คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่8 อาหารเย็น
ลิตที่รีบวิ่งด้วยความเร็วสูงที่หมายังสู้ไม่ได้ (โดนเสย) รีบกลับมา ณ ที่อยู่อาศัยใหม่ ซึ่งเธอก็มาทันเวลา
“อะ ลิตจังป้าคิดว่าหายไปไหน เร็วเข้า” พูดจบเนร่าก็ดึงตัวของลิตมุ่งหน้าไปที่ห้องรับประทานอาหารของตระกูล ประเสริฐผล (ทำไมบรรยากาศและคำพูดมันคุ้นๆยังไงไม่รู้//ไรฯ)
“อะ” ลิตที่ทำอะไรไม่ได้ก็วิ่งตามแรงลากของเนร่า
“มาทันพอดี ลิตจัง ฟังนะเดี๋ยวพอพวกคุณหนูเข้ามาในห้องอาหารปุ๊บให้เดินไปหยิบน้ำมาเทใส่แก้วของแต่ละคน ให้เกินครึ่งแก้วมานะ ประมาณ3ส่วน4นะ” เนร่าที่ลากลิตมาถึงห้องรับประทานอาหารของตระกูลประเสริฐผลก็ร่ายยาวให้ลิตฟัง
“คะ” ลิตที่ได้แต่ฟังจึงพยายามทำความเข้าใจ
“พวกคุณท่านกับคุณหนูมาแล้ว” เสียงของแม่บ้านคนหนึ่ง
“อะ ลิตไปยืนข้างป้าเร็ว” พูดจบเนร่าก็ดึงลิตไปยืนข้างตน
“แอ๊ด(บ้านมันไม่เคยหยอดน้ำมันเลยใช่ไม เค้ากลัวนะ/ไรฯ)” เสียงเปิดประตูห้องอาหารที่กว้างเกินกว่าที่คน5คนจะกินอาหารกัน
“วันนี้มีปลากะพงนึ่งมะนาว สลัดผัก บลาๆๆๆ” เสียงของแม่บ้านที่ยกกับข้าวมาให้พูดขึ้น ส่วนลิตนั้นก็ยกเหยือกน้ำมารินให้แต่ละคนตามที่เนร่าสอนมา
“โอ๊ย” เสียงของหญิงสาวอายุสัก19ปีได้ร้องขึ้น เพราะเธอโดนเก้าอี้ทับขา
“ซินเป็นอะไรรึเปล่า” เนร่าหันไปถาม
“ไม่เป็นไรคะ” หญิงสาวที่ชื่อซินตอบเนร่าไปพร้อมรอยยิ้มที่เธอสร้างขึ้นมาไม่ได้ออกมาจากใจ
“ดีแล้วละ” เนร่าที่เห็นโล่งอกไป ส่วนลิตที่รินน้ำเสร็จทุกคนแล้วก็เดินไปเก็บเหยือกน้ำ
“ป้าเนร่าคะ คนเมื่อกี้นี้คือ” ลิตที่เดินไปยืนประจำตำแหน่งเสร็จแล้วถามเสียงเบาที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้
“เธอชื่อซินนะ อายุ19ปี(เห็นไมละ ฉันเดาถูก//ลิต เห็นคะ//ไรฯ)เธอทำงานเป็นแม่บ้านให้กับครอบครัวของคุณชายตอนอายุรุ่นราวคราวเดียวกับหนูลิตนี้ละ” เนร่าที่พูดจบก็ได้สัญญาว่าเข้าใจจากลิต ด้วยการพยักหน้าสองสามครั้ง
และการรับประทานอาหารเย็นของตระกูลประเสริฐผลก็ได้สิ้นสุดลง ณ เวลา6.30น.แปะๆ
“แก๊งๆ” เสียงของจานที่กระทบกันดังขึ้น หลังจากที่พี่น้องทั้ง3เดินไปแล้ว ไม่ต้องกลัวหรอกนะว่าไรฯจะเขียนผิด มันถูกแล้วละ
“นี้ลิต” เสียงของน้องชายคนเล็กของตระกูลดังขึ้นทำให้เจ้าของชื่อหันไปมอง
“อะ มีอะไรคะ” ลิตที่รู้ว่าตัวเองกับคนๆนี้นั้นมีฐานะต่างกันจึงพูดสุภาพด้วย
“55 ตอนที่พี่ๆของฉันไม่อยู่ ไม่ต้องพูดสุภาพหรอกนะ” ไวท์พูดพร้อมส่งยิ้มบางๆมาให้
“อืม ไวท์” และลิตที่ไม่สามารถขัดคำสั่งของไวท์ได้จึงยอมทำตาม
“55 เธอก็โดนคุณพ่อสั่งให้มาช่วยหยุดพวกฉันละสินะ” ไวท์พูดเหมือนรู้เรื่องทุกอย่าง
“อะ อืม” ลิตตอบตามความจริง
“คือว่า... ที่พวกเราทำตัวแบบนี้ก็เพราะ” ไวท์พูดถึงตรงนี้ก็หันไปมองทางซ้ายทีขาวที ก่อนจะจูงมือลิตเดินออกไปที่สวนและทั้ง2ก็หยุดลงหน้าชิงข้าตัหนึ่ง
“นั่งสิ” และลิตก็ลงไปนั่งชิงช้าตัวนั้นโดยมีไวท์เป็นคนไกวให้
“ตามจริงแล้วที่พวกเราทำตัวแบบนี้ก็เพราะเรื่องของคุณแม่ ที่ลาพวกเราไปเมื่อ6ปีก่อนนะ” ไวท์เริ่มเล่าย้อนความ
“คุณแม่งั้นหรอ” ลิตถามด้วยความงง
“อืม คุณแม่ของพวกเรานะ ต้องมาตาย เพราะคุณพ่อ” และเมื่อพูดจบลิตถึงกับตาโต
“หมายความว่ายังไงกัน” ลิตหันไปจ้องไวท์
“เพราะคุณพ่อที่มัวแต่ยุ่งอยู่กับงานไม่สนใจคุณแม่เลยแม้แต่นิด คุณแม่เลยเครียดจนล้มป่วย และถึงขนาดนั้นคุณพ่อก็ยังไม่ยอมกลับมาดูแลคุณแม่เลยแม้แต่น้อย จนในที่สุดคุณแม่ก็ขาดใจตาย” และเมื่อพูดจนจบประโยคชิงช้าก็หยุดไกวพร้อมน้ำตาของใครบางคนที่เริ่มไหล
“ไวท์” ลิตได้แต่มองดูไวท์ เพราะตัวเองไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร และในที่สุด ลิตก็ลุกขึ้นปาดน้ำตาให้กับไวท์ซึ่งสร้างความแปลกใจให้กับตัวของไวทเองได้อย่างมาก
“ฉันอาจจะไม่ใช่คนในครอบครัวของนาย เลยไม่มีสิทธิที่จะออกเสียงอะไรมาก แต่ว่าถ้าลองแค่คิดเอาเองแบบนั้นมันจะได้อะไรขึ้นมาหรอ ถ้าอยากรู้ก็ไปถามเขาเลยสิ คุณพ่อของนายนะ” และน้ำตาของไวท์ก็ไหลอีกครั้งพร้อมกับมือของลิตที่ถูกเกาะกุมเอาไว้
ไวท์น่ารัก
ความคิดเห็น