[Short Fic เอกเบส] คืนนั้นในวันฝนตก

ข้อมูลเบื้องต้น

Fic Heart Rocker X Grayman XIII

สวัสดีครับผม ชื่อ ตัง นะครับ

นี่ก็เป็นฟิคสั้นๆที่ผมเขียนเมื่อนานมาแล้วและ

ก็มีคนว่าให้เอามาลง ในที่สุดจึงตัดสินใจ เอาวะ ลงก็ลง!

เพราะงั้นถ้ามันแปลกๆก็ต้องขออภัยด้วยนะงับ
 

ที่จริงผมไม่เก่งเรื่องสั้นเท่าไหร่ มันอาจจะแปลกๆนะงับ
นักแสดงนำฟิคนี้คือ พี่เอก HEART ROCKER กับ พี่เบส GRAYMAN XIII นะครับผม
อย่างที่บอกฟิคนี้ ไม่เกียวข้องใดๆกับตัวจริงเลยนะครับผม เป็นเพียงจินตนาการต๊องๆของคนเขียน
ฟิคนี้แต่งสนองนี้ดงับ ไหนๆก็ลงแล้ว มาฟินด้วยกันเถอะครับ ><
ฟิคนี้มีที่มาจากฝนครับ//อ้าว มันก็แน่อยู่แล้วไม่ใช่เรอะ


ขอบคุณรูปสวยๆจากเพจพี่เรวี่นะงับ//ไปกดไลค์กันเยอะนะฮะถ้าชอบผลงาน

https://www.facebook.com/Raveeoftitans?fref=ts






 

เนื้อเรื่อง

Fic Heart Rocker X Grayman XIII

คืนนั้นในวันฝนตก

ภายในหอพักนักศึกษาเวลานี้เงียบ เงียบเสียจนเสียงฝนที่อยู่ด้านนอกแทรกผ่านเข้ามา บรรยากาศมีแต่ความมืดมิด และเสียง ซ่าซ่า ที่ดังอยู่ภายนอกเท่านั้น เสียงลมหวีดหวิวดังสะท้อนไปทั้งหอ ทำให้ขนลุก

ภายในค่ำคืนที่ไม่น่าอภิรมย์ยังคงมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่บนเตียง สายตาเลิ่กลั่กไปมาอย่างบอกไม่ถูกว่าตอนนี้รู้สึกอย่างไร เขาเหล่มองไปทางเพื่อนสนิทที่หลับไปแล้วด้วยท่าทางสบายๆจนทำให้เขาอยากจะถีบให้กระเด็นสักที

“มึงนี่หลับได้หลับดีจริงๆนะเอก”เจ้าตัวบ่นพึมพำ

หากถามว่าทำไมเวลาดึกขนาดนี้ ไฟห้องก็ปิดไปแล้ว แล้วทำไมเขาถึงยังไม่นอน เขาขอสาบานว่าไม่ได้กลัวอะไรสักนิด กะอีแค่เสียงฟ้าผ่ามันไม่ทำให้ขัดการนอนของเขาได้หรอก แต่อนิจจา ว่าไปนั่น เขาก็ยังไม่กล้าล้มตัวนอนอยู่ดี ถ้าจะปลุกเจ้าเพื่อนตัวดีให้ตื่นแล้วค่อยให้มันนอนพร้อมกันก็เกรงใจ อีกอย่างมีหวังโดนหาว่าเด็กอีก

เด็กหนุ่มขยี้ผมตัวเองพยายามที่จะสะบัดความกลัวเด็กๆออกจากตัว แต่มันก็ไม่ช่วยอะไรเลย

เปรี้ยงงงงง!!!

“เฮ้ยยย”

เสียงที่ดังขึ้นเข้าไปในโสตประสาท โอยยย มันอะไรนักหนา ทำไมนะเขาไม่มีดีกรีหลับได้หลับดีเหมือนไอ้เอกมันบ้าง คิดแล้วเด็กหนุ่มก็ลุกจากเตียงเดินไปที่ระเบียง เอาสิวะ! มาทำให้มันจบๆไปเลย จะได้เลิกกลัวสักที ฟ้าผ่าบ้านี่

เด็กหนุ่มมองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกก่อนจะขยี้ผมสีชมพูยุ่งๆนั้นอีกครั้งแล้วเปิดประตูระเบียงออกเสียงและน้ำฝนสาดมาโดนตัวเขาเต็มๆ เสียงครืนๆ ดังไล่มาบ่งบอกว่าไฟฟ้าหลายโวลต์กำลังจะดังอีกครั้ง

“อือออ เบสสส”เสียงครางของเพื่อนร่วมห้องทำเอาเขาสะดุ้ง อยะ อย่าเพิ่งตื่นขึ้นมาเชียวนะ!

เปรี้ยงงงง!!!

“ว้ากกกกกกกก”

เพราะไม่ได้ทันตั้งตัว เบสกรีดเสียงสุดเสียงจนคนบนเตียงสะดุ้งตื่นขึ้นมา ร่างสูงของเอกขยี้ตาก่อนจะผิดสังเกตที่ประตูระเบียงห้องของเขาเปิด แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือบุคคลที่อยู่ข้างนอกต่างหาก!!

“เบสสสส ทำอะไร เปียกหมดแล้ว ปิดเลยนะ”

ไม่มีสัญญาณตอบกลับจากอีกฝ่าย ทำให้เอกเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ

“เบส..”เอกเรียกเสียงอ่อย ก่อนจะดึงไหล่อีกฝ่ายให้เข้ามาในห้อง “มึงนี่ ทำอะไรวะเดี๋ยวก็ไม่สบาย..อะ!”

ตาสีเพลิงเบิกโตขึ้น ก่อนเจ้าตัวจะเขย่าเจ้าคนผมชมพูที่ตอนนี้นิ่งค้างพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากตาเรียวเป็นทาง

“เบส เบส!”

เบสสะดุ้งก่อนจะรู้สึกตัวเห็นผมสีโกโก้ชี้ๆแล้วระบายยิ้มแหยๆให้เพื่อนสนิท

“ขะ..ขอโทษที”เบสว่าก่อนจะเช็ดน้ำตาลวกๆ “เดี๋ยวกู..ไปเปลี่ยนชุดนะ”

“อาบน้ำเลยเหอะ สระผมด้วย มานี่”เอกแทรกขึ้นมา แค่เปลี่ยนชุดผมเปียกน้ำฝนแบบนั้นไม่สบายพอดี!

คนผมน้ำตาลเปิดประตูห้องน้ำแล้วยัดเพื่อนเข้าไปพร้อมเอ่ยสั่ง

“ถอดเสื้อผ้าแล้วอาบน้ำซะ”

“หา? จะบ้าหรอ มึงก็ออกไปดิ”เบสบอก จะให้อาบโชว์รึไงเล่า ไอ้บ้าเอ๊ย!

“มึงกลัวเสียงฟ้าผ่าไม่ใช่ไง”เอกยิ้ม “เพราะอย่างงั้นกูก็จะอยู่เป็นเพื่อนมึงไง”

เบสนิ่งอึ้งไป ก็จริงอยู่ที่เขากลัวเสียงฟ้าผ่า แต่อีแบบนี้จะให้อาบลงได้ไงเล่า ถึงจะเคยแก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันก็เถอะแต่ในกรณีที่อาบให้ดูนี่ก็ไม่เคยนะเฮ้ย

จะให้กูอาบโดยที่มีสายตาของมึงมองอยู่ มันก็...

ตึกตัก ตึกตัก

บะ บ้าเอ๊ย จะใจเต้นทำไมเล่า ใจเย็นดิวะไอ้เบสสสส

“อ่าวๆ เร็วๆเข้า นิ่งเชียวมึง จะเขินกูทำไมเห็นกันมาตั้งเท่าไหร่ละ พรุ่งนี้มีเรียนเช้าด้วย”

“รู้แล้วน่า! แต่มึงไปรอข้างนอกได้ป่ะล่ะ”เบสต่อรอง ขอแค่ไม่มีสายตาของมึงมองกูอยู่ก็พอ

“หมายถึง ให้กูไปนอนก่อนสินะ ดีเลยๆ ยิ่งง่วงๆอยู่ด้วย งั้น..ตามสบายนะ”เอกพูดแล้วกลับหลังหันเตรียมไปนอนต่อทันที ฮ่ะๆ ที่จริงเขาก็แค่จะแกล้งอีกฝ่ายเท่านั้นแหละ ก็อยากเห็นมันอ้อนบ้างไรบ้างเงี้ย

“เดี๋ยวซี่ กูหมายถึง รอกูอยู่ข้างนอกได้ไหม”

เปรี้ยงงง!!!

“หวา”เบสตะปบเสื้ออีกฝ่ายและกำไว้แน่นก่อนจะส่งสายตาอ้อนวอนไปให้

“อืม รู้แล้ว เร็วๆเข้าอะ ไม่งั้นกูจะไปอาบให้มึง”

ได้ยินแบบนั้นคนผมชมพูก็ปล่อยมือหันหลังทันที แต่ก็ไม่วายที่จะหันมาปล่อยสัตว์ใส่หน้าอีกฝ่ายก่อนเข้าห้องน้ำไป

“น่ารักจริงๆน่ะแหละ ไอ้เบสเอ๊ย”คนผมน้ำตาลพูดกับตัว ไม่ปฏิเสธหรอกนะว่าถ้าเมื่อกี้เบสยอมให้อาบให้ เขาก็ยินดี สาบานว่าเขาไม่ได้หื่นแม้แต่นิดเดียว!

เอกยืนพิงกำแพงรออีกฝ่ายนิ่งๆ ก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ ถ้าเป็นปกติอย่างมากเขาก็คงขู่ให้เบสมันอารมณ์ขึ้นแล้วไปอาบเอง แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน เขาแค่รู้สึกเป็นห่วง ยิ่งเห็นตอนที่น้ำตาไหลอาบแก้มขาวๆของมันแล้วก็ทำให้ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว อดกังวลแปลกๆไม่ได้

ยอมรับว่าเรื่องกลัวฟ้าผ่าของเบสนี่ก็รู้มาตั้งนานแล้ว เพียงแต่ได้พูดอะไรออกไปเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะหาเรื่องงอนอีก มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องน่าอายตรงไหน แต่ถ้าพูดออกไปคงมีหวังจะหาว่าเขาดูถูกมันอีก ไอ้ตัวเขาก็ไม่ได้อยากจะขัดใจด้วย เพราะเป็นคนสำคัญ เพราะงั้นถึงได้ตามใจอยู่จนทุกวันนี้ไง

เอกที่ยืนไปได้สักพักหนังตาก็เริ่มจะปิด ไมมันอาบน้ำนานจังวะ?

“ไอ้เอก”เสียงที่ดังลอดออกมาทำให้เปลือกตาเปิดขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะตอบกลับไป

“ว่าไง”

“ไม่มีไร แค่เช็คว่ามึงยังอยู่รึป่าว”

เอกยิ้มกับตัวเอง ไหนๆก็ตื่นเต็มตาแล้ว ขอสักหน่อยนะเพื่อนเอ๋ย

คลิก

“เชี่ยเอกกกกกกกกก สัดแกล้งกู! เปิดไฟ!!”

หึหึ ก็แค่นิดๆหน่อยเท่านั้นแหละน่า

ขณะที่พ่อคนผมน้ำตาลกำลังเริงร่าอยู่ข้างนอกนั้นทางด้านของเบสที่ก่อนหน้านี้เพิ่งจะอาบเสร็จเลยลองเรียกถาม เพราะกลัวว่าจะถูกแกล้งทิ้งให้อยู่คนเดียว ก็ดีใจอยู่หรอกนะที่เอกยังอยู่ แต่ถ้าจะแกล้งกันแบบนี้มันน่าฆ่าไหมล่ะ

“ถ้านี่เป็นเกมส์กูจะฆ่ามึง”เบสเปิดประตูก่อนจะด่าอัดหน้าคนที่รออยู่ข้างนอก

“ทำไมต้องถ้าเป็นเกมส์ด้วยล่ะ หืม?”เอกยื่นหน้าเข้าไปถามเบสที่กำลังจะสวมเสื้อ ด้วยความที่ส่วนสูงที่ไม่ต่างกันมาก ลมหายใจจึงรดอยู่บนจมูกอีกฝ่าย

“กะ..ก็ถ้าเป็นชีวิตจริง มึง..มึงก็จะตายไง”พูดเองก็เหมือนจะหน้าแดง ไม่ใช่ว่าเป็นห่วงหรืออะไรหรอกนะ!

“ฮ่ะๆ มึงนี่มันน่ารักจริงๆว่ะเบส”

มือหนาขยี้ผมที่ยังเปียกชื้นของเบสก่อนจะลากคนตัวเล็กกว่าลงบนเตียง

“เบส”

“หืม?”

“ทีหลัง ถ้ามึงกลัวก็ปลุกกูนะ เดี๋ยวกูนอนเป็นเพื่อน”เอกพูดแล้วยิ้มให้

“ไม่ล่ะ กูเกรงใจมึง”เบสหันหน้าหนี ไม่อยากจะมองดวงตาสีแดงสดของมันเลย มันทำให้เขา หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ แถมอีกฝ่าย..ก็อยู่ใกล้กันแค่นี้ด้วย

“พอเลย เกรงใจอะไรกูเพื่อนมึงนะ แล้วถ้าอย่างงั้นกูจะเอาเตียงมาวางติดกันทำมะขามเปียกไรนิ”คนผมชมพูหน้าระเรื่อขึ้น ใครจะไปคิดว่าเอกจะรู้มาตั้งนานแล้วกัน ไอ้บ้า

เอกลอบมองหน้าของเพื่อนสนิท ก็อยากจะมองนานๆอยู่หรอกนะ แต่ไม่ดีกว่า

“พอๆ นอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็สายพอดี”

“รู้แล้วน่า”

เบสเดินไปปิดไฟก่อนจะล้มตัวลงนอน เสียงครืนๆยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ถึงจะนอนลงแล้วแต่เบสยังคงไม่หลับตา หลับไม่ลงจริงๆ

หมับ!!

คนผมชมพูสะดุ้งก่อนจะสบตากับคนตรงข้ามที่อยู่ๆก็ยกมือมากุมที่มือของเขา จู่ๆความกลัวก็ผ่อนลงจนแทบหายไปในที่สุด และความอบอุ่นก็แทรกเข้ามาแทน

“ทีหลัง..หัดพึ่งกูให้มากกว่านี้นะ รู้ไหม”แม้ประโยคจะดูเหมือนประโยคคำสั่ง แต่ความรู้สึกที่ได้รับ มันมีความหมายมากกว่านั้น

เบสไม่ตอบ แต่แค่สิ่งที่ทำนี่ก็บอกมากพอแล้ว ร่างเล็กกว่าก็ค่อยๆเบียดเข้าไปใกล้จนลมหายใจรดกันก่อนจะบีบมือเอกแน่นขึ้นแล้วหลับตาลง

เมื่อได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอ ตาสีเพลิงก็ลืมขึ้นในความมืด ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว แต่ฝนก็ยังคงตกอยู่ และมือของเขาและเบสก็ยังคงกอบกุมกันจนรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิร่างกายของอีกฝ่าย

เอกขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะนึกถึงสิ่งที่พูดกับเจ้าคนผมชมพู

แล้วถ้าอย่างงั้นกูจะเอาเตียงมาวางติดกันทำมะขามเปียกไรนิ

ก็ยอมรับว่าส่วนหนึ่งที่เอาเตียงมาวางติดกันก็เพราะจะได้มีที่พอสำหรับวางคอมพิวเตอร์แบบเต็มรูปแบบ แต่ที่พูดไปก็ไม่ได้โกหก หลายอย่างที่ผ่านมาเขาก็ทำเพื่อเบสทั้งนั้น เพราะยังไงซะ

เจ้าหัวลูกกวาดนี่...ก็เป็นคนที่เขาแคร์มากที่สุดคนนึงอยู่ดี

FIN
 

อา จบแล้วครับบบบ เขียนเองก็เขินๆเองไรไม่รู้นะครับเนี่ย

สำหรับฟิคนี้ใครที่หวังว่าจะหวานๆ รักๆเต็มลิมิต ตังต้องขอโทษจริงๆ

เพราะสำหรับตังแล้ว ตังก็เข้าใจนะครับว่าพวกพี่ๆเขาก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาเท่านั้นเอง

เลยมีพลอตออกมาในรูปแบบนี้นะงับ เอาแค่หวั่นไหวกันก็พอ ฮาาา 

ถ้าใครมีฟิคหรือนิยายของใครมาแนะนำนี่ตังก็ยินดีรับนะครับ มาเลย พูดคุยกันได้นะงับ

สำหรับตอนนี้ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านคร้าบบบ   :3