คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 :: ก็แค่ความฝัน
Title :: DREAM
Pair :: Kalo x Feliona
หวานย้อยน่าเอียนเหลือเกิน
ตอนที่ 1 :: ก็แค่ความฝัน
"...ด้วยความรู้สึกทั้งหมดที่ฉันมี..."
ดวงตาสีฟ้าสว่างจ้องมองอย่างอ่อนโยน...
รอยยิ้มนั่นทำให้ชั้นเกือบจะละลาย...
ริมฝีปากหนาค่อยๆเคลื่อนเข้าหาคนตรงหน้า จนระยะห่างเหลือเพียงไม่กี่เซ็นเท่านั้น
"คาโล.. นาย.." เฟรินใช้มือจับแขนอันมั่นคงทั้งสองข้างก่อนปล่อยตัวเองให้อยู่ในอ้อมกอดของเจ้าชายแห่งคาโนวาล
น่าแปลกที่ไม่หยุด แปลกใจตนเองที่ไม่ห้าม หรือเพราะว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่เธอรอคอยอยู่หรืออย่างไร?
เปลือกตาค่อยๆปิดลงอย่างช้าๆ เพื่อบดบังการมองเห็นของเจ้าของร่าง
ตาสีน้ำตาลกลมโตสดใสบัดนี้ถูกปิดลงเพื่อรับจุมพิตแสนหวาน
"เฟริน..."
"เฟ....ริ.......น"
.
.
.
"อืม..."
"ไอ้เฟรินโว้ย!!!!" ฉับพลัน จูบแสนหวานถูกแปรสภาพเป็นหมอนแข็งๆหนึ่งใบ
เจ้าคนที่เพิ่งจูบกับหมอนมาลืมตาขึ้นมองสภาพภายนอก พร้อมทำตาปริบๆ
...ฝัน....งั้นเหรอ?
"มัวเอ๋ออะไรอยู่ได้ จะเข้าเรียนแล้วโว้ย! ถ้าแกช้าชั้นไม่รอนะ"
สิ้นคำพูด หมอนแข็งๆถูกส่งกลับไปหาเจ้าของทันที พร้อมส่งเสียงดังแอ๊ก!
"รู้แล้วโว้ย! ปลุกดีๆไม่เป็นรึไงวะ ไอ้คิล!"
เฟรินเกาหัวแกรกๆ พร้อมสอดสายตาไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นเจ้าคนที่จะลวนลามเธอในฝันนั่น
"มองอะไร? ถ้าไอ้คาโลล่ะก็ มันไปแล้ว มันไม่มาอยู่รอแกหรอก ขยันจะตายเจ้านั่นน่ะ"
ฉับพลัน หน้าเฟรินก็ขึ้นสีแดงเรื่อ พาให้คนที่มีอาชีพเป็นนักฆ่าต้องงงว่าเกิดอะไรขึ้น
"แกเป็นอะไร เป็นไข้เรอะ ทำหน้าแปลกๆ?" สิ้นคำ ผ้าห่มก็ตามมาอีกระลอก
"อุ๊บ!" คราวนี้น้ำหนักผ้าห่มไม่ใช่เบาๆขนาดให้คนที่รับมันยังทรงตัวอยู่ได้ นักฆ่าก็เลยลงไปนอนกองอยู่กับพื้นห้อง
"ชั้นทำหน้าแปลกตรงไหน?" ว่าพลางก็ตบหน้าตัวเองเบาๆสองสามทีก่อนลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อแบบไม่เกรงใจคนที่อยู่ในห้องด้วย
"เอ้า! ไปได้แล้ว" เสร็จแล้วก็เดินฉับๆๆ ออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
"มันเป็นอะไรของมันกันวะเนี่ย...." คิลพูดพลางมองตามอย่างงงๆ ก่อนที่จะนึกเรื่องอะไรได้บางอย่าง
"แล้วนี่มันจะไม่อาบน้ำแปรงฟันซักหน่อยหรือวะ..."
*********
โว้ยๆๆๆ !!
เดินพลางกระแทกเท้าไปพลางอย่างหัวเสีย
นี่เธอกล้าฝันอะไรได้ถึงขนาดนั้น.. ก็น่าจะรู้ว่าคนอย่างคาโลไม่มีทางทำแบบนั้นได้อย่างแน่นอน
ชัวร์ๆ และชัวร์ป้าบ
หัวเด็ดตีนขาด หน้าอย่างมันก็ไม่ทำแบบนั้น!!
ยิ้มอย่างอ่อนโยนเช่นนั้น... เท้าที่กำลังมุ่งหน้าไปยังห้องเรียนเกิดชะงักขึ้นมาซะอย่างงั้น
เฟรินเดินหันตัวออก เบี่ยงหลบไปทางอื่น
...ยังไม่อยากเจอหน้ามันตอนนี้เล้ย... ให้ตายสิ... แล้วเราจะหลบไปอยู่ที่ไหนดีนะ?
To be continued (หากมีแรงแต่งต่อ)
=w= อาจจะหยุดแค่นี้ก็ได้ ครึๆๆๆๆๆๆๆ
(ใครเค้าอยากอ่านล่ะ!! โวยวาย)
ความคิดเห็น