ถักใจร้ายด้วยใยรัก

ลำดับตอนที่ #1 : ซวย....จิง

เช้าอากาศสดใส 

.”ลีๆ ไปซื้อกระเทียมให้แม่หน่อยเร็ว “ แม่บอกลูกสาวคนโตของบ้าน

 “โห่แม่หนูเพิ่งตื่น “  ลีบอกด้วยหน้าตาอ้อนวอน

 “ใครบอกให้แกกลับดึกล่ะ สมน้ำหน้า “แม่ดาสมน้ำหน้าลูก   -_-    “โห่แม่!!”   ลีบ่นด้วยความเง้างอน

“ ไปๆ อย่ามาลีลา เร็วๆสิไอ้ลูกคนนี้”   แม่บ่น พร้อมยิ้มไปทำอาหารไปรอลูก

 “อะไรอ๊ะ เพิ่งตื่นเอง อร๊ายยยยยยยยยยยย’ เซ็ง!!”      ถึงจะบ่น แต่ลีก็ยอมเดินออกจากบ้านเพื่อไปตลาดซื้อของ ให้แม่สุดที่รัก

 “ เฮ๊ยยยย   ทำอะไรของเธอน่ะ”  ชายหนุ่ม สูง ขาว หล่อ ใส่สูท (โอ้!! หม้ายก๊อดด  หล่อ )  มันใช่เวลาไหมเนี่ย

“แล้วนายล่ะทำไรไม่ดูตาม้าตาเรือ แล้วยังจะมาโทษคนอื่นอีก”  ลีว่าไปตามความเป็นจริง ก็ในเมื่อ เค้าเป็นคนเดินชน

กระเทียมของเค้า ทีอยู่ในถุงกระเด็น พร้องทั้งไอติมสุดอร่อย ( น๊อย!! ยังจะมากล่าวหาคนอื่นอีก อีตาบ้า  ถึงหล่อแต่ก็ไม่

เอาไปทำพันธุ์หรอก ชิ!!)      

“อ้าวนี่เธอ ทำไม่พูดจาแบบนี้ ยังเด็กยังเล็กอยู่น่ะ”  ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงแข็งขึ้น    ทีแรกว่าจะขอโทษอยู่หรอกแต่พอ

โดนด่า ว่ามาแบบนี้ก็ไม่ขอโทษ ดีกว่า   แล้วเค้าก็กวาดสายตามองผู้หญิงคนนี้ ใส่กางเกงยีน  ขาสั้น หึ หึ

ใส่เสื้อบางๆ  มาเดินตลาด    มาอ่อยละสิท่า  L

“หึ หึ เธอนี่มันแรดจริงๆๆน่ะ ทำเป็นเดินชน อยากเรียกร้องความสนใจ เพื่อให้ฉันสนใจ จะได้มาช่วย ทำหน้าตาใสซื่อ

บริสุทธ์  หึ” ชายหนุ่มมองออกมาอย่างเยียดหยาม พร้อมทั้งก้าวเดินออกไปข้างหน้า  -_-

แต่แล้วสาวร่านที่เค้าคิดก็เอาไข่  ที่ตั้งขายอยู่แถวนั้นเขวี่ยงใส่เค้ามาเต็มๆๆทั้งตัว      หล่อนเดินมาพร้องกับพูดว่า

“ถึงฉันจะร่าน มากแค่ไหน  นายก็ไม่มีทางได้รู้หรอกว่ามันเป็นยังไง  หึ ไปล่ะที่รัก จุฟๆๆ ”    แล้วหล่อนก็วิ่งนี้จากไป          

ชายหนุ่มเหลือบ มองตามด้วยความแค้นเคือง

 “ ฉันจะทำให้เธอรู้ว่า ความแรดของเธอ มันต้องโดนคนอย่างฉันสั่งสอน!!”                     

“หน๊อยยยย   กล้าดียังไงมาว่าฉันร่าน  ยังไม่เคยเจอหน้ากันด้วยซ้ำ  มาว่ากันขนาดนี้เชียวหรอ” ลีบ่นด้วยความแค้น  

เดี๋ยวเหอะถ้าเจอหน้ากันอีกฉันจะทำให้นาย  อับอายขายขี้หน้าแน่ๆๆ ฮึ๊ย!!” L

“กลับมาแล้วแม่ “  ลีบอกแม่ที่ทำอาหารอยู่ในครัวพร้อมวาง อาหารลง บนโต๊ะ

  “แม่จะทำอะไรกินหรอ “  ลีถาม เพราะอาหารที่แม่จะทำดูจากเครื่องต่างๆๆ  ไม่มีอะไรเกี่ยวกับกระเทียมเลย  (เอ๊ะ!! 

แม่จะทำบัวลอย  )  มันเกี่ยวกันไหมเนี่ย เฮ้อเรานี่นร้า .......

“แม่จะทำ  หมูกระเทียมน่ะ  เพื่อ เอาไว้ที่ร้าน  สูตรเราเอง ”  แม่บอกด้วยความมุ่งมั่น J

“หนูก็อยากกิน  หิวแล้วด้วยอ่ะแม่”    นางสาว ลีออดอ้อน     o_o

“จร้า เดี๋ยวแม่ทำไปให้กิน ไปรอที่โต๊ะ ไป   เกะก่ะ”    แม่บอกอย่างหยอกล้อ   -_-

“ โห่  จร้า  ลีตอบกลับเสียงหวาน” 

ณ    โต๊ะ อาหาร     แม่ดาก็ได้เริ่มบทสนทนา   

“ลี เมื่อไร่แกจะหางานทำ” แม่ถามด้วยความอยากรู้      “ทำไปทำไมแม่ เราก็ไม่ได้จนซักหน่อย” -_-   

“แต่ข้างหน้าจะเป็นยังไง  และที่แกบอกว่าจะทำไปทำไมเนี่ย  แกเรียนเพื่ออะไร  สนุกๆหรอ.”    

“เปล่าหรอกแม่ หนูก็พูดไปงั้นแหละ  หนูก็ว่าจะไปหางาน ที่บริษัท  ชินคากรุ๊ป น่ะแม่ “

“โห่ บริษัทยักษ์ใหญ่ ขนาดนั้นจะไหวหรอลี”   แม่ถามด้วยความเป็นห่วง  กลัวลูกคาดหวังมากเกินไป

“ไม่ลองไม่รู้แม่ “  ลีบอกด้วยความมาดมั่น   

.....................ใครจะไปรูว่าวันพรุ่งนี้ไปเปลี่ยนชีวิต ลีไปตลอดกาลล.........................