The Encouter online

ลำดับตอนที่ #1 : โลกคู่ขนาน

                 โลกคู่ขนาน ที่ทำการรัฐบาลโลก  15 ปีก่อน ประเทศมหาอำนาจ โกลเด้นเกต

“สวัสดีครับ ท่านนายพล แบล็ก สมิธ” เจ้าของเสียงเป็นชายใส่แว่นในชุดขาวเหมือนเป็นนักวิศวะมากกว่านักวิทยาศาสตร์  ผมที่ดูยุ่งราวกับว่าเพิ่งไปทำสงครามมาก็ว่า ซึ่งที่จริงแล้วก็มีสงครามโลกครั้งที่3 ในตอนนั้นไม่มีผู้ใดตายเนื่องจากว่าเป็นสงครามในเกมออนไลน์ ที่ประเทศมหาอำนาจในตอนนั้นได้พัฒนาขึ้นมาเพื่อไม่ให้เกิดความเสียหาย ต่อโลกที่กำลังป่วยอย่างหนัก

“โปรเจ็คที่ 09-Aเสร็จแล้วเหรอถึงได้เรียกชั้นจากค่ายทหารข้ามโลกมานี่ หือ อลัน”นายพลตอบพร้อมถามต่อ

“ยังไม่เสร็จหรอกครับ  ผมจะบอกว่าโปรเจ็คที่ 09-A ยังไม่เสร็จตามที่ท่านคาดไว้ เพราะวิทยาการในยุคนี้มันต่ำไป1 ระดับ” อลันตอบ

“จะต้องทำยังไงล่ะ อีกนานแค่ไหน” สมิธถาม

“เราต้องรออีกประมาณ14 ปีเห็นจะได้เพราะตอนนี้สิ่งที่ต้องการคือระยะแสดงผลทั่วโลกซึ่งต่างจาก วอร์ ซอฟแวร์ ที่มีข้อจำกัดคือ ทุกคนต้องมารวมอยู่ในพื้นที่ที่กำหนด ไม่อย่างนั้นจะไม่สามารถเข้าไปในระบบได้ ซึ่งในอนาตเราคาดว่าจะพัฒนาอุปกรณ์ที่กระจายได้กว้างพอสำหรับคนทั่วโลก” อลันกล่าว

วอร์ ซอฟแวร์ คือโปรแกรมเกมออนไลน์ที่ใช้ในสงครามซึ่งฝั่งที่ชนะเกมนี้จะเป็น คนที่ควบคุมเทคโนโลยีของอีกฝั่งทั้งหมดซึ่งในตอนนั้นแบ่งเป็น 3 ฝั่งคือ  

โกลเด้น เกตซึ่งตอนนั้นประกอบด้วยประเทศ สองประเทศคือ ซิลเวอร์แลนด์เป็นประเทศที่โด่งดังในเรื่องการพัฒนาซอฟแวร์เป็นอันดับสองของโลกและรวยที่สุดในโลกกับ อควอร์ชิป ประเทศผู้เล่นเกมเป็นอาชีพถึงร้อยละ30

ทำงานด้านศิลปะหลายแขนงรวมถึงศิลปะการต่อสู้เป็นร้อยละ 40 อีกร้อยละ20เป็นผู้ที่ทำงานเกียวกับคอมพิวเตอร์และอีกร้อยละ10เป็นการทำงานเกี่ยวกับปัจจัย4 เรียกได้ว่าถ้าเป็นการแข่งขันต่างๆอควอร์ชิปมักจะเป็นผู้ชนะเสมอ

                กรีน เมาท์เท็น เป็นฝั่งที่ประกอบด้วยประเทศเดียวคือ ฟอร์เรส เก่งทางด้านการทหารแบ่งระบบทีมซึ่งประเทศนี้นอกจากการโดนลอบโจมตีครั้งนั้นก็ไม่เคยโดนประเทศไหนรุกรานเพราะได้มตำนานที่ว่า 50 ต่อ 2000 คล้ายๆกับเรื่อง300แต่ในตอนนั้นอาวุธนั้นได้พัฒนาแล้วจึงทำให้ไม่ยากถ้าเจอคนจำนวนน้อยกว่าแต่ด้วยระบบทีมจึงทำให้ยื้อการโจมตีได้ถึง 2 ชั่วโมงจนกองกำลังเสริมเข้ามา   ในการต่อสู้แล้ว กรีนเมาท์เท็นถือว่าน่ากลัวที่สุด

                ไลท์ ถูกเรียกว่าเป็นประเทศที่เข้มแข็งที่สุดหรือประเทศมหาอำนาจนั่นเองในประเทศนี้ได้มีวิทยาการที่ล้ำยุคที่สุดทุกอย่างและมีการพัฒนาด้านเทคโนโลยีเป็นอันดับ1จนได้เป็นผู้ผลิตเกมที่ใช้แทนสงครามได้ จนมีคนไปอยู่ฝั่ง ไลท์เยอะที่สุดต่างจากเม้าท์เท็นและโกลเด้น เกต

พูดถึงวิทยาการแล้ว วิทยาการในยุคสงคารมโลกครั้งที่3ของโลกนี้อยู่ในระดับ B ซึ่งวิทยาการ1ระดับจะสามารถเพิ่มขึ้นได้ก็ต่อเมื่อได้ผลิตสิ่งประดิษฐ์ที่เปลี่ยนแปลงโลกขึ้นมา ดังการผลิตคอมพิวเตอร์ ซึ่งตอนนั้นวิทยาการการอยู่อยู่ในระดับ D และการผลิตเครื่องมองความฝัน เป็นระดับC และผลิตซอฟแวร์ให้คลื่นสมองไปอยู่ในเน็ตเวิคเดียวกันสามาถควบคุมอัตราเวลาได้ถือว่าขึ้นมาเป็นระดับ B

แต่น่าแปลกที่ผู้ชนะกลับเป็นฝั่ง โกลเด้น เกต ไม่ใช่ ไลท์ อาจเพราะฝั่งนั้นมีเซียนเกมอยู่หรือไม่ก็ มีไส้ศึก ก็ไม่สามารถสรุปได้ รัฐบาลของประเทศไลท์เป็นสิ่งที่คนธรรมดาจะรู้เรื่องไม่ได้ ส่วนน้อยเท่านั้นที่คิดว่า มีไส้ศึก และได้มีกลุ่มคนที่พยามยามหาความจริง แต่สุดท้ายก็ต้องหนีไปอยู่ที่เกาะเล็กๆในน่านน้ำของ กรีน เมาท์เท้น และได้ตั้งชื่อว่า เกาะแห่งความจริง           

บทสรุปของสงความครั้งนั้น ไม่มีผู้เสียชีวิต ประเทศไลท์และกรีนเมาท์เท้นถูกโกลเด้น เกตยึดครอง จนมีผู้หนีไปอยู่เกาะแห่งความจริงและได้ชื่อใหม่ว่า จัสทิส ไอแลนด์(Justice Island) เกาะแห่งความยุติธรรม หลายๆประเทศที่ไม่ได้เข้าร่วมสงครามก็อยู่ด้วยความหวาดกลัว จนก่อตั้ง สหพันธ์ อิสระ เพื่อให้มีอำนาจในการต่อรองกับ โกลเด้น เกตที่รวมประเทศ ซิลเวอร์แลนด์ อควอร์ชิป ฟอร์เรส และ ไลท์ ในตอนนี้โลกถูกแบ่งเป็น 3 ส่วน ทั้ง3ต่างถ่วงดุลอำนาจซึ่งกันและกัน

ชนวนของสงครามมาจากโกลเด้น เกตต้องการวิทยาการเทคโนโลยีนประเทศไลท์ และทรัพยาการของประเทศฟอร์เรสซึ่งมีแร่รัตนชาติเยอะ

“งั้นทุกอย่างอยู่ที่ โปรเจ็คนี้แล้วสินะ ฝากเธอด้วยนะ อลัน” นายพลกล่าวลา

“ครับท่าน”อลันยิ้มตอบ ทหารยศสูงเดินออกจากที่ทำการ โดยมีเฮลิคอปเตอร์มารอรับ อลันเดินตามมาส่งแล้วโบกมือลา

 อลันเปิดกระเป๋าตังดูรูปในนั้นมีรูปเด็กน้อยอายุน่าจะ ขวบเดียวอยู่ในอ้อมกอดแม่ เขายิ้มน้อย แล้วกลับเข้าที่ทำการ

โลกคู่ขนาน14 ปีต่อมา

“วอเตอร์ วันนี้HON ป่าว พาเราเอา คองเวล1 หน่อย “เสียงเด็กน้อยเรียกเพื่อน

“ได้สิ”เจ้าของชื่อตอบ เขาเป็นเด็กหนุ่มอายุ 14 ปีได้ เขาขึ้นชื่อว่าเซนส์ทางเกมดีมากๆ พวกเขาอยู่ในโรงอาหารของโรงเรียนแห่งหนึ่ง วอเตอร์นั้นไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะเขาร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง แต่เขาเล่นเกมเก่งมากจึงมีแต่เพื่อนที่จะเล่นเกมด้วยเท่านั้น

พอเลิกเรียนเพื่อนของเขาก็มี พ่อแม่มารับ แต่เขาต้องกลับบ้านเองคนเดียว เขาดูน่าสงสารมากเพราะเขาไม่มีพ่อพ่อของเขาหายตัวไปเมื่อนานมาแล้วแม่ของเขาเล่าให้ฟัง พอเขาถึงบ้าน แม่ขาก็ถามขึ้นว่า

“เป็นอะไรไปลูก ทำไมวันนี้ลูกดูเบื่อๆ พรุ่งนี้วันเกิดลูกแท้ๆ”

“หวัดดีครับแม่ ผมก็เบื่อเรื่องเดิมๆอ่ะแล้วอีกอย่าง พรุ่งนี้ไม่เกี่ยวกับวันนี้ซะหน่อย”เขาตอบกวนๆแบบไม่รู้ตัว                         แม่เขายิ้มแล้วลูบหัวหนุ่มน้อย เขายิ้มแบบจริงจังครั้งแรกของวัน “อย่าคิดมากสิลูก ถึงลูกไม่มีพ่อแต่ก็มีแม่นี่ จริงๆเราก็ไม่ได้ลำบากด้วยแม่ทำงานมีเงินเดือนมากพอนะ”

“คร้าบๆๆ”เขาลาแม่แล้วขึ้นไปที่ห้อง

เขาเล่นเกมกับเพื่อนตามที่บอกเขาเล่นเพลินไปหน่อยจนถึง เที่ยงคืน เขาก็ได้รับข้อความไม่ทราบที่มาข้อความหนึ่ง ในนั้นกล่าวไว้ว่า

“สวัสดีลูกรัก

ถ้าลูกได้เห็นจดหมายฉบับนี้แสดงว่าลูกอ่านมันอยู่ อย่าเพิ่งโมโหพ่อแค่เล่นมุข ใช่ฉันคือพ่อลูกและนี่คือของขวัญวันเกิด มันเป็นลิ้งค์ ลิ้งค์หนึ่งสำคัญมาก แต่พ่ออยากให้ลูกเป็นคนกด เพราะนี่คือของขวัญให้ลูก พ่อมีเหตุผลบางอย่างที่ต้องจากลูกมา ของขวัญชิ้นนี้ พ่อสร้างมันด้วยเวลา 14 ปีเลยนะ เรียงประโยคดีๆนะพอดีพ่อพูดไม่ค่อยเก่ง ลูกคงสงสัยว่าทำไมเพิ่งมาบอกตอนนี้ เพราะว่าวันนี้แกอายุ15 มันเป็นเงื่อนไขน่ะ ถ้าถามว่าเมื่อไหร่จะได้เจอกันคำตอบอยู่ที่ว่าลูกจะกดมันหรือไม่ สุดท้าย เจอกันใน The Encouter Online

รักแต่ไม่คิดถึง

พ่อของแก”

แล้วก็มี URL เขียนว่า The Encouter Online เขาคลิกแล้วทุกอย่างก็เหมือนจะหยุดนิ่ง