คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กิโลที่ 2
LovE MeterS เผอิญรัก มาทักผม...[YAOI]
กิโลที่ 2
“พี่เจเขาเลือกไพร์อะ ทำไมงั้น”
“นั่นน่ะสิ ชั้นก็สงสัย”
“หรือว่าพี่เขาเป็นเกย์อะแกกกกกก Y^Y”
“จะบ้าเหรอ ชั้นได้ข่าวมาว่าพี่เจเขายังจีบผู้หญิงโรงเรียนสตรีอยู่เลย”
“จริงนะ!! เฮ้อโล่ง~”
ผมกำลังฟังบทสนทนาที่น่ารื่นรมย์? ของเพื่อนร่วมสายชั้น ผมเกือบช็อคตายตรงที่พวกเธอบอกว่าไอเจชอบผู้ชาย ดีนะที่ยังมีข่าวว่ามันจีบผู้หญิง ไม่งั้นผมเสียว?จริงๆนะ!
“นี่นาย”ผมเรียก
“ครับ คุณผู้โดยสาร^ ^”
“ทำไมต้องเป็นผมด้วยล่ะ พวกผู้หญิงสวยๆรอขึ้นรถคุณเป็นขบวนเลยนะ”
“ไปขึ้นรถก่อนสิ แล้วผมจะบอก”
ผมพยักหน้าแล้วเดินไปที่รถ[ง่ายไปป่าววะครับ] เปิดประตูฝั่งด้านข้างคนขับแล้วนั่งลง ได้ยินเสียงแว่วๆของสามคนที่ถูกเมินคุยกันแล้วมองมาที่ผมแบบแปลกๆ พวกเธอสมานฉันท์กันตั้งแต่เมื่อไรครับเนี่ย แล้วสายตาแบบนั้น มันทำให้ผมลำบากใจนะครับ!!! คือคุณๆเข้าใจป่ะครับ สายตาของพวกเขาประมาณว่า แกแย่งสามีในอนาคตช้านนนนนนนนนนนน แบบนี้อะครับ แล้วประเด็นคือ ผมเป็นผู้ชายนะ!!!! แถมยังหล่อมากกกกกกกกก จบไหมครับ ผมคิดว่าไม่นะ พรุ่งนี้คงอื้อฉาวดังระเบิดแน่ตัวข้า T^T กระซิก
ผมปิดประตูแล้วหยิบหูฟังมาใส่ฟังเพลงรอ ไม่ไหวหรอกครับทั้งเสียงนินทา ทั้งสายตาแปลกๆ เสียงปิดประตูดังขึ้น ผมมองไปด้านข้างเห็นไอพี่เจขึ้นรถแล้วเริ่มเหยียบคันเร่ง
“จะให้ไปส่งที่ไหนครับ?”เสียงไอพี่เจดังขึ้นมา เหอๆ มาแล้วคำถามหนักใจ
“ที่จริงตรงนี้เลยก็ได้ ผมไม่ตังติดตัวหรอก หมดแล้ว แล้วก็แม้แต่ 35 บาท ก็ไม่มีให้หรอกนะ”
“อ้อ ไม่คิดตังหรอก เพราะคุณช่วยผมไว้> <”
“อือ ก็หมู่บ้าน xx”
“รับทราบ ^ ^\ อืมไพเรท สินะครับชื่อของคุณ^ ^”
“อื้ม”ผมตอบแล้วถอดหูฟังเก็บ มีเรื่องต้องถามเยอะเลย เกี่ยวกับผู้ชายคนนี้
“เห็นคนที่รู้จักคุณเรียกว่า ไพร์ ผมก็ขอเรียกแบบนั้นนะครับ ง่ายดี ^ ^”
ไอหมอนี่ยิ้มไม่เคยเมื่อยเลยสินะ
“ก็ได้ ยังไงมันก็ชื่อผม ว่าแต่คุณเถอะเห็นเขาเรียกว่าพี่เจ พี่เจ คงไม่ใช่เจเล่หรอกนะ”
“คุณนี่เก่งจัง นั่นล่ะชื่อผม^ ^”
ฮะ!!! สตั๊นอีกแล้วตัวข้า มันชื่อเจเล่จริงเรอะ!! ไอเยลลี่คาราจีแนน โห แม่ช่างสรรหาชื่อนะพ่อคุณตอนตั้งชื่อคงไดเอตอยู่มั้งเนี่ยยยย
“อ่า อืม งั้นเข้าคำถามจริงๆจังๆเลยนะ ทำไมต้องเป็นผมด้วยครับ ไอคุณเยลลี่คาราจีแนน”
“ตั้งสรรพนามใหม่ให้ผมเลยนะครับ เสียดายจัง อยากได้ยินคุณเรียกผมว่าพี่เจ เหมือนกันน้า คุณเดือนโรงเรียน”
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย แค่คุณทำให้ผมต้องอับอายในวันพรุ่งนี้คดีก็ยาวแล้ว”
คิดแล้วก็เริ่มเครียด พรุ่งนี้จะเป็นยังไงเนี่ยยย ในกลุ่มผู้หญิงมีใครอยู่ชมรมหนังสือพิมพ์บ้างไหมเนี่ย โอย คิดแล้วปวดเฮดดดดดดด
“แหมๆ ถ้าอย่างงั้นผมก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ คือที่ผมต้องเลือกคุณสาเหตุมันเริ่มมาจาก.....บลาๆๆๆ”
ผมนั่งฟังไอเจเล่[ไม่เรียกพี่หรอก หมั่นไส้/พาล]บ่นไม่หยุด วกนู่นวนนี่ ที่จับใจความได้คือ ไอเหตุการณ์แย่งกันขึ้นเนี่ยเคยเกิดขึ้นที่โรงเรียนสตรี เมื่อเดือนก่อน แล้วปรากฏว่าหมอนี่ก็แมนจัดครับ เลือกน้องผู้หญิงคนที่โบกคนแรก พอวันต่อมา น้องคนนั้นก็ถูกรุมประชาทัณฑ์ เอิ่ม มันค่อนข้างเวอร์นะครับ ตบกันเพื่อแย่งขึ้นแท็กซี่ ถึงแม้ว่าคนขับจะหล่อโคตรๆก็เถอะ แต่แหมมมมม อะไรจะขนาดนี้ สังคมสมัยนี้น่ากลัวจริงๆ ขนาดผมเป็นผู้ชายยังเสียวๆเลยนะครับ Y Y
“คุณก็เลยต้องเลือกผมเพราะกลัวว่าสาวๆจะถูกรุม ว่างั้น?”
“ครับ ก็ตามนั้น^ ^”
แล้วแกไม่เห็นใจชีวิตน้อยๆของตรูเรอะ!!! แค่ยัยสามคนนั้นผมก็หวิวไม่ไหวแล้ว แล้วนี่ตั้งกี่คน ผมไม่เดี้ยงเหรอครับบบบบบบบบบบบ
“แล้วนี่คุณไม่คิดเห็นใจชีวิตของผมเลยหรอ!! เดือนโรงเรียนอย่างผมเสียโฉมไม่ได้นะเฮ้ยยยย”
“งั้นคุณก็ใช้เสน่ห์ความเป็นเดือน เอาตัวรอดสิครับ หืม จริงไหม”
เออ ก็จริง ถ้าอยู่ในโรงเรียนแฟนคลับของผมคงไม่ยอมให้เธอๆทั้งหลายมาทำร้ายร่างกายผมหรอกม้างงงงงงงงงง ฮ่ะฮ่า
“แล้ว..”
“เอาล่ะถึงแล้ว กลับบ้านดีๆนะครับ”
“เดี๋ยวสิ!!!”
“เร็วๆเข้านะครับ เดี๋ยวคันหลังเขาว่าเอา^ ^”
“เออๆ ก็ได้”
ผมเปิดประตูก้าวลงจากรถแท็กซี่เขียวเหลืองที่จอดอยู่หน้าหมู่บ้านxx ผมหันไปมองไอเจเล่ที่ยิ้มน้อยๆแล้วโบกมือให้ผ่านกระจก ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกไป
ผมเอามือลง เอ๊ะ! เดี๋ยวนะมือผมยกขึ้นอยู่ เฮ้ยๆ แสดงว่าเมื่อกี้..อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ม่ายจริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ผมยกมือบายมันด้วยอ่า โอ้วโนวววววว ถ้าเป็นผู้หญิงผมจะไม่ว่าเลย ฮึ่ยๆ
“หมั่นไส้จริงๆเลย คนแบบนั้น”
“เอ่อ ขอโทษนะคะ” ผมเงยหน้ามอง โอ้ เด็กโรงเรียนนานาชาติ
“หืม ครับ?” ผมปั้นหน้านิ่งแล้วตอบ
“ใช่พี่ไพเรท รึป่าวคะ”
“ใช่ครับ”
“อ๊ะ ชื่อฟ้าค่ะ ขอเบอร์โทรศัพท์หน่อยได้ไหมคะ”
“ได้สิครับคนสวย”อา น่ารักอะไรอย่างนี้ เด็กนานาชาติ > < ใสซื่อ ไร้เดียงสา เปคเลยยยยยย
“ขะ ขอบคุณค่ะ บายนะคะ”แล้วนางฟ้าน้อยๆของผมก็วิ่งกลับไป เรตติ้งยังดีเหมือนเดิม มีความสุขจริงจริ๊ง
“กลับมาแล้วคร้าบบบบบบบ”
ผมเอ่ยกับความมืด ครับ อย่างที่บอกที่บ้านนี้ไม่มีใครนอกจากผม ครอบครัวของผมจากไปนานแล้ว อ๊ะๆ แต่ผมไม่ได้เสียใจนะครับ แม่ผมสอนไว้ว่า วันใดที่แม่ พ่อ หรือน้องจากไป ต้องใช้ชีวิตที่ผมมีแทนส่วนของพวกเขาด้วย ทุกวันนี้ผมเลยมีความสุขดี เพราะถึงแม้ว่าจะไม่ตัวตนอยู่
แต่ความอบอุ่นของครอบครัวก็ยังคงอยู่รอบๆ
บ้านโดยที่ผมรู้สึกได้ ^ ^
แหม เห็นอย่างนี้ผมก็โรแมนติก อ่อนโยน และอ่อนไหวนะครับ แบบนี้สิเขาถึงว่า ผมน่ะ มันหล่อน่าทะนุถนอม ว่ะฮ่ะฮ่า
TBC
จบไปอีกตอน มีเรื่องราวในอดีตของไพร์โผล่มาแว้บๆ
ผมคิดไปเองรึป่าวว่ามันดูรั่วๆ ยังไงไม่รู้ 555 ก็นิสัยผมก็รั่วๆเหมือนกัน
เลยออกมาเป็นแบบนี้ ชอบไม่ชอบยังไงก็เม้นหน่อยนะครับ ขอบคุณที่อ่านตอนนี้ครับ :3
ความคิดเห็น