คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Shinee Maknae :: รักร้าว
17
รักร้าว
Kim Hyosong’s Talk
ตอนนี้ฉันเลิกกับซึงกิได้สองอาทิตย์แล้ว อาจจะดูเหงาๆไปบ้างแต่ตอนนี้เราทั้งสองคนก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เหลือแค่มินทากับจินฮยอนที่ยังคบกันแต่ดูเหมือนคนเลิกกันซะมากกว่าฉันกับซึงกิอีก = = เจอหน้ากันจะฆ่ากันตลอดเลยคนนี้น่ะ...รวมถึงฉันเวลาเจอหน้าจินฮยอนไม่สิทุกคนเลยที่เจอหน้าจินฮยอนทำหน้าอย่างกับฝ่ายได้ฝ่ายจะต้องตายไปจากโลกให้ได้ ในที่นี้รวมถึงโฮวานที่ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรด้วยนะ แต่พอรู้แล้วก็แค้นที่สุดเลย -0-
ตอนนี้ฉันกับมินทาก็ได้เปลี่ยนชุดการแสดงคู่แล้ว เป็นการเต้นแบบมันส์ๆตอนแรกก็ไม่ค่อยเข้าในท่านักหรอกแต่ก็ได้มินทาเนี้ยแหละที่คอยอธิบายทำให้ตลอดที่โปรโมทเพลงได้รับกระแสตอบรับมากขึ้น -..- เหนื่อยขึ้นอีกประมาณสามเท่าตัว
“เจ้ คิดอะไรอยู่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ได้~”
“เขาจะคิดอะไรก็เรื่องของเขาสิ แฟนตัวเองไม่มาดูแลมัวแต่ไปดูแลคนอื่นอยู่ได้..”
“ก็แฟนไม่เห็นจะทำตัวให้น่าดูแลเลย ที่สำคัญเขาก็มีคนดูแลอยู่แล้วเราก็ไม่ควรไม่ยุ่ง หึๆ” มันเป็นเรื่องปกติที่มินทากับจินฮยอนจะเสียดสีกันไปมาแบบให้คำพูดลอยอยู่ในอากาศ = = พวกเราทุกคนชินซะแล้วล่ะที่ทั้งคู่ทำอย่างนี้
ที่สำคัญพวกเราทุกคนก็รู้เรื่องที่จินฮยอนคบพี่อีจุนกับมินทาพร้อมกันแล้วด้วย แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะยังไม่รู้ว่าทุกคนรู้แล้วยังสามารถตีหน้าระรื่นได้ต่อไปอย่างหน้าตาเฉย สำหรับฉันคิดว่ายัยนี้เป็นคนที่หน้าไม่อายที่สุดตั้งแต่เคยเห็นมาเลยตลอดทั้งชีวิตนี้ = =!!
“มินทา ! นี่นายการพูดกับฉันอย่างนี้แล้วหรอจะร้ายกาจมากเกินไปแล้วนะ เพราะมัวแต่อยู่กับฮโยซอนสินะถึงได้เป็นอย่างนี้ยัยนี่คงสอนอะไรที่ไม่ดีให้นายเข้าไปเยอะล่ะสิ !!”
“คนที่ร้ายกาจน่ะใครกันแน่ ! มีแฟนอยู่แล้วแต่ก็มาหลอกให้คนอื่นรักทำเป็นดูแลที่แท้ก็ตีสองหน้า เสื่อม...”
ดุเดือดจริงๆสองคนนี้...ฉันไม่เคยเห็นมินทาเดือดขนาดนี้มาก่อนเลยนะเนี้ย พูดจาได้ถูกใจฉันมาก ดูเหมือนว่าทุกคนที่กำลังพักผ่อนกันอยู่ก็หันมามองสถานการณ์ของสองคนนี้ โอ้ะ ! จงฮวาถึงกับอัดคลิปเอาไว้เลยแหะ -..-
“กรี๊ดดดดดดดด !! ลีมินทา ! นี่นายกล้าด่าฉันขนาดนี้เลยหรอ ! มันจะไม่มากเกินไปหรือยังไงฉันเป็นพี่นายนะ !”
“ก็แค่แก่กว่าแต่ทำตัวไม่น่าเคารพ ผมเลิกเรียกคุณว่าพี่มาเป็นชาติแล้วตั้งแต่ได้รู้ถึงความเลวของคุณน่ะ เอาแต่กรี๊ดๆๆๆๆ คิดว่าดีนักหรอสวยนักหรอที่แท้คุณก็ไม่ต่างจากแอปเปิ้ลสวยๆแต่ข้างในเน่าหรอก หึ” มินทาดูน่ากลัวมากเลยนะเนี้ยตอนนี้ = = ต่างคนต่างไม่มีใครใจเย็นเลยวันนี้ได้เลิกกันสมใจทั้งคู่แน่ๆ
“ลีมินทา !!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด !! ไอ้เด็กบ้า !! ไอ้เด็กปีนเกลียวกล้าว่าฉันอย่างนี้มันเยอะเกินไปแล้วนะ ! ฉันก็ตบเด็กอย่างแกซักเถอะ !”
เพี๊ยะ !
“คิดจะตบน้องชายฉันมันยังเร็วเกินไปร้อยปีจำเอาไว้ !!” ฉันรีบถอยหันหลังออกมาทันที่ คิจองเข้าไปตบจินฮยอนก่อนที่ยัยนี่จะตบมินทา...คิจองดูเหมือนผู้หญิงเลยแหะตบจินฮยอนอย่างนั้น -..- “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะที่เธอคบพี่อีจุนแล้วมาคบมินทาซ้อนอย่างนี้น่ะ ! ร้ายกาจที่สุดเลยคนอย่างเธอน่ะไม่คู่ควรกับน้องชายฉันซักนิด !”
“คิมคิจอง...แก.. !! บังอาจตบหน้าฉัน !!”
“เออ ! ไม่ได้กล้าแค่ตบ ถีบฉันก็ทำได้อยากลองมั้ยล่ะ !” คิจองตั้งท่าเตรียมจะถีบจินฮยอน...เดี๊ยวนะตอนแรกมินทาทะเลาะกับจินฮยอนอยู่ไหงกลายมาเป็นสองคนนี้จะตบกันล่ะเนี้ย = = แอบสับสน
“หยุดเลยทั้งสองคนอย่าทะเลาะกันอย่างนี้ได้มั้ย เรายังต้องทำงานกันอีกนานนะ” ยงโฮผู้กล้าหาญเดินเข้าไปห้ามทั้งสามคนไม่สิทั้งสองคนที่กำลังจะฆ่ากันอย่างดุเดือด...แต่ดูเหมือนว่ายงโฮจะโดนคิจองถีบกลับมา ณ สถานที่นั่งดูของผู้ชม คนไปห้ามโดนไล่กลับมาแล้ว -..-
“ฮยอง ผมจัดการเอง คนอย่างนี้ไม่ต้องถึงมือฮยองหรอก ถ้าวันนั้นผมไม่รู้เรื่องนี้ผมก็คงจะเป็นไอ้หน้าโง่ของคนร้ายกาจอย่างจินฮยอนต่อไป ต้องขอบคุณแฟนเธอแล้วล่ะที่ทำให้ฉันตาสว่างขึ้นมา”
“งั้นหรอ ! เลิกกันแค่นี้ พอทีจบกันฉันก็เบื่อเด็กอย่างนายแล้วลีมินทา ! เด็กที่วันๆเอาแต่อ้อนฉันน่ะไม่มีอะไรที่น่าสนใจเลยซักนิดเลิกกับนายก็ดีเหมือนกันฉันจะได้ไม่ต้องทำให้คนที่ฉันรักจริงๆต้องเสียใจ :) สวัสดีนะทุกคนเจอกันพรุ่งนี้วันนี้ฉันต้องการที่จะกลับไปหาที่รักฉัน” ทุกคนมองหน้าจินฮยอนด้วยความไม่พอใจ ฉันที่ยืนอยู่ตรงประตูห้องซ้อม จินฮยอนเดินเข้ามากระซิบที่ข้างหูของฉันด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างเศร้า “ฝากดูแลมินทาด้วยนะ ฉันอาจจะเป็นคนเลวอย่างที่เธอคิดแต่ตลอดเวลาฉันมีความสุขมากเลยนะที่อยู่กับมินทา”
แล้วแผ่นหลังเล็กของจินฮยอนก็เดินออกจากห้องไปท่ามกลางความมึนงงของฉัน สรุปยัยนั่นเป็นคนยังไงกันแน่ล่ะเนี้ย...
“ก็ดีแล้วที่นายเลิกกับคนอย่างนั้นน่ะมินทาฉันดีใจจริงๆที่นายคิดได้อย่างนี้น่ะ...มินทา !!”
ฉันหันไปเห็นมินทายืนน้ำตาคลอเบ้าอยู่กลางห้องท่ามกลางความตกใจของทุกคน ฉันกลับวิ่งเข้าไปกอดมินทาแล้วรีบพาเข้าไปในห้องนอนทันที เด็กคนนี้ที่ทำเป็นเหมือนเข้มแข็งตลอดที่เถียงกับจินฮยอน แต่ก็ชอบแอบร้องไห้ตอนนอนตลอด น่าสงสารจริงๆเลย...
“มินทาไม่เป็นอะไรนะอย่าร้องไห้ฉันคิดว่านายทำถูกแล้วที่เลิกกับจินฮยอนน่ะนายจะได้ไม่ต้องเป็นฝ่ายที่จะต้องเจ็บไปมากกว่านี้นะ...ฉันจะอยู่ดูแลนายเองไม่ต้องร้องไห้หรอกฉันจะช่วยนายโดยไม่ต้องการอะไรตอบแทนเลยครั้งนี้น่ะ...” ฉันลูบผมปลอบมินทาไป เหมือนว่าเจ้าเด็กนี่จะเลิกร้องไห้ได้แล้วล่ะ
ฉันดึงมินทาออกมาจากอ้อมกอด...หลับหรอเนี้ย = = ปลอบอยู่แท้ๆกลับหลับไปซะได้เด็กนี่นะ จัดท่าให้นอนดีๆแล้วกันตื่นมาจะได้รู้สึกดีขึ้นมา
ฉันเดินออกมานอกห้องเพราะไม่อยากจะอยู่รบกวนมินทาเวลานอนพักผ่อน จะได้นอนหลับสบายซักทีตลอดเวลาที่ผ่านมาคงจะเครียดเอามากๆ..
“มินทาเป็นไงบ้างฮโยซอน”
“หลับไปแล้วล่ะ ฉันไม่อยากอยู่กวนเลยออกมา”
“มันไม่ดีเลยนะที่มินทาร้องไห้ เดี๊ยวตื่นมามินทาจะต้องปวดหัวแน่เลยน้องเป็นอย่างนี้บ่อยๆเวลาร้องไห้หรือมีเรื่องอะไรหนักเข้ามา..” ซึงกิดูท่าทางจะเป็นห่วงมินทามากเลยนะเนี้ย ก็มินทาเป็นน้องเล็กของทุกคนนี่หน่ายิ่งพี่ใหญ่ก็ต้องห่วงน้องมาเป็นธรรมดา แต่ทำไมฉันรู้สึกไม่ค่อยห่วงยุนราเลยนะ...ก็เจ้าเด็กนี่มันตัวยุ่งนี่นะ = =
“งั้นเดี๊ยวฉันลงไปซื้อโกโก้มาให้แล้วกัน”
“เดี๊ยวฉันกับยงโฮจะไปทำโจ๊กให้น้อง ฝากสาวๆกับฮยองอยู่ดูน้องด้วยนะอย่าให้น้องป่วยแบบตอนนั้นอีกล่ะไม่งั้นจินฮยอนโดนฆ่าแน่ = =”
ทั้งสามคนเดินออกจากห้องซ้อมไปวงนี้ดูแลน้องเล็กดีจังเลยแหะ...รู้สึกเหมือนกำลังโดนใครบางคนจ้องด้วยสายตาที่ใสซื่อปนอาฆาตเลยแหะ = =;;
“’ ‘ ทำไมออนนี่ของเราไม่ดูแลน้องเล็กดีอย่างนี้บ้างนะ จริงมั้ยออนนี่ทั้งสองคน ^^” ฉันได้แต่เงียบ ไม่กล้าพูดออกไปเลยแหะเล่นโดนน้องเล็กตอกย้ำอย่างนี้จุกเหมือนกันนะเนี้ย
“ฉันก็ออกจะดูแลพวกเธอดีอย่างมีพูดน่า -3-“
“ใช่ยุนรา โฮวานออนนี่ดูแลพวกเราดีจะตายแต่อีกคนก็ไม่รู้เหมือนกันนะใช้พวกเรานอนตื่นก็สาย ปลุกก็ไม่ค่อยอยากจะตื่นเลยด้วย” ที่อึมจีกำลังแกล้งทำเป็นพูดลอยๆอยู่นั่นมันตัวฉันชัดๆเลยนะเนี้ย เงียบก็ได้ไม่อยากเถียงเดี๊ยวโดนอึมจีตอกคำพูดกลับฉันจะเงิบเอาได้...
“ก่อนจินฮยอนออกไปยัยนั่นพูดอะไรกับเธอหรอฮโยซอน”
“ยัยนั่นฝากให้ฉันดูแลมินทาน่ะ แล้วก็ตลอดเวลาที่ยัยนั่นอยู่กับมินทามีความสุขมากขอโทษที่หลอกลวงอะไรด้วยล่ะมั้งฉันจะไม่ได้แล้วเหมือนกัน”
“เหอะ ถึงจะพูดอย่างนั้นฉันก็ไม่ให้อภัยหรอก บังอาจมาทำน้องเล็กของฉันร้องไห้มินทาถ้ามีเรื่องเครียดจนกระทั่งร้องไห้ออกมาน่ะจะแย่เลยปวดหัวจนแทบจะทำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำแถมอาการจะดูน่าเป็นห่วงเหมือนคราวที่แล้วด้วย...มินทาก็เคยร้องไห้อย่างนี้ทำให้มีไข้ลุกเดินยังไม่ได้เลย จนต้องเข้าโรงพยาบาลนอนอยู่เป็นอาทิตย์ได้มั้งถึงจะดีขึ้น” น่าสงสารจัง แต่หมอนี่อ่อนแอไปมั้ยล่ะเนี้ยพวกพี่ๆทุกคนก็ดูถนอมน้องคนนี้มากเลยนะ ต่างกับฉันที่ไม่ค่อยจะถนอมน้องเล็ก = =
“น่าอิจฉามินทาจังมีพี่ๆดีๆอย่างนี้ -..-“
“พอเลยไม่ต้องมาเสียดสีฉันแล้ว ก็พวกเธอทำตัวไม่น่าให้ฉันถนุถนอมเลยนิ -3- แต่ฉันก็รักพวกเธอนะยัยตัวแสบ” ฉันจับอึมจีกับยุนราเข้ามากอดเอาไว้แน่นพูดจาเสียดสีจนฉันหงุดหงิดแล้วฆ่าเลยดีมั้ยเนี้ยสองคนนี้ -*-
“ปล่อยเลย ฉันจะกินขนม โฮวานออนนี่หยุดเลยนะนั่นมันของฉัน TOT” กำลังจะซึ้งแท้ๆโฮวานดันแย่งขนมเจ้าน้องสองคนนี้ไปกินทำลายบรรยากาศหมดเลย ไอ้บ้าๆๆ -*-
“นายไม่ได้เคืองเรื่องของฉันแล้วนะ ซึงกิ”
“ฉันไม่ใช่คนคิดมากหรอกนะ เลิกกันแล้วเธอเรียกฉันว่าพี่ได้แล้ว ฮ่าๆๆๆ”
“ค่าๆ พี่ซึงกิ~” ฉันแกล้งทำเป็นอ้อนซึงกิ ใครจะเรียกพี่ง่ายๆล่ะปล่อยให้เรียกชื่อเฉยๆจนชินแล้วจะให้มาเปลี่ยนเรียกว่าพี่น่ะไม่เอาด้วยหรอก -0-
“แสลงหูเป็นบ้าเลย เรียกเหมือนเดิมแล้วกันนะ = =”
“ฉันสงสารมินทาจัง...ช่วงนี้ให้มินทามาอยู่ที่นี่ก่อนได้มั้ยฉันจะได้เป็นคนดูแลมินทาเองไม่ต้องรบกวนพวกนาย เพราะเรื่องทั้งหมดมันก็เริ่มมากจากฉันเอง” พูดอีกก็ถูกอีกถ้าตอนนั้นฉันไม่ช่วยมินทา เรื่องทั้งหมดก็จะไม่เกิดขึ้น -0-
“ก็เอาสิ เวลามินทาร้องไห้หนักตื่นมามีอะไรอุ่นๆให้เขาดื่มแล้วก็มีโจ๊กให้กินก็พอ เจ้าเด็กนี่มันไม่ค่อยเรื่องมากถ้าทำงานกลับมาก็ให้กินพวกผลไม้แช่เย็นจะได้สดชื่นตัวมันก็จะไม่คิดมากเรื่องจินฮยอนเพราะมัวแต่กินผลไม้อยู่ = =” ฉันพยักหน้าเข้าใจ เป็นเด็กที่เลี้ยงง่ายจริงๆนะเนี้ย = =;;;
ฉันเดินเข้าไปในห้องนอน เพราะในห้องซ้อมเสียงดังมากสองน้องเล็กแย่งขนมอยู่กับโฮวานอย่างกับสงครามเมื่อสักครู่ก็ว่าได้ ตอนนี้มินทาก็ยังหลับสนิทไม่รู้ว่ากำลังฝันที่เรื่องราวร้ายๆนั่นอยู่หรือป่าวขอให้ไม่เป็นอย่างนั้นเลย เพราะตอนนี้ฉันเป็นห่วงมินทามากเลย ฉันนี่มันเป็นตัวทำให้น้องเป็นอย่างนี้รู้สึกไม่ดีเลยแหะ...
“อืม...”
“มินทา ตื่นแล้วหรอลุกไหวมั้ย” ฉันเดินเข้าไปประคองมินทาให้ลุกขึ้นมานั่งได้ง่ายๆ เหมือนมินทาไม่มีแรงเลยแหะ...หน้าตาโทรมเชียว “เอาน้ำมั้ยเดี๊ยวฉันไปเทมาให้นะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมแค่ไม่ค่อยมีแรงที่เหลือก็ไม่เป็นอะไรแล้ว ^^” โกหก..
“ไหวจริงๆหรอ สภาพนายตอนนี้แย่มากเลยรู้มั้ยมีอะไรขอให้พูดความจริงกับฉันอย่าโกหกเพราะฉันดูนายออกและเป็นห่วงนายมากๆ”
ฉันดึงมือมินทาเข้ามากุมเอาไว้แน่น ดวงตาของมินทามีน้ำใสๆคลอเบ้าอีกแล้วฉันทำอะไรผิดไปหรือป่าวเนี้ย..แย่จริงๆเลยฮโยซอน พูดอะไรไปกระทบจิตใจน้องอีกล่ะเนี้ย !
“มินทา...ฉันขอโทษฉันพูดอะไรผิดไปหรือป่าว”
“ป่าวครับ ผมแค่รู้สึกอยากจะร้องไห้ออกมาน่ะ...อย่างนี้เขาเรียกว่าเฮิร์ดใช่มั้ยเจ้ตอบผมทีครับ...”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันอยู่ข้างๆนายจนกว่านายจะหายแล้วพาฉันไปดูหนังด้วยนะพอถึงตอนนั้น” ฉันแกล้งพูดหยอดให้มินทายิ้มออกมา และดูเหมือนว่าจะได้ผลซะด้วยมินทายิ้มออกมานิดๆแล้วตอนนี้
“เจ้ต้องคอยดูแลผมตลอดเลยผมขอบคุณจริงๆนะ ว่าแต่เจ้จะทนผมได้หรอผมน่ะเอาแต่ใจนะเวลาร้องไห้งอแง”
“ถ้าฉันทนไม่ได้ฉันจะเตะนายเองตอนนั้น เราออกไปอยู่กับซึงกิดีกว่าทุกคนเขาเป็นห่วงนายกันจนไปหาอะไรมาเอาใจใหญ่เลยนะ” ฉันประคองมินทาลุกออกจากเตียงเพื่อจะได้ออกหาทุกคน ฉันไม่อยากให้มินทาอยู่กับฉันแค่สองคนเดี๊ยวฉันเผลอพูดอะไรออกไปให้คิดมากแล้วเดี๊ยวจะแย่เอาน่ะสิ...และฉันก็คิดว่าอีกซักพักจินฮยอนอาจจะกลับเข้ามาแล้วมินทาจะไม่พร้อมเจอหน้าเธอน่ะสิ
“มินทาตื่นแล้วหรอ นอนไวจังพวกจงฮวากับคิจองยังไม่ขึ้นมาเลยเด็กน้อยมาให้ฮยองกอดหน่อยเร็ว”
“ฮยองรู้มั้ยตอนนั้นฮยองต่อยเจ็บมากเลย ไม่คิดเลยนะว่าฮยองจะมีแรงเยอะขนาดนั้นน่ะครับ -..-“
“พูดจากวนฉันได้แล้วก็หายแล้วอะดิ - -“
“ยังหายไม่สนิทหรอกครับ แค่ดีขึ้นนิดเดียว” มินทาปั้นยิ้มออกมาเหมือนว่าซึงกิจะดูไม่ออกแต่ฉันดูออกนะ นี่ไม่ใช่รอยยิ้มที่สดใสของมินทาเพียงแค่ต้องการยิ้มออกมาให้ทุกคนสบายใจก็เท่านั้นเอง...
ตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นห่วงแค่มินทา ฉันเป็นห่วงจินฮยอนด้วยเพราะยังคาใจกับคำพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าของยัยนั่น เสียใจที่ทำอย่างนี้กับมินทาจริงๆน่ะหรอ...ใบหน้าของยัยนั่นตอนนั้นที่อยู่ต่อหน้าทุกคนดูดีใจที่เลิกกับมินทาได้แต่เวลายัยนั่นสื่อสายตามาให้ฉันดูเศร้าอย่างบอกไม่ถูก สรุปยัยนั่นเป็นคนยังไงกันแน่และต้องการอะไรจากมินทา ฉันอยากรู้แค่นี้จริงๆ !!
“เจ้คิดอะไรอยู่ หน้าตาเครียดเชียวมีอะไรก็บอกผมได้นะอย่าเอาแต่เก็บไว้คนเดียวผมเป็นห่วง”
“นายควรจะพูดประโยคนี้กับนายมากกว่าที่นายจะมาพูดกับฉันนะบอกตรงๆ -*- เด็กน้อยเป็นห่วงทุกคนแต่ไม่เคยห่วงเรื่องของตัวเอง” ฉันยกยิ้มที่มุมปากเพื่อที่จะแกล้งมินทาให้สำนึกบ้างว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในสภาพที่ต้องเป็นห่วงคนอื่นหรือป่าว ต้องให้คนอื่นเป็นห่วงสิ จะมาห่วงฉันทำไมฉันก็สบายดีปกติทุกอย่าง = = “ตอนนี้พวกฉันต้องเป็นห่วงนายไม่ใช่ให้นายมาเป็นห่วงเข้าใจหรือยังหืม~”
“เข้าใจแล้วครับ -3- ผมอยากกินโจ๊กง่าจะมาหรือยัง 030” มินเปลี่ยนจากหน้าเศร้าเป็นหน้าตาแบบเด็กน้อยเจ้าเล่ห์อยากกินขนม อย่างนี้ค่อยเป็นมินทาขึ้นมาหน่อยเอาแต่ตีหน้าเศร้าเหมือนเป็นตัวปลอม = =;;;
“ทำตัวเป็นเด็กน้อยเหมือนแล้วค่อยน่ารักขึ้นมาหน่อย ถ้านายจะเศร้าก็ให้ฮโยซอนเห็นคนเดียวพอเข้าใจมั้ย ตอนนี้ฉันยกนายให้ฮโยซอนดูแลไปแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ” ซึงกินั่งหัวเราะอย่างมีความสุข ค่อยดีขึ้นหน่อยที่หัวเราะกันได้อย่างนี้
“ก็ดี ผมเบื่อหน้าฮยองแล้ว บูๆๆๆๆ =3=” หยอกกันได้ให้มันได้อย่างนี้สิ ถ้าเห็นมานอนร้องไห้ตอนกลางคืนอีกนะ = = ฉันก็คงจะทำได้แค่เข้าไปปลอบไม่สามารถด่าได้เหมือนที่ใจคิด พี่ที่แสนดี -..-
“แฮ่กๆๆ !! มินทา ฉันลงไปซื้อโกโก้ร้อนมาให้ ลิฟต์มันช้าฉันเลยวิ่งเอาขึ้นมาให้เหนื่อยเป็นบ้าเลยเนี้ย =[]=”
“ขอบคุณนะฮยอง”
ดูแลน้องกันดีจริงๆ แต่ฉันคิดว่าคืนนี้ยังไงมินทาก็ต้องร้องไห้แน่ๆชอบทำเป็นเข้มแข็งให้คนอื่นเห็น ไอ้พวกนี้ก็ไม่เห็นจะมีใครดูน้องออกมันน่าเตะจริงๆเลย !! -0-
------------------------------
ตอนนี้ค่อนข้างสั้นแต่ไรเตอร์สนุกที่ได้แต่งแบบคนตบกันอย่างนี้มากเลย -..- เม้นกันด้วยน้า Y^Y
ความคิดเห็น