คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่7 ซื้อของและกระเป๋าตังหาย T-T
“คนรับใช้คนใหม่หรอ”มาตินที่เห็นว่ามีคนที่ไม่ใส่ชุดเต็มมานั้นพูดขึ้น
“ใช่คะ พอดีคุณท่านเพิ่งรับเธอเข้าทำงาน” เนร่าออกตัวแทนลิตที่เอาแต่ก้มหัว
“แล้วเธอไม่ได้สอนรึไงว่าให้ใส่ชุดแบบไหน” มาเกียพูดต่อแทนพี่ชายฝาแฝดของตน
“ให้ใส่แล้วคะ แต่สวยเกินไป คุณท่านเลยไม่ให้ใส่นะคะ” เนร่าพูดความจริงออกไป ใช้เพราะเวลาลิตใส่ชุดทำงานที่นี้เธอจะกลายเป็นจุดเด่นไปเลย
“งั้นก็แล้วไป แต่ไหนลองเงยหน้าขึ้นมาทีสิ” มาตินสั่ง แต่ลิตไม่ยอมเงยหน้า
“ฉันบอกให้เธอทำก็ทำสิ” มาตินตะคอกใส่ลิต
ไอคนเอาแต่ใจ//เสียงในความคิดของลิต
“หนูลิตทำเถอะ” เนร่ากล่อมลิต เธอจึงยอมทำตาม ลิตเงยหน้าขึ้น
“อะ นั้นเพื่อนรุ่นเดียวกันชื่อลิตเติ้ล ที่อยู่ม.2ห้องเอนี้” ไวท์พูดขึ้น
เวร มันจำตูได้//ลิตคิดจบเหงื่อก็เริ่มไหล
“รู้จักหรอ...” ลิตถามขึ้น
“อืม เห็นว่าเรียนเก่งมากเลยนี้ ยังไงก็ช่วยสอนเรื่องเรียนหน่อยละกัน” ไวท์ที่ดูดีใจพูดขึ้นทำให้พี่ๆทั้ง3ถลึงตาใส่
“อืม” ลิตพูดจบทั้ง4ก็ขึ้นห้องไป
“...........” ลิตที่มองตามไปเงียบๆ พอลับสายตา เนร่าก็จูงมือลิตไปที่ห้องครัว
“เดี๋ยวหนูลิตช่วยทำอาหารในนี้ไปก่อนแล้วกันนะ”พูดจบเนร่าก็เดินไปทำงานตัวเองต่อ
“คะ เอ่อ ขอรบกวนด้วยนะคะ” ลิตที่เดินเข้ามาก็ก้มหัวแสดงความเคารพ
“เชิญเลยจ้า” คนที่เห็นว่าลิตเข้ามาพูดทัก
“อะ หนูตอนเช้านี้” เสียงของคนที่ลิตเห็นว่ายืนคุยกับเนร่าตอนนั้นพูดขึ้น
“อะ คุณป้า” ลิตพูดชี้ไปที่ป้าคนนั้น
“ไงจ๊ะ ป้าชื่อเซย่านะ (ชื่อซะ)” เซย่าบอกชื่อกับลิต
“อะ หนูลิตเติ้ลคะ” ลิต
“ป้ารู้แล้วละจ๊ะ ตามป้ามาสิ เดี๋ยวจะพาไปดูว่าในห้องครัวเข้าทำอะไรมั้ง” เซย่าพูดจบก็พาเดินชมจนรอบห้องครัว
“คุณเซย่าๆ แย่แล้ว” เสียงของคนที่ดูถ้าจะอายุน้อยกว่าเซย่าเรียกเซย่า
“อะไรหรอมิกิ” เซย่าหันไปถาม
“ของในตู้เย็นหมดนะคะ ไม่มีใครไปซื้อมาเตรียมเลย” คนที่ชื่อมิกิพูดขึ้น
“แย่ละสิ อีกแค่1ชั่วโมงครึ่งก็จะถึงเวลากินข้าวของพวกคุณชายแล้วสิ ตอนนี้ก็ไม่มีใครว่างแล้วด้วยสิ” เซย่าพูดขึ้น
“คุณป้าเซย่าคะ หนูจะออกไปซื้อให้เองคะ” ลิตเสนอตัวเข้าช่วย
“จะดีหรอจ๊ะ” เซย่าถาม
“คะ หนูพอจะช่วยอะไรได้ก็จะช่วย” ลิตที่มีความมุ่งมั่น
“งั้นป้าฝากด้วยนะ เอานี้คือลิตรายการ(อะไรมันจะเขียนไวปานนั้น)” เซย่าพูดจบก็ยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้ลิต และยื่นเงินไปให้
“งั้นหนูไปนะคะ” ลิตที่ได้รับของก็วิ่งออกไปทันที
“อะ ลิตจังจะไปไหนหรอ” คาออสที่เห็นลิตวิ่งมาแต่ไกลถามขึ้น
“ไปซื้อของนะ” ลิตตอบ
“งั้นเอาจักรยานของฉันไปสิ จอดอยู่ข้างประตูนะ” คาออสพูดจบก็ชี้ไปที่จักรยานของตัวเอง
“ขอบใจนะ” ลิตเห็นปุ๊บก็รีบวิ่งไปปั๊บ ส่วนคาออสนั้นก็ทำงานของตนต่อ
“ไปนะ” ลิตหันมาพูดก่อนจะปั่นรถจักรยานออกไปที่ตลาด
ณ ตลาดตอนเย็น
คนที่มาจับจ่ายซื้อของก็เดินกันให้วุ่นรวมทั้งลิตด้วย
“อะ นี้ด้วย นี้ก็ด้วย นั้นด้วย” ลิตที่ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ซื้อของเสร็จรีบปั่นจักรยานกลับที่อาศัยใหม่
“มาแล้วคะ”ลิตที่รีบวิ่งกลับมาที่ห้องครัวด้วยความเร็วสูงพูดขึ้น
“อะ ทันใจมากเลยนะ” เซย่าที่เห็นว่าลิตกลับมาแล้วก็พูดขึ้น
“เอานี้ไปทำอาหารเร็วๆ” พูดจบคนในครัวก็เริ่มวุ่นกันอีกรอบ
“ขอบใจมากเลยนะจ๊ะ หนูลิต” เซย่าพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรคะ” ลิตตอบ
“งั้นเดี๋ยวป้ามานะ” พูดจบเซย่าก็เดินเข้าไปในกลุ่มคนครัวแล้วเริ่มทำอาหาร
“อะ กระเป๋าตัง กระเป๋าตัง กระเป๋าตัง~ ไม่นาาาาาา” ลิตที่เห็นว่ากระเป๋าตังหายจึงรีบวิ่งออกไปแล้วรีบปั่นจักรยานไปตลาดอีกครั้ง
ณ ตลาด หลังจากที่ลิตเพิ่งจะกลับไปจากการซื้อของในตอนแรก
“อะ นี้มันกระเป๋าตังใครกันเนี่ย” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งพูดกับตัวเอง
“เก็บไว้ก่อนแล้วกันเดี๋ยวเจ้าตัวคงจะมาหา” พูดจบผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มเดินจ่ายตลาดต่อ
ณ ตลาดในปัจจุบัน
“อยู่ไหนกันนะ” ลิตที่เดินมาถึงก็เริ่มเดินหา
“อะ” ลิตตกใจที่อยู่ๆก็มีคนยื่นกระเป่าตังที่เหมือนของเธอมาตรงหน้า
“เอา นี้ของเธอรึเปล่า” เสียงของอีกฝ่ายถามขึ้น
“อะ ใช่คะ ขอบคุณมากเลยนะคะ” ลิตที่รับกระเป๋าและสำรวจดูก็พบว่าเป็นของตน
“ฉันชื่อ ยาเนะรุ ซาริ นะเธอละ” ซาริแนะนำตัว
“อะ ชื่อลิตเติ้ลนะคะ” ลิตแนะนำตัวกลับ
“ตราน้ำดื่ม o_o” ซาริ
“อะ ขอโทษนะจ๊ะ” ซาริที่เห็นว่าพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดรีบปิดปาก
“ไม่เป็นไรหรอกคะ หนูชินแล้ว” พูดจบลิตก็มองนาฬิกาข้อมือ
“อะ แย่แล้ว หนูไปก่อนนะคะ” พูดจบลิตก็รีบวิ่งกลับไปที่อยู่อาศัยใหม่ของเธอ
“จ้า” ซาริโบกมือให้ลิตแล้วก็เดินจ่ายตลาดต่อ
บทนี้ยาวดีแหะ
ความคิดเห็น