[Fic Harry Potter] Forever [TMR x OC x LM] Ft.[SS/HP]

ลำดับตอนที่ #1 : [INTO] ทางเลือก

     ' ตื่นเสียเถิดนายหญิงของข้า '

     เสียงราบเรียบดังก้องภายในหัวมันปลุกฉันให้ตื่นจากการหลับไหล

     " ที่นี่ที่ไหนกัน... " ฉันถามกับตัวเองพร้อมพยายามลืมตาตื่นออกจากความมืดมิด ก่อนจะมองไปรอบๆตัวเองทันทีเพื่อสำรวจสถานที่

     แต่สิ่งที่ฉันพบเห็นมีแค่เพียงความว่างเปล่า แล้วเสียงเมื่อครู่ที่ดังก้องภายในหัวฉันมันคืออะไรกัน

     ' ท่านกำลังอยู่ระหว่างความเป็นและความตาย ' เสียงนั้นดังก้องเข้ามาในหัวอีกครั้ง

     " ฉันตายแล้ว ? " มันออกจะไม่ค่อยน่าตกใจเท่าไรที่ฉันรับรู้ว่าตัวเองตาย ปากก็ดันหลุดคำถามโง่เง่าออกมา แถมถามมันออกมาให้ความว่างเปล่ากับเสียงเรียบปริศนาที่ไม่ปรากฏรูปร่างในตอนนี้ 

     สภาพฉันตอนนี้ยังจำตอนตัวเองตายไม่ได้เลย แต่ก็ยังพอยังจำเรื่องราวตัวเองเมื่อครั้งมีชีวิตได้อยู่ 

       ทำไมละ ?

     ' สาเหตุการตายของท่านมันเกิดขึ้นโดยมิทันตั้งตัวเยี่ยงใดละนายหญิง ท่านเลยมิอาจจดจำมันได้ เลยเหลือเพียงเศษเสี้ยวความทรงจำที่นายหญิงอยู่ใช้ชีวิตจนมาถึงตรงนี้เท่านั้น... '

     เสียงราบเรียบปริศนานั้นอธิบายสาเหตุของฉันที่จำเหตุการณ์การตายของตัวเองไม่ได้ออกมาอย่างละเอียด

     " พูดเหมือนอ่านความคิดฉันได้เลยนะ " ฉันเอ่ยคำพูดขึ้นก็มันเล่นตอบได้ทุกอย่างที่ฉันกำลังคิดอยู่เลย ความสงสัยที่ฉันสงสัยที่สุดก็ในตอนนี้ก็คือ...

     " แล้วแกเป็นใคร? " 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

     ' ข้าคือยมทูตขอรับนายหญิง หรือเรียกข้าอีกนามคือ ทานาทอส ' น้ำเสียงเรียบเย็นนั้นตอบกลับอย่างมารยาทและแนะนำตัวให้ฉันได้รู้จัก พร้อมควันดำมืดบางอย่างปรากฏภายในบริเวณพื้นที่ความว่างเปล่าตรงหน้า ให้ฉันได้พบเห็นตัวตนของมันที่เรียกว่ายมทูต และแน่นอนชุดคลุมของมันทั้งตัวสีดำใบหน้าเป็นหัวกะโหลกดูน่าหวาดกลัว ดวงตากลวงโบ๋ มีกลิ่นอายแห่งความตายที่ฉันสามารถรับรู้ถึงมันได้

     กลิ่นอายสมเป็นเทพแห่งความตายจริง ๆ 

     " ทำไมแกถึงเรียกฉันนายหญิง " 

     ' เพราะท่านคือนายของข้าขอรับ ' 

     " ฉันไม่ใช่นายของแก " 

     ' ไม่ว่าท่านจะเป็นเช่นไรท่านคือก็นายของข้า แม้นเมื่อเนินนานมาแล้วท่านเคยเป็นนายข้ามาก่อนก็ตาม ' 

     " แกจำนายผิดคนแล้วละ " 

     ' ข้ามิมีวันจำนายตนเองผิด นายหญิงคือนายของข้าตลอดนิรันดร์ขอรับ ' ยมทูตยังคงเอ่ยเสียงเยือกเย็นหนาวจับใจผายมือโครงกระดูกนั้นเคารพมาทางฉัน

     " มันออกจะมีคนเหมาะสมกว่าฉันตั้งเยอะแยะที่จะเป็นนายหญิงของแก ทานาทอส...  " ฉันเรียกชื่อยมทูตอย่างห้วน ๆ ไร้ซึ่งเกรงกลัวต่อความตาย ถึงจะกลัวความตายแค่ไหนตัวฉันก็อยากจะตายอยู่แล้ว

     แต่ก็ไม่คิดจะมาตายอย่างไม่ทราบสาเหตุผลแบบนี้ซะหน่อย

     ฉันมันก็แค่มนุษย์คนหนึ่งบนโลกที่ตามืดบอดร้อยแปดด้าน และมันทำให้ฉันสามารถทำตัวมีประโยชน์กับชีวิตบัดซบไปวัน ๆ เท่านั้นเอง

     ' ข้ารู้สึกผิดที่ส่งนายหญิงมาเกิดบนโลกโสสมแห่งนี้อยู่เป็นปี ๆ ยมทูตเฉกเช่นข้าคอยรับใช้ท่านช่างละอายใจเยี่ยงนัก... ' 

     " .... "

     ' แต่ข้าก็มิอาจทอดทิ้งท่านไว้ได้ ข้าเลยติดตามนายหญิงตั้งแต่แรกเกิดจนถึงบัดนี้ 

     กลิ่นอายแห่งความตายของท่านมันหอมอบอวลช่างยั่วยวนมากสำหรับข้า

     ยามท่านพยายามเสี่ยงชีวิตอันตรายในหลาย ๆ อย่างเพื่อมวลมนุษย์และสิงสาราสัตว์ทั้งหลาย

     แล้วกท่านกลับรอดมาได้อย่างกับปาฏิหาริย์อยู่ตั้งมากมาย

     นั้นก็เพราะข้ายื้อชีวิตท่านจนกว่ามันถึงเวลาอันสมควร... '

     " เลิกวาจาอ้อมค้อมซักที คงไม่มีจุดประสงค์เพื่อมาหาฉันเพื่อบอกแค่เรื่องนี้เพียงเรื่องเดียวหรอกใช่ไหมละ " ฉันถามยมทูตอย่างเหลืออดที่ยังลีลาไม่ยอมพูดมาซักที

     ' ข้าละ.. ชอบความเฉลียวฉลาดของท่านเสียจริง นายหญิงของข้า... ' ยมทูตส่งเสียงหัวเราะชอบใจกับพฤติกรรมอามรณ์ของฉันเป็นอย่างมากในตอนนี้

     " ..... " ฉันรอรับฟังตามมารยาทผู้ฟังที่ดีไม่เถียงจะคนหรือผีหรือยมทูต ยังไงยมทูตตนนี้คงมีจุดประสงค์บางอย่างให้กับฉันแน่ ๆ

     ' ข้าให้ท่านเลือกสิ่งที่ข้ากำลังจะเสนอ และหลังจากเลือกเสร็จท่านขออะไรก็ได้จากข้าได้เพียง 1 อย่าง '

     " อะไรก็ได้... เช่น ? "

     ' อะไรก็ได้ที่ใจนายหญิงปรานารถ เช่นอยากมีพลังอันมหาศาลไร้เทียมทานกว่าผู้ใดหรือสิ่งใดก็ได้ที่

     นายหญิงปรานารถต้องการถึงมันจริง ๆ แต่ก่อนจะขอฟังสิ่งที่ต้องเลือกจากข้าเสียก่อน '

     " ว่ามา... "

     ' ข้าให้นายหญิงเลือกระหว่างการกลับใช้ชีวิตบนโลกที่นายหญิงเคยอยู่มาก่อนโดยมีข้าเป็นผู้ติดตามชีวิตของท่านต่อไป 

     หรือนายหญิงกลับไปอยู่ใช้ชีวิตบนโลกที่นายหญิงพึ่งได้ตายจากมินานมานี้อีกครั้งหนึ่ง 

     หากนายหญิงประสงค์เลือกข้อเสนอรองข้าจะส่งท่านให้ไปเกิดใหม่มีชีวิตที่ดีกว่า และหลังจากนั้นท่านก็จะลืมเลือนตัวตนเก่าของท่าน ลืมเลือนกระทั้งข้ารวมถึงบนโลกหลังความตายที่แห่งความว่างเปล่านี้ มิอาจจำมันได้อีกหมดสิ้น '

     ยมทูตเสนอทางเลือกมาให้ฉันได้รับฟัง ก็พยายามคิดว่าทางเลืองไหนดีที่สุดสำหรับตัวฉัน 

ในทางเลือกแรก ถ้าคิดในทางที่ดีอาจจะดีกว่าโลกโสสมที่ตัวเองอยู่ก็เป็นได้แต่ก็ต้องเดาทางด้านที่ลบไว้ก่อนว่ามันอาจจะเป็นกับดักที่ยมทูตหลอกหลวงวิญญาณเร่ร่อนอย่างฉันแบบนี้ก็ได้

     " แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่าแกจะไม่ได้คิดหลอกเสนออะไรนั้นกับฉันนะ  " 

     ' ข้ามิหลอกท่านหรอก นายหญิง...

     หากท่านเลือกข้อเสนอของข้าที่เหมาะสมกับตัวท่านจริง ๆ

     ไม่ว่าสิ่งใดก็ต้องดีสำหรับตัวท่านแน่นอน... '

     " .... " ฉันเงียบกับคำตอบของยมทูตที่ไม่รู้ว่ามันตั้งใจกวนประสาทฉันจริง ๆ หรือเปล่าไม่รู้ แต่คงต้องเสี่ยงดูว่ามันจะหลอกหรือไม่หลอกกันแน่

.

.

.

.

.

.

.

.

.

     " ขอทางเลือกแรก... "

     ' หึ ๆ... ข้านึกคิดเอาไว้แล้วเชียว ว่าท่านจะต้องเลือกทางนี้ 

     งั้นเชิญนายหญิงขอสิ่งที่นายหญิงปรานารถหนึ่งอย่างมาได้เลยขอรับ '

     " สิ่งที่ฉันปรานารถขอไว้ที่หลังจะได้ไหม ในเมื่อฉันจะมีแกติดตามมาตลอดอยู่แล้วนี่น่า

     หากฉันมีสิ่งที่ปรานารถเมื่อไร ฉันจะเรียกแกแน่ ทานาทอส... "

     ' น้อบรับคำสั่งขอรับนายหญิงของข้า ตามที่ท่านพึ่งประสงค์ 

     โอ้!...ข้าลืมบอกบางอย่างแก่นายหญิงไป '

     " เรื่องอะไร.... ? "

     ' หากนายหญิงประสงค์ทางเลือกแรก โลกที่นายหญิงจากมาตัวตนของท่านจะถูกลบเลือนหายไปทั้งหมดสิ้น 

     ครอบครัว ญาติมิตรสหาย คนรัก หรือบุคคลที่นายหญิงรู้จักด้วย จะไม่มีผู้ใดล่วงรู้แม้นกระทั่งความตายของนายหญิงอีกต่อไปขอรับ 

     มีเพียงนายหญิงยังคงจำเรื่องของโลกโสสมนั้นได้อยู่ขอรับ... '

     " ก็ดี.. ที่ตัวตนฉันจะถูกลบเลือนหายไปนะ แต่การให้ฉันยังจำเรื่องตัวตนเก่าได้เนี่ยมันจะดีเหรอ... " ฉันตอบไปอย่างไม่ใยดีกับตัวตนเก่าที่ใกล้จะถูกลบเลือนหายไปดั่งธาตุอากาศ ไร้แม้แต่คนจะส่งศพให้ 

     แล้วก็ถามยมทูตเรื่องที่ฉันยังคงจำเรื่องตัวตนเก่าได้เนี่ย มันจะไม่มีปัญหาข้างหน้าในโลกที่ฉันเคยเกิดก่อนจะมาโลกนี้งั้นเหรอไงกัน ?

     ' มันอาจจะดีต่อนายหญิงในบางเรื่อง แต่เพียงแค่ลืมเลือนชื่อที่ใช้บนโลกนี้ไปเท่านั้นขอรับ 

     แต่อุปนิสัยและสิ่งที่นายหญิงเคยทำและเคยเป็นยังคงจดจำได้อยู่ '

     " เพื่อ ? "

     ' นายหญิงจะเข้าใจ หากได้ไปเกิดที่นั้นเองขอรับ ' 

     " ..... "

' การรับข้อเสนอเสร็จสิ้นไปด้วยดี ก่อนที่จะท่านจะไป 

บนโลกใบใหม่ เป็นดั่งเส้นคู่ขนาน 

หากก้าวเดินเส้นทางดีมักจะนำมาซึ่งความโชคดี 

แต่มันก็นำซึ่งความโชคร้ายแฝงมาให้ท่านเป็นครั้งคราว

หากท่านไปอีกเส้นทางจะนำไปสู่ 

ความยิ่งใหญ่อันบ้าคลั่งพร้อมกับความมืดบอดอันนำไปสู่จุดจบของตัวท่านเอง

หรือตัวท่านจะก้าวมันไปพร้อม ๆ ทั้งสองเส้นทางเลือก มันจะนำมาสู่ความซับซ้อนยิ่งกว่า

การเปลี่ยนแปลงเรื่องราวบางอย่างจะนำมา ซึ่งเรื่องแปลกประหลาดอย่างมิคาดคิด

และท่านสามารถเปลี่ยนชีวิตของ คู่ชีวิต ในอนาคตอันใกล้นี้ได้

และที่สำคัญนายหญิงของข้า 

นายแห่งยมทูตมิใช่เพียงท่านคนเดียว '

     " แกหมายความว่ายังไง... " 

     ' ท่านรับรู้ ด้วยตัวของท่านเองนายหญิง ท่านจะรู้ความหมายที่ข้าเอื้อนเอ่ยให้ท่านไป หากท่านไปที่นั้นแล้ว '

     ทานาทอสแฝงนัยคำพูดบางอย่างให้ฉันชวนสับสน ก่อนที่ความง่วงจะครอบงำกระทันหันและภาพตรงหน้าของฉันก็ดับวูบเข้าสู่ห้วงแห่งความมืดมิดอีกครั้งหนึ่ง

Talk To Me

สวัสดีเราไรท์เอง เป็นการแต่งนิยายเปิดเรื่องแรกเลยก็ว่าได้

คำบรรยายอาจจะแปลก ๆ อ่านไม่ถนัดสำหรับคนอ่านทุกคนนะคะ

คำไหนผิดหรือแปลก ๆ สามารถบอกเราได้นะ ยินดีแก้ไข

ยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ

การสปอยแต่ละครั้งจะมีเนื้อหาเอามาบางส่วนนะ

ยังไงก็คอมเมนต์ใต้ล่างได้เลยนะ

อาจจะมีการดอง ๆ บ้างเพราะไรท์เปิดเทอมแล้วนาน ๆ มาอัพที ;;w;;

Spoiler

[I] คาเรน ลิลี่ แรดคลิฟ

 " ที่รักค่ะ...ได้ลูกสาวค่ะ "

" เก่งมากเลยที่รัก... แล้วคุณตั้งชื่อเธอว่ายังไงงั้นเหรอครับ? "

" อืม~ เธอจะชื่อ ค...คาเรน ลิลี่ แรดคลิฟ "

" เป็นชื่อที่ไพเราะมากที่รัก... "