[Fic EXO] The Wolf&Vampire (HunHan ft.exo)

ลำดับตอนที่ #5 : [Chapter 3] #ThwvHH *Zeed

Seven Dwarf : theme ver.two for Dek-d

seven dwarf.

The Wolf&Vampire 3  100%

ปัจจุบัน

ฮึ่ยยย! หงุดหงิดจริงๆ คนบ้าอะไรขี้เก๊กที่สุดเลย แต่น่าแปลก ผมกลับคุ้นหน้าเขาอย่างบอกไม่ถูกอีกอย่างเขาคนนั้นใส่แว่นกันแดดไว้ ทำให้ผมมองไม่เห็นดวงตาของเขา แปลกนะครับเวลาที่ผมจำใครไม่ได้ผมจะมองดวงตาคนๆนั้นแล้วจะจำได้ ง่ายๆคือผมจะจำคนได้ง่ายเวลาที่มองดวงตาน่ะครับแล้วก็ผมกลับไม่ค่อยหงุดหงิดเขาอย่างที่ควรจะเป็น ไม่ไปดูมันละที่ทำงาน ไปหาไอ้แบคเลยดีกว่าไม่กี่นาทีผมก็ถึงคอนโดมัน เอ~ ห้องมันเบอร์อะไรน้าา โอ๊ะ! ใช่แล้วๆ 1410 ชั้นบนสุดห้องสุดท้ายวิวห้องมันสวยมากเลยล่ะครับมองเห็นโซลทั่วเลย ผมกดออดรอไม่นานมันก็เดินออกมาเปิดประตู

"เฮ้ยย คิดถึงว่ะ มากอดทีดิ้ไอ้ลู่วว"

"อ็อก! มึงกอดกูเบาๆก็ได้ จะฆ่ากูหรอ กอดแน่นขนาดนี้ฟายยยย ไอ้โด้อ่ะ"

"กูอยู่นี่ ถามหาคนสวยช้ะม้าาา คิดถึงงง มากอดทีซิไอ้ลู่วว"

"พอๆ รีบแต่งตัวเหอะ กูขี้เกียจแต่งเซ็กซี่ว่ะ แต่งธรรมดาๆก็พอ กูขี้เกียจลบเครื่องสำอาง"

"เออ เอางั้นก็ได้ "

ใช้เวลาครึ่งชม. เราสามคนก็แต่งตัวเสร็จ เตรียมออกไปKIM PUB ได้เลย ไอ้แบคใช้เวลาไม่นานก็ขับรถมาถึง

"ป่ะ ไปหาพี่หมินก่อน ไม่ได้เจอกันตั้งนานกูคิดถึงแก้มย้วยๆของพี่แก" จริงๆนะครับ ผมชอบหยิกแก้มพี่แกมากๆ

"เออ เอางั้นก็ได้ เฮ้ย! โด้ ปวดขี้หรอมึงเงียบเชียว"

"รู้ได้ไงวะ สมกับที่เป็นเพื่อนกันมาหลายสิบปี กูไปขี้แปป เดี๋ยวตามไป"

ขณะที่พวกผมกำลังเดินไปยังห้องแต่งตัวและห้องทำงานของพี่หมินซึ่งอยู่ติดกัน เราก็เดินสวนกลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่งออร่าความหล่อฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณนั้น ทั้งสาวสวยสาวแท้สาวเทียมก็ต้องเหลียวมองตามจนคอแทบเคล็ดด้วยทางเดินตรงนั้นเป็นทางแคบซักหน่อยแถมไม่ค่อยมีไฟ กลุ่มผู้ชายกลุ่มนั้นมีหกคน แต่ผมกลับละสายตาจากคนๆนึงไม่ได้เลยผมที่ถูกเซ็ตเป็นทรงสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาสีควันบุหรี่ รับกับใบหน้าที่งดงาม ดวงตาลู่หานสั่นระริกหัวใจเต้นกระหน่ำราวกลับกลองที่ถูกตีอย่างรุนแรง ใช่..ใช่แล้ว คนๆนี้ เขาจำได้ไม่เคยลืม เปรียบดังอัศวิน

ที่ขี่ม้าขาวมาช่วยเขา ทำให้เขารู้สึกปลื้มใจกับคนๆนี้ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันราวกับโอ เซฮุนรู้ ว่ามีบุคคลๆหนึ่งจ้องเขาอยู่ จึงหันมาสบตากับลู่หานพอดี ดวงตาเซฮุนจากที่เย็นชาลู่หานก้มลงไปดูเชือกรองเท้าพอดี ทำให้ไม่เห็นแววตาที่ดีใจของเซฮุนที่เห็นลู่หานเช่นเดียวกันจนกระทั่งแบคฮยอนดึงลู่หานให้เดินตาม จึงทำให้ลู่หานและเซฮุนแยกทางกัน เดินมาเรื่อยๆคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนมาถึงห้องคิม มินซอก หรือ พี่หมิน หรือ เจ๊หมิน เจ้าของผับ แหนะ งงล่ะสิ นึกว่าจงอินเป็นเจ้าของช้ะก็ใช่ แต่เป็นหุ้นส่วน พ่อของคิม มินซอกเป็นเจ้าของหุ้น 70% อีก 30% เป็นของพ่อของคิม จงอิน ซึ่งเป็นญาติกันเมื่อพ่อของทั้งสองมอบผับนี้ให้ทั้งสองดูแลแทนพี่หมินเลยได้ดูแลมากกว่าจงอิน

"อ้าว มากันแล้วหรอ มาๆ นั่งก่อนน ไหนน ลู่สวยขึ้น(?)เยอะเลยยไปอยู่จีนตั้งสามปี"

"พี่หมินน ลู่เป็นผู้ชายนะฮะ จะสวยได้ไง"

"เถอะน่าา สวยก็สวยสิ เนอะแบค"

"ช่ายยย"

"เอ้า แล้วดีโอล่ะ"

"มันไปขะ.."

"มาแล้วคร้าบบบบ ไปทำธุระมานิดหน่อยฮะพี่หมิน"

" แย่แล้วววววววว แย่แล้วค่ะเจ๊! "

"อะไรของแก  แหกปากมาเชียว แย่อะไร"

"ก็แดนซ์เซอร์ที่จะเต้นเพลง Miniskirt คืนนี้น่ะสิคะ รถชนอ่ะ ไม่เป็นไรมากบาดเจ็บนิดหน่อยแต่มาเต้นไม่ได้แล้วอ่ะค่ะ"

"ห๊ะ!! อร๊ายย ฉันจะเป็นลม โชว์ชุดนี้เป็นไฮไลท์เลยนะ"

"Miniskirt เพลงที่เราเคยเต้นตอนมหาลัยปีสุดท้ายป้ะวะลู่"

"เออ ก่อนกูไปจีนไง ของ AOA"

"เจ๊! นี่ไง น้องๆเขาเต้นได้อ่ะ เจ๊ให้น้องเขาช่วยดิ ไม่งั้นผับเราโดนประท้วงแน่"

"ลู่ แบค โด้~ ช่วยเจ๊หน่อยน้าาา เจ๊ก็จะเต้นด้วยอ่าาา "

"บ้าหรอพี่หมิน จะแต่งตัวยังไง"

ให้ผมเต้นเนี่ยนะ ครั้งนั้นผมเต้นอำลาเฉยๆน่า จะให้เต้นอีกรอบอ่ะนะถ้าไม่มีไรมากระตุ้น ผมเต้นไม่ได้แน่ๆ อายคนอ่ะดิ บรื๋ออ~

"ผมกะโด้ ได้นะเจ๊ แจ่อีลู่อ่ะ ถ้าไม่มีไรกระตุ้นก่อน มันอายจนไม่กล้าขึ้นเต้นๆแน่ ขาดคนนึงป้ะเจ๊"

อีแบคนี่ก็รู้ดีจริงๆเลยนะอีเพื่อนเวรรรรรร

"จัดไปสิแบค ซันนี่ ไปเอาค็อกเทลมาแก้วนึง"

"เจ๊ อีลู่ชอบกิน Sidecar นะ"

"เออนั่นแหละ ส่วนอีกคน เจ๊รู้ละว่าจะเอาใคร หึๆ โทรหาจงอิน! ตามเจ๊อี้ชิงกะซูโฮ  มาาาาา"

"เนี่ยยย เจ๊ใหญ่มาเองง แซ่บชัวร์ แต่งตัวเหอะเจ๊  โด้อยากเต้นและะะ"

"Let's go!"

ผมคิดว่าผมเจอเขาอีกแล้วคนที่ทำให้ผมกล้าที่จะมีรักครั้งใหม่ เขาก็แต่งตัวธรรมดา เสื้อเชิ๊ตสีขาว

กางเกงยีนสีดำขาดหน่อยๆ แต่งหน้าอ่อนๆ ผมไม่เซ็ตทำให้ดูน่ารักเหมือนตุ๊กตาเดินได้ แต่ทำให้ผมเหมือนโลกหยุดหมุนไปหลายวิแต่เขาเหมือนจะเดินไปทางห้องพี่หมิน รู้จักงั้นหรอ? ตอนนี้พวกผม มีพี่คริส เฉิน ชานยอล จงอิน เทานั่งอยู่โซนห้อง VIP มองเห็นเวทีชัดเจน อยู่ด้านบน ราคาแพงหูฉี่ พูดตรงๆถ้าไม่มีเงิน คงกินแกลบแทนข้าวไปหลายเดือนผมมองไปทางเข้า เห็นแวบๆเหมือนพี่ซูโฮ มาทำอะไรนะ? เดินไปทางห้องพี่หมินด้วย ผมก็ได้แต่มองตาม ช่างเถอะ แกคงมาหาเพื่อนแหละพวกผมก็นั่งดื่มเรื่อยๆ ซักพัก ก็มีเสียงพิธีกร ประกาศการแสดง เพราะวันนี้เป็นวันครบรอบผับที่เปิดได้1ปีผมก็นั่งดูการแสดงไปเรื่อยๆ ก็มีแต่เต้นโชว์ทั้งนั้น แต่เมื่อพิธีกรประกาศการแสดงสุดท้าย ทำให้ผมหูผึ่งและหันไปดูทันที

 "ขอเสียงปรบมือให้การแสดงจากเจ้าของผับและผองเพื่อนด้วยค่าา"

 ฮิ้วววว วี้ดวิ้วว เฮฮฮฮฮฮฮฮ

อะไรกัน นั่นเจ๊อี้ชิงหนิ มาในคราบเสือสาว พี่ซูโฮ! 0.0 มาในชุดเสือเหมือนเจ๊อี้ชิงแต่ เรียบร้อยกว่า หรอ??!!

พี่หมินมาในชุดอีกคนนึงชุดคอสเพลย์เมดสีขาวดำ หืมมม เซ็กซี่มาก กะอีกคนไม่รู้ว่าใคร เวลายิ้มปากเป็นสี่เหลี่ยม ตาหยี น่ารักดีอ่ะนะ แต่ใครก็ไม่ทำให้ผมช๊อคได้เท่าคนสุดท้ายลู่หาน เขาเดินขึ้นเวทีมาอย่างมาดมั่น หน้าที่ถูกเติมแต่งให้เฉี่ยวคม ดวงตาที่เคยหวานสดใสบัดนี้กลายเป็นเฉี่ยวคมด้วยอายไลน์เนอร์ ริมฝีปากบางกลายถูกแต่งเติมด้วยสีชมพูออกโอรสนิดๆ

ผมที่สั้นประบ่า ตอนนี้ถูกสวมวิกกลายเป็นผมสีน้ำตาลคาราเมลเป็นลอนสลวย ชุดคอสเพลย์เมดสีขาวดำตัดกับสีผิวขับให้ผิวนวลขาวผ่องขึ้นไปอีก ทำเอาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่กลืนน้ำลายกันเป็นแถวๆ

"ต้องขอโทษด้วยนะฮะ ที่ต้องขึ้นแสดงแทนนักแสดง พอดีเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย หวังว่าโชว์ที่เราจะแสดงจะไม่ทำให้ทุกท่านผิดหวังนะฮะ"

เมื่อพี่หมินหันกลับไปส่งสัญญาณว่าพร้อมให้เปิดเพลงได้เลย ทันทีที่เพลงขึ้น ก็ทำให้แขกร้องฮือฮาเพราะความชอบใจ

          นอมู เช็กชีแฮ โบยอ กุทชี โนชุล อัน แฮโด

ฉันดูเซ็กซี่มากๆ ถึงแม้จะไม่ได้โชว์ผิว

          อาจิลฮัน นาเย ฮาอีอิล แซกามัน ซือตาคิง

รองเท้าส้นสูง ถุงน่องสีดำ

          โดจอฮี นุนอึล เตล ซู ออบซึล กอล(มัลรีจีมา)

  เธอหลบสายตาจากฉันไม่ได้หรอก (อย่าหยุดฉันเลย)

           จัลบึน ชีมัล อิบโก

กระโปรงสั้นๆ

          แนกา กิลรึล กอลรือมยอน โมดู นารึล ชยอดาบวา

ฉันใส่มันเดินบนถนน ทุกๆคนมองมาที่ฉัน

         จัลบึน ชีมัล อิบโก

กระโปรงสั้นๆ

         คึนเด เว ฮาพิล นอมัน นอล มลราจูนึนเด

แต่ทำไมมีแต่เธอคนเดียวที่ไม่รู้

ท่วงท่าที่เย้ายวนและเซ็กซี่จนทำให้ผมละสายตาไปไหนไม่ได้ จนจบเพลง ก็ได้รับเสียงตอบรับจากบรรดาแขกได้เป็นอย่างดี

  "ขอบคุณทุกคนๆมากนะฮะ เนื่องจากวันนี้ทางผับเราทำงานผิดพลาด จึงจะมีกิจกรรมสุดพิเศษที่จัดแค่คืนนี้คืนเดียวฮะ"

ผมเห็นพี่หมินจับกลุ่มกระซิบกระซาบ ซักพักลู่หานก็เด้งตัวออกมาพร้อมกับหน้าตาที่เหวอและตกใจแต่เมื่อเจอสายตาของผองเพื่อนและรุ่นพี่ที่กดดัน ลู่หานจึงต้องพยักหน้าอย่างจำยอมเพราะอีแบคกะอีโด้บอกว่าจะเอาคลิปที่ลู่หานนอนละเมอถึงผู้ชายออกมาแบล็คเมล์

 "กิจกรรมคือ จะให้ลู่หานโยนหางแมวที่อยู่ชุดของลู่หานกลับหลัง หากใครรับได้ ก็จะได้ดินเนอร์กับลู่หานฮะ"

พูดพร้อมกับผลักลู่หานให้ออกมาข้างหน้า ทำให้บรรดาแขกแย่งกันจะไปยืนหน้าเวีเพื่อนที่จะได้แย่งหางได้ง่ายขึ้น

กรี๊ดดดดดดด ผมอยากจะกรี๊ดดังๆ ทำม๊ายยย ทำไมต้องเป็นผม แล้วถ้าคนที่มันจับได้เป้นพวกลุงแก่ๆอ้วนๆล่ะ

ผมรับม่ายด้ายยยยยยยยยยยย ฮือออ T^T

"เอาเหอะลู่ เดี๋ยวเจ๊ช่วยแกเอง!"

"เจ๊ จะช่วยไรผมได้ฮะ T^T"

"หึๆ เอาน่ะ"

เมื่อถึงเวลาที่ผมต้องโยนหาง ผมภาวนาขอให้บรรดาเพื่อนเจ๊อี้ชิงจับได้ด้วยเทอญ

"เอาละนะคะ คุณลู่หานจะโยนแล้วน้ะะ 1-2-3!!"

       พรึ่บ!

ผมโยนไปแล้ว ใครกันนะที่จับได้ ผมไม่กล้าหันได้แต่ยืนตัวแข็งฟังเสียงโห่ร้องด้วยความเสียดาย-.,-

"ขอเชิญคุณผู้โชคดีขึ้นด้วยค่าา เอ๊ะ! คุ้นๆนะคะ คุณ...?"

"เซฮุนครับ"

!!!!!!!!!!!!???

วรั๊ยยยย>//< เซฮุน อย่าบอกว่าเป็นคนๆเดียวกันนะะ สมองภาวนาว่าอย่าให้เป็น แต่ทำไมในหัวใจกลับภาวนาว่าขอให้ใช่

"อ๋ออ คุณเซฮุน กรุณาแนะนำตัวให้คนอื่นทราบและบอกเหตุผลที่อยากดินเนอร์กับลู่หานด้วยค่า"

"โอ เซฮุนครับ ไม่มีไรมาก แค่ถูกชะตา :-)"

กรี๊ดดดดดดดดดดด บ้าาาา เค้าเขินนะ ><  พูดงี้เดี๋ยวเจ๊พาเข้าห้องเลยยนิ อะแฮ่มมม! ลู่หาน สติๆๆๆ

เผลอไม่ได้ หื่นตล๊อดๆ สำรวมไว้สิลูกก สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เก๊กหน้าใสๆเข้าไว้แต่พอผมหันไปมองเซฮุน ราวกับว่าเซฮุนมองผมอยู่ก่อนหน้านั้น ทำให้ตอนนี้เราสบตากันสายตาประสานสายตา ลู่หาน ดวงตาที่สุกใสประกายดั่งกวางน้อยแม้จะกรีดด้วยอายไลน์เนอร์ก็ไม่ได้ทำให้ประกายของดวงตาลดน้อยลงไปเลย มันทำให้เซฮุนหลงใหลในดวงตาอันแสนจะสดใสนั้นเข้าอย่างจังเซฮุน ดวงตาที่เย็นชา อบอุ่น ลึกลับ ในเวลาเดียวกัน สีเทาควันบุหรี่ มันทำให้ลู่หานใจเต้นกระหน่ำราวกับคนบ้าเมื่อได้สบตา   เมื่อพิธีกรเห็นสองคนนี้ยืนจ้องตากัน ก็เริ่มรู้สึกว่าควรจะปล่อยให้เขาไปกันสองคนได้แล้วเพราะตอนนี้พวกเขาทำเหมือนโลกนี้มีกันอยู่แค่สองคน T^T

"เอ่อ.." พิธีกรเริ่มพูดไม่ออกเมื่อตนเองส่งเสียงออกไปแล้วแต่ลู่หานและเซฮุนไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเล่นเกมจ้องตากันเลยสักนิดเลยต้องให้เหล่าสาวๆ(?)อีกห้าคนช่วย หันไปหาเจ๊หมินคนแรก เจ๊หมินดันสะกิดเจ๊อี้ชิง เจ๊อี้ชิงดันสะกิดพี่ซูโฮ

พี่ซูโฮดันสะกิดดีโอ ดีโอดันสะกิดแบคฮยอน แบคฮยอนดันไปสะกิดเซฮุน....แว้กกกกกกกกก!! อีเ - ี้ยยย สะกิดผิดคนน ตายกูตายยย T/o\T

แต่แบคฮยอนที่กำลังทึ้งหัวตัวเองเพราะกลัวถูกเซฮุนกระทืบ กลับต้องเงยหน้าขึ้นมามอง

แดกจุด.....

นี่พวกคุณมึงยังไม่หยุดจ้องหน้าจ้องตากันอีกเรอะะ!!!!!!!!! กูละงึสสสสสสสสส!!

สุดท้ายเป็นอี้ชิงเองที่ทนไม่ไหวเดินไปเอาไมค์มาจากพิธีกรเอง

"อะแฮ่ม! ลู่หานจ๊ะ จะหลุดออกจากห้วงความฝันอันแสนหวานกะเซฮุนได้ยัง พวกฉันเริ่มง่วงแล้วนะ"

!!

"อะ..เอ่อ.. คะ..ครับๆ ปะ..ไปกันดีกว่าครับผมก็เริ่มง่วงนิดๆแล้ว"

อะไรกัน นี่เราจ้องเขานานไปหรอ ทำไมไม่เห็นรู้ตัวเลย เมื่อเงยหน้าขึ้นไปสบตาเซฮุนอีกครั้งก็รู้สึกถึงใบหน้าตนเองที่ร้อนขึ้นมาอย่างไม่อาจควบคุมได้ ต้องรีบหันหน้าหนี ก็เงยหน้าขึ้นไปแล้วเจอเซฮุนที่มองหน้าตนอยู่แถมยังยิ้มมุมปากนิดๆ ยักคิ้วให้อีกต่างหาก T////T คนบ้าเอ้ย!

หึ เจอกันใกล้ๆครั้งแรกแล้ว น่ารักดีแฮะ ก็จริงอย่างที่พี่เลย์พูด 'ห้วงความฝันอันแสนหวาน'มันเหมือนผมล่องลอยอยู่ในอากาศเมื่อได้สบตากับลู่หาน ดวงตากลมโตเป็นประกายคู่นั้น มันทำให้ผมรู้สึกหลงใหลอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งได้เข้าใกล้ ยิ่งอยากสัมผัส อยากกอด เห็นแก้มที่อมชมพูก็อยากหอมซักฟอดเห็นริมฝีปากบางสีชมพูน่าสัมผัส ยิ่งอยากจูบ..

อะไรกันนี่เขาโดนผู้ชายคนนี้ทำเสน่ห์ใส่งั้นหรือ ทำไมเห็นทุกๆอย่างที่เป็นเขาแล้วเหมือนโดนแม่เหล็กดึงดูด

ให้เข้าหา..

อะไรกัน -///- แค่สบตากันแค่นี้ทำให้ผมสติแตกกระเจิดกระเจิงหมดเลยอ่ะ มันไม่ใช่ผมเลยทุกคนอาจจะยังไม่รู้นิสัยของผม ผมมีหลายนิสัยมาก แต่ที่มากสุดคือ ร่าเริง ดี๊ด๊าเวลาเจอคนหล่อๆ><ขี้งอน ขี้น้อยใจ ขี้แย วีน เหวี่ยง แต่จะขี้อาย เก่งแต่ปาก  เป็นไงล่ะ สุดๆใช่มั้ยครับ"อีลู่"

 "ไรอีแบคคคค"

"ไม่ต้องมาย้อน เดี๋ยๆกูตบลืมบ้านเลขที่เลยหนิ"

"วรั๊ยยยย น่ากลัวจุงง แล้วเรียกกูมีไร กูเริ่มง่วงแล้วเนี่ย"

":) คนที่มึงนั่งดูรูปทุกวันเรียก"

!!!!!!!

 กรี๊ดดดดดดดดด อีแบคมันรู๊ววววววววว่าผมนั่งดูรูปเซฮุนทุกวัน

"มึง..รู้ได้งั๊ยยยยยยย"

"โถๆ กูไม่รู้เลยจ้าาาา เฟสทามกับมึงทุกวันก็เห็นมึงดูรูปเซฮุนทุกวั๊นนนทุกวัน"

"-//- เชอะ! แล้วเขาเรียกกูไมวะ"

"กูจะรู้มะะ กูก็โดนพี่หมินใช้มาเนี่ย"

"เออๆ คืนนี้กูนอนคอนโดมึงนะ ขี้เกียจกลับคอนโด"

"เอออออออ อีโด้ก็จะนอนเหมือนกัน"

"มึงไปรอกูที่ห้องพี่หมินนะ"

"ไม่ให้กูไปรอนั่นจะให้กูไปรอไหน โรงแรมรึไง"

"ต่อปากต่อคำ เดี๋ยๆ กูไปละ ถ้ามึงขี้เกียจรอก็กลับก่อนก็ได้"

"เออๆ"

Baekhyun Part

ฮึ่ยย! อิจฉาไอ้ลู่อ่ะ เมื่อไหร่ผมจะมีอย่างงั้นมาจีบบ้าง เซ็งๆ ไปหาจิบค็อกเทลดีกว่าา เดินมานั่งโต๊ะมุมๆหน่อย พอดีผมยังไม่ได้เปลี่ยนชุดมันเสี่ยงต่อการโดนลวนลามถ้าอยู่ตรงคนเยอะๆ แล้วไอ้โด้หายไปไหนละเนี่ยย ผมนั่งดื่มไปเรื่อยๆจนภาพตรงหน้าเริ่มลายตาแล้วตายละ โทรเรียกไอ้โด้ดีกว่า แต่ขณะที่ผมกำลังจะหยิบโทรศัพท์ อยู่ดีๆก็มีผู้ชายหน้าดีสองสามคนมาหยุดอยู่ตรงหน้า

"ขอโทษนะครับสาวน้อย มาคนเดียวหรอครับ สนใจให้พวกผมนั่งดื่มเป็นเพื่อนมั้ย"

"ขอโทษนะครับ ผมเป็นผู้ชายแค่แต่งหญิงเฉยๆ มากับเพื่อนครับ ผมกำลังจะกลับแล้วขอบคุณสำหรับความหวังดีนะครับ แต่ไม่เป็นไร"

'อันตราย' คำนี้ผุดขึ้นมาทันที ไม่ใช่ว่าผมสู้คนไม่เป็น แต่ตอนนี้ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์มันทำให้ผมไม่พร้อมที่จะสู้ใครจริงๆ

"แต่ดูท่าน้องจะเมาแล้วนะให้พวกพี่ไปส่งมั้ยจ๊ะ" มันไม่พูดเปล่า เอามือมาลูบไล้ที่หน้าผม ความรู้สึกขยะแขยงมาแทนที่ความมึนงง

ผลัวะ!!

"โอ้ย! เชี่ยเอ้ย มึงเป็นใครวะกล้าดียังไงมาต่อยหน้ากู รู้มั้ยกูลูกใคร"

"กูเป็นผัวเขา มึงไม่รู้แล้วกูจะรู้มั้ยครอบครัวมึงไม่ใช่ครอบครัวกู ถ้ามึงอยากจะมีเรื่องกับตระกูลปาร์คก็ลองดู!!!"

ทันทีที่พวกมันได้ยินคำว่าตระกูลปาร์คก็หัวหดรีบหนีทันที ใครจะไม่รู้จักตระกูลปาร์ควะ ตระกูลปาร์ค ส่งออกคอมพิวเตอร์ทั่วโลกและก็ธุรกิจโรงแรม รีสอร์ท อีกมากมาย ติดอันดับเศรษฐี 5 ใน 10 ของโลก* ใครจะกล้าแหยม

"ขอบคุณครับที่ช่วยผมไว้"

"ไม่เป็นไรครับ เพราะผมไม่ได้ช่วยคุณฟรีๆแน่ :)"

เพียงแค่เห็นรอยยิ้มของบุคคลตรงหน้า แบคฮยอนก็เข้าใจความหมายทันที แต่ก็เอาเถอะ ไม่เสียหายนี่นาถือว่าฆ่าเวลาที่รอลู่หานละกัน ตัวเขาก็ไม่ได้ใสซื่อบริสุทธิ์อะไรอยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้ฤทธิ์แอลกอฮอล์ไหลเวียนอยู่ในร่างกายอยู่แล้ว ทำให้แบคฮยอนกล้าขึ้นอีก

"งั้นก็คิดค่าบริการตามใจคุณเลยนะครับ :)"

"ตรงนี้ไม่ดีมั้งครับ ไปคุยกันข้างบนห้องดีกว่า"

"เอางั้นก็ได้นะครับ เพราะตอนนี้ผมก็เริ่มอยาก 'ขึ้นเตียง' โอ๊ะ! อยากนอนบนเตียงนุ่มๆแล้วล่ะฮะ :)"

 CUT  SENSER

ฉากคัท อยู่ในไบโอทวิตนี้นะจ๊ะ

@LuHunThwv

ปล.เนื้อหาที่เหลือก็รวมๆอยู่ในนั้นแหละจ้า และก็อัพเดทเรื่องฟิคหรือแจ้งข่าวสารเกี่ยวกับฟิคด้วยน้าา สมมติ: ไรท์ไม่สบายไม่สามารถอัฟิคได้ ก็จะอัพทวิตนี้น้าา

TALK : ไรท์ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะคะ สำหรับคนที่กดเฟบแล้วมันเด้งขึ้นเตือน งิ T^T ไรท์เพิ่งเข้ามาส่องดูอีกที ตายห่า ทำไมมันเป็นยังงั้น น่าเกลียดมาก ตัวหนังสือก็สะเปะสปะไปหมด เลยลบแล้วทำใหม่ซะเลย แจ้งอีกว่าทวิตมีสองอันเน้อ อัน@kaopaii ของไรท์เอง แต่ @LuHunThwv  เอาไว้ใส่ฉากนั้นแหละ 555555555