Headache ปวดหัวนักกับเธอจอมเปิ่น

ลำดับตอนที่ #2 : ทำไมไม่มีมารยาทอย่างนี้!!!

 ฉันรุ้สึกว่าตัวเองวิ่งเร็วจนสะดุดอะไรสักอย่างพอฉันเงยน่าขึ้นมา ก็เห็นลูกบอลกลิ้งไปมาตรงน่าฉันแล้ว
" โอ้ยยย!!อะไรกันว่ะ ใครเอาบอลมาเล่นในโรงอาหารเนีีียะไม่รุ้สถานที่บ้างเลย"
" พีชเป็นรัยป่าว ".. " ไม่เป้นไรหรอกแค่ถลอกนิดหน่อย" จากนั้นปิ่นก็พยุงฉันลุกขึ้นมาแล้วฉันก็เอามือปัดกระโปรงที่เลอะออก 
" ขอโทษครับเป็นไรหรือป่าวครับ" ฉันมองน่าผู้ชายที่พูดด้วย อั๊ยย๊ะ!! หล่อมั๊กๆๆอ่ะ -///-
" ไม่เป็นไรค่ะ"..ฉันพูดแบบเขิลๆ  " ถ้าไม่เป็นไรแล้วของบอลคืนด้วยครับ" จากน่าที่ฉันเขิล ตอนนี้เป็นน่ายักษ์แทน
" นี่นายทำคนอื่นเค้าเจ็บไม่รุ้จักช่วยเหลือบ้างเลยหรืองัย มีน้ำใจบ้างหรือป่าว"-O-
" ก็ไหนเธอบอกว่าไม่เป็นไรไง"
" โถ่ๆนายมีสมองหรือป่าว มารยาทอ่ะรุ้จักไหม"
" เค เค เธอจะให้ฉันทำไรก็บอกมาเร็วๆฉันต้องรีบไปแตะบอลกับเพื่อนต่อไม่มีเวลามากหรอกน่ะ"
" เ่ออ ออ ออ "ในขณะที่ฉันกำลังคิดอยุ๋อีตานั้นก็พูดขึ้นมา
" นี่ ฉันให้เธอได้อย่างเดียวน่ะ  ถ้าจะให้ฉันเป็นแฟนเธอฉันไม่ทำหรอกน่ะจะบอกให้" 
" นี่ๆนายอย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย ว่าน่าตาดีแค่มีน้ำใจยังถามหาจากนายไม่ได้เลยมั้ง"
" แล้วจะให้ทำไรล่ะ ก็บอกมาสิ"จากนั้นฉันก็ยิ้มอย่างมีเล่นัย 55+ เส็ดแน่อีผู้ชายไม่มีน้ำใจ
" พรุ่งนี้นายต้องเอาขยะที่ภาโรงกวาดไปทิ้งเป้นเวลา 2 วัน"
" เห้ยอะไรอ่ะ ยัยบ้าแค่เธอสะดุดลูกบอกล้มเองมันไม่ได้เป็นความผิดของฉันสักหน่อย ฉันไม่ทำ"
" งั้นพรุ่งนี้นายไปดูข่าวหน้าประชาสัมพันธ์นี ว่านักกีฬาของโรงเรียนไม่มีน้ำใจไม่รับผิดชอบ นายต้องโดนคัดออกจากทีมแน่ๆ กฎข้อที5 นักกีฬาทุกคนต้องมีน้ำใจ 55+"
" ก็ได้ ก็ได้ จำไว้"จากนั้นนายนั้นก็เดินออกไป " เดี๊ยวนายชื่ออะไร" .." เธอไม่ต้องรู้หรอก" เชอะคิดว่าฉันอยากรู้ชื่อนายมากหรืองัย และฉันก็ได้ยินผู้ชายอีกคนหนึ่งเรียกชื่ออีตานั้น ..พายัพ  ทำไมมาช้าจังว่ะจะเลิกเล่นกันหมดแล้ว!! จากนั้นฉันก็มองไปน่าอีตานั่น แล้วเขาก็มองกลับมาอย่างเสียเซว เพื่อนไม่น่าพูดเลย ฉันก็ตะโกนไปว่า
" นายชื่อพายัพหรอกหรอ 55+"จากนั้นฉันก็กลับไปพร้อมกับปิ่น เราแยกทางกันกลับบ้านฉันยืนรอคนขับรถมารับหน้าห้างแห่งหนึ่งก็มีรถคันนึงมาจอดข้างหน้าฉัน กระจกหน้ารถก็เปิดขึ้น
" นี่ยัยเปิ่นทัมรัยตรงนี้ " ฉันยืนจ่องน่าผู้ชายคนหนึ่งเพราะกลางคืนแล้วฉันมองไม่ค่อยเห็น " นี่ยายจะยืนจ่องอีกนานไหม"ทันใดนั้นฉันก็หัวเสียมาทันที
"นี่นายบังอาจมากมาเรียกฉันว่ายาย ".." แหม๋ๆมืดๆ ค่ำๆ อย่างนี้ไม่กลับบ้านอ๊ยาย อ่อยเหยือหรอยาย55"
" อ่อยบ้าอ่อยบอไรอย่างฉันไม่ต้องอ่อยก็มีเสน่ย๊ะ ".." แต่รู้รู้สึกว่าเสน่เธอจะเสื่อมสภาพน่ะไม่มีเหยื่อมาติดเลยนิ๊"
" จะจะทำไมฉันหล๊มันเป็นเรื่องของฉัน"จากนั้นคนจับก็มาพอดีฉันจึงรีบเดินขึ้นรถไปด้วยอารมณ์สุดๆ
" คุณพีชยืนคุยกับใครหรอครับ".." อ๋อออ คนที่ โรงเรียนหน่ะไม่มีรัยหรอก" พอถึงบ้านฉันก็รีบอาบน้ำกินข้าวแล้วก็จะนอนแต่ก็ไม่ลืมที่จะอัพเสตรตัสก่อนเข้านอน
Peachaya>>วันนี้ยัยเชอรี่ไม่น่าเป็นแฟนพี่คิมเลย เศร้าเสียใจ
จากนั้นฉันกำลังจะปิดเฟสบุ๊ค   ตึ้ง !! เสียงเฟสบุ๊คที่แชทก็ดังขึ้น 
Payamuch>>ยัยเปิ่นวันนี้ไปอ่อยเหยื่อได้เหยื่อกี่คนล๊ะ
Peachaya>>เหอะๆๆอย่ามาพูดจาไม่มีมารยาทอย่างนี่ฉันไม่คุยแล้วจะนอน
แล้วฉันก็ปิดเฟสบุ๊คไป