คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Shinee Maknae :: การซ้อมครั้งสุดท้าย
10
ซ้อมครั้งสุดท้าย
สถานที่จัดงานโชว์เคส
“ทุกคนตั้งใจกันหน่อย วันนี้ซ้อมครั้งสุดท้ายแล้วเดี๊ยวฉันจะมาร์กจุดที่พวกเธอจะต้องยืนบนเวทีไว้ให้นะพยายามให้ผิดพลาดน้อยที่สุดเข้าใจมั้ย”
ทุกคนพยักหน้ารับทราบ ตอนนี้พวกเราทุกคนมาอยู่ที่สถานที่จัดงานโชว์เคสชองพวกเรากันเพื่อที่จะมาซ้อมครั้งสุดท้ายก่อนที่จะแสดงจริงใจวันพรุ่งนี้ ฉันร้องเพลงไทยเพลงนั้นได้แล้ว...ออกเสียงได้เพราะมากด้วยไม่อยากจะคุยจริงๆนะเนี้ย -..-
“งั้นไปเตรียมซ้อมกันนะ Shiningไปสแตนบายก่อนเลยฉันจะบอกทีละจุด เพลงยังไม่ต้องเปิด” เทรนเนอร์ชี้ให้พวกมินทาขึ้นยืนบนเวที พวกนั้นดูไม่รีบที่จะทำเลยแหะค่อยๆเดินขึ้นไปแบบอีกสามเดือนจะเริ่มงาน… = = “เร็วๆได้มั้ย ซึงกินายอย่าอืดอาดสิ มาร์กอันนี้เป็นเซ็นเตอร์นะ ฉันจะมาร์กเอาไว้แค่จุดเดียวแบ่งระยะจากเซ็นเตอร์เอาเองอย่าให้เบี้ยวเข้าใจมั้ย”
ทุกคนที่ยืนอยู่บนเวทีพยักหน้าแล้วลองร้องเพลงกันโดยไม่มีทำนอง...แล้วลองเปลี่ยนตำแหน่งการยืนไปเรื่อยๆ “เบี้ยวแล้วยงโฮ ทำให้ดีๆหน่อยสิอย่ามั่วแถวอย่างมั่วท่าด้วย”
ฉันกับพวกสาวๆที่เหลือนั่งดูพวกนั้นซ้อมไปเรื่อยๆไม่เห็นจะถึงคิวของพวกเราซักที...เซ็งชะมัดแล้วให้มานั่งรอทำไมล่ะเนี้ย -3-
“ฮโยซอน ฉันอยากรู้เรื่องที่เธอช่วยให้ฉันกับมินทาได้คบกันน่ะเป็นความจริงใช่มั้ย ช่วยบอกฉันที” จินฮยอนมากระซิบถามฉันที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ใช่ มีอะไรหรือป่าวพวกเธอรักกันดีก็ดีแล้วนิฉันขอเป็นเบื้องหลังความรักของเธอดีกว่า ฮิๆ -..-“ ฉันแกล้งทำเป็นเสแสร้งเรื่องความรักของทั้งคู่ ในความเป็นจริงแล้วทั้งฉัน จงฮวา และซึงกิสาปแช่งให้สองคนนั้นเลิกกันอยู่ทุกวันตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมานี้ พวกเราดูมีหวังเรื่องที่สองคนนั้นจะเลิกกันเป็นอย่างมาก... - - พวกฉันชั่วร้ายล่ะสิ ทุกคนคิดอย่างนั้นใช่มั้ย -..-
“ฉันแค่อยากจะขอบคุณจริงๆ แต่ฉันกลัวที่จะทำมินทาเสียใจน่ะสิแต่คงไม่เป็นอย่างนั้นหรอก ถ้ามีเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับมินทาก็บอกฉันให้รู้ด้วยนะ ฉันกลัวว่าฉันจะรู้เรื่องเกี่ยวกับมินทาไม่เท่าเธอน่ะ ฮ่าๆๆ”
จินฮยอนหัวเราะออกมาดูเหมือนว่าจะสดใสแต่สำหรับฉันดูเหมือนว่าเสแสร้งมากๆเห็นแล้วหงุดหงิดที่สุดในโลก -*-
“เจ้ฮโยซอน ซารังเฮโย ฮิ้วววว” ฉันได้หันไปตามเสียง เห็นว่ามินทากำลังยืนอยู่บนเวทีแล้วทำมือเป็นรูปหัวใจส่งมาให้ฉัน “จินฮยอนนูนา จุ้บๆ~”
ฉันหันหน้าหนีการกระทำของมินทา ทำอะไรไม่เข้าเรื่องไม่ยอมตั้งใจซ้อมเดี๊ยวเตะให้เดี๊ยงเลย -*-
“ฮโยซอน ขึ้นมาซ้อมเพลงIt’s You.เร็วๆเข้า” ฉันยิ้มให้เทรนเนอร์แล้วรีบปีนขึ้นไปบนเวที
กว้างชะมัดเลยแหะ...คนดูที่อยู่บนๆคงไม่เห็นฉันแน่ๆเลย -*-
“เธอจะเริ่มเดินออกมาจากหลังเวทีด้านขวานะ ส่วนมินทาให้เดินมาจากมุมขวาของเวทีที่มีทางขึ้นนะตรงนั้นฉันจะให้สตาฟไปยืนบังไม่ให้เห็นนายในระวังที่ไปยืนรอขึ้นเพลงนะ ฉันคิดว่าท่อนฮุกแรกคงจะเดินมาถึงเซ็นเตอร์ไม่ทันให้เริ่มเต้นที่ฮุกสองนะแล้วให้ฮโยซอนเดินมาตรงจุดมาร์กสีฟ้าอันนี้ ถ้ามาเต้นตรงนี้จะเด่นมากเพราะอยู่ตรงกึ่งกลางมากกว่าเต้นตรงทางเดินนี่น่ะ เพราะเธอเป็นเต้นหลักของวงเลยไม่มีแบคอัพนะ ทำให้เต็มที่ล่ะ..” ไม่มีแบคอัพ...รู้ว่าทำให้เด่น แต่นี้ก็เด่นเกินไปจริงๆนะเนี้ย เต้นตรงทางเดินนี่ถ้าฉันตกเวทีไปน่ะมีประกันหรือยัง = = “เริ่มซ้อมIt’s You.แบบเปิดทำนองนะ”
ฉันไปยืนอยู่หลังเวทีเตรียมเดินออกมาตอนทำนองขึ้นเพื่อร้องเพลง...
“ไม่ว่ากี่ครั้งที่มองภาพ..ถ่าย คนแรกที่ใจเป็นต้องมองหา ทุกที...” ฉันเดินออกจากหลังเวทีไปร้องเพลงไป “ไปเจอสิ่งไหนไม่ว่าร้ายดี ยังต้องคิดถึงคนคนนี้อยากโทรไปเล่าให้ฟัง...”
ฉันยืนร้องอยู่ตรงจุดมาร์กหน้าเวทีก่อนที่ก่อนที่จะไปยื่นอยู่ตรงทางเดินนั่น
“หลับตา แค่หลับตาถ้ารู้สึกเหงาและต้องมองหา ถามว่าฉันจะคิดถึงใคร...เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ”
“ตอบทุกคำถามของใจ (“ใช่เธอ”) คนเดียวที่ฉันมั่นใจ (“ใช่เธอ”) เธอคือคนพิเศษไม่ต้องการพิสูจน์”
“แต่หยุดใจตรงนี้”
“เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ”
“คนที่ฉันรักคือใคร (“ใช่เธอ”) เธอรู้บ้างมั้ยใช่เธอทั้งนั้น~”
“ก็ไม่รู้ในใจเธอนั้นใช่ฉันบ้างหรือเปล่า...” มินทาเดินขึ้นมาพร้อมกับร้องเพลงด้วยใบหน้าที่อมยิ้มนิดๆ หรือเพราะแสงไฟทำให้ฉันรู้สึกว่าหมอนี่ดูหล่อกว่าเดิมขึ้นอีกถึงสองเท่าตัว....
ทำนองเพลงก็ยังคงเดินต่อไป “บ่อยๆที่คิดไปตั้งแสนไกล ถ้าเกิดในใจเธอน่ะคิดไม่ตรงกัน...”
“มันคงเป็นฉันที่ร้าวราน~~ แต่ลึกๆในใจของฉันก็คงเป็นอย่างเดิม~~”
“หลับตา...” ฉันเริ่มเดินจับมือกับมินทาเพื่อที่จะเดินมาให้ถึงจุดที่มาร์กเอาไว้ก่อนถึงท่อนที่จะเต้น
“แค่หลับตา~~”
“ถ้ารู้สึกเหงา”
“และต้องมองหา ถามว่าฉันจะคิดถึงใคร~~”
“เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ”
“ตอบทุกคำถามของใจ (“ใช่เธอ”) คนเดียวที่ฉันมั่นใจ (“ใช่เธอ”) เธอคือคนพิเศษไม่ต้องการพิสูจน์”
“ได้แต่หยุดใจตรงนี้ (“เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ”) คนที่ฉันรักคือใคร (“ใช่เธอ”) เธอรู้บ้างมั้ยใช่เธอทั้งนั้น~~ ก็ไม่รู้ว่าในใจเธอนั้นใช่ฉันบ้างหรือป่าว” มินทากอดฉันหลวมๆ แล้วโยกตัวไปตามจังหวะของท่อนโซโล่ ฉันอยากจะหยุดเวลานี้เอาไว้จริงๆเลยไม่อยากให้เด็กคนนี้ต้องไปเป็นแฟนของคนอย่างจินฮยอนเลย...
มินทาค่อยๆผละฉันออกจากกอดแล้วร้องเพลงต่อ ท่อนนี้เราไม่ได้เต้น มินทาคุกเข่าลงแล้วจับมือฉันเอาไว้
“เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ”
“ตอบทุกคำถามของใจ (“ใช่เธอ”) คนเดียวที่ฉันหมั่นใจ (“ใช่เธอ”) เธอคือคนพิเศษไม่ต้องการพิสูจน์”
“ได้แต่หยุดใจตรงนี้ (“เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ”) คนที่ฉันรักคือใคร (“ใช่เธอ”) เธอรู้บ้างไหมใช่เธอทั้งนั้น~~ เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ~~~~” มินทาลากเสียงค้างเอาไว้ ฉันเองยังแอบตกใจกับพลังเสียงของมินทาเลย...
“ก็ไม่รู้ในใจเธอนั้นใช่ฉันบ้างหรือป่าว...”
มินทาหยิบแหวนที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อออกมาสวมให้ฉันที่นิ้วนางข้างซ้าย นี่มันแหวนที่เขาใส่ประจำนี่หน่า...มินทาก็ลุกขึ้นยืนหันหลังชนกับฉันแล้ว
“It’s You,Baby It’s You,it’s you,it’s you you you~ ก็ไม่รู้ในใจเธอนั้นใช่ฉันบ้างหรือป่าว~~” มินทาก็จับหลังมือฉันขึ้นมาจูบเบาๆ แล้วก็กอดฉันหลวมๆ
“เยี่ยมมากเลยสองคนนี้ เก่งจริงๆมินทาแสดงได้โรแมนติกมาก ส่วนฮโยซอนเข้าถึงอารมณ์ของเพลงได้เก่งมากไม่มีอะไรให้ติเลย...วันนี้สองคนนี้ซ้อมแค่นี้แหละ ออกไปหาอะไรทานได้จะไปทำอะไรก็ทำพรุ่งนี้สู้ๆเข้าล่ะ~”
ฉันลงจากเวทีแล้วจับมือมินทาเอาไว้ตลอดด้วย “ซึงกิงั้นฉันขอออกไปหาอะไรทานกับมินทาก่อนนะแล้วจะได้กลับหอ”
ฉันเดินไปหาซึงกิที่ฝากสัมภาระเอาไว้ก่อนที่จะหยิบสัมภาระแล้วออกไปหาอะไรกินกับมินทา “เราไม่ได้ออกไปหาอะไรกินด้วยกันมานานแล้วเนอะ ตั้งแต่วันที่ไปซื้อเห็ดน้อยน่ะ”
“นั่นสิ ประมาณสามสี่เดือนได้แล้วล่ะมั้งเนี้ยว่าแต่เราจะไปกินอะไรดีนะ”
“ข้าวกล่องที่คิจองทำมาอยู่ที่ไหนล่ะฉันอยากกินข้าวฝีมือคิจองมากๆเลย -3-“ ช่วงนี้ฉันกินแต่ข้าวปลาอาหารฝีมือคิจองมาตลอด เขาต้องใส่อะไรลงไปในข้าวพวกนั้นแน่ๆฉันเลยติดมาที่สุดในบรรดาทุกคนที่กินข้าวฝีมือคิจองทั้งหมด
“อยู่ที่หอมั้ง ฮยองเขาจะเอาไปไว้ที่นั่นคงไม่ได้เอามาที่นี่ด้วยหรอกเดี๊ยวคนอื่นๆไม่มีสมาธิจะซ้อมกันพอดี”
“งั้นเราก็นั่งรถตู้กลับไปที่หอพักกันเถอะ รถตู้ของบริษ้ทน่ะ” ฉันเดินกดโทรศัพท์ตรงไปที่ทางออกเพื่อที่จะได้เดินไปขึ้นรถตู้ที่จอดอยู่ตรงทางออกของสถานที่ซ้อม
“กรี๊ดดดดดดดด~~!!” เสียงกรี๊ดของบรรดาแฟนคลับที่มารอพวกมินทาและพวกฉันซ้อม เยอะเหมือนกันนะเนี้ย “มินทา ฉันทำข้าวกล่องมาให้น่ะคะแล้วนี่ของขวัญค่ะ >///<”
“ขอบคุณนะครับนูน่า” มินทาส่งยิ้มให้แฟนคลับคนนั้นแล้วเดินขึ้นรถตู้กลับไปที่บริษัท ไม่เห็นมีแฟนคลับเอาของมาให้ฉันเลยแหะเซ็งเลย~ “เจ้เอานี่ไปสิ ของขวัญนี่น่ะอาจจะเป็นของที่เจ้ชอบก็ได้นะ~~”
ฉันรับของขวัญมาจากมินทาแล้วลองแกะดู นี่มันเป็นแหวนคู่รักแบบLimitedนี่หน่า อันนี้เขียนชื่อว่า Lee Mintar อีกอันเขียนว่า Kim Hyosong ชื่อฉันนี่ !! แฟนคลับคนนี้คงได้ข่าวจากทางบริษัทแน่ๆเลยว่าฉันกับมินทาร้องเพลงคู่กัน...
“มันเป็นแหวนคู่รักน่ะมินทา เป็นชื่อฉันกับนาย พรุ่งนี้ในงานโชว์เคสที่ร้องเพลงคู่กันนายใส่อันนี้ให้ฉันสิส่วนนายก็ใส่แหวนที่เป็นชื่อฉันเอาไว้” ฉันใส่แหวนที่เป็นชื่อของฉันให้มินทาที่นิ้วนางข้างซ้าย เหมือนคู่รักที่จะแต่งงานกันเลยนะเนี้ย ฮ่าๆๆ
“จินฮยอนนูน่าเขาไม่ได้ว่าอะไรผมเรื่องนี้อยู่แล้ว...ซึงกิฮยองเขาจะหึงเจ้กับผมมั้ยเนี้ย ฮ่าๆๆๆๆ”
“คงไม่หรอกมั้งฮ่าๆ ข้าวกล่องเนี้ยดูหรือยังว่าเป็นยังไง”
“ดูแล้ว น่ารักดีแฟนคลับคนนี้เขาทำอาหารอร่อยด้วยเอาอาหารมาให้ฉันทุกครั้งที่มีการซ้อมเลย~~” มินทาดูเหมือนว่าจะภูมิใจที่มีแฟนคลับอย่างเธอคนนั้นนะเนี้ยฮ่าๆๆ แต่ถ้าเป็นฉันก็คงจะภูมิใจมีแฟนคลับดูแลดีอย่างนี้ -..-
ฉันเปิดกล่องข้าวที่แฟนคลับให้มินทามา น่ารักชะมัดเลยแหะเป็นข้าวห่อเต้าหู้รูปหมีริละคุมะ -///- แล้วก็มีข้าวปั้นรูปเห็ดที่ส่วนหัวมีสาหร่ายติดอยู่จำนวนมาก ฉันชอบเจ้าเห็ดน้อยอันนี้ที่สุดเลย ./////.
“เจ้กินไปดิ อร่อยมากเลยผมบอกตรงๆ~”
ฉันหยิบข้าวปั้นรูปเห็ดน้อยอันนั้นเข้าปากกิน อร่อยดีเหมือนกันนะเนี้ย -..- “เจ้นี่กินเป็นเด็กเลย” มินทาเช็ดมุมปากให้ฉัน สงสัยสาหร่ายจะติดอยู่นะเนี้ย
ฉันซบตาเข้ากับดวงตาสีดำสนิทที่แสดงถึงความสดใสของมินทาใบหน้าของเราสองคนอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ...ใกล้เกินไปแล้วนะเนี้ย มินทารั้งท้าทอยของฉันเอาไว้แล้วจูบเบาๆที่ริมฝีปากของฉัน ความรู้สึกนี้เหมือนฉันกำลังจะละลายไปกับจูบนี้เลยแหะ...
“เผลอไปอีกแล้วล่ะเจ้ ขอโทษนะครับฮ่าๆ”
มินทาถอนจูบออกจากริมฝีปากของฉันแล้วมานั่งหัวเราะร่า เด็กคนนี้เข้าใจยากจริงๆ ฉันปิดฝากล่องข้าวแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง
อีกไกลเลยแหะกว่าจะถึงบริษัท นอนพักไปก่อนแล้วกันนะ...
“เจ้ ถ้าไม่ตื่นผมจะกินข้าวที่คิจองฮยองทำให้หมดเลยนะ ตื่นได้แล้วๆๆๆ” ฉันสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาเพราะถูกใครบางคนเขย่าตัวปลุก “ลงไปกันเถอะถ้าไม่เดินลงไปเองผมจะอุ้มเจ้ลงไปแล้วนะครับ”
ฉันรีบหยิบของที่วางเอาไว้ข้างตัวแล้วรีบลงจะรถเดินเข้าบริษัทไป หิวข้าวจะแย่แล้วอยากกินข้าวกล่องฝีมือคิมคิจอง~~
“รีบไปไหนเนี้ย ค่อยๆเดินก็ได้”
ฉันรีบเดินเข้าลิฟต์ไปด้วยความรวดเร็ว หิวข้าวจะตายแล้วมินทาเร็วๆหน่อยได้มั้ยเนี้ยเดี๊ยวฉันโมโหหิวใส่เลยนิ -3-
“มินทาเร็วๆหน่อยสิ ฉันหิวจะแย่แล้วเนี้ย”
“อะไรกันเจ้เพิ่งกินข้าวปั้นไปตั้งคำนึงนะอะไรจะย่อยได้เร็วขนาดนั้น เจ้แค่นอนเองนะ -*- ทำไมย่อยเร็วขนาดนี้”
พอมินทาเข้าลิฟต์มาแล้วฉันก็รีบกดลิฟต์ทันที หิว...ฉันยู่ปากทันทีทนไม่ไหวแล้วนะถ้าลิฟต์จะช้าขนาดนี้ -0- “เร็วๆหน่อยสิไอ้ลิฟต์บ้าฉันหิวแล้วนะเฟ้ย” ฉันยืนโวยวายกับลิฟต์โดยมีมินทายื่นอยู่ข้างๆ
มินทาขมวดคิ้วเป็นเชิงว่า ‘เจ้เป็นบ้าอะไร’ ก็คนมันหิวแล้วนิ ซ้อมมาแล้วยังไม่ได้กินข้าวอีกเซ็ง ทั้งข้าวเช้าแล้วก็ของว่างเลยด้วย -3- โดนพวกมินทากินส่วนของฉันไปก่อนได้ดันตื่นสายอีกเลยกินข้าวเช้าไม่ทัน ซวยจริงๆ -0-
“แล้วทำไมเมื่อเช้าไม่ยอมกินข้าวล่ะเนี้ย”
“นายก็เห็นว่าฉันตื่นสาย เกือบไปไม่ทันรถตู้ของพวกนายแล้วฉันจะเอาเวลาตอนไหนไปกินข้าวล่ะคิดหน่อยสิ -0-“ ฉันจิ้มหัวมินทาไปหนึ่งที เด็กคนนี้ไม่คิดอะไรเลยแหะพูดๆออกมา -0- “ฉันอยากเห็นชุดที่จะใส่พรุ่งนี้จังว่าจะเป็นยังไง อาจจะเป็นชุดหวานๆก็ได้เนอะ -///-“
ฉันเดินออกจากลิฟต์ไป รีบเดินเข้าในไปห้องซ้อมข้าวกล่องของคิจอง~~ ว่าแต่ข้าวกล่องพวกนั้นอยู่ที่ไหนกันล่ะเนี้ย ฉันเจอแต่ซากถุงขนมของจงฮวา -*- ต้องถามมินทาแล้วล่ะ
“มินทา !! ข้าวกล่องอยู่ไหนฉันหิวจนจะกินนายแทนข้าวแล้วนะ - -“
มินทารีบเข้ามาในห้องซ้อมด้วยความรวดเร็วแล้วเดินไปมุมห้องที่มีของของพวกเขาวางอยู่เป็นจำนวนมหาศาล ขนอะไรกันมาเยอะแยะล่ะเนี้ย มินทาขุดอะไรซักอย่างอยู่ในกองสัมภาระพวกนั้นกล่องข้าวของฉันจะไปอยู่ในของพวกนั้นหรอไม่มีทางเป็นไปได้หรอก = =
“นี่เจ้ ผมหยิบมาให้แล้วทานให้อร่อยนะครับ”
มินทาวางกล่องข้าวลงข้างๆตัวฉันที่กำลังนั่งอยู่ กล่องข้าวมื้อสุดท้ายในวันซ้อมครั้งสุดท้ายอย่างนั้นหรอ...ทำไมฉันถึงมานั่งทานอยู่คนเดียวทั้งๆที่น่าจะได้ทานพร้อมกับทุกคนแท้ๆ...
“อ้าว เจ้ทำไมไม่ทานล่ะหิวมากไม่ใช่หรอ”
“ฉันไม่อยากทานคนเดียว ฉันอยากทานพร้อมกับทุกคน...ฉันกลัวว่าเราจะไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันแล้วน่ะสิ” ฉันพูดไปด้วยน้ำเสียงเศร้าๆกับมินทาที่ตั้งใจฟังฉันอยู่ มันอาจจะเป็นไปได้ยากที่เราจะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน9คน...จินฮยอนฉันไม่นับ เพราะยัยนั่นไม่ค่อยจะอยู่กับพวกเรา... -*-
“งั้นผมรอทานพร้อมกับทุกๆคนเหมือนกับเจ้นะ...แต่ผมคิดว่าพวกเราอาจจะได้อยู่ด้วยกันต่อไปอีกแน่นอน เชื่อผมสิ ^^ มันเป็นการซ้อมครั้งสุดท้ายแต่มันไม่ได้เป็นวันสุดท้ายที่เราอยู่ด้วยกันนะ~~”
ความคิดเห็น