณเนี่ยแหละ เข้าใจมั้ย”
“อ้อ!!”
“แต่ว่าชั่วโมงนี้เราจะยังไม่เรียนการกลายร่าง”
“อ้าว”
“วันนี้ครูจะให้ไปหาข้อมูลเกี่ยวกับสัตว์ประจำตัวของแต่ล่ะคนมาส่งพรุ่งนี้”
“โห--^^”
“เอาแยกย้าย”
“เอ่อ....อาจารย์ค่ะ แล้วจะไปหาได้ที่ไหน”
“ห้องสมุดไงจ๊ะ”แล้วอ.อารีสก็เดินออกไปทิ้งให้นร.ทำหน้างงอยู่ในห้องโถง
“มีห้องสมุดด้วยหรอ”เนอร์กัสถาม
พวกเขาเดินทางกลับบ้านทันที เพราะเนอร์กัสมีความคิดดีๆอยู่ในสมมองอันอัจฉริยะอยู่แล้วว่าห้องสมุดอยู่ไหน
“เธอรู้แล้วกลับมาบ้านล่ะ”คลอรีนถามเมื่อเห็นทางที่ไปนั้นทอดยาวไปยังบ้าน
“เดี๋ยวก็รู้”เนอร์กัสบอกมีเล่ห์สนัย
---At Home---
“Prริโกะออกมาหน่อย”เนอร์ก้าวเข้ามาก็เรียกหาแต่ริโกะ แต่กลับไม่มีภาพดิจิตอลหรือเสียงของริโกะปรากฏออกมาแต่อย่างใด
สายตาที่กว้างไกลของเนเน่ก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างติดอยู่ที่ผนังมันดูเด่ยสะดุดตาเนื่องจากมันเป็นสีดำสด
“นั่นอะไร??”คลอรีนมองไปทางเดียวกับเนเน่ ขณะที่ชี้มือไปที่มัน แล้วทั้งหมดก็เริ่มเดินเข้าไปหาบางสิ่งสีดำนั้น มันคล้ายแผ่นพลาสติกที่เขียนด้วยตัวหนังสือเรืองแสง
“16 specialty lbr.”
“อะไรฟะ 16 ซะ-เป๊ก-เชียว-ตี้ เอลบีอา.”แกมโบอ่านพรางเกาหัว
“นั่นดิ เนอร์กัส คิดดิ”ดีโอก็อยากรู้ให้กระจ่าง
“เดี๋ยวขอใช้ความคิดก่อน..... specialtyแปลว่า ชนิดพิเศา แต่ไอ้ 16 กับ lbr. นี้มันอะไร”
เวลาผ่านไป 10 นาที เนอร์กัสก็ยังคิดไม่ออก
“โอ๊ย!!พอกันที เบื่อ lbr.บ้าบอ จะมาหาPRริโกะเรื่องห้องสมุดไม่ใช่หรอ”ดีโอเริ่มมีน้ำโหขึ้นมาแล้ว
“ห้องสมุด ห้องสมุด library lbr. library ช่ายเลย lbr.ย่อมาจาก library ไง”เนอร์กัสไขปริศนาออกแล้ว
“ต้องขอบใจดีโอนะเนี่ย ที่พูดขึ้นมา”เนอร์กัสพูดพรางเดินไปหาบุคคลสำคัญและไหล่ดีโอ
“แล้ว16ล่ะ”เนเน่ถาม
“เออ นั่นดิ”
“ถ้าให้เดา คงจะป็นจำนวนชั้นหรือไม่ก็ตึกที่เท่าไร”
“เราว่าชั้นนะ”เนเน่อยากทำตัวให้ฉลาดบ้าง
“เดี๋ยวก็รู้”แกมโบบอกพรางกวักมือเรียกให้ออกจากบ้าน
“ไปไหน”
“เดินไปมั่วๆเดี๋ยวก็ถูก”
แล้วทั้งหมดก็ตัดสินใจทำตามที่แกมโบบอก แต่มันก็ยังไม่สามารถตึกไหนที่รูปร่างเหมือนกับห้องสมุดได้เลยแม้กระทั่งชื่อตึก16ก็ยังไม่มีเลย
---------The End---------
พวกเขาจะหาห้องสมุดเจอหรือไม่ ปริศนาที่เนอร์กัสแก้จะถูกรึป่าว => Next Chapter
ตอนที่2 : เริ่มเรียนกับปริศนาแรก
“ซวยล่ะสิ แล้วจะกินอะไรกันลั่” ดีโอบ่นบ่นบ่น(ตาแก่ดีโอ55+)
“PR PR PR ริโกะ” เนอร์กัสเริ่มแก้ปัญหา
“สวัสดีค่ะ”
“ไม่ต้องสวัสดงสวัสดีแล้ว”แกมโบโมโหหิวซะแล้ว
“นั่นสิ เนเน่หิวแล้ว”(ลงไปดิ้นกับพื้นด้วยดิเนเน่)
“หยุดๆๆ ริโกะพวกเราจะทำอาหารกันได้ไง”เนอร์กัสเริ่มถาม
“ง่ายนิสเดียว เพียงแค่พูดสิ่งที่อยากกินเท่านั้น มันก็จะออกมา”
“จริงหรอ!!!งั้นเราสเต็ก”เนเน่เธอสั่งเป็นคนแรก แล้วสเต็กเนื้อจานโตก็ออกมาวางตรงหน้า
“ว้าว เอามั่งดิ ขาหมูเยอรมัน”ดีโอสั่งบ้าง (เฮ้ย ตรูก็หิวเป็นนะเฟ้ย)
“เอ่อ.....อย่าสั่งกันเพลิดล่ะ มันมีจำกัด วันหนึ่งสามารถสั่งอาหารได้แค่คนละ 4 จาน
“4 จานห๊า!!!จะพอยาไส้มั้ยเนี่ย”แกมโบเอ่ยเมื่อเขาเพิ่งสั่งไก่งวงอบน่องโตมากิน
“จะกินไรนักหนาเล่า ขอไข่ปลาคาเวียร์ จานหนึ่ง”คลอรีนสั่งบ้าง(เฮ้ย ตรูหิววว สั่งกันอยู่ได้ ไม่แบ่งคนแต่งเลย)
“เนอร์กัส เธอกินไร”เนเน่ถามเมื่อเห็นเธอยังไม่สั่งอาหาร
“อือ....อ...อ..งั้นเราขอกุงล๊อบเตอร์”เนอร์กัสสั่งหลังจากทำท่าครุ่นคิดอยู่นาน
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วริโกะขอตัว”
“อืม ไอเอย”(งืม ไปเลย)ทั้งหมดพูดอู้อี้ เพราะอาหารเต็มปาก
“ราตรีสวัสดิ์”PRริโกะกล่าวก่อนจะค่อยๆเลือนหายไปในผนังห้อง
“บ๊ายบาย”
(หิวนะเนี่ยแต่งตอนเนี่ย)
---------Dream Of The Vast Land---------
แสงยามรุ่งอรุณทอแสงสาดส่องเข้ามาภายในห้องของแต่ละคน
“หาว-O-เช้าแหละ”คลอรีนตื่นก่อนใคร เธอหาวก่อนที่จะพาร่างเพิ่งสางเมาเข้าไปอาบน้ำ
---------Dream Of The Vast Land---------
“มีไรกินบ้าง”แกมโบตื่นเป็นคนสุดท้ายกล่าวขณะทิ้งตัวลงมาจากชั้น2 “เฮ้ยๆๆๆ!!!”แกมโบลอยอยู่เหนือพื้นที่เป็นสนามแม่เหล็กทำให้เขาลอยได้อยู่ 6 ซม.
“เมื่อไรจะชินสักทีวะ ตั้งแต่เมื่อวานแหละ”แกมโบบ่นอุบ
“ก็เหมือนกันอ่ะแหละ”ดีโอเดินเข้ามาสมทบ
“มาทานกัน”คลอรีนเดินนำออกมาจากห้องครัวโดยถือพาสต้ามา 2 จานเต็ม 2 มือตามมาด้วยเนอร์กัสและเนเน่ที่เป็นลูกมือ
“อรุณสวัสดิ์ ทุกคน วันนี้มีเรียนตอนบ่ายนะค่ะ”PRริโกะเลื่อนภาพดิจิตอลของตนออกมาจากกำแพง
“เรียน??!!”ทุกคนกล่าวพร้อมกัน(ไม่ได้นัด ไม่ได้เตี้ยม จาพนม เฮ้ยไม่เกี่ยว)
“ใช่ค่ะ”PRริโกะกล่าวเสียงเรียบ
“เย้!!ได้เรียนสักที”คงจะมีแต่เนอร์กัสคนเดียวมั้งที่ดีใจ
“น่าเบื่อ”แกมโบและดีโอพูดพร้อมกัน--^^
“55+”
“ชุดนร.ถูกเตรียมไว้ในตู้เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วนะค่ะ”PRริโกะอธิบายต่อ
“ต้องไปจริงๆหรอ”เนเน่ถาม
“ใช่ค่ะ”
---เที่ยง สี่สิบห้า---
“เสร็จรึยัง ชักช้าเป็นเต่า”เนอร์กัสดูตื่นเต้นสุดๆ
“จะรีบไปไหนกะอีกแค่เรียน เหอวๆๆ”แกมโบกวนขณะกระโดดลงมาจากชั้น 2 บนสนามแม่เหล็ก
“ไปกันเหอะ”เนเน่ลงมาเป็นคนสุดท้ายกล่าว
“อืม”
ชุดนร.ชายนั้น มีเสื้อเชิ้ตสีไข่ไก่ มีเนคไทสีเขียวอมฟ้า และสูตกับกางเกงสีดำ ทำให้ดูตัดกัน ส่วนของ นร.หญิงคล้ายกันแต่เป็นกระโปรงสั้นขึ้นมาเหนือเข่า
“โว้วๆ
ดูพวกผู้หญิงดิ ขาขาวสวยจัง แล้วถ้าก้มจะเห็นอะไรวะ”แกมโบเริ่มหื่น
“เหอๆนายก็ลองก้มดูดิ โดนดีแน่”คลอรีนหันมาแยกเขี้ยว
“โทดคับป้า”
“ใครป้า!! ตายซะแกมโบ”แล้วคลอรีนก็วิ่งไล่ตีแกมโบไปตลอดทาง
---โรงเรียน---
ห้องเรียนที่พวกเขาทั้ง 5 อยู่นั้นคือห้อง V13ซึ่งอยู่ชั้น 7 ผนังสีเขียวมิ้นท์ดูแล้วสะอาดตา พวกเขาเลือกที่จะนั่งริมหน้าตาเพราะเวลาง่วงจะได้แอบงีบได้อย่างสะดวกไม่ช่ายยย เพราะวิว วิวของVastมันสวยมากน่ะสิ
“สวัสดีจ๊ะ ฉันเป็นครูประจำฉันของพวกเธอ ฉันชื่อ ฮีส อารีส
“สวัสดีคับ/ค่ะ”
“เฮ้ย อาจารย์ประจำชั้นเราเซ็กซี่ไม่เบา”แกมโบยังไม่เลยหื่น
“โอ๊ย!!!” “พอสักทีเหอะ”คลอรีนที่นั่งอยู่ข้างหลังเอื้อมมือมาหยิก
“วันนี้เราจะยังไม่ทำอะไรมาก เดี่ยวครูจะพอไปหาของสำคัญ”อาจารย์อารีสสาธยาย
“ตามครูมา”อาจารย์อารีสพูดและก้าวเดินออกจากห้องเรียน
พวกเราเดินมาอยู่ ณ หน้าห้องแห่งหนึ่ง
“ฮีส อารีส” อาจารย์อารีสพูดกับประตูเก่าแก่หน้าห้องนั้น ไม่นานประตูก็เปิดออก ภายในห้องเป็นห้องโถงกว้าง การตกแต่งคล้ายแบบโรมันเก่า
“ที่นี้เป็นห้องประชุมที่เก่าแก่ที่สุด มีอายุมา 91 ปีแล้ว”
“ครูพาพวกหนูมาที่นี้ทำไมค่ะ”เด็กสาวผมยาวคนหนึ่งถามขึ้น
“ดีมากสำหรับคำถาม การอยู่ที่นี้ทุกคนจะมีสัตว์ประจำตัวคนละ 1 ชนิด”
“ฮือฮา”ทุกคนฮือฮากันยกใหญ่ พร้อมทำหน้างง
“นี่คือลูกแก้วเวท มันจะช่วยตัดสินใจให้ว่าใคร เหมาะกับสัตว์อะไร เดินเรียงหนึ่งเข้ามาแล้วค่อยๆแตะลูกแก้ว”
ในกลุ่มเนเน่ได้สัมผัสมันเป็นคนแรก ภาพเลือนรางเริ่มปรากฏ สัตว์ประจำตัวของเนเน่คือ นก
“นก นก”แกมโบทำท่านก กางมือบินแซวเนเน่
คลอรีนเธอได้จับเป็นคนต่อไป “กระต่าย”ครูอารีส บอกกับคลอรีน เธอเดินยิ้มออกมาพร้อมทำท่าชู 2 นิ้วข้างหู
ดีโอจับเป็นคนต่อไป “เสือ”
ดีโอเดินออกมาพร้อมทำท่าแยกเขี้ยวใส่เนเน่กับคลอรีน
“เต่า”เนอร์กัสเดินออกมาพร้อมทำหน้าผิดหวังสุดๆ
คนสุดท้ายของกลุ่มคือ แกมโฐ เมื่อเขายื่นมือไปสัมผัส ลูกแก้วเวทก็ปรากฏรูปร่างของงูขึ้น
“งู” ครูอารีสบอก
“5555+” “สมกับนายจริงๆ”คลอรีนแซว
ไม่นานนร.คนสุดท้ายก็ได้สัมผัสกับลูกแก้วเวท
“เอาล่ะ ที่นี้ทุกคนก็รู้สัตว์ประจำตัวกันแล้วนะ”
“เดี๋ยวค่ะ เราจะต้องมีสัตว์ประจำตัวไว้เพื่ออะไรกันค่ะ”เด็กสาวคนเดิมถาม(สงสัยบ่อกจัง)
“อ้อ พวกเธอจะได้กลายเป็นสัตว์ประจำของแต่ละคน.....แต่...”
“งั้นหนูก็ต้องกลายเป็นกิ้งก่าน่ะสิค่ะ”
“555+”ทั้งห้องหัวเราะ
“เธออย่าขัดสิ ฉันกำลังจะพูด”อ.อารีสพูดเสียงดังเพื่อให้ทั้งหมดเงียบ“แต่เธอไม่ได้กลายไปทั้งหมด มันจะเป็นแค่ชุด หู หาง เขี้ยว เล็บ ประมาณเนี่ยแหละ เข้าใจมั้ย”
“อ้อ!!”
“แต่ว่าชั่วโมงนี้เราจะยังไม่เรียนการกลายร่าง”
“อ้าว”
“วันนี้ครูจะให้ไปหาข้อมูลเกี่ยวกับสัตว์ประจำตัวของแต่ล่ะคนมาส่งพรุ่งนี้”
“โห--^^”
“เอาแยกย้าย”
“เอ่อ....อาจารย์ค่ะ แล้วจะไปหาได้ที่ไหน”
“ห้องสมุดไงจ๊ะ”แล้วอ.อารีสก็เดินออกไปทิ้งให้นร.ทำหน้างงอยู่ในห้องโถง
“มีห้องสมุดด้วยหรอ”เนอร์กัสถาม
พวกเขาเดินทางกลับบ้านทันที เพราะเนอร์กัสมีความคิดดีๆอยู่ในสมมองอันอัจฉริยะอยู่แล้วว่าห้องสมุดอยู่ไหน
“เธอรู้แล้วกลับมาบ้านล่ะ”คลอรีนถามเมื่อเห็นทางที่ไปนั้นทอดยาวไปยังบ้าน
“เดี๋ยวก็รู้”เนอร์กัสบอกมีเล่ห์สนัย
---At Home---
“Prริโกะออกมาหน่อย”เนอร์ก้าวเข้ามาก็เรียกหาแต่ริโกะ แต่กลับไม่มีภาพดิจิตอลหรือเสียงของริโกะปรากฏออกมาแต่อย่างใด
สายตาที่กว้างไกลของเนเน่ก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างติดอยู่ที่ผนังมันดูเด่ยสะดุดตาเนื่องจากมันเป็นสีดำสด
“นั่นอะไร??”คลอรีนมองไปทางเดียวกับเนเน่ ขณะที่ชี้มือไปที่มัน แล้วทั้งหมดก็เริ่มเดินเข้าไปหาบางสิ่งสีดำนั้น มันคล้ายแผ่นพลาสติกที่เขียนด้วยตัวหนังสือเรืองแสง
“16 specialty lbr.”
“อะไรฟะ 16 ซะ-เป๊ก-เชียว-ตี้ เอลบีอา.”แกมโบอ่านพรางเกาหัว
“นั่นดิ เนอร์กัส คิดดิ”ดีโอก็อยากรู้ให้กระจ่าง
“เดี๋ยวขอใช้ความคิดก่อน..... specialtyแปลว่า ชนิดพิเศา แต่ไอ้ 16 กับ lbr. นี้มันอะไร”
เวลาผ่านไป 10 นาที เนอร์กัสก็ยังคิดไม่ออก
“โอ๊ย!!พอกันที เบื่อ lbr.บ้าบอ จะมาหาPRริโกะเรื่องห้องสมุดไม่ใช่หรอ”ดีโอเริ่มมีน้ำโหขึ้นมาแล้ว
“ห้องสมุด ห้องสมุด library lbr. library ช่ายเลย lbr.ย่อมาจาก library ไง”เนอร์กัสไขปริศนาออกแล้ว
“ต้องขอบใจดีโอนะเนี่ย ที่พูดขึ้นมา”เนอร์กัสพูดพรางเดินไปหาบุคคลสำคัญและไหล่ดีโอ
“แล้ว16ล่ะ”เนเน่ถาม
“เออ นั่นดิ”
“ถ้าให้เดา คงจะป็นจำนวนชั้นหรือไม่ก็ตึกที่เท่าไร”
“เราว่าชั้นนะ”เนเน่อยากทำตัวให้ฉลาดบ้าง
“เดี๋ยวก็รู้”แกมโบบอกพรางกวักมือเรียกให้ออกจากบ้าน
“ไปไหน”
“เดินไปมั่วๆเดี๋ยวก็ถูก”
แล้วทั้งหมดก็ตัดสินใจทำตามที่แกมโบบอก แต่มันก็ยังไม่สามารถตึกไหนที่รูปร่างเหมือนกับห้องสมุดได้เลยแม้กระทั่งชื่อตึก16ก็ยังไม่มีเลย
---------The End---------
พวกเขาจะหาห้องสมุดเจอหรือไม่ ปริศนาที่เนอร์กัสแก้จะถูกรึป่าว => Next Chapter
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น