คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Shinee Maknae :: ติดพันธ์
16
ติดพันธ์
Kim HyoSong’s Talk
ตอนนี้พวกเรากำลังพักอยู่ด้านหลังเวทีหลังจากที่โชว์เสร็จ มีโชว์คู่แบบวันงานโชว์เคสด้วยฉันเลยต้องมาแต่งตัวหวานๆอย่างนี้อีกครั้งไม่ค่อยปลื้มอะไรอย่างนี้เลย ที่สำคัญข่าวเรื่องการเป็นแฟนของฉันกับมินทาได้รับกระแสตอบรับจากแฟนๆดีมากแทบจะไม่มีคนแอนตี้เรื่องนี้เลย แต่ฉันต้องการให้มีคนแอนตี้เยอะๆแล้วมินทาประกาศออกไปว่ามันเป็นแค่งาน ไม่มีใครเข้าใจฉันเลย TOT
“วันนี้ผมขอยืมแฟนฮยองอีกทีแล้วกันนะครับ ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“เออ นายยืมแฟนฉันบ่อยมากเลยนะเนี้ยอย่าจูบแฟนฉันอีกนะ ไม่งั้นฉันจะทำตามที่บอกตอนนั้นจริงๆด้วย”
ซึงกิเป็นกังวลเรื่องนี้มากเป็นพิเศษเลยนะเนี้ย พยายามตัวติดกับฉันตลอดเวลาโดยมินทาติดสอยห้อยตามอยู่ตลอด เหมือนว่ามินทากับจินฮยอนจะไม่ค่อยอยากคุยกันเท่าไหร่เลยนะตั้งแต่ทะเลาะกันวันนั้น เจอหน้ากันมีเหวี่ยงใส่กันตลอดเลยคนที่คอยห้ามทัพก็โดนลูกหลงด้วยตลอด...จงฮวานั่นเองฮ่าๆๆๆๆๆ
“ที่สำคัญจินฮยองกับมินทาน่ะช่วยเลิกเหวี่ยงใส่กันซักทีฉันหน้าจะพังแล้วเนี้ย ทำไมฉันต้องเป็นคนที่โดนกระทำอะไรซักอย่างกับใบหน้าอันแสนหล่อเหลานี่ด้วยนะ หรือว่าพระเจ้าทรงทอดทิ้งฉัน TOT”
“ไอ้เป็ดเน่า เงียบไปเลย ฉันรำคาญเดี๊ยวสองคนนั้นก็ดีกันเองแหละ ถ้าไม่ดีกันก็เดี๊ยวเลิกกันมีแค่สองทาง”
ฉันเห็นด้วยกับอย่างหลังที่ซึงกิพูด สองคนนั้นน่าจะใกล้เลิกกันแล้วด้วยไม่พูดไม่จากันเหวี่ยงใส่กันตลอดเวลาอย่างนี้ = =
“เจ้ ชุดหวานอีกแล้วนะ -..- ทำไมต้องเป็นโทนขาวชมพูบ้างหรือชมพูส้มบ้างนะ -0- วันนี้ผมชอบนะเป็นโทนชมพูเหลืองแอบแซ่บดีเหมือนกันนะครับ” มินทาเดินเข้ามาจัดเครื่องประดับให้ฉัน ทั้งๆที่ก็ทุกอย่างเข้าที่อยู่แล้วนะ เดี๊ยวฉันก็มีปัญหากับซึงกิหรอกขี้เกียจพูดออกไปจัง = = “ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นก็ได้เจ้ ผมไม่แกล้งแล้วก็ได้ไปหาอะไรรองท้องกันก่อนดีกว่านะ ~~”
“มินทาจะไปไหนเดี๊ยวกลับมาไม่ทันงานนะ”
“ผมจะออกไปหาอะไรทานก่อนนะครับ ซึงกิฮยองเอาอะไรมั้ยเดี๊ยวจะหิ้วเข้ามาฝาก”
“ไก่ทอดแล้วกันนะ เดี๊ยวฉันขอนอนก่อนเมื่อคืนนอนไม่ค่อยจะหลับอะดิ -0-“ ซึงกิฟุบหลับไปกับโต๊ะแต่งหน้า ท่าทางจะนอนไม่พอจริงๆนะเนี้ย...แต่ฉันออกไปหาอะไรกินกับมินทาดีกว่ากลัวจะหิว -..-
“เจ้อยากกินอะไรผมจะได้พาไปกินใกล้ๆแถวนี้”
“เค้กเฉยๆก็ได้ ความจริงเราไม่ควรออกไปนะเดี๊ยวคนอื่นจะเป็นห่วงแล้วถ้ากลับมาไม่ทันก็คงจะไม่ดีแน่ๆ ฉันว่าเราอยู่ที่นี่ก็ได้ฉันทนหิวได้”
“เป็นห่วงสุขภาพเจ้บ้างสิแต่ช่างเถอะ เอานี่ไปกินแล้วกัน” มินทาเหมือนจะโยนเข้าปั้นที่น่าจะซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อ รับเอาไว้แล้วกันถ้ากินแล้วพุงจะออกมั้ยล่ะเนี้ยชุดมันเข้ารูปเกินไปนะเนี้ย... “ทำไมเจ้ไม่กิน ไม่ต้องกลัวพุงออกหรอกน่าเดี๊ยวไปเดินเล่นรอพุงมันก็หายออกไปเองนั่นแหละ -0- กินเข้าไป ผมซื้อไส้บ๊วยมาให้จะได้กินง่ายๆ”
ฉันแกะห่อข้าวปั้นแล้วก็ค่อยๆกินไปอย่างช้าๆ หลังจากที่ได้พักไปงานก็เข้ามาเรื่อยๆ...ทุกวันจนไม่ค่อยจะได้พัก ฉันเริ่มติดอาหารจากร้านสะดวกซื้อแล้วล่ะเพราะมินทาเล่นซื้อให้กินในช่วงเวลาพักทุกวันที่มีงาน...
“อร่อยมั้ยเจ้ เดี๊ยวถ้าพรุ่งนี้มีงานจะซื้อเป็นข้าวกล่องมาแล้วกันนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันกลัวน้ำหนักขึ้นช่วงนี้ไม่ค่อยจะมีเวลาออกกำลังกายด้วยขนาดนอนยังไม่ค่อยมีเวลา T^T”
พูดถึงก็เพลีย นอนวันละไม่ถึง8ชั่วโมงซะด้วยหน้าเริ่มโทรมแต่ก็ยังดีที่สิวไม่ขึ้น ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันต้องแย่มากแน่ๆเลยแต่งหน้าอาจจะไม่ได้เลยด้วย -0- อ้ะ...หมดแล้ว อร่อยดีเหมือนกันนะเนี้ยข้าวปั้นไส้บ๊วยเนี้ย -..-
“อร่อยดีนะมินทา ดูให้หน่อยสิว่าพุงออกหรือป่าวเนี้ย” ฉันยืนนิ่งๆเพื่อให้มินทาสั่งเกตุว่ามีจุดที่ไม่พึงประสงค์โผล่ออกมาหรือป่าว คงไม่มีหรอก...
“ไม่มี หุ่นเหมือนเดิม~”
“มินทา ฮโยซอนมาอยู่ที่นี่เองไปเตรียมตัวได้แล้วนะจ้ะ~”
ฉันกับมินทาส่งยิ้มให้พี่สตาฟแล้วเดินตามไป ฉันต้องเล่นละครรักอีกแล้วหรอเนี้ย = = เบื่อแล้วนะ !!
“ขอบคุณ คุณฮโยซอนกับคุณมินทามากนะคะ ตอนแรกฉันคิดว่าสองคนนี้จะไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆแต่ตอนนี้เชื่อแล้วล่ะคะ -..- สวีตหวานกันตั้งแต่อยู่ด้านหลังเวทีพอมาอยู่บนเวทีความหวานก็ไม่ได้ลดลงเลยซักนิดนะคะสองคนนี้ ฉันล่ะอิจฉาจริงๆ~”
“แหมไม่ขนาดนั้นหรอกคะ ฉันกับมินทาเราก็เหมือนคู่รักทั่วๆไป ยังไงก็ไปดูคู่ต่อไปกันดีกว่านะคะอย่ามัวแซวพอฉันอยู่เลย -////-“ มินทาจับมือฉันเอาไว้แล้วรีบเดินลงจากเวทีก่อนที่จะโดนMCโนเนมแซวไปมากกว่านี้ ต่อไปน่าจะเป็นคู่ของคิจองกับอึมจีล่ะมั้ง...มันใกล้จะได้เวลาเปลี่ยนการแสดงแล้วนะเนี้ยฉันเบื่อที่จะต้องร้องเพลงช้าๆแล้วอยากจะเต้นแล้วนะเนี้ย ฮ่าๆๆๆๆๆ
ตอนนี้ฉันกำลังยืนให้สตาฟแกะไมค์ออกจากชุดไป ทำไมชุดผู้ชายมันเอาไมค์ออกง่ายกว่านะ แค่เหน็บเอาไว้กับกางเกงแต่ผู้หญิงต้องสารพัด = = เหนื่อยใจเหมือนกันนะเนี้ย ฮ่าๆๆๆๆ
“เสร็จแล้วจ้า ไปเปลี่ยนชุดกลับได้แล้วนะ ^^”
“ขอบคุณนะคะ~” ฉันโค้งให้พี่สตาฟ แล้วเดินกลับเข้าไปในห้องแต่งตัวเสื้อผ้าฉันหายไปอยู่ที่ไหนล่ะเนี้ย อ้ะ อยู่ที่ข้างกระเป๋านี่เอง
ฉันเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวแล้วถอดอยู่ที่ใส่อยู่ ใส่แค่เสื้อยืดกางเกงวอร์มแล้วกันก็ตอนบ่ายฉันซ้อมเต้นเสร็จก็เลยมาทั้งชุดอย่างนี้ซะได้ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกผมก็แค่ไดร์กลับไปก็ล้างหน้าอาบน้ำนอนเลย -..-
ฉันเปิดประตูห้องแต่งตัวออกไปมินทามายืนหลับเอาหัวพิงประตูอยู่ได้ยังไงล่ะเนี้ย = = นอนไม่พอหรือยังไงล่ะเนี้ย ต้องเข้าไปเขย่าตัวปลุกซะหน่อยแล้วล่ะ
“มินทา มานอนอะไรตรงนี้กลับไปนอนที่หอนายสิฉันก็จะกลับไปนอนแล้ว”
“เจ้ไปนอนที่หอกับผมดิวันนี้ จะได้ไม่ต้องแวะเข้าที่บริษัทเสื้อผ้าก็ใส่ของจงฮวาฮยองเอาก็ได้ เพราะฮยองเขาขาสั้น”
ฉันหยิบกระเป๋าสะพายใบเล็กที่ใส่กระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์มา แล้วเดินไปที่รถตู้ดูเหมือนว่าซึงกิกำลังนอนหลับพร้อมกอดกระเป๋าสะพายของตัวเองเอาไว้ คงจะเหนื่อยมากล่ะมั้งเนี้ย...
“ซึงกิ...ขอโทษที่ปลุกนะที่รัก~ วันนี้ฉันจะไปนอนด้วยขอรบกวนหน่อยนะ~ ที่รักฟังคนสวยอยู่หรือป่าวเนี้ย”
“อืม...ฉันขอนอนก่อนนะฮโยซอน...” แล้วซึงกิก็นอนต่อไปอย่างมีความสุข ปล่อยให้ฉันกับมินทานั่งรอสามคนที่กำลังแสดง ไม่สิแสดงอยู่ก็เป็นได้ -0-
“ซึงกิฮยองเขาขี้เซาน่ะ เจ้จะนอนก่อนก็ได้นะเพราะผมก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกันล่ะเนี้ย...ง่วงจะแย่แล้ว”
“งั้นฝันดีนะ ลีมินทา~”
“ครับ เจ้ฮโยซอนของผม ♥” มินทาก้มลงมาหอมแก้มฉันหนึ่งทีแล้วฉันกับมินทาก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปอย่างมีความสุข
Kim Hyosong’s End Talk
Lee Mintar’s Talk
ใครว่าผมหลับล่ะตอนนี้ ผมก็แค่หันหน้ามองดาวผ่านกระจกในรถตู้คันนี้...ตั้งแต่เดบิวต์เป็นไอดอลผมแทบจะไม่มีเวลามานั่งมองดาวอย่างนี้เลย ผมไม่เคยได้ไปไหนมาไหนกับเพื่อนเลยเพราะว่าตารางงานและตารางซ้อมของผมมันทำให้ไม่มีเวลาพอ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมมีเพื่อนคนสำคัญผมมีความสุขทั้งๆที่ผมมีเรื่องเดือดร้อนใจอยู่ผมยิ้มได้เพราะเจ้ฮโยซอนผมพูดได้เลย ตอนนี้มันอาจจะยังไม่ชัดพอแต่มันใช่แน่ๆความรู้สึกดีที่ผมได้มีชีวิตอยู่อย่างนี้ ตอนแรกที่ผมดูไม่ค่อยชอบเจ้เขาเพราะเวลาที่เจ้ทำงานไม่ว่าจะที่เห็นในมิวสิกวีดีโอหรือเห็นในไลฟ์การแสดงต่างๆเจ้จะเป็นอีกคนที่ผมไม่รู้จัก เพราะคอนเซ็ปของวงเจ้ทำให้เจ้กลายเป็นคนที่เซ็กซี่ทั้งๆที่เจ้เป็นคนที่สดใสและน่ารักมากเหมาะกับชุดหวานๆเพลงหวานๆ...ตอนที่ผมประกาศออกไปในงานโชว์เคสที่ผมเป็นแฟนกับเจ้ฮโยซอน ในตอนแรกผมก็มีปัญหากับจินฮยอนนูนามากพอสมควร เพราะเธอคนนั้นต้องการให้ผมเป็นของเธอคนเดียวไม่ว่ายังไงก็ตามการกระทำอย่างนั้นแค่ผมมองก็ดูออกอยู่แล้วล่ะ หวงผมไม่ว่าจะกับใครไม่สนว่าคนคนนั้นจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายเลยด้วยซ้ำ นั่นทำให้ความรู้สึกที่ผมมีตอนจินฮยอนนูนานั้นลดน้อยถอยลงไป...
“เฮ้ พวกฉันมากันครบแล้ว...อ้าวมินทาตื่นอยู่คนเดียวหรอเนี้ยฮโยซอนจะไปนอนกับเราหรอเนี้ยคืนนี้~”
“ใช่ฮะคิจองฮยอง ขัดข้องอะไรหรือป่าวครับ”
“บ้าหรือไง ถ้าเป็นจินฮยอนก็ว่าไปฮโยซอนน่ารักจะตาย ฮ่าๆๆๆๆๆ ฉันจะได้แสดงฝีมือทำอาหารให้ฮโยซอนกินเผื่อจะหายเหนื่อย ฉันคิดว่าพวกเราคงชินที่ทำงานหนักอย่าง่นี้ติดต่อกันแต่ฮโยซอนคงไม่หรอก เธอเป็นผู้หญิงอีกถ้าฉันมีแฟนน่ะไม่อยากให้แฟนเป็นไอดอลเหมือนที่ฉันเป็นเพราะฉันจะเป็นห่วง -..-“ ยงโฮฮยองและจงฮวาฮยองขึ้นรถมาก็หลับเลยแหะ งั้นผมคงจะต้องคุยกับคิจองฮยองแล้วล่ะ.... “นายรู้ใช่มั้ยว่าฉันย้ายมาจากLAน่ะ”
“รู้สิครับ ตอนนั้นฮยองมาเหมือนตุ๊กตาเลยผมจำได้จะว่าไปตอนนั้นผมก็เหมือนผู้หญิงนี่หน่า -..-“
“ฉันมีคนที่ชอบอยู่ด้วยนะตอนที่อยู่ที่นู่น เธอเป็นคนที่น่ารักมากๆเลย นิสัยก็ดี หุ่นดีแต่งตัวเก่งสวยมากด้วย แต่เธอไม่ได้เป็นไอดอลน่ะสิฉันพยายามติดตามข่าวเธอคนนั้นตลอดเลย จนตอนนี้ก็ได้รู้ว่าเธอคนนั้นก็อยู่ในเกาหลีนี้แล้วนะแต่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนแล้วก็ทำงานอะไรเรียนอะไรอยู่น่ะสิ...เสียดายเหมือนกันอยากเจอจะแย่แล้วเนี้ย ฉันคิดถึง -..-“
คิจองฮยองดูมีความสุขจังเลยที่พูดถึงผู้หญิงคนนั้น หรือว่าเธอคนนั้นจะเป็นแฟนของคิจองฮยองล่ะเนี้ย จะว่าไปผมก็อยากเห็นนะ... อ้ะ ! เจ้ฮโยซอนเอนหัวมาพิงไหล่ผมหรอเนี้ย
ที่แท้ก็รถดึ๋งเลยมานอนอยู่ในท่านี้ = = อุส่าห์แอบหลงดีใจไปได้ ฮ่าๆๆๆๆๆ
“มินทา ซึงกิดูเหมือนจะตีตัวออกห่างฮโยซอนหน่อยๆด้วยนะ นายคิดเหมือนฉันมั้ย”
“ไม่นี่ฮะ ก็เห็นเวลาผมไปไหนกับเจ้เขาฮยองเขาก็ติดไปด้วยตลอดเลยนะดูรักกันมากกว่าปกติด้วยซ้ำนะฮะ” ผมก็พูดไปตามความจริงที่เห็น แต่ดูเหมือนว่าคิจองฮยองจะดูไม่ค่อยเชื่อที่ผมพูดออกไปหรือว่าซึงกิฮยองจะพยายามตีตัวออกห่างเจ้ฮโยซอนจริงๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นทำไมล่ะ ผมก็ระวังที่จะเข้าใกล้เจ้ฮโยซอนเหมือนกันนะ พยายามไม่ให้มีอะไรกันเกินเลยเพราะเดี๊ยวคนอื่นจะมองออกมาไม่ดี หรือมีอะไรที่ไม่ดีตรงไหนหรือป่าวเนี้ย...
“ฉันอาจจะคิดมากไปเองก็ได้คงไม่มีอะไรหรอก ฮ่าๆๆๆ ว่าแต่นายไม่ง่วงหรอเนี้ยเต้นไปซะเต็มที่อย่างนั้น...เออใช่ เรื่องยัยจินฮยอนน่ะ - - ฉันเห็นยัยนั่นโทรคุยกับพี่อีจุนด้วยนะ แถมตอนคุยจะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่เลิกด้วยแหละ”
“ก็คงจะไปอย่างนั้นแหละครับ สองคนนั้นเขาคบกันนิคบกันก่อนผมด้วยซ้ำ ฮ่าๆๆ” ผมพูดออกไปได้เหมือนเรื่องปกติ ทั้งๆที่ในใจก็เจ็บปวดไม่ใช่เล่น ดูเหมือนว่าคิจองฮยองจะตกใจที่ผมพูดออกไปอย่างนั้นด้วยนะเนี้ย คิดไว้แล้วว่าต้องไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลยซักคน -*-
“จริงหรอเนี้ย ! ถึงว่าตอนโชว์เคสดูสนิทกันซะขนาดนั้นฉันก็นึกว่าเป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้องที่คุยกันบ่อยเท่านั้นเอง !!”
“ฮ่าๆๆๆ ช่างเถอะครับ ไว้มีโอกาสผมจะเล่าให้ฟังอีกนะครับ ตอนนี้ผมง่วงไม่ไหวแล้วล่ะครับ ฝันดีนะครับฮยองถึงหอแล้วปลุกด้วยน้า ^^” ผมส่งยิ้มให้คิจองฮยองก่อนที่จะได้เวลาหลับจริงๆ ไม่อยากจะคุยกับใครเรื่องของจินฮยอนนูนาเลยครับ ผมพูดตรงๆ...
“ลีมินทา ถึงหอพักแล้วตื่นเถอะ”
“อืม ขอบคุณนะฮยองที่ปลุกผมครับ...ว่าแต่ฮยองไม่ง่วงหรอเนี้ยไม่เห็นหลับเลยซักนิดน่ะ” ผมเขย่าปลุกเจ้ฮโยซอนโดยที่ปากก็ยังคุยกับคิจองฮยองต่อไปเรื่อยๆ
“ไม่ง่วงเลยซักนิด ว่าจะนั่งเล่นคอมก่อนแล้วค่อยนอนน่ะ...เฮ้ยตื่นได้แล้วทุกคนถึงหอแล้ว !!” คิจองฮยองตะโกนปลุกฮยองทั้งหมดที่อยู่ในรถแต่ไม่เห็นจะมีคนตื่นเลย สงสัยฮยองทุกคนจะโดนระเบิดลงแน่ๆเลย = = ผมว่าต้องรีบลงจากรถคันนี้แล้วล่ะ ลากเจ้ฮโยซอนลงไปด้วยแล้วกัน -0-
ผมพยุงเจ้ฮโยซอนลงไปจากรถตู้ก่อนที่จะได้ยินเสียงว๊ากของคิจองฮยอง = = โชคดีจังที่ผมกับเจ้ลงมาจากรถก่อนอย่างนี้ไม่งั้นหูผมได้แตกแน่ๆ “เจ้ไหวมั้ยเนี้ย เดี๊ยวรีบขึ้นไปล้างหน้าอาบน้ำจะได้นอนแล้วนะครับรีบขึ้นลิฟต์เร็ว~” ผมดันเจ้ฮโยซอนให้รีบขึ้นลิฟต์ไป ฮยองคนอื่นยังไม่เห็นลงจากรถเลยแหะสงสัยจะไม่ยอมตื่นกันจริงๆด้วยน่ะเนี้ย มีหวังว่าต้องมีใครซักคนได้ตายไปจากโลกแน่ๆ = =
“โอ่ย ! ง่วงเป้นบ้าเลยมินทา ทำไมเหนื่อยอย่างนี้ล่ะเนี้ยฉันตัวจะขาดแล้วมินทา TOT” เจ้ยืนพร่ำเพ้ออยู่ในลิฟต์ สงสัยจะเหนื่อยมากจริงๆนะเนี้ย ผมทำได้แค่กอดเจ้เอาไว้หลวมๆดูเหมือนว่าเจ้จะยืนไม่ไหวนะเนี้ย กอดเอาไว้อย่างนี้ก็ดีนะ -..-
“เจ้ไหวมั้ยล่ะเนี้ย ลืมตาตื่นขึ้นมาหน่อยเถอะครับ = = เดี๊ยวล้มไปจะแย่นะครับ” ผมประคองเจ้ฮโยซอนแล้วกอดเอวเอาไว้ไม่ให้ล้มหลับได้แม้กระทั่งตอนยืนหรอเนี้ย...ซึงกิฮยองยังทำไม่ได้เลย เทพเกินไปเหมือนกันนะเนี้ย “เจ้อย่าเพิ่งหลับสิผมอาบน้ำให้เจ้ไม่ได้นะครับ~”
“เออ ตื่นก็ได้ -0- ฉันเริ่มจะเดินไม่ไหวแล้วด้วยนะเนี้ย” พอประตูลิฟต์เปิดออกเจ้ฮโยซอนก็รีบเดินไปที่ส่วนที่เป็นห้องพักของพวกเรา และ...
ปั่ก !
“โอ้ย เจ็บ...” เจ้ฮโยซอนเดินชนประตูห้องครับ = = ท่าทางจะเจ็บมาซะด้วยนะน่ะอยากหลับตาเดินเองช่วยไม่ได้ครับ -0- แต่ก็เดินเข้าไปดูหน่อยดีกว่านะแดงเถือกเลยแหะ สงสารจังเลย -..-
“โอ๋ๆเจ้ ไปเดี๊ยวเข้าไปแต้มยาให้ในห้องนะครับ~” ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องแล้วรีบพาเจ้ฮโยซอนไปนั่งที่โซฟา กล่องยาอยู่ไหนล่ะเนี้ยคิจองฮยองบ่นๆอยู่แล้วก็เอาไปเก็บไว้ที่ไหนผมก็ไม่เห็นซะด้วย น่าจะอยู่ในใต้ถูกที่วางทีวี...อ้ะใช่ด้วยแหะ
“เจ้ นั่งดีๆนะเจ็บนิดหน่อยเดี๊ยวผมทายาให้” ผมเปิดกล่องยาแล้วพยายามหาหลอดยาที่ซึงกิฮยองชอบทาเวลาล้มแล้วเป็นแผลฟกช้ำ อ้ะ เจอแล้วแหะ ผมบีบยาลงที่นิ้วชี้แล้วค่อยๆบรรจงทาลงบนหน้าผากของเจ้ฮโยซอนที่มีรอยแดง = = รอยเบ่อเร่อเลยแหะ ไม่ยอมลืมตาเดินสมน้ำหน้าเบาๆแล้วล่ะครับตอนนี้ -..-
“เสร็จยังฉันอยากจะไปอาบน้ำนอนแล้ว”
“เจ้เอานี่ไป อาบน้ำล้างหน้าเสร็จก็ทาอีกรอบแล้วก็นอนนะครับ” ผมโยนหลอดยาให้เจ้ฮโยซอนแล้วเปิดทีวี ตอนนี้มีอะไรให้ดูล่ะเนี้ยมีแต่รายการข่าวแน่ๆเลยเปิดดูซีรีย์ดีกว่า “ผ้าเช็ดตัวเอาผืนสีชมพูของผมไปใช้แล้วกัน เสื้อผ้าก็ในตู้เลยครับปนๆกันอยู่ ตู้เล็กนะตู้ใหญ่นั่นเสื้อผ้าใส่ทำงาน”
“ขอบใจ นายดูซีรีย์ไปเถอะ”
ผมพยักหน้าให้ซึงกิฮยองแล้วนั่งดูซีรีย์ต่อไปฮยองทั้ง4คนยังไม่เห็นขึ้นมาเลยแหะสงสัยซึงกิฮยองยังไม่ตื่นไม่ก็ออกไปหาอะไรกินกันแน่ๆปล่อยให้ผมนอนดูซีรีย์รอทุกคนใช้ไม่ได้เลยนะครับเนี้ย ถ้าไม่มีขนมมาฝากนี่ผมมีโกรธนะครับอยากกินเค้กข้าวจังวันนี้ -3-
“หิวจัง ฮยองเมื่อไหร่จะขึ้นมากันนะ”
ผมเดินไปเปิดตู้เย็นมีสตอเบอร์รี่แช่อยู่แหะต้องกินซะหน่อยแล้วล่ะ...คิมคิจอง = = เขียนชื่อเอาไว้ด้วยหรอเนี้ยหวงจริงๆเลยแหะฮยองนี่นะ -0- แต่ผมไม่สนหรอกผมจะกินให้เรียบเลย -w-
ผมแกะกล่องสตอเบอร์รี่แล้วเอาเข้าปากด้วยความสำราญ หายไปไหนกันหมดล่ะเนี้ยไม่ยอมขึ้นมาซักทีต้องไปซื้อขนมจริงๆแน่ จะงอแงแล้วนะครับ TOT
“มาแล้ว ขอโทษที่ขึ้นมาช้านะแฟนคลับมาอยู่กันที่หน้าหอพักน่ะสิพวกนายรีบขึ้นมาเลยไม่เห็นอะดิ...นายกำลังกินอะไรอยู่เนี้ย !”
“สตอเบอร์รี่ไงครับ ของฮยองนั่นแหละหวานที่นะซื้อที่ไหนล่ะเนี้ย ‘ ‘” ผมหน้าตาแอ๊บแบ๊วแล้วหยิบสตอเบอร์รี่ป้อนเข้าปากคิจองฮยองต้องทำตัวดีเข้าไว้ก่อนจะโดนฆ่า ฮ่าๆๆๆๆๆ “อร่อยมั้ยฮะฮยอง ถ้าฮยองแช่เอาไว้เฉยๆก็จะไม่มีคนกินทำให้สตอเบอร์รี่เน่าไปเปล่าๆนะฮะ ถ้ามีคนเอาออกมากินทุกคนก็จะมานั่งกินด้วยกันแล้วสตอเบอร์รี่ก็จะไม่เน่าคาตู้เย็น ฮ่าๆๆๆ ><”
“ฉันยังไงไม่ได้ว่าอะไรนายเลย - - ร้อนตัวนะเนี้ย ยงโฮก็มานั่งกินด้วยกันดิอย่าเพิ่งไปนอน ฮโยซอนเขาอาบน้ำอยู่ -*-“ ยงโฮฮยองเดินมานั่งกินสตอเบอร์รี่กับผมและคิจองฮยอง แต่ดูเหมือนว่าฮยองสองคนที่เหลือจะไม่มากินเพราะนอนหลับกันไปบนโซฟาแล้ว...คนแก่ก็อย่างนี้แหละครับต้องการการพักผ่อนเยอะๆ -..-
“หวานดี สดชื่นขึ้นมาหน่อยนึกว่าจะเหนื่อยตายซะแล้วนะเนี้ย...ฮยองสองคนนี้นอนอีกแล้วเดี๊ยวก็ไม่ได้อาบน้ำกันหรอกนอนอยู่ได้”
“ปล่อยให้เขานอนไปเถอะ มินทานายไปหยิบผ้าห่มให้สองคนนี้หน่อยสิ นอนอย่างนี้เดี๊ยวเป็นหวัด” ผมพยักหน้าให้คิจองฮยองแล้วเดินเข้าไปหยิบผ้าห่มในห้องนอนของซึงกิฮยอง งั้นห้องนี้ก็ว่างน่ะสิ เพราะซึงกิฮยองกับจงฮวาฮยองนอนด้วยกันในห้องนี้ส่วนผมก็นอนกับอีกสองฮยองที่เหลือ...ให้เจ้นอนในห้องนี้แล้วกันเนอะจะได้ไม่ต้องไปนอนรวมกับคิจองฮยอง
ผ้าห่มสีน้ำเงินของจงฮวาฮยอง สีขาวของซึงกิฮยองลากออกไปเลยแล้วกันเนอะขี้เกียจพับดีๆ =3= นอนกันไม่ยอมเก็บเตียงให้ดีๆเลยคนแก่นี่นะ...ผมเริ่มขี้บ่นเหมือนคิจองฮยองแล้ว =0= แปลว่าผมเริ่มแก่แล้วนะเนี้ย...
“มาแล้วฮยอง สองผืนก็พอแล้วล่ะมั้งคนล่ะผืนน่ะ...ฮยอง ! ทำไมไม่เหลือสตอเบอร์รี่ให้ผมเลยล่ะ TOT” ผมโยนผ้าห่มคลุมตัวฮยองทั้งสองคน นอนกันไม่รู้เรื่องเลยจริงๆนะเนี้ย
“โอ่ย สามคนนี้เสียงดังอะไรกันอาบน้ำอยู่ยังได้ยินเลยเนี้ย”
“ฮโยซอน ! หัวไปโดนอะไรมาล่ะเนี้ย ทำไมเป็นลูกอย่างนั้นล่ะ !!” คิจองฮยองตกตะลึงกับหัวของเจ้ฮโยซอนเสร็จก็หันมาทำตาเขียวใส่ผม...ทำไมต้องคิดว่าผมเป็นคนทำด้วยล่ะเนี้ย “ลีมินทา ! นายทำอะไรฮโยซอนบอกฉันมาเดี๊ยวนี้เลยนะ !!!”
“เฮ้ย ~ คิจองใจเย็นๆมินทาไม่ได้ทำอะไรฉัน ฉันเดินหลับชนประตูเข้าเมื่อกี้มินทาเป็นคนทายาให้ฉันเองแหละ แหะๆ”
คิจองฮยองทำสายตาไม่อยากจะเชื่อว่าเจ้ฮโยซอนจะซุ่มซ่ามได้ขนาดนี้...เหมือนซึงกิฮยองเลยแหะฮ่าๆๆๆๆๆ
“อืม...ฮโยซอนอาบน้ำเสร็จแล้วหรอมาให้ฉันกอดหน่อยดิ...” ซึงกิฮยองที่ดูสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาเรียกหาเจ้ฮโยซอน และเจ้ก็เดินไปหาซึงกิฮยองง่ายๆเลยด้วย = = “อย่าไปเข้าใกล้มินทามากสิ ฉันหึงนะฮโยซอน..” นี่ละเมอพูดออกมาหรือป่าวเนี้ย เจ้ฮโยซอนก็หน้าแดงไปกับคำพูดของคนยังตื่นไม่เต็มตาด้วยโลกนี้มันอยู่ยากขึ้นทุกวันแล้วล่ะ = =
“พูดอะไรของนาย มินทาก็มีจินฮยอนอยู่แล้วเขาจะมารุ่มร่ามอะไรที่ฉันเล่า” และแล้วสองคนนั้นก็สร้างโลกสีชมพูขึ้นมาคลุมตัวเองเอาไว้...หมั่นไส้คนมีแฟนเป็นบ้าเลยแหะ -0-
“งั้นเดี๊ยวฉันเอาจงฮวาฮยองไปนอนก่อนนะ พวกนายสามคนก็รีบๆนอนล่ะพรุ่งนี้เช้ายังมีซ้อมอยู่” ผมพยักหน้าให้ยงโฮฮยอง จะลากซึงกิฮยองไปนอนยังไงดีล่ะเนี้ย...ผมยิ่งตัวเล็กๆอยู่มีหวังโดนล้มทับตาย -0-
“เจ้ เอาซึงกิฮยองเข้าไปนอนในห้องกันเถอะ ไหนๆก็คิจองฮยองเอาจงฮวาฮยองไปนอนที่ห้องนั้นแล้ว”
“ซึงกิ ตื่นได้แล้วไปอาบน้ำแล้วจะได้มานอนกันฉันไม่อยากนอนกับคนไม่อาบน้ำอย่างนี้” ซึงกิฮยองพยักหน้าแล้วลุกไปอาบน้ำทันที ทำไมเวลาคนอื่นปลุกฮยองเขาไม่กระตือรือร้นอย่างนี้เลยนะ -0- “ทีนี้เราก็เข้าไปในห้องได้แล้วล่ะ”
ผมเดินเข้าไปในห้องนอนพร้อมกับผ้าห่มสองผืนที่เมื่อกี้ลากออกมา...แล้วจะให้ผมลากเจ้าสองผืนนี้ออกมาทำไมล่ะเนี้ย = = กระโดดลงไปนอนบนเตียงซะเลย เหนื่อยจะตายแล้ว~~
“มินทา” ผมลุกขึ้นมานั่งแล้วเจ้ฮโยซอนก็มานอนตักผม เหมือนจะต้องการอะไรซักอย่าง -0- “ฉันว่าฉันกับซึงกิจะต้องเลิกกันแน่ๆเลย...ถ้าจะเป็นอย่างนั้นฉันไม่อยากจะเป็นคนที่บอกเลิกเองแต่ถ้าจะให้ซึงกิบอกเลิกต้องยากแน่ๆเลยฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี้ย”
“ทำไมเจ้ถึงอยากเลิกกับฮยองเขาล่ะ คบกันมาตั้งนาน”
“ฉันคบกับเขาเพราะไม่อยากให้จินฮยอนเข้าใจผิดเรื่องฉันกับนายตั้งหากเล่า ฉันแทบจะไม่ได้รักซึงกิเลยด้วยซ้ำ” มันเป็นอย่างนี้นี่เอง...เพื่อที่จะช่วยผมเจ้ต้องไปคบกับคนที่ตัวเองไม่ได้รัก พี่ดีเด่นจริงๆ -..-
เอ๋ ? หน้าเจ้เขาแดงๆนะเนี้ยไปกินอะไร...นั่นมันขวดเหล้าของผมที่ได้มาตอนวันเกิดปีที่แล้วจากพวกฮยองนี่!! ทำไมมันไม่เหลือซักหยดเลยล่ะเนี้ย =[]= อย่าบอกนะว่าเจ้เขากินเข้าไปทั้งขวดเนี้ย ! ถึงว่าไปอาบน้ำนานเชียวที่แท้ก็แอบกินเหล้าผมจนเมาอยู่นี่เอง มันน่าตีที่สุดเลย - -;;
“ฉันจะทำยังไงดีลีมินทา นายจะช่วยฉันได้มั้ยเพื่อตอบแทนตอนที่ฉันช่วยนายตอนนั้นยังไงล่ะ...”
“ถ้าผมทำอย่างนั้นซึงกิฮยองก็น่าสงสารแย่เลยสิครับ...เจ้ช่วยให้ผมกับนูนารักกันแต่จะให้ผมช่วยเจ้เลิกกับฮยองน่ะ”
“นะมินทา ฉันขอร้อง...” เจ้ฮโยซอนจับหน้าผมทั้งๆที่เขาก็นอนอยู่บนตักผม...ผมเห็นแววตาที่ดูเศร้าๆของเจ้ ผมแพ้อะไรแบบนี้ซะด้วย...
“เจ้ อย่าทำอย่างนี้สิ เดี๊ยวซึงกิมาเห็นเจ้ก็ได้เลิกกับเขาจริงๆหรอก”
ผมพยายามแกะมือเจ้ฮโยซอนออกจากใบหน้าผมแต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลเลยซักนิดเจ้ฮโยซอนลุกขึ้นมานั่งแล้วดึงผมเข้าไปจูบ...ซึงกิฮยองอาบน้ำอยู่คงจะไม่เห็นหรอก ผมขอให้เป็นอย่างนั้นแล้วกัน ถ้ามันเห็นตอนนี้ทั้งสองคนได้เลิกกันเพราะผมแน่ๆผมไม่อยากทำให้ความรักของใครต้องพังไปอีกแล้ว...
“เสร็จแล้ว...ฮโยซอน ! ไอ้มินทา !”
พลั่ก !
โอ่ย...เจ็บเป็นบ้าเลย ซึงกิฮยองต่อยเข้ามาได้เจ็บนะเนี้ยแต่ผมก็ไม่อยากจะพูดอะไรที่กวนอวัยวะเบื้องล่างของฮยองเขาออกไป ผมดันโดนแฟนเขาจูบเข้าทั้งๆที่บอกไปแล้วว่าถ้ามีอย่างนี้อีกทั้งคู่จะเลิกกัน...เลิกกันนนนน !! ชิบแล้วครับ !!
“นายทำบ้าอะไรเนี้ย ! มินทาไม่ผิดฉันเป็นคนจูบเขาเอง เพราะฉันต้องการที่จะเลิกกับนาย ได้ยินมั้ย !! ตอนที่ฉันคบกับนายเพราะต้องการให้มินทาสมหวังกับจินฮยอนโดยที่จินฮยอนจะได้ไม่เข้าใจผิดเรื่องระหว่างฉันกับมินทา ฉันไม่เคยรักนายเลย !! ได้ยินมั้ย !”
“...ถ้าอย่างนั้น ก็ได้เราสองคนจะเลิกกัน มินทาอย่าลืมทำแผลล่ะกล่องยาอยู่ใต้เตียง” ซึงกิฮยองเดินออกจากห้องนอนไป ผมสังเกตเห็นน้ำตาของซึงกิฮยองด้วย...ผมเป็นน้องที่นิสัยไม่ดีเลยทำให้ฮยองร้องไห้
“มินทาฉันขอโทษนะที่ทำให้นายต้องเจ็บตัว ฉันบอกตรงๆที่ฉันเลิกกับฮยองของนายน่ะ เพราะฉันคิดว่าฉันเริ่มจะติดนายมากๆเลยอะดิพูดออกไปก็เขิน -///- มีที่ไหนเลิกกับแฟนเพราะติดน้องชาย ฮ่าๆๆๆๆ” แววตาเศร้าๆของเจ้หัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงฝืนๆ เจ้นี่เล่นละครไม่เก่งเลยนะเนี้ย
...ว่าแต่เจ้ฮโยซอนติดผมจริงๆหรอเนี้ย -..- เขินนะครับ -////-
Lee Mintar’s End Talk
ความคิดเห็น