คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [Chapter 1] #ThwvHH
@World Wolf&Vampire (โลกมนุษย์หมาป่า)
“ท่านคิม ซอกจินพะย่ะค่ะ”
“อืม เป็นยังไงบ้าง คืบหน้ารึเปล่า”
“ได้ แค่ว่า เมื่อเดือนที่แล้วมีชาวบ้านผู้หนึ่งขึ้นไปเก็บของป่าบนยอดเขาแอตซิซแล้วเจอ ผู้ชายคนหนึ่งสวมชุดดำตั้งตัวปิดหน้าไว้ ทำตัวลับๆล่อๆจึงแอบซุ่มดู เห็นชายผู้นั้นอุ้มเด็ก2คน แล้วใช้เวทย์มนตร์หายตัวไป คาดว่าน่าจะเป้นผู้ที่มีความสามารถทางด้านหายตัวและเด็ก2คนนั้น อาจจะเป็นองค์รัชทายาทเซฮุนและองค์รัชทายาทลู่หานก็เป็นได้ พะย่ะค่ะ”
ทหารทั้งหลายเมื่อเริ่มสังเกตว่าอุณหภูมิในห้องโถงเริ่มเพิ่มขึ้น สัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตจากราชาที่2 คิม ซอกจิน จึงรีบพากันออกไปข้างนอกทันที เพราะรู้ว่าไม่ควรอยู่ใกล้ราชาตอนโมโห เพราะอาจตายได้ TT
ตอนนี้คิม ซอกจิน องค์ราชาที่2แห่งเมืองWorld Wolf&Vampire K กำลังโมโหอย่างรุนแรงเมื่อทราบข่าวหลังจากสืบหาอยู่นาน เกี่ยวกับการหายตัวไปขององค์รัชทายาททั้ง2แห่ง World Wolf&Vampire K และ M เมือง World Wolf&Vampire เมื่อพันกว่าปีก่อนเคยรวมเป็นหนึ่งเดียวแต่เมื่อ200ปีที่แล้วมีศัตรูมาโจมตีทำให้ต้องแตกกระจายไปคนละฝั่ง เพราะเกรงว่าหากรวมกันจะทำให้หลบหลีกภัยศัตรูลำบาก ไม่ใช่ว่าสู้ไม่ได้ แต่ไม่อยากให้ประชากรต้องบาดเจ็บล้มตาย
ราชาอี้ฟานและราชินีอี้ชิง จึงขอแยกไปสร้างฝั่งM ซึ่งก้ต้องหาราชาปกครองฝั่งK นั่นก็คือเขา- -
ในฐานะเพื่อนสนิทอี้ฟานจึงได้รับหน้าที่นี้ไปโดยปริยาย แต่เขายังไม่มีราชินีหรอกนะ ง่ายๆ ยังไม่พร้อมมีเมียจ้า -___- แล้วดูสิตอนนี้ลูกชายของเขา เซฮุน ก็ดันมาถูกลักพาตัวไปอีก สงสัยล่ะสิว่าไม่มีราชินีแต่มีลูก เพราะท่านเทพผู้ที่สร้างWorld Wolf&Vampireขึ้นมา ได้ให้พรเขาหนึ่งข้อในฐานะราชาคนใหม่ เขาจึงขอพรให้มีบุตรชายมาสืบต่อบัลลังค์ต่อไป อี้ฟานก็เหมือนกัน เพราะราชชินีอี้ชิงเป็นหมัน ทำให้ไม่สามารถมีลูกได้ ซึ่งเธอเคยหนีไปจากที่นี่ เพราะรู้สึกผิดต่ออี้ฟานที่มีลูกให้ไม่ได้มาแล้วจนอี้ฟานต้องเกือบตาย เพราะฝ่าฝืนกฎราชา(เดี๋ยวค่อยบอกว่ากฎอะไร) เพื่อตามหาอี้ชิง ทำให้เธอต้องรีบกลับมาใช้พลังเยียวยาที่ติดตัวเธอมาตั้งแต่เกิด ช่วยชุบชีวิตสามีทันเทรรร ซึ่งใช่ปร้า น้ำตาจะไหลอ่ะ อี้ฟานที่ยังไม่ได้ขอพรจากท่านเทพตั้งแต่ตอนแรกในฐานะราชา จึงขอพรให้มีบุตรชายมาสืบต่อบัลลังค์ นั่นก็คือลู่หาน
ไม่ต้องถามว่าตอนนี้อี้ฟานและอี้ชิงเป็นยังไง แทบจะกินไม่ได้ นอนไม่หลับ แถมอี้ชิงก็ยังล้มป่วยเพราตรอมใจอีก ยังดีที่เธอใช้พลังเยียวยาตนเองทำให้อาการดีขึ้นนิดหน่อย
แต่เพราะป่วยทำให้พลังของเธออ่อนลงทำให้อี้ฟานต้องคอยดูแลตลอดเวลา แล้วหน้าที่ตามหาองค์รัชทายาทจะเป็นใครล่ะก็กูเนี่ยแหละ - _____ - อย่าให้รู้นะว่าใครเป็นผู้บงการ จะจับจกตับกิน!!
แว้ก! จะบ้าเรอะ พลังของเขาน่ะน่ากลัวนะจะบอกให้ ใครก็ตามที่จ้องตาเขาเวลาโกรธ
น้ำทุกส่วนในร่างกายของศัตรูก็จะเดือดขึ้นจนทำให้ร่างกายแตกสลายได้ และ ถ้าจ้องเวลาเกลียด กระดูกทุกส่วนของร่างกายก็จะหักและหันกลับไปทิ่มแทงศัตรูจนตาย และเขาก็สามารถฆ่าคนได้ด้วยการจ้องตาและสั่งให้อวัยวะของศัตรูเป็นอย่างไรก็ ได้ แถมยังมีปีกสีน้ำตาลคาราเมลด้วย ซึ่งบุคลที่จะมีปีกได้จะต้องเป็นราชาหรือสืบเชื้อสายราชวงศ์เท่านั้น
ส่วนองค์รัชทายาทก็มีเช่นกัน เพราะเป็นว่าที่ราชาในอนาคตจึงได้รับปีกที่มีสีตามพลังของตนเอง สงสัยล่ะสิว่าทำไมเป็นแค่มนุษย์หมาป่าแต่อายุยืนจัง เขาเป็นพันธุ์ผสม แวมไพร์ผสมมนุษย์หมาป่า พันธุ์ผสมจะแข็งแรงและมีพละกำลังมากกว่ามนุษย์หมาป่าและแวมไพร์
ยังไม่บอกหรอกว่าปีกของลูกๆสีอะไร ไว้ไปเซอไพร์สในตอนของเขาดีกว่า
พอ! โม้มาเยอะแล้ว ลูกชายของเขาจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ ตอนโดนลักพาตัวอายุเพิ่งจะ1ขวบเอง
ใครที่ดูแลลูกของเขายามที่อยู่บนโลกมนุษย์อย่างดีนะ เขาจะตอบแทนรางวัลให้อย่างงามเลย
ขอให้ลูกของพวกเขาปลอดภัยด้วยเถิด T/ \T
#END @World Wolf&Vampire 1
@โลกมนุษย์
เฮ้อออ กว่าจะจัดห้องเสร็จ เหนื่อยแทบตาย ข้าวของผมก็ไม่ค่อยมีหรอกครับ ส่วนมากก็มีแต่ พวกหนังสือขนมแหละครับ เสื้อผ้าก็นิดหน่อย คอนโดที่ม๊าผมซื้อไว้ให้ก็หรูดีนะเนี่ย ตอนแรกม๊าจะให้ไปอยู่ในคอนโดในธุรกิจของม๊า แต่ผมไม่ไปเพราะอยากลองอยู่คอนโดใหม่ๆดูบ้าง อยู่กับผู้คนที่ไม่รู้ว่าผมเป็นลูกใคร จะได้ไม่ต้องมีคนคอยก้มหัว ไม่มีคนคอยเอาอกเอาใจเหมือนตอนที่อยู่คอนโดของม๊ามีแต่คนคอยเอาอกเอาใจ เดินผ่านไปไหนก็ก้มหัวให้ ผมไม่ชอบเลยจริงๆพวกเราก็คนเหมือนกันแท้ๆ ผมไม่ได้ต้องการให้ใครมาเคารพเลย มันดูแปลกๆ ผมชอบห้องนี้มากๆเลยล่ะ มีห้องน้ำห้องหนึ่งแต่ใหญ่จนเตะบอลได้
- - ห้องครัวที่ผมชอบที่สุดดด มีเตาอบเค้กที่ถูกใจผมมาก เพราะผมต้องคอยคิดสูตรขนมใหม่ๆ ลองทำอยู่เสมอๆ ห้องนอนที่ใหญ่เท่าสนามบอล นี่ผมนอนคนเดียวนะ ม๊าเนี่ยชอบเวอร์ตลอดเวจริงๆ วอลเปเปอร์ของห้องนอนผมเอาเป็นสีม่วงเข้มทั้งห้อง ยกเว้นเตียงนอนที่เป็นสีชมพู ผ้าม่านสีแดงสด >< แล้วก็ตุ๊กตาคิตตี้สุดโปรดของผมเต็มเตียง ผมแมนนะ แต่แค่ชอบเพราะมันน่ารักดีเฉยๆๆๆๆ (จ้า พ่อซังนัมจา= =) วันเริ่มงานของผมคือวันอาทิตย์ วันนี้วันศุกร์ เหลือเวลาอีกตั้งวันครึ่งผม จะทำไรดีเนี่ย คิดสูตรขนมใหม่ดีกว่า ทางโรงแรมที่ผมจะไปทำงานจะได้ไม่ว่าเอาว่ามีแต่ขนมเก่าๆ ตอนแรกม๊าจะให้ผมทำงานในเครือธุรกิจ แต่ผมไม่ยอมเพราะอยากลองทำอะไรใหม่ๆดูบ้าง เอาละ นี่ก็พึ่งบ่ายโมงเอง ไปห้างไปหาซื้อวัตถุดิบทำขนมดีกว่า ผมคิดว่าผมมีความสามารถพิเศษอย่างหนึ่งคือ ถ้าชิมอะไรแล้ว จะรู้สูตรทันทีและสามารถคิดค้นสูตรใหม่ได้ภายในไม่กี่นาที แถมยังไม่ต้องทำก็ได้ แค่ดีดนิ้วและคิดว่าจะเอาขนมสูตรไหน
มันก็จะมาทันที ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าผมทำได้ยังไง แต่ผมไม่ได้บอกใคร แล้วก็ไม่ได้ถามใคร เพราะเดี๋ยวเขาจะหาว่าผมบ้า เลยเก็บไว้เป็นความลับ
ผมลงลิฟท์แล้วเดินมายังเฟอร์รารี่สีแดงสดที่พึ่งขอม๊าให้ถอยให้มาสดๆร้อนเมื่อวาน ไปไหนดีน้า เอ๊ะ! โทรนัดแบคกะโด้ไปเที่ยวดีกว่า เห็นอย่างนี้ผมก็เที่ยวผับเหมือนกันนะครับบ
“(ฮาโหลววววว ครายอ่า)”
นี่มันบ่ายโมงแล้วนะแบคมันยังไม่ตื่นอีกหรอเนี่ย
“กูลู่หาน คืนนี้ไปมั้ย กูพึ่งมาถึงโซล”
“(ไปจ้า แล้วไปไหนแว๊)”
ตอบไป แต่ยังไม่รู้ว่าไปไหนเนี่ยนะ เจริญจ้า
“Kim pub มึงไหวป้ะเนี่ย”
“(ไหวดิวะ กูพึ่งตื่น ตอนนี้สร่างและ จัดไป )”
เอ้อ อย่างนี้ค่อยโอเคหน่อย
“โทรบอกโด้ด้วยมึง”
“(โอเค๊ มึงรีบมาหากูด้วยตอนนี้)”
“ทำไมวะ”
“(กูจะพาพวกมึงแปลงร่าง จากชายแมนๆเป็นแมวยั่วสวาททท)”
“พร่องส์ เออเดี๋ยวกูไป อิอิ แต่กูขอเวลาสักครึ่งชม.ไม่ได้หรอวะ นี่พึ่งจะบ่ายโมงเอง”
แหม นานๆทีทำ ลองดูก็ไม่เสียหายไม่ใช่หรอครับบ
“(ทำไมวะ)”
“กูว่าจะไปดูที่ทำงานใหม่ซะหน่อย ว่าเป็นไงมั่ง แปปเดียว”
“(เออๆ รีบไปรีบมานะเว่ย)”
“เออๆ แค่นี้แหละ ”
นี่ผมคงต้องเปลี่ยนเป้าหมายจากซูเปอร์มาเก็ตไปที่ทำงานใหม่ผมแล้วล่ะพักการคิดสูตรขนมใหม่ๆไว้ก่อนละกันตื่นเต้นๆ จะเป็นยังไงน้า~ ><
“บอสคะ นี่ค่ะ ประวัติของเชฟคนใหม่ มาจากปักกิ่งค่ะ”
“อืม ฝีมือดีรึเปล่า ถ้าไม่ดีก็ไม่ต้องเอาเข้ามา”
“เป็นที่ต้องการของทุกโรงแรมทั้งโลกเลยค่ะ ฝีมือไม่ธรรมดา”
“อืม เดี๋ยวที่เหลือผมอ่านเอง คุณไปทำงานต่อเถอะ”
“ค่ะ”
ชื่อ เสี่ยว ลู่หาน
อายุ 24ปี
จบการศึกษาจาก *Le Cordon Bleu(เลอ กอร์ดอง เบลอ )ด้วยเกียรตินิยมอันดับ1
งานอดิเรก คิดสูตรอาหารและขนมใหม่ๆ และเที่ยวกับเพื่อน
ตอบตรงดีเว้ย เที่ยวกับเพื่อน = =
สิ่งที่ชอบ/ไม่ชอบ :ชอบกินและเที่ยว เกลียดคำว่าแพ้
คนในฝัน: ถามอะไรวะเนี่ย ไม่ได้จะไปออกเทคมีเอ้าท์ไทยแลนด์นะเว่ย
ตอบก็ได้ ชอบคนอบอุ่น อ่อนโยน มีเสน่ห์เวลายิ้ม
อยากเห็นรูปจริงๆ ท่าทางจะดื้อไม่น้อย ไหนมาดูซิ
แม่เจ้า นี่ผู้ชายเรอะ โครงหน้าเรียวได้รูป จมูกโด่งรับกับใบหน้า
ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อนน่าจูบ ดวงตาโตหวานซึ้งราวกับเจ้าหญิง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หึๆ ชักจะอยากรู้จักกับเชฟคนนี้แล้วสิ :) ไว้เจอกัน เสี่ยว ลู่หาน
#ThwvHH
ความคิดเห็น