คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : กิโลที่ 10
LovE MeterS เผอิญรัก มาทักผม...[YAOI]
กิโลที่ 10
“เธอๆ รู้ยังพี่แฟร์ม.5เล่นเด็กโรงเรียนข้างๆหยอดข้าวต้มไปอีกแล้ว”
“โหหห จริงดิ ถึงพี่เขาจะหล่อก็เถอะแต่โหดแบบนี้มันน่ากลัวนะ”
“นั่นน่ะสิ ชั้นขอแอบชอบพี่เขาห่างๆอย่างเลิฟๆอยู่ไกลๆแบบนี้ดีกว่า”
“ใช่ๆๆๆ”
ขณะนี้เวลาสิบหกนาฬิกาเป๊ะ ผมกำลังฟังบทสนทนาของรุ่นน้องม.4ที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล และในสนามฟุตบอลที่อยู่ถัดจากพวกเธอออกไปก็มีร่างสูงของผู้ที่ถูกพาดพิงเมื่อครู่ ไอแฟร์ ซึ่งผมไม่เคยรู้จักมักจี่กับมันมาก่อน แต่เมื่อวานนี้กลับเกิดเหตุการณ์ที่ชวนขนแขนสแตนอัพมาสดๆร้อนๆ ทำให้ผมเซ็งอย่างที่สุด
ผมนั่งมองไอแฟร์ที่เล่นบอลอยู่ในสนามกับเพื่อนๆของมัน ใครจะไปคิดว่าจากที่ไม่เคยรู้จักก็กลายเป็นเหมือนเพื่อนกัน ผมยังไม่รู้จุดประสงค์ของมันเลยด้วยซ้ำทั้งเรื่องมาขอคบเมื่อวาน อยู่ดีๆก็ทำท่าจะกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตซะอย่างงั้น ผมคิดไม่ออกจริงๆว่ามันอย่างนั้นทำไม เพราะผมไม่เคยรู้จักมันเลยสักนิด
“คิดอะไรอยู่ หืม”
“เฮ้ยยยยย มึง! มาจากไหนเนี่ย”
“เห็นมองหน้าตั้งนานละ คิดไรลามกกับผมอยู่ป่ะเนี่ย”
“จะบ้าเรอะ เอาที่ไหนมาพูด”
ผมแว้ดใส่หน้าไอแฟร์ทันที ว่าจะด่าตั้งแต่ตอนโผล่หน้าเข้ามาใกล้ละ ไอเวรนี่- - แล้วดูปากมัน น่าถีบซะจริง สปีชีส์เดียวกับไอไฟเป๊ะ กวนตีนกับปากหมา
“ฮ่าๆ แล้ว..วันนี้คาบสุดท้ายเลิกกี่โมง” จู่ๆมันก็หันมาถาม
“ทำไมอะ”
“จะชวนไปเที่ยว ฟรีนะขอบอก ไปป่าว”
“ไม่ล่ะ เกรงใจ”
“ไม่ไปหน่อยเหรอ”
“ไม่”
“แล้วจะมาถามใหม่ ไปละ”
เฮ้ยยยยยยย ง่ายไปไหม? แล้วไอคำว่า แล้วจะมาถามใหม่ เนี่ย ใช้เปลืองจังนะ สรุปว่ามันต้องการอะไรมีใครรู้ไหมครับ ใครรู้บอกไอไพร์ที ผมตามมันไม่ทัน!
“เป็นไรว่ะไพร์ หน้าบูดเป็นตูดอีกละ”
“มาแล้วก็กัดเลยนะไอฟาย” ไฟนอลโบกหัวผมก่อนนั่งลงที่ม้าหินโต๊ะประจำอย่างทุกที มือมันหนักอย่างกับ ฟาย จริงๆ
“วันนี้มีอะไรมาเล่าอีกไหม ฟังเรื่องของมึงหนุกดีว่ะไพร์”
“ก็เหมือนเดิม ไอแฟร์ มันมา..แล้วก็ไป”
“ยังไง เอาให้เคลียร์”
แล้วผม...ก็เม้าท์แตกร่ายยาว
ตอนนี้ทุ่มนึงแล้วครับ ผมแยกจากไฟนอลเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน หลังจากเม้าท์ยาวมาสองชั่วโมง ตอนนี้ผมอยู่ที่ตลาดข้างๆโรงเรียนแหละครับ กะว่าจะมาหาอะไรกินแล้วค่อยกลับบ้าน วันนี้ตลาดคึกครื้นครับเห็นว่ามีดารามาถ่ายละคร ธรรมดาจากตลาดบ้านๆเงียบเหงากลายเป็นตลาดแตกกันเลยทีเดียว
ผมมุดผ่านคนที่มากมายล้นตลาดออกมา ในมือมีหมูปิ้งเจ้าอร่อย อาหารมื้อเย็นวันนี้คือหมูปิ้งสามไม้ซึ่งสองในสามลงท้องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ถามว่าอิ่มไหม มันไม่อิ่มหรอกครับแต่งบไม่พอ ฮ่าๆ ช่วยไม่ได้ช่วงนี้ผมช็อตจริงๆ
“หืมมมมมม”
ผมอุทานเบาๆเมื่อเพ่งมองไปเบื้องหน้า เหมือนว่าจะเห็นกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งกำลังแย่งกันขึ้นแท็กซี่ เอ จะว่าไปฉากนี้มันคุ้นๆรึป่าวนะ เดจาวูแฮะ อ๊ะ ดูเหมือนว่าจะได้คนขึ้นแล้วล่ะครับเป็นเด็กผู้หญิง ที่ผมสนใจน่ะไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้นหรอก แต่เป็นคนที่ลงจากรถแท็กซี่คันนั้นต่างหาก
ใช่ คนๆนั้นคือเจเล่
หมั่นไส้หน้าตาจริงๆ มีแต่ผู้หญิงรายล้อมเต็มไปหมด อย่างนี้มันต้องโดน หึหึ
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นไล่หารายชื่อเจ้าของเบอร์โทรศัพท์ ถ้าถามว่าผมเอาเบอร์มาจากไหนคงต้องยกความดีนี้ให้น้าฟ้าเพราะวันที่เจเล่ช่วยน้าฟ้าเอาไว้มันได้ให้เบอร์ไว้ด้วย เพราะงั้นเสร็จไอไพร์แน่
เจเล่ โทรออก
“ฮัลโหล”
“ฮัลโหล คุณคือเจเล่ใช่ไหม”
“ครับ”
“ช่วยขับรถมารับผมหน่อยได้ไหมครับ”
“ขอโทษนะครับ ผมมีลูกค้าแล้ว”
“ไม่รู้ล่ะ คุณต้องมารับผม ผมอยู่หลังตลาดข้างโรงเรียนประจำเขต”
“ทำไมผมต้องทำแบบนั้น”
ผมหัวเราะเสียงเย็นก่อนจะค่อยๆตอบออกไป
“เพราะผมคือ ‘น้องชาย’ ของคุณ..ไงครับ”
TBC
สวัสดีครับทุกคนนนนนนนนน กลับมาแล้วครับ
ยังไม่ลืมกันใช่ไหมครับ TwT คิดถึงทุกคนจริงๆ
อย่าลืมเม้นให้ตังหน่อยนะครับ สำหรับตอนนี้ บายครับ :3
ความคิดเห็น