ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    แผ่นดิน

    ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ ๑

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 84
      0
      28 มิ.ย. 54

     ตอนที่ 1

     

                   เสียงลือเสียงเล่าอ้างอันใดจะอยู่ได้ชั่วนิรันเหตุการณ์ถูกบันทึกและลืมเลือน   ประวัติศาสตร์กลายเป็นตำนาน   จากตำนานกลายเป็นนิทานและคำบอกเล่าที่กังวานในต้นไม้และสายน้ำ   ว่าครั้งหนึ่งเคยมี 12  แคว้นอันผาสุขอยู่เหนือสุวรรณภูมิทวีป  คือดินแดนสิบสองพันอันอุดม  คนไททั้ง 12 แคว้นอยู่กันอย่างสงบภายใต้การปกครองของแผ่นดินจิ๋น  เตียปินข้าหลวงของฮ่องเต้จิ๋นรู้ว่าคนไทรักสงบและอิสระ  เพียงหากินอย่างสงบก็จักไม่ก่อปัญหาใดๆ  จึงเรียกส่งบรรณาการจากคนไทเพียงทองคำ     สามพันแท่ง แต่เจียงหัมผู้เป็นนายทัพจิ๋น คิดว่าคนไทอยู่อย่างสบายเกินไปจึงบอกแก่เติยปินว่า   ข้าว่าสูเรียกส่วยจากคนไทน้อยไปทองคำสามพันแท่งยังมิพอเลี้ยงทัพเราเลย      เตียปินตอบว่า    ครั้งที่เราพิชิตคนไทได้นั้นเราสัญญากับเขาว่าเราจะเก็บบรรณาการแค่นี้      เจียงหัมว่านั้นมันกว่ายี่สิบปีมาแล้วชาวจิ๋นเราสอนสรรพวิชาความรู้ให้คนไทมากแล้วคนไทต้องสำนึกในคุณของเราให้มากกว่านี้      เตียปินว่าเจียงหัมเอยที่เราทำเช่นนี้เรายึดแคว้นไทเพื่อแสดงถึงดุชานุภาพของจิ๋นอ๋องมิใช่เพื่อนำเขามาเป็นข้าทาสเรา     เจียงหัมว่าแคว้นไทก็เหมือนหนูสิบสองตัวหากสิ้นเราไหนเลยจะดำรงอยู่ได้   เตียปินได้นิ่งอยู่คิดว่าเจียงหัมผู้นี้จะนำความวิบัติมาสู่คนไทโดยแท้

     

    ครั้นผ่านไประยะหนึ่ง  เตียปินถูกย้ายไปเป็นข้าหลวงประจำแคว้นตังเกี๋ย        และเจียงหัมได้ปกครอง  สินสองพันนาแทน     ทันทีที่ได้เป็นข้าหลวงเจียงหัมสั่งเพิ่มบรรณาการจากทองสามพันแท่งเป็นผลประโยชน์ทุกอย่างที่ได้จากคนไทต้องส่งไปหยั่งแผ่นดินจิ๋นทั้งหมด  ห้ามพกอาวุธถ้าคนไทพบชาวจิ๋นต้องคุกเข่าและเอาหน้าผากจรดพื้นสร้างความอับอายและโกรธแค้นแก่คนไทยิ่งนักชาวเมืองเชียงแสหลายคนคิดกันว่าจะฆ่าเจียงหัมเสียบ้าง  หนีไปอยู่ป่าเสียบ้าง   ถ้าเจอชาวจิ๋นก็เดินหนีไปบ้าง

     

           วันหนึ่งมีคนขี่ม้ามาจากแคว้นยูโร  ชื่อ  ผาเมือง   เพื่อพบเพื่อนของตน แต่ได้พบกับทหารจิ๋นเสียก่อน  ทหารจิ๋นว่าสูเห็นชาวจิ๋นเหตุใดจึงไม่คำนับ  ผาเมืองว่าข้ามิใช่เด็กที่ต้องหมอบกราบและสูก็มิใช่บิดาข้าเหตุใดข้าต้องคำนับสู      ทหารจิ๋นจึงว่าคนไทผู้นี้บังอาจนักและรุมเข้าแทงผาเมืองเสีย       แต่ผาเมืองฉวยทวนทหารจิ๋นได้และแทงทหารจิ๋นตายไปสองนาย   และตะโกนแก่คนไทรอบๆว่า      ข้ามาแคว้นสูคราไดมิเหมือนครานี้หากเมืองของสูไม่ต้องรับข้าๆจะไปยังแคว้นอื่น และผาเมืองก็จากไป  เจียงหัมจึงสั่งจับคนไทที่เห็นเหตุมาถามว่ามีผู้ใดรู้จักโจรนั้นหรือไม่    ทุกคนนิ่งและมองตากัน...แล้วตอบว่าไม่รู้จักเจียงหัมว่าแล้วเหตุใดพวกสูจึงมิช่วยทหารจับโจรแล้วสั่งให้ทหารนำคนไทไปต้มในกะทะกลางเมืองเชียงแสเพื่อมิให้เป็นเยี่ยงอย่างและสั่งไล่ล่า   ผาเมือง

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×