คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : กิโลที่ 6
LovE MeterS เผอิญรัก มาทักผม...[YAOI]
กิโลที่ 6
“ฮัลโหล สวัสดีครับคุณฟ่าง”
“…..”
“ครับ ผมรู้ครับว่าฝนตก แต่ว่าต้องขอโทษจริงๆผมรับคนอยู่ ไว้วันหลังนะครับ ผมจะไปรับถึงที่เลย”
“…..”
“ครับ แค่นี้นะครับ กลับบ้านดีๆนะครับคุณผู้โดยสาร..คนสวย”
ผมกำลังฟังบทสนทนาของคนขับแท็กซี่หน้าหล่อกับคุณผู้โดยสารที่น่าจะสวยที่อยู่ปลายสาย ครับตอนนี้ฝนกำลังตก รถกำลังติด ค่าแท็กซี่ขึ้นมาจน 80 กว่าบาทแล้ว นี่ถ้าผมเดินกลับบ้านคงจะถึงไปแล้วมั้งเนี่ย ไม่น่าอยากกระแดะนั่งรถแอร์เลย T^T
“เป็นอะไรไปครับ ไพร์ หนาวเหรอ”
“หนาว”หนาวค่ารถของแกเนี่ยไอโรคจิตตตตตต!
เจเล่เอื้อมมือไปเบาแอร์ ผมมองออกไปข้างทาง สายฝนตกมากระทบกระจกรถจนมองได้ไม่ค่อยชัด แต่ผมก็เห็นนะ สงสารแม่ค้าสาวสวยคนนั้นจังเลย เพราะจู่ๆฝนก็ตกลงมาทำให้ร่างบางๆนั้นต้องสาละวนกวาดของหลบฝน[เกี่ยวอะไรเนี่ย?][ไม่มีอะไรครับผมอยากเล่า/ไพร์]
“เฮ้!”ผมเรียกมัน
“หืม”
“นายน่ะ ขับมากี่ปีแล้ว”
“ถ้าตั้งแต่จบม.6ก็ สี่ปีได้แล้ว มั้งนะ”
หา จบม.6 หมอนี่ไม่ได้เรียนมหาลัยหรอกหรอเนี่ย อยากรู้ขึ้นมาแล้วสิ ต่อมอยากรู้เรื่องชาวบ้านของผมมันแรงพอสมควรเลยล่ะครับ ฮ่าๆ
“วันๆได้เงินเท่าไรอะ”
“ไม่แน่นอน แต่ก็พอใช้ล่ะนะ”
“แล้วทำไมไม่เรียนต่อ”
“มีกินแต่ก็ไม่มีใช้น่ะ”ชัดเจน..
“แล้ว อยากเรียนป่าว”
“อยากสิ อยากมากเลย”
คิดไปเองรึป่าวนะว่าชั่ววินาทีหนึ่งผมเห็นดวงตาสีเข้มนั้นฉายแววที่แปลกออกไปแต่แค่แวบเดียวเท่านั้นก็กลับมาขี้เล่นเหมือนเดิม ผมถามเรื่องที่ไม่สมควรไปรึป่าวหว่า อาจจะใช่...ก็ได้นะ
“ขอโทษนะ”
“เรื่องอะไรครับ ไพร์”
“ฉันถามเรื่องส่วนตัวของนาย”
“ไม่ครับ ผมไม่ว่าอะไรมันคือความจริง มันก็ อะนะฮ่าๆ”
นายน่ะ โกหกอยู่เห็นๆ อยากพูดออกไปชะมัดแต่ผมก็เงียบเอาไว้เรื่องส่วนตัวมันไม่สมควรจริงๆนั่นแหละครับ ลองถ้ามีคนถามผมแบบนี้มันก็น่าโมโหอยู่
“คิดมากเหรอไพร์ ผมไม่ได้อะไรจริงๆนะ ^ ^”
“อือ ขอโทษอีกทีแล้วกัน”
“ไพร์ใส่ใจคนอื่นๆมากกว่าที่คิดนะ ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงถามกันสนุกปากไปแล้ว”
ฉึก!!!!!
ได้ยินอะไรกันไหมครับ มันคือเสียงแทงใจของผมเอง- - ที่จริงก่อนที่ศีลธรรมมันจะค้ำคอ ผมก็เหมือนคนอื่นๆแหละครับ อยากรู้ ทั้งๆที่รู้ไปแล้วก็ไม่ได้อะไร โห ถึงจะคิดได้ แต่ก็เจ็บอยู่ดี เหอๆ
“ฉันไม่ใช่คนดีหรอก ตอนแรกฉันก็อยากถามให้สนุกปากอยู่เหมือนกัน”
“แต่ไพร์ ก็ไม่ได้ทำนี่ครับ จริงไหม”
ผมยักไหล่แล้วมองออกไปข้างนอกอีกครั้ง รถไม่ขยับเลย 90กว่าบาทแล้ว ผมมีงบอยู่ร้อยเดียวเองนะ แล้วจากบ้านไฟไปบ้านผมมันก็แค่ไม่กี่โลเอง ฝนตกนี่มันน่าเบื่อจริงๆ
“ไพร์ บ้านอยู่ไหน”
“หือ”
“คราวก่อนผมส่งแค่หน้าหมู่บ้าน วันนี้ฝนตกคงจะลงไม่ได้ บ้านอยู่ไหนครับ”
“ตรงเข้าไปเลี้ยวซ้ายหลังสุดท้าย”
ผมบอกทาง เจเล่พยักหน้าน้อยๆก่อนจะเข้าไปในหมู่บ้าน ฝนเริ่มซาแล้วแต่ก็ยังหนักอยู่ บรรยากาศมันเงียบๆน่ากลัวว่ะเฮ้ย แถมอยู่กันเงียบๆอีก ดีนะที่บ้านผมไม่ลึกมาก
“อยู่คนเดียวหรอ”มันหันมาถาม
“อือ ค่ารถ เอ๊ 152 เลยหรอ ไม่พออะ รอแป๊บนึงนะขอเข้าไปเอาเงินก่อน”
“ไม่ต้องหรอก มีเท่าไรก็จ่ายเท่านั้นละ เข้าๆออกๆเปียกฝนเดี๋ยวไม่สบาย”
“มีแค่100เดียวเอง ขาดตั้งเยอะงั้นเอางี้ พรุ่งนี้มารอฉันสามโมงหน้าโรงเรียนขับผ่านทุกวันใช่ไหมละ พรุ่งนี้ฉันจะเป็นผู้โดยสารของนาย อย่าลืมซะล่ะ เอานี่ตัง กลับบ้านดีๆนะไปล่ะ”
ผมพูดรัวๆแล้วเปิดประตูรถไปไขกุญแจบ้านแล้วรีบไปหลบฝน ผมมองไปที่แท็กซี่เขียวเหลืองหน้าบ้านเห็นว่าเจเล่มองผมแบบงงๆ มึนๆผมเลยโบกมือให้ไปได้แล้วมันเลยขับออกไป
ผมเดินเข้ามาในบ้าน เปิดไฟสะบัดผมเปียกๆ หวัดจะกินไหมเนี่ย ผมบ่นไป คิดไปเหมือนลืมอะไรไปเลยน้า เออออ
ครืด ครืด
เสียงมือถือของผมที่วางไว้บนตู้กระจกสั่นเสียงดัง ผมคว้ามาดู
ไฟนอล
อ้อ ไอไฟ ผมพึมพำก่อนจะกดรับ
“ว่า”
“มึงรีบออกไป”
“แล้ว”
“กระเป๋า”
“อ่าฮะ”
“ของมึง”
“เออ!”
“งานประพาส..ยังอยู่บ้านกู...”
จริงด้วย!!!!
ก็ว่าลืมอะไร คือว่าแค่กระเป๋ามันไม่เป็นปัญหาหรอกครับแต่การบ้านวิชาคณิตของอาจารย์มหา โหด อยู่ในนั้น ต้องส่งพรุ่งนี้ก่อนเจ็ดโมงครึ่ง จะให้ไฟทำให้ก็ไม่ได้เพราะอาจารย์แกดูลายมือ T^T พระเจ้าช่วย ซวยแล้วกรู…
จะโทษว่าเป็นเพราะไอเจเล่ดีไหมหว่า...
TBC
มาแล้วครับบบบบบบบบบบบ
ช้าอีกอีกแล้ว ขอโทษด้วยครับ T^T
ตังมัวแต่เครียดผลสอบไม่ได้มาอัพ
แต่อตอนนี้วิกฤตผ่านไปแล้วครับ ตังผ่านหมด เย้!
เพื่อนๆที่กำลังรอผลกันอยู่ โชคดี ขอให้ผ่านๆๆๆๆ ทุกวิชานะครับ :3
สำหรับวันนี้ ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน พบกันตอนหน้าครับ ></
ความคิดเห็น