ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [III] การซื้อของที่วุ่นวาย
" เซอร์ไพร์! คาเรนลูกรักสัตว์เลี้ยงจำเป็นในรายการจ๊ะ " แม่และพี่ชายที่หายไปกับการซื้อของก่อนหน้าก็กลับมาพร้อมกรงนกฮูก ที่น่าจะสายพันธุ์สแกนดิเนเวีย หรือเรียกอีกอย่างนกฮูกหิมะ รูปร่างมันก็มีสีขาวนวลดั่งหิมะขาว ตั้งแต่หัวไปจนถึงลำตัวและตรงปีกมันจะเป็นปานสีดำน้ำตาลนิด ๆ มันสวยงามในระดับหนึ่งมาก
มันเหมือนตัวที่แฮร์รี่ พอตเตอร์คนดังต้องซื้อมาเลี้ยงเลยนะ หรือว่าทางร้านจะมีขายสองตัวกัน ?
" ขอบคุณค่ะคุณแม่ พี่เอไรนัส มันน่ารักมาก ๆ เลย " ถึงมันจะคล้ายกับของตัวเอก แต่มันกลับมีสีดวงตาที่แตกต่าง มันเป็นสีท้องฟ้าครามไม่เหมือนของพระเอกที่เป็นสีเขียวอมฟ้า
" ดีใจที่ลูกชอบ ถอนเงินเองเป็นยังไงบ้างจ๊ะคนดี "
" ก็ดีค่ะ... แต่ก๊อบลินในธนาคารไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไร "
" พวกเขาก็แบบนั้นแหละจ๊ะ เป็นเรื่องปกติของก๊อบลินแต่การป้องกันเน้นหนาสำหรับตู้เก็บเงินของพวกเราได้เป็นอย่างดีเลยนะ... " คุณแม่บอกสิ่งที่ก๊อบลินในธนาคารเป็นมาตลอด ไอเรนัสอยากจะเข้าร่วมมาพูดคุยสนทนาด้วยเลยแทรกแม่พูดอาจจะเสียมารยาทไปมากก็ตาม
" พี่กับคุณแม่.. ไปซื้อเจ้าตัวนี้เป็นตัวสุดท้ายของร้านพอดีเลยละนะ เพื่อจะเอามาเซอร์ไพร์น้องสาวโดยเฉพาะเลย... " พี่ชายฉีกยิ้มกว้างเท่าที่จะกว้างได้พร้อม
ชี้นิ้วมาทางกรงนกฮูกสแกนดิเนเวียที่คาเรนถือกรงเอาไว้อยู่ และยังไม่ได้ตั้งชื่อให้กับมัน
" ตั้งชื่อให้มันเลยสิ... "
ไม่ทันไรสิ่งที่คาเรนกำลังคิดก็ถูกคุณพี่ที่รักแทรกความคิดน้องสาวคนดี(?) ว่าจะตั้งชื่อให้กับมันยังไงดี ตัวมันสีขาวจะให้ชื่อง่าย ๆ อย่าง สโนว์ ไวท์ มันก็ดูเรียบง่ายเกินไปและมันซ้ำเยอะอีกด้วย อะไรที่จะความหมายว่าสีขาวอีกละ
เธอใช้เวลานานพอสมควรในการตั้งชื่อให้ การตั้งชื่อนั้นมันสำคัญเอามาก ๆ ก็เหมือนพ่อแม่ที่เวลาจะตั้งชื่อลูกจะต้องมีความหมายและต้องเป็นชื่อดี ๆ ที่น่าฟังและการใช้ชีวิตในข้างหน้าก็ต้องตรงตามชื่อด้วยก็มี...
สีขาว...
" ฟิโอน่า... มันคงเป็นตัวเมียใช่ไหมค่ะ " ในที่สุดก็ตั้งชื่อให้ได้เสียทีแต่ก็ไม่มั่นใจว่ามันตัวเมียหรือตัวผู้ กลัวจะเป็นตัวผู้นะสิ เพราะชื่อที่ตั้งมันไปเป็นชื่อผู้หญิง
" พี่ถามจากเจ้าของร้านแล้ว... รู้สึกจะตัวเมียนะ ตั้งชื่อมันได้ไพเราะมากเลยเหมาะกับมันดีนะ " ไอเรนัสชมการตั้งชื่อของน้องสาว และฟิโอน่าชื่อของนกฮูกตัวนี้ก็กระปือปีกดีใจกับการได้รับชื่อกับคำชม
และเหมือนมันจะชอบชื่อนี้ซะด้วย
" แล้วที่ไปทำเซอร์ไพร์ให้หนู คุณแม่กับพี่ยังไม่ได้ซื้อของอุปกรณ์การเรียนเลยใช่ไหมค่ะ "
" ใช่จ๊ะ... แม่อยากไปซื้อพร้อมกันมากกว่านะจ๊ะ มาไปกันเถอะจ๊ะ " ลีโอน่าจับมือเล็ก ๆ ของคาเรนเพื่อกันหลงทางในตรอกที่มีคนเยอะแยะแบบนี้
ตัวคาเรนที่ในจิตวิญญาณภายในนั้นอายุเกิน 30 ต้องตกใจเล็กน้อยกับการกระทำที่ไม่คุ้นเคยต่างจากโลกเก่าโดยสิ้นเชิง
ถึงจะจำไม่ได้ว่าโลกเก่าของเธอมีพ่อหรือแม่ไหมแต่...
' อุ่นจัง... ' คาเรนคิดอยู่ในใจอย่างเหม่อลอยกอบกุมมือของแม่หลวม ๆ แล้วเดินตามแรงจูงของแม่และมีพี่ชายเดินตามมาข้าง ๆ
ทั้งสามแม่ลูกเดินไปซื้อของตามจดหมายที่มีอยู่ 2 ฉบับอย่างเช่น ฉบับแรกเป็นเรียนอาจายร์ใหญ่ตามด้วยชื่อนักเรียนที่ถูกได้รับเข้าเรียนโรงเรียนเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์ ส่วนอีกฉบับจะเป็นการเตรียมอุปกรณ์สำหรับปีหนึ่งและสิ่งของจำเป็น
ฉบับแรก
_____________________________________________________________________________________________
โรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์
อาจารย์ใหญ่ : อัลบัส ดับเบิ้ลดอร์
(เหรียญตราแห่งเมอร์ลินชั้นหนึ่ง พ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ หัวหน้าหมอผี อิสรชนสูงสุด พันธรัฐพ่อมด นานาชาติ)
เรียน คุณแรดคลิฟ
เรามีความยินดีที่จะแจ้งให้คุณทราบว่าโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์
รับคุณเข้าเรียนในปีนี้ ที่แนบมาพร้อมกันนี้คือ รายการหนังสือและของใช้จำเป็น
โรงเรียนเปิดวันที่ 1 กันยายน เราจะคอยนกฮูกของคุณ จนถึงวันที่ 31 กรกฏาคม
ขอแสดงความนับถือ
มิเนอร์ว่า มักกอนนากัล
(มิเนอร์ว่า มักกอนนากัล)
รองอาจารย์ใหญ่
_____________________________________________________________________________________________
ส่วนอีกฉบับก็เป็นรายการหนังสือและของใช้จำเป็นที่ฉบับแรกถูกแนบเอามาด้วย
ฉบับสอง
_____________________________________________________________________________________________
โรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์
เครื่องแบบสำหรับนักเรียนปีหนึ่ง
- เสื้อคลุมปฏิบัติการแบบเรียบ 3 ชุด (สีดำ)
- หมวกแหลมไม่มีลายสำหรับใส่เวลากลางวัน 3 ใบ (สีดำ)
- ถุงมือป้องกัน 1 คู่ (หนังมังกรหรือใกล้เคียง)
- เสื้อคลุมหน้าหนาว 1 ตัว (สีดำ สายรัดสีเงิน)
- โปรดทราบว่าเสื้อผ้านักเรียนทุกตัวต้องติดป้ายชื่อ
หนังสือเรียน
- นักเรียนทุกคนต้องมีหนังสือตามรายการนี้ อย่างละ 1 เล่ม
- ตำราคาถาพื้นฐาน (ปี 1) โดย มิรันดา กอชฮ็อก
- ประวัติศาสตร์เวทมนตร์ โดย บาธิลดา แบ็กซ็อต
- ทฤษฎีเวทมนตร์ โดย อดัลเบิร์ต วัฟฟลิง
- คู่มือแปลงร่างเบื้องต้น โดย เอ็มเมริก สวิทช์
- สมุนไพรและเห็ดราวิเศษพันชนิด โดย ฟิลิดา สปอร์
- ยาวิเศษและยาพิศ โดย อาร์เชเนียส จิกเกอร์
- สัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่ โดย นิวท์ สคามันเดอร์
- พลังมืด : คู่มือป้องกันตนเอง โดย ควินตัน ทริมเบิล
อุปกรณ์อื่นๆ
- ไม้กายสิทธิ์ 1 อัน
- หม้อใหญ่ 1 ใบ (ดีบุกผสมตะกั่ว ขนาดมาตรฐานเบอร์ 2)
- ขวดแก้วหรือแก้วเจียระไน 1 ชุด
- กล้องส่องทางไกล 1 อัน
- ตราชั่งทองเหลือง 1 ชุด
นักเรียนนำนกฮูก หรือแมว หรือคางคก มาด้วย 1 ตัว
ผู้ปกครองโปรดทราบว่า นักเรียนปีหนึ่ง ไม่ได้รับอนุญาตให้มีไม้กวาดของตนเอง
_____________________________________________________________________________________________
แล้วการมาซื้อของใกล้วันเปิดเทอมในตรอกนี้ก็จะดูครึกครื้นเป็นพิเศษคงต้องซื้อสิ่งที่จากยากไปหาง่ายก่อนก็คือไปตัดเสื้อผ้าจากร้านเสื้อคลุมสำหรับทุกโอกาสของมาดามมัลกิ้นก่อน
" คาเรน... หลังจากลูกตัดเสื้อคลุมและแม่กับพี่เขาไปซื้ออะไรหลาย ๆ อย่างเสร็จแล้ว แม่ก็พาไปซื้อไม้กายสิทธิ์ที่ร้านของร้านโอลลิแวนเดอร์เป็นร้านสุดท้าย "
" ค่ะ... " คาเรนตอบรับอย่างสดใส ก่อนเปิดประตูเข้าไปในร้านโดยแม่กับพี่จะไปซื้อของอื่น ๆ ให้ทั้งพี่และน้องก่อน พอเข้ามาข้างในกลับต้องมาเจอเหตุการณ์บางอย่างที่คุ้นตาดี
' นั้นแฮร์ริสันกับใครกัน... ' คาเรนคิดอยู่ภายในใจแล้วไปนั่งที่เก้าอี้เพื่อรอการวัดตัวและตัดชุดของมาดามมัลกิ้น
พวกเขาที่มาก่อนหน้าเธอเหมือนจะวัดตัวกันเสร็จแล้ว แฮร์ริสันกับใครซักคนออกมาพร้อมกันแล้วเห็นตัวคาเรนตรงเก้าอี้พอดี
" แรดคลิฟ... ดีใจที่ได้เจอกันอีกนะ " แฮร์ริสันที่พึ่งจะเจอเธอเมื่อ 10 นาที ก่อนที่จะไปทำธุระถอนเงินที่ธนาคารกริงกอตส์ เขายิ้มดีใจที่ได้เจอกับเธออีกครั้ง
" อื้อ... " เธอขานตอบกลับแล้วหันหน้าไปหาอีกคนข้างแฮร์ริสัน
เขาสะดุ้งเล็กน้อยที่เธอหันไปมอง
" สวัสดี... " เด็กชายอีกคนทักทายเธอ หากมองลักษณะรูปร่างดี ๆ ผมบรอนด์ทองแต่ไม่เสยให้เรียบหน้าตึงแบบทาเจลราคาดี ดวงตาสีฟ้าซีด มีความเป็นลูกคุณหนูที่ดูเอาแต่ใจ แต่ท่าทางของเด็กคนนี้ตรงกันข้ามกับ เดรโก มัลฟอย เอามาก ๆ
" สวัสดีฉันคาเรน แรดคริฟ " เธอทักทายกลับพร้อมแนะนำตัวเองให้อีกฝ่ายรู้จักและให้ดูเป็นกันเอง
ไม่ค่อยอยากจะสร้างศัตรูก่อนจะเข้าเรียนฮอกวอสต์ตลอด 7 ปี พร้อมกับสงคราประสาทที่โลกนี้จะมีไหมเนี่ยแหละ
" อ...เอ่อ ฉันเดอร์เมท มัลฟอย ยินดีที่ได้รู้จักนะ แรดคลิฟ.. " เด็กชายแนะนำชื่อตัวเองและทำท่าทางเขิน ๆ อาย ๆ ผายมือมาทางเธอเป็นการทักทาย
คาเรนแอบตกใจหน้าเรียบนิ่ง ตระกูลมัลฟอยมีลูกชายอีกคนงั้นเหรอ แต่ก็คงไม่มีทางละนะ...
โลกคู่ขนานนี้มีอะไรที่ต้องพยายามเข้าใจให้ได้
ตอนนี้ตระกูลแรดคริฟ กับ ตระกูลมัลฟอย อยู่ในฐานะเดียวกัน แต่ใช่ว่าจะเป็นมิตรทำความรู้จักตามธรรมเนียมเหมือนหาคู่บังคับอะไรแบบนั้นไม่ใช่...
แต่คาเรนพอจะรู้จักแค่ผิวเผิน ครอบครัวได้พาตัวคาเรนได้ไปเปิดหูเปิดตาในงานวันเกิดของเด็กตระกูลมัลฟอย ได้ไปทำความรู้จักกับคนในตระกูลเลือดบริสุทธิ์ในบางกลุ่มของงานเลี้ยงฉลองวันเกิดครบ 11 ปีของเดอร์มอท มัลฟอย
โลกคู่ขนานที่ครอบครัวพอตเตอร์มีความสุข ครอบครัวไม่ได้ตายเพราะคำทำนาย ตระกูลมัลฟอยมีลูกชายที่ไม่ใช่เดรโก มัลฟอย ผู้เอาแต่ใจและชอบฟ้องพ่อเป็นที่หนึ่ง
ภายในงานเลี้ยงนั้นเธอใส่หน้ากากเข้าไปทักทายกันเพียงนิดหน่อยตามมารยาทก่อนละทิ้งงานเลี้ยงวันเกิด หายไปอยู่กับพี่ชายที่ไม่ได้ยอมมาการเลี้ยงด้วย ส่วนพ่อแม่ยังดีที่เข้าใจลูกทั้งสองเป็นยังไงเลยปล่อย ๆ ไปผู้ใหญ่อยู่จัดการกันเองดีกว่า
แต่ตอนนี้คงต้องผูกมิตรไว้ก่อน เพื่อจะทำประโยชน์อะไรได้บ้าง
" ยินดีที่ได้รู้จัก.. มัลฟอย " คาเรนเอ่ยทำความรู้จักอย่างพอเป็นพิธีในการสวมหน้ากาก ก่อนจะลุกจากเก้าอี้ไปวัดตัวทันทีที่มาดามมัลกิ้นเรียกตัวให้ไปวัดในพื้นที่ส่วนตัวสำหรับเด็กผู้หญิงโดยเฉพาะ
" นายรู้จักเธองั้นเหรอ? " เดอร์มอทถามแฮร์ริสันด้วยความสงสัย
" ไม่เชิง... พอดีฉันเดินชนเธอจนล้มนะ "
" งั้นเหรอ... ขอบคุณที่คุยกับฉันนะ พอตเตอร์.. " เดอร์มอทลูบคอแบบขัดเขินมองแฮร์ริสันแบบเพื่อนคนแรกของเขา
" อื้อ.. เรียกแฮร์ริสันเถอะ จะได้สนิทกัน เดอร์มอท.. " แฮร์ริสันฉีกรอยยิ้มเบิกบานให้กับเพื่อนคนที่สองของเขาเช่นกัน
พวกเขาพูดคุยกันได้ไม่นานก็ต้องแยกย้ายกลับไปหาครอบครัวและซื้อข้าวของเตรียมพร้อมสำหรับโรงเรียนใหม่ของพวกเขา
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ในที่สุดก็วัดตัวเสร็จเสียที ก็นะการตัดผ้าก็ต้องมีการวัดตัวเลือกวัตถุดิบเนื้อผ้าไม่หยาบจนเกินไป ทำอย่างพิถีพิถันและเก็บรายละเอียด เพื่อจะได้เสื้อหรือเสื้อคลุมดูดี หรือเสื้อผ้าสวย ๆ ซักตัวก็ต้องมีทั้งความอดทน และความตั้งใจด้วย
พอหลังจากวัดตัวเสร็จก็ต้องรอวันที่จะต้องมารับเสื้อคลุมอีกที มาดามมัลกิ้นจะส่งจดหมายส่งให้มารับเสื้อคลุม
วันนี้เป็นการซื้อของที่วุ่นวายสุด ๆ ในชีวิตยังไงอย่างงั้น มันวุ่นวายยิ่งกว่าการไปช็อปปิ้งในห้างในโลกเก่าของฉันอีก
ถึงมีเรื่องจุกจิกการซื้อของแค่ไหนก็รู้ไซล์ตัวเอง และหยิบจ่ายและใส่ในทันทีโดยไม่รู้ว่าหุ่นตัวเองดีไม่ดี มันก็คือความสุขส่วนบุคคล
แต่การได้เจอแฮร์ริสันกับเดอร์เมทที่เป็นเด็กธรรมดาที่ไม่ใช่เด็กชายผู้รอดชีวิตหรือลูกผู้เสพความตายเหมือนในตามเนื้อเรื่อง
แต่เดอร์เมทก็ยังคงเป็นมัลฟอยเป็นไปได้ว่าพ่อของเขาคงจะยังเป็นผู้เสพความตายอยู่ดี
เรื่องนั้นช่างก่อนยังไงคงได้เจอกันเร็ว ๆ นี้อยู่ดี ตอนนี้แม่กับพี่ชายก็มารับแล้ว เดินเข้าไปหาในทันที สิ่งของมากมายที่ควรจะเต็มไม้เต็มมือกลับไม่มีแม้แต่ของเล็กของน้อยเลย
แม่ได้ทำการสั่งใช้เอลฟ์ประจำตระกูลแรดคลิฟ เดม่อน นำมันไปจัดเก็บในคฤหาสน์หรือบ้านหลังใหม่ของฉันปัจจุบันแทนแล้ว
ที่นี่ก็เหลือไปร้าน...
' เฮ้อ~เหลือร้านโอลลิแวนเดอร์ ' ฉันถอนหายใจเพียงในความคิดเท่านั้นกับการจะต้องไปเดินซื้อไม้กายสิทธิ์เป็นร้านสุดท้ายของวันนี้
ไม่ได้เหนื่อยที่ต้องเดินไปเดินมาซื้อของแต่แค่คิดว่าจะมีไม้กายสิทธิ์ไหนจะให้ฉันเป็นเจ้านายของมัน
กริ๊งๆ!!
เสียงกระดิ๊งของร้านเวลาเปิดปิดเข้ามาในร้านโอลลิแวนเดอร์ดัง สภาพภายในร้านเงียบเฉียบเหมือนไม่มีคนอยู่
เจ้าของร้านอย่างโอลลิแวนเดอร์ไม่ได้หายตัวไปไหนหรอก
พรึบ!
ไม่ทันไรก็มีคนโผล่มาจากใต้โต๊ะเคาน์เตอร์เหมือนกำลังวุ่นวายกับบ่นพึมพำบางอย่างก่อนเบนความสนใจหันมาหาลูกค้าตัวน้อยที่เข้ามาในร้านคนเดียวส่วนครอบครัวรอกันอยู่ข้างนอก เพื่อไม่รบกวนคาเรนเลือกจับโบกไม้กายสิทธิ์ ภายในร้านจนเละเทะอยู่ในหลาย ๆ อย่างไร้ซึ่งการจัดเก็บกวาดให้เรียบร้อย
" สวัสดีค่ะ... " ฉันกล่าวคำทักทายตามมารยาท
" สวัสดีคุณหนูที่น่ารัก... ฉันโอลลิแวนเดอร์ คุณหนูคงจะเป็นคนจากตระกูลแรดคลิฟสินะ.. " โอลลิแวนเดอร์ทักทายพอเป็นพิธีพร้อมกล่าวแนะนำตัว
" มาหาไม้กายสิทธิ์ที่เหมาะสมสินะ งั้นช่วยยื่นมือข้างที่ใช้ถนัดมาได้ไหม ? " ชายชราเจ้าของร้านยื่นผายมือผ่านทางเคาน์เตอร์ไปมาหาฉันเพื่อดูลายมือ
ฉันยื่นมือข้างซ้ายให้กับโอลลิแวนเดอร์ในทันที แต่เหมือนเจ้าของร้านจะแสดงสีหน้าแปลกใจที่มีเด็กใช้มือข้างซ้ายในการเขียน
" ว้าว!... หาได้ยากที่จะมีคนใช้มือซ้ายนะ คุณหนูแรดคลิฟ "
" หนูใช้ข้างนี้ตั้งแต่เริ่มเขียนได้แล้วค่ะ " น้ำเสียงท่าทางการพูดตอบเรียบนิ่งแต่ก็เอ่ยตามตรงออกมา ลักษณะนิสัยก็สำคัญต่อไม้กายสิทธิ์ได้ด้วยเช่นกัน แต่มันก็ขึ้นอยู่กับว่าไม้จะเลือกไหม
" อื้อออ... ยาก ๆ " ชายชราพึมพำกับตัวเองเหมือนเดิมแล้วปล่อยมือเล็กไป แล้วเข้าไปค้นไม้กายสิทธิ์บนชั้นว่ามีไม้กายสิทธิ์ที่เต็มชั้นวางนั้น หาอันที่น่าจะเหมาะสมกับเด็กแบบฉัน
ฉันยืนรอโอลลิแวนเดอร์ค้นหากล่องไม้กายสิทธิ์บนชั้นอย่างไม่รีบร้อน ถึงในใจอยากรู้เต็มแก่ว่าฉันจะคู่ควรกับไม้กายสิทธิ์ด้ามไหนกันแน่
" ด้ามนี้... ไม่ ๆ ไม่เหมาะ หรือว่าจะเป็นด้ามนี้กันนะ... " โอลลิแวนเดอร์ก็ยังคงพึมพำบ่นกับการค้นหาไม้กายสิทธิ์ให้กับฉันอย่างพิธีพิธัน พร้อมหยิบกล่องไม้อันหนึ่ง เปิดหยิบออกมายื่นให้
" ไม้วอลนัตสีดำ แกนกลางเป็นขนนกฟิลิกซ์ ยาว 10 นิ้ว พอถนัดมือ ลองโบกดูสิ... "
ฉันหยิบขึ้นมาพลิกมองไม้กายสิทธิ์ที่ชายชรายื่นมาให้ พอลองให้โบกมันดู ก็ทำตามที่บอกโบกมันเพียงเล็กน้อยเท่านั้นก็...
เพล้ง!!
เสียงแจกันบนโต๊ะข้าง ๆ แตกดังสนั่นลั่นภายในร้าน ฉันทำการวางไม้กายสิทธิ์ด้ามนั้นไว้บนเคาน์เตอร์ในทันที
" ไม่ใช่งั้นเหรอเนี่ย... อื้ม~~ " โอลลิแวนเดอร์ลูบคางคิด แล้วกลับเข้าไปหาไม้ข้างในร้านต่อ
ส่วนตัวฉันก็ทำได้แค่รอและลองไม้ไปเรื่อย ๆ
เพล้ง! ตู้ม!
เสียงของการพังทั้งแจกัน แก้ว หรือ พวกกล่องไม้กายสิทธิ์บนชั้นถูกกระเด็นให้ตกลงมา ฉันทำได้แค่คืนไม้กายสิทธิ์ที่ลองทดลองโบกไป 3 ไม้ ได้ฉันก็ทำได้แค่ทำหน้านิ่ง ๆ แต่ในใจนั้นค่อนข้างเริ่มลำบากใจต้องให้ชายชราเลือกไม้ให้แล้ว
" คุณโอลลิแวนเดอร์ค่ะ... คงไม่มีไม้ที่เหมาะกับหนูละมั้งค่ะ "
" อย่าพูดแบบนั้นสิ คุณแรดคริฟ... ไม่มีพ่อมดแม่มดไหนไม่มีไม้กายสิทธิ์ที่เหมาะสมหรอก คุณจะรู้สึกถึงมันเอง... เอ๊ะ! หรือว่าจะเป็นไม้นั้นนะ " ชายชราจะพึ่งนึกอะไรขึ้นได้ รีบหายตัวไปข้างในร้านอีกครั้ง ไม่นานก็ออกมาพร้อมกับกล่องไม้ที่ถูกแกะสลักอย่างลวดลายสวยงาม
" ไม้ที่หายากที่สุด ไม้เอลเดอร์ แกนกลางเอ็นหัวใจมังกร ยาว 12 นิ้ว ขนาดพอดีมือเช่นกัน " โอลลิแวนเดอร์เปิดกล่องไม้นั้นออกแล้วหยิบไม้กายสิทธิ์ข้างในนั้นยื่นตรงมาให้กับฉัน
" ไม้กายสิทธิ์นี้มีส่วนประกอบที่น่าเหลือเชื่ออย่างไม้เอลเดอร์ที่มันหายากเอาการมาก และมันควรมีไม้เดียวในโลกแห่งนี้นั้นก็คือไม้กายสิทธิ์ของอาจารย์ใหญ่ที่คุณกำลังได้ไปเริ่มการศึกษาไม่นานนี้คุณแรดคลิฟ...
ผมก็หวังว่าเขาจะเลือกคุณนะ... " สายตาฉันลังเลอยู่ชั่วครู่ แล้วรับไม้กายสิทธิ์นั้นมาหากมันเลือกฉัน มันคงมีคุ้นค่าไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
เหมือนมีไออุ่นบางอย่างไหลเข้ามาตามร่างกาย และรู้สึกถึงพลังมหาศาลที่ตัวฉันรู้สึกถึงมันลึก ๆ ใจเต้นตึกตักทั้งตื่นเต้นและกังวลในเวลาเดียวกัน ไม้เอลเดอร์นั้นถึงชื่อเสียงมันจะนำมาซึ่งความโชคร้าย แต่มันก็สามารถบรรจุพลังที่ยิ่งใหญ่ได้
" ดูเหมือนเขาเลือกคุณแล้ว คุณแรดคลิฟ ไม่มีใครเลยคู่ควรกับไม้เอลเดอร์ แต่สำหรับเด็กน้อยปีแรกของการศึกษาอย่างคุณคงมีโชคชะตาพิเศษแน่ ๆ
แกนกลางของมันจริง ๆ ควรจะเป็นขนนกฟินิกซ์ที่มันทรงพลังมากกว่า แต่สำหรับของคุณที่มีแกนกลางเป็นเอ็นหัวใจมังกรก็มีอานุภาพมากสุดที่เดียวเช่นกัน
แต่มันเข้าหาศาสตร์มืดได้ง่าย มันก็ขึ้นอยู่กับคุณว่าจะเลือกใช้ในทางไหนนะ คุณแรดคลิฟ... " ชายชราเอ่ยคำอธิบายถึงความวิเศษของไม้และแกนกลางของมันให้ฉันได้รับฟัง และดูเหมือนจะมีคำเตือนว่าควรใช้ในทางไหนมันก็ขึ้นอยู่กับฉันว่าจะเลือกแบบไหนอีก...
แต่บางทีโอลลิแวนเดอร์ก็น่ากลัวตอนพูดเมื่อกี้นะ เหมือนเห็นภาพในห้วงความตายของฉันยังไงอะไรทำนองนั้น
เรื่องนั้นช่างก่อนฉันเก็บไม้เข้ากล่องเดิมที่โอลลิแวนเดอร์นำมาให้ฉันเก็บก่อนจะจ่ายเงินตามเกลเลียนที่เจ้าของร้านบอกมา
และการซื้อของก็ต้องหยุดเพียงเท่านี้ ขอกลับบ้านไปพักผ่อนก่อนละกัน
' เขา... ไม้เป็นผู้ชายสินะ คงดื้อน่าดู ' ฉันคิดหัวเราะในลำคอเบา ๆ ตีหน้ายิ้มเล็กน้อยก่อนจะกลับบ้านพร้อมแม่และพี่ไอเรนัส
Talk To Me
สวัสดีเราไรท์เอง มีตัวละครอีกตัวแล้วจ๊ะ
ฝากนายน้อยเดอร์เดอร์เมท มัลฟอย ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของเหล่ารีดเดอร์อีกเช่นกันด้วยนะ
ใครอยากจิ้น เดอร์เมท x แฮร์ริสัน หรือ แฮร์ริสัน x เดอร์เมท
ไรท์คิดจะแต่งคู่รองอยู่ละ (จะพยายามแต่งให้มีเซอร์วิสเล็ก ๆ นะ)
หากผิดพลาดอะไรยังไงก็ต้องขออภัยด้วยนะ
การสปอยแต่ละครั้งจะมีเนื้อหาเอามาบางส่วนนะ
ยังไงก็คอมเมนต์ใต้ล่างได้เลยนะ
รูปเดอร์มอท มัลฟอย จ๊ะ
Spoiler
[IV] ทำความรู้จัก
ก๊อกๆๆ!!! ครืน~~!
" ที่นั่งว่างพอให้ฉันนั่งด้วยไหม ? "
" แรดคลิฟ... มานั่งสิ "
" ฉันเบสส ซาบินี่ "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น