ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1
“อร...... อ๋อมได้โทรศัพท์เครื่องใหม่ด้วย ไม่อยากจะอวดเลยนะเนี๊ยะ”
สาวน้อยในชุดนักศึกษามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ถือโทรศัพท์มือถือสีบรอนซ์ขนาดเล็กกว่าฝ่ามือเล็กน้อยยี่ห้อดังมาอวด “อร” เพื่อนสนิท
“ใหม่เลยเหรออ๋อม โห ไฮโซว่ะ”
อรแกล้งร้องวี้ดว้าย พลางแบมือขอดูของใหม่ที่เพื่อนนำมาอวด
“ตอนนี้ ราคาเท่าไหร่น่ะอ๋อม”
ว่าพลางชื่นชมมือถือในมือ กดนั่นกดนี่
“ก็หมื่นอยู่นะสิ”
อ๋อมตอบพลางอ้อมไปนั่งม้าหินอ่อนฝั่งตรงข้ามกับเพื่อน ภายในรั้วมหาวิทยาลัยที่ทั้งสองกำลังศึกษาอยู่
“แต่เอ ตรงนี้มีรอยถลอกนิดนึงนะอ๋อม ทำไมเป็นรอยเร็วจังง่ะ”
อรว่าพลางใช้มือถู ๆ ๆ ด้านบนของตัวเครื่อง
“ก็ต้องมีรอยมั่งแหละ ไม่รู้เจ้าของคนเก่าเขาใช้มานานแค่ไหนแล้ว พอดีเห็นรอยมีนิดเดียวก็เลยซื้อเลย ไม่ได้ใส่ใจจะถามอายุอานามของมันด้วยสิ”
“อ้าว ยัยอ๋อม ไอ้เราก็เข้าใจว่าเป็นเครื่องมือหนึ่ง มาหลอกกันนี่หว่า เดี๋ยวจะโดนนะ”
อรกำกำปั้นขึ้นเตรียมจะทุบเพื่อน ก่อนจะชะงักอย่างรวดเร็วเพราะหางตาเหลือบเห็นอะไรบางอย่างเข้า อ๋อมไม่ทันได้สังเกตอาการของเพื่อน หัวเราะชอบใจในชัยชนะที่หลอกเพื่อนได้สำเร็จ
“โถ่ เงินตั้งหมื่นจะให้เอาไปซื้อของไร้สาระขนาดนี้ บ้านไม่ได้รวยนะยะเธอ”
แต่เพื่อนหาได้ สนใจฟังไม่ กำลังสาระวนกับมือถือในมือ แล้วรีบยกขึ้นตั้งท่าเหมือนจะถ่ายรูปในทิศทางซ้ายมือ ซึ่งเป็นกลุ่มนักศึกษาชายกลุ่มหนึ่งกำลังเดินผ่านไป
“ยัยอร นั่นมันมือถือฉันนะ ทำไมต้องเอาไปถ่ายใครด้วยเนี๊ย”
อ๋อมว่าอย่างไม่จริงจังนัก
“ใครที่ไหนล่ะอ๋อม เธอมาดูซะก่อนว่าใคร”
อรเปิดคลิปที่เพิ่งถ่ายยื่นเข้ามาอวดเพื่อน
“อ๋อม รอนานไหม”
ชายหนุ่มหน้าขาว ตาชั้นเดียว บ่งบอกเชื้อชาติเดินเข้ามาหาสองสาว
“เอิร์ธ”
อ๋อมหันไปมองตามเสียงเรียก
“อ๋อมก็เพิ่งมาได้ซักพักจ้ะ งั้นก็ไปห้องเรียนกันเถอะ เกือบได้เวลาแล้วแหละ”
อ๋อมเก็บมือถือเข้ากระเป๋า
“หวัดดี อร”
“จ้า นึกว่าจะไม่เห็นหัวอรซะแล้ว”
อรเย้าแฟนเพื่อน
ทั้งสามลุกจากม้านั่งเดินตรงไปที่ห้องเรียนเพื่อเริ่มเรียนวิชาแรกของวัน
“อ๋อม วันนี้เอิร์ธคงต้องรีบกลับบ้าน พอดีที่บ้านมีธุระนิดหน่อยน่ะ อ๋อมกลับเองได้นะ”
เอิร์ธเดินมาส่งแฟนหนุ่มที่หน้ามหาวิทยาลัย
“อ๋อมกลับเองได้เอิร์ธ แค่ห่างจากมหาวิทยาลัยแค่กิโลเดียวเอง ว่าแต่เอิร์ธเถอะ มีอะไรให้อ๋อมช่วยไหม” อ๋อมถามอย่างเป็นห่วง
“แค่อ๋อมเป็นห่วงเอิร์ธก็เพียงพอแล้วแหละ”
เอิร์ธว่าพลางแกล้งทำตาซึ้ง
พลัก
“นี่แน่ะ...เล่นอยู่ได้”
เอิร์ธแกล้งทำตัวงอ แสดงอาการเจ็บปวด
“ไป กลับได้แล้ว”
“จ้า อ๋อมเดินกลับดี ๆ นะ บายครับผม แล้วค่อยเจอกัน”
“จ้ะ พรุ่งนี้เจอกัน”
อ๋อมเดินกลับหอพักในเส้นทางเดิมที่เธอเคยใช้เดินมาตลอดระยะเวลาสามปีที่เธอมาเรียนที่นี่ ระยะทางประมาณหนึ่งกิโลเมตร ถ้าเป็นเพื่อนบางคนก็จะนั่ง
วินมอเตอร์ไซด์บ้าง บางคนมีรถมอเตอร์ไซด์ก็ขับเอง บางคนใช้รุ่นประหยัดน้ำมันก็ต้องเป็นจักรยาน แต่สำหรับอ๋อม เธอใช้วิธีการเดินทั้งเช้าทั้งเย็น ไม่ใช่จะประหยัดอะไรนักหนา เธอคิดว่าเป็นการออกกำลังกาย ทำให้สมองปลอดโปร่งก่อนเข้าห้องเรียน และต้องตื่นแต่เช้าสักหน่อยเพื่อให้ทันเวลาเข้าห้องเรียน
วินมอเตอร์ไซด์บ้าง บางคนมีรถมอเตอร์ไซด์ก็ขับเอง บางคนใช้รุ่นประหยัดน้ำมันก็ต้องเป็นจักรยาน แต่สำหรับอ๋อม เธอใช้วิธีการเดินทั้งเช้าทั้งเย็น ไม่ใช่จะประหยัดอะไรนักหนา เธอคิดว่าเป็นการออกกำลังกาย ทำให้สมองปลอดโปร่งก่อนเข้าห้องเรียน และต้องตื่นแต่เช้าสักหน่อยเพื่อให้ทันเวลาเข้าห้องเรียน
“วี๊ดวิ๊ว น้องสาวไม่คิดจะนั่งรถพี่ให้พี่ได้เศษตังค์มั่งเลยเหรอจ้ะ”
เสียงหนุ่ม ๆ ในวินมอเตอร์ไซด์หน้าปากซอยผิวปากแซว
‘ปากหมาได้ทุกวันสิน่า’
เธอไม่หันไปมอง รีบเดินเลี้ยวเข้าซอยผ่านหน้าทั้งฝูงไปอย่างรวดเร็ว ด้วยใจที่เต้นแรงเพราะความกลัว เธอไม่เคยชอบคนขับวินที่นี่เลย
หลังจากที่ลงไปสั่งอาหารตามสั่งของป้าพรเจ้าของหอพักทวีสุขจากชั้นล่าง เธอก็ถือจานข้าวมาที่ห้อง เดินเลยไปที่ม้านั่งนอกระเบียงห้อง นั่งรับลมและมองวิวทิวทัศน์จากชั้นสองที่เธอพักอยู่
‘เอิร์ธจะว่างรับโทรศัพท์ไหมเนี๊ย เห็นว่ายุ่ง ๆ อยู่’
นึกแล้วก็เดินเข้าไปหยิบมือถือจากกระเป๋าสะพายมาที่ม้านั่ง
‘เอาไว้ก่อนละกัน เออว่าแต่ว่า เรายังไม่ได้ศึกษาฟังก์ชั่นของเจ้าเครื่องนี้ละเอียดเลยนะเนี๊ย เพิ่งได้มาเมื่อวานเอง’
เธอกดปุ่มนั้นดูปุ่มนี้ พลางตักข้าวใส่ปาก
‘ขอดูคลิปขวัญใจยัยอรซิ จะขนาดไหนเชียว’
“อ๋อม จอยจะไปซื้อผลไม้ที่ตลาด อ๋ออมจะเอาอะไรไหม”
เสียงดังมาจากถนนด้านล่าง เธอชะโงกลงไปดู
“ไปตลาดเหรอ ดี ๆ ขอส้มโลนึงจะหนักไหมจอย”
อรบอกเพื่อนไป
“ไม่หนักหรอก เพราะยัยมดเป็นคนถือ ส่วนจอยเป็นคนขับ”
สาวน้อยวัยสดใสร้องบอกหน้าระรื่น
“เอาอะไรอีกหรือเปล่า”
จอยถาม
“ของฟรีสองกิโล”
อ๋อมแหย่
“ไม่มีขาย มีแต่กำปั้นสองกิโล แทนได้เปล่า”
มดสาวห้าวตะโกนถามท่าทางยียวน
“ไม่เอาง่ะ ไม่หร่อย”
“แค่นี่ใช่ไหม ไปแล้วนะ”
ว่าแล้วสองสาวก็ขับมอเตอร์ไซด์สีแดงแปร๊ดจากไป
อ๋อมกลับมานั่งทานข้าวต่อ พลางหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูคลิปที่เปิดค้างไว้ดูใหม่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น