ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [II] ตรวจสายเลือด
" คาเรนจ๊ะ ได้เวลาที่เราต้องไปซื้อของที่ตรอกไดแอกอนแล้วนะ " ลีโอน่าผู้เป็นแม่เข้าไปเรียกหาลูกสาวคนเล็กในห้องสมุดของคฤหาสน์ตระกูลนี้เพื่อจะเดินทางไปซื้ออุปกรณ์การเรียนที่จะมาถึงในเร็ว ๆ นี้
" ค่ะ... " ร่างเล็กตัวน้อยสูงไม่ถึง 150 เซนติเมตรโดยประมาณ ออกเสียงขานรับแม่ตัวเองในทันที หนังสือเล่มหนาในมือเรียวเล็กนั้นปิดอย่างทะนุถนอมแล้วนำมันไปเก็บเข้าใส่ในชั้นเดิม
" ตื่นเต้นไหมจ๊ะ ที่จะได้ไปโรงเรียนฮอกวอตส์ที่เดียวกันกับพี่ของลูกเรียนอยู่นะจ๊ะ คาเรน... " ระหว่างที่ลีโอน่ารอลูกสาวเก็บหนังสือเล่มหนานั้นเข้าที่ก่อนจะเอ่ยถามสิ่งที่เหล่าเด็กพากันตื่นเต้นกับการได้ไปโรงเรียนพ่อมดแม่มดที่ขึ้นชื่อว่าดีที่สุดในอังกฤษเลยก็ว่าได้
" ก็... ตื่นเต้นค่ะ หนูจะได้เรียนที่เดียวกันกับพี่ไอเรนัสนี่น่าค่ะ " น้ำเสียงนุ่มหวานฟังแล้วลื่นหูและชื่นบานใจสำหรับคนเป็นพ่อแม่มากที่มีแก้วตาดวงใจดวงน้อยน่ารักขนานนี้
...น่ารักจริงๆนะเหรอ ?
.
.
.
.
.
สวัสดีฉัน คาเรน ลิลี่ แรดคลิฟ ที่เห็นฉันตอบด้วยท่าทางน่ารักแบบนั้น ของแบบนี้มันก็ต้องแอ๊บกันหน่อย ให้ทำท่าทางและความคิดเป็นดูเป็นผู้ใหญ่ผิดสังเหตุกันพอดี จะหาว่าอัจฉริยะตั้งแต่เด็กมันก็โอเวอร์เกินไปหน่อย เอาละฉันไม่อยากจะบรรยายให้มันเสียเวลามาก
ก็หลังจากยมทูตหรือทานาทอสนั้นส่งฉันมาเกิดในโลกเดิมที่ฉันเกิดก่อนจะไปเกิดในอีกโลกโสมมนั้น
แต่เกินคาดว่ามันดันเป็นโลกเวทมนตร์ของนวนิยายชื่อดังพอสมควรในโลกเก่าของฉัน ไม่คิดไม่ฝันว่าเคยเกิดในโลกนี้
โลกที่ดวงวิญญาณเก่าของฉันเคยอยู่บนโลกนี้และเป็นนายแห่งยมทูต
แต่ที่น่าสงสัยคำพูดของเจ้ายมทูตนั้นเรื่องนายแห่งยมทูตไม่ใช่มีแค่ฉันคนเดียวแปลว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย ก็พอจำเรื่องราวของในโลกแห่งนี้ได้อยู่หรอก
ถ้าให้จดจำเหตุการณ์ทั้งหมดของทุกภาคมานั่งคิดให้น่าปวดหัว เอาตามหลักแล้วคนที่ครอบครองพวกเครื่องรางยมทูตได้ครบมีเพียงแค่แฮร์รี่ พอตเตอร์ผู้โด่งดังจากทั้งหมดที่เคยดูในหนังทั้งหมดกับอ่านในหนังสืออีกนิดหน่อย
' ถ้ายุคสมัยที่ฉันกำลังอยู่ตอนนี้เป็นยุคเดียวกับแฮร์รี่ พอตเตอร์ ก็ต้องรู้ข่าวอะไรบ้างจากพี่เอไรนัสด้วยสิ
แถมครอบครัวตระกูลฉันก็แค่ตัวประกอบเสริมที่ไม่มีในเนื้อเรื่องซะด้วย...
คงไม่มีปัญหาอะไรหรอกมั้ง ? ' บทบาทไม่ได้โดดเด่นซึ่งมันก็ดีไม่อยากเป็นจุดสนใจเท่าไร น่ารำคาญจะตายไป
แค่ตัวเองเป็นนายแห่งยมทูตก็เหนื่อยแล้ว
' แล้วของยมทูตชิ้นไหนที่ฉันได้มาครอบครองจนได้มาเป็นนายยมทูตกันละ หลักเหตุและผลมันอยู่ตรงไหนกัน...
สงสัยคงต้องเรียกทานาทอสมาคุยส่วนตัวหน่อยแล้ว '
โอ้!...พึ่งนึกขึ้นได้ว่าการที่จะมาเป็นนายยมทูตมันต้องมีสิ่งของทั้ง 3 อย่าง มาอยู่ในการมาครอบครองแล้วชิ้นไหนละ
ที่ตัวฉันเคยได้มันมาครอบครอง 1 ใน 3 ของเครื่องรางยมทูตกัน
" คาเรนแม่ฝากไปถอนเงินจากธนาคารกริงกอตส์แทนแม่หน่อยจะได้ไหมจ๊ะ... " เสียงอันอบอุ่นของคุณแม่เอ่ยขึ้น
ให้ฉันหลุดจากภวังค์ความคิดและหันไปมองแม่ด้วยดวงตาใสซื่อๆ
" ได้ค่ะ... "
" จะให้พี่เขาไปด้วยไหม? "
" ไม่เป็นไรค่ะ... แม่แค่บอกทางหนูมาก็พอแล้วละค่ะ " ฉันตอบอย่างมั่นใจว่าไปเองได้โดยไม่ต้องพึ่งพี่ชายที่อายุห่างกว่า 3 ปี ที่ต้องมาส่งน้องสาววัย 11 ขวบไปธนาคารเพื่อถอนเงิน
" ไม่เป็นไรค่ะ... แม่แค่บอกทางหนูมาก็พอแล้วละค่ะ " ฉันตอบอย่างมั่นใจว่าไปเองได้โดยไม่ต้องพึ่งพี่ชายที่อายุห่างกว่า 3 ปี ที่ต้องมาส่งน้องสาววัย 11 ขวบไปธนาคารเพื่อถอนเงิน
' จริงสิ...ธนาคารกริงกอตส์น่าจะสามารถตรวจสายเลือดของฉันได้นี่น่า เพื่อแสดงตารางแผนผังของตระกูลทั้งหมดของฉัน
ฉันจะได้รู้ว่าแท้จริงแล้วว่าได้เชื้อสายจากบรรพบุรุษใครบ้าง... ' ฉันคิดแล้วยิ้มแสยะออกมาหลังจากที่แม่หันหลังเดินนำไปยังหน้าประตูบ้านแล้ว
" คาเรนอ่านหนังสืออีกแล้วเหรอ " เสียงทุ้มนิดหน่อยกำลังใกล้แตกหนุ่มของพี่ไอเรนัสเอ่ยทักฉันเรื่องการอ่านหนังสือ การเรียนรู้จากหนังสือมันก็สำคัญนะ พี่ไอเรนัส...
" การเรียนรู้จากในหนังสือเพิ่มเติมต่อจากพ่อกับแม่ที่สอนมา หนูว่ามันก็มีอะไร ๆ น่าสนใจเยอะเหมือนกันนะ พี่ไอเรนัส... "
" น่าเบื่อจะตายไป แค่การสอนของศาตราจารย์จะน่าเบื่อพอ ๆ กัน ยิ่งวิชาที่พี่ไม่คิดจะอ่านมันเลยก็วิชาปรุงยาเนี่ยแหละ
และต้องมีการติวหนังสือสอบก็น่าเบื่อจะตายชักเหมือนกัน " ไอเรนัสพล่ามบ่นกับการที่ต้องมาอ่านหนังสือเตรียมสอบเพื่อผ่านในระดับชั้นต่อไปในแต่ละปี
และพี่ไอเรนัสอยู่บ้านกริฟฟินดอร์ไม่แปลกเท่าไรนักกับการโดนศาตราจารย์ประจำวิชาปรุงยาจะเขม็งใส่แล้วหักคะแนนอย่างไร้เหตุผลถึงมีเหตุผล ก็จะหาข้อกล่าวหาให้กริฟฟินดอร์อยู่ดี แล้วแก้ตัวหรือเงียบใส่ยังไงก็โดนลำเอียงหักพอกันพร้อมกับคำพูดเสียดสีที่เด็กเกเรยังต้องเกรงกลัวเลย
ก็คนมันอคติบ้านแดงตั้งแต่สมัยเรียนฮอกวอตส์แล้วนี่น่าทำไงได้ละ...
แต่คนอคติบ้านแดงจะมีซักกี่คนกัน
" ถ้าพี่ไม่อ่านมัน พี่ก็จะได้เกรดแย่นะ ดีไม่ดีอาจจะได้ โทรลล์(ท) มันก็เป็นได้สูงอยู่พอควรที่จะได้มันนะพี่... "
" อย่าพูดถึงเกรด โทรลล์(ท)สิคาเรน ได้ยินแล้วขนลุก ว่าแต่รู้การสอบของที่ฮอกวอตส์ด้วยเหรอ "
" เคยถามพ่อกับแม่นะ ใช่ไหมค่ะแม่... "
" เคยถามพ่อกับแม่นะ ใช่ไหมค่ะแม่... "
" หึ ๆ ใช่แล้วละ... แต่ได้เวลาไปกันแล้วนะ วันนี้คุณพ่อคงไม่ว่างมาซื้อของแล้วด้วยสิพึ่งส่งจดหมายมาว่าติดธุระสำคัญด้วยนะจ๊ะ "
สองพี่น้องตอบรับคำของแม่พร้อมกันก่อนจะพากันไปที่ตรอกไดแอกอนด้วยผงฟู ไปซื้ออุปกรณ์การเรียนใหม่ให้กับฉันและพี่ชาย
เพียงไม่นานก็พากันมายังตรอกไดแอกอนได้อย่างเรียบง่ายไม่มีเหตุการณ์สำคัญ ๆ เกิดขึ้นไม่งั้นคงวุ่นวายสำหรับฉันน่าดู
เหล่าพ่อมดแม่มดทั้งหลายเดินกันวุ่นวายที่ตรอกไดแอกอนก็แหง่ละ...
ใกล้เปิดเทอมของฮอกวอตส์แล้วนี่น่าจะไม่ให้เยอะก็คงใช่เรื่องแปลกอะไร
" ไอเรนัสลูกไปกับแม่นะ นี่กุญแจตู้เซฟจ๊ะ... ลูกมั่นใจนะว่าไปคนเดียวได้แน่นะ " คนเป็นแม่ถามลูกสาวตัวน้อยด้วยความเป็นห่วงว่าการไปถอนเงินตัวคนเดียวจะเหงาไหม แต่คนเป็นแม่ต้องการให้ลูก ๆ เติบโตด้วยการทำอะไรเอง แต่หัวอกแม่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี
" ไปได้ค่ะ... หนูทำตามและถอนเงินตามจำนวนที่แม่เขียนให้หนูไว้ในกระดาษแผ่นนี้แน่นอนค่ะ " ฉันโชว์กระดาษแผ่นสีขาวที่ถูกเขียนด้วยน้ำหมึกปากกาขนนกทั้งเส้นทางการไปธนาคารและจำนวนเงินที่ต้องการจะถอดด้วยลายมืออ่านง่าย
" งั้นแม่กับพี่เขาจะมารับที่หน้าธนาคารหลังจากซื้อของพี่เขาเสร็จแล้วนะ... " คุณแม่กล่าวเสร็จก็เดินไปพร้อมกับไอเรนัสเพื่อซื้ออุปกรณ์การเรียนของพี่ไอเรนัสก่อนด้วยจำนวนเงินที่จำกัด
และทิ้งท้ายโดยใช้ฉันให้ไปถอนเงินออกมาเพิ่มต่อการซื้ออุปกรณ์การเรียนของฉันต่อ
ฉันพยายามเดินไปยังธนาคารกริงกอตส์ตามกระดาษที่แม่เขียนเอาไว้ให้พร้อมจำนวนเงินงบประมาณพอซื้ออุปกรณ์การเรียนของสองพี่น้องได้พอควร
ตัวฉันที่มัวแต่มองกระดาษในมือจนไม่ได้เดินดูทางก็ไปชนกับใครบางคนหนึ่งเข้า
ปึก!!!
" โอ๊ย!... " บอกเลยฉันไม่ได้เป็นคนร้องเจ็บออกมาก่อนถึงจะเป็นคนชนเองจนต้องล้มก้นกระแทกกับพื้นปูน แต่เสียงร้องนั้นมันก็คุ้น ๆ นะ
ฉันรีบลุกขึ้นก่อนปัดฝุ่นออกเล็กน้อยแล้วยื่นมือไปทางเด็กน่าจะอายุพอ ๆ กับฉันที่ตอนนี้ล้มก้นกระแทกเหมือนกันเพราะเธอเอง
" ขอโทษด้วยที่ฉันไม่ได้เดินดูทาง.... "
" ไม่เป็นไรฮะ ผมก็ไม่ได้เดินดูทางเหมือนกัน " ชัดเลยไม่ใช่คุ้นธรรมดาซะแล้วสิ เด็กคนนั้นจับมือฉันและลุกขึ้นมาพร้อมปัดฝุ่นตามบนเสื้อผ้าและกางเกงของตัวเองเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนจะเงยหน้ามองหน้ากันชัด ๆ
" แต่ยังไงฉันก็ผิดที่เดินชนนายก่อน.... พอตเตอร์ ใช่ไหม " ตอนนี้ฉันคงต้องเล่นบทบาทตัวประกอบตามน้ำไปก่อน กับการรู้จักไอ้เด็กนี้โดยบังเอิญก่อน
" ช...ใช่ ผมแฮร์ริสัน พอตเตอร์ รู้จักกับผมด้วยเหรอฮะ "
" ม...ไม่--- " จังหวะที่ฉันกำลังปฎิเสธออกไปเพราะอึ้งกับชื่อของคนตรงหน้าแต่กลับมีเงามาบดบังพวกเราทั้งคู่ เป็นผู้ใหญ่สองคนที่หอบเหนื่อยเหมือนหาเด็กชายคนนี้อยู่
มันเป็นไปไม่ได้นะ...
.
.
.
.
พวกเขาควรจะตายไปตั้งแต่โวลเดอมอร์ฆ่าในวันที่ 31 ตุลาคม ค.ศ.1981 แล้วสิ
ทำไมพวกเขาถึงยังมีชีวิตอยู่กัน...
เจมส์ พอตเตอร์ ลิลลี่ เอฟเวนส์ หรือ ลิลลี่ พอตเตอร์ ทั้งสองคนที่ควรจะตายตามเนื้อเรื่อง ส่วนคุณพ่อพระใจบุญอย่างแฮร์รี่ พอตเตอร์ก็ต้องไปอยู่บ้านเลขที่
12 กริมโมลด์เพลซกับญาติมักเกิ้ลที่รังเกียจเหล่าเวทมนตร์เป็นอันดับต้นเป็นไหน ๆ ไม่ใช่หรือยังไงกัน !?
12 กริมโมลด์เพลซกับญาติมักเกิ้ลที่รังเกียจเหล่าเวทมนตร์เป็นอันดับต้นเป็นไหน ๆ ไม่ใช่หรือยังไงกัน !?
" แฮร์ริสัน! ลูกไม่ควรออกห่างจากพวกเรานะ " เสียงหวานของลิลี่ พอตเตอร์ดุเด็กชายที่มีชื่อออกคล้าย ๆ แฮร์รี่ พอตเตอร์ทั้งหน้าตาก็ยังเหมือนแม้กระทั่งสีต--ไม่...เขาไม่ได้ตาสีเขียวมรกต แต่สีของเขาเป็นสีน้ำตาลเหมือนพ่อของเขาแต่โครงหน้าได้แม่มาแทน และไม่ได้ใส่แว่นตาหนา ๆ นั้นด้วย
" ขอโทษฮะ... " เด็กชายก้มหน้าสำนึกผิดต่อผู้ปกครองทั้งสองที่ตามเขามาเพื่อตักเตือนกับการเดินนำมาก่อนผู้ใหญ่จนหลงในฝูงชน
แต่แฮร์ริสันดูสำนึกได้ไม่นานก็หันมาทางฉันที่กำลังอยู่ในภวังค์ความคิดอยู่
" เธอชื่ออะไรงั้นเหรอ " เขาถาม
" ฉ...ฉัน คาเรน แรดคลิฟ " ฉันหลุดออกจากภวังค์แล้วตอบบทสนทนาถามมารยาท คงจะเสียมารยาทกว่านี้ ถ้ายังคงจ้องพ่อแม่ของเด็กคนนี้
แต่ฉันก็ยังสงสัยว่าแฮร์รี่ พอตเตอร์ไม่ได้เกิดในโลกแห่งนี้งั้นเหรอ ?
" เจ้าสิงโตน้อย ร้ายกาจไม่เบานะ... เจอสาวน้อยน่ารักขนานนี้นะ " เสียงทุ้มแต่ออกไปทางขี้เล่นเข้ามาแทรกบทสนทนาโดยไม่ได้ยินการแนะนำตัวของฉันหรือไม่สนใจเลยมากกว่า
แต่ก็ยิ่งทำให้เธออึ้งไปอีกรอบของวันนี้
ซีเรียส แบล็ค เขาควรจะต้องอยู่ในคุกอัซคาบันเพราะถูกกล่าวใส่ร้ายจากเจ้าหนูทรยศ ปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์
แล้วทำไม... ถ้างั้นหากซีเรียส แบล็คอยู่ที่นี้
" อย่าไปแกล้งแฮร์ริสันเขาสิซีเรียส " เสียงทุ้มเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนน้อมกับคนรอบข้างตลอดเวลา
รีมัส ลูปิน มาครบแก็งยกเว้นปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์
ภายในรั้วโรงเรียนฮอกวอตส์สุดระทึกขวัญในอีก 7 ปีที่ฉันต้องอยู่จะไม่มีเหตุการณ์ของตัวละครเอกอย่างแฮร์รี่ พอตเตอร์ แต่แทนทีโดย แฮร์ริสัน พอตเตอร์แทน
ถึงมันจะดีที่ไม่มีเด็กชายผู้รอดชีวิตที่นี้ กลับมีคนเหล่านี้ทดแทนงั้นเหรอ ?
" ขอโทษด้วยที่ลูกชายพวกเราสร้างปัญหาให้นะ หนูแรดคลิฟ.. " ลิลลี่ พอตเตอร์ก้มมองฉันพรอมกล่าวขอโทษที่เด็กชายมาชน
" เขาไม่ได้สร้างปัญหาหรอกค่ะ... คุณนายพอตเตอร์ "
" เธอเรียนด้วยฮอกวอตส์งั้นเหรอ "
ฉันพยักหน้าแทนคำตอบให้กับแฮร์ริสันที่ถาม ก่อนจะหันไปมองซีเรียสเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่จนพูดด้วยเสียงพึมพำออกมา
" แรดคลิฟ... " เสียงบ่นพึมพำของซีเรียสเอ่ยขึ้นมาด้วยนามสกุลตระกูลของฉันถึงมันจะเบาแต่ก็พอได้ยินนิดหน่อย
" รู้จักเหรอ... " รีมัสกระซิบถาม
" ก็ไม่เชิง.. เอาละรีบพาเจ้าสิงโตน้อยไปซื้ออุปกรณ์กันต่อเถอะ " ซีเรียสยักไหล่ไม่สนใจก่อนจะอุ้มแฮร์ริสันขึ้นขี่คอเพื่อพาไปซื้ออุปกรณ์การเรียนให้ต่อกับลูกชายทูนหัวของพวกเขาและรีมัสก็ตามไปคุ้มด้วยก่อน
" พวกเราคงต้องขอตัวไปก่อนนะ ยังไงพวกน้าก็ขอฝากเขาด้วยนะ หนูแรดคลิฟ.. " ฉันได้กล่าวฝากตัวด้วยกับผู้ปกครองของเด็กชายแฮร์ริสัน พร้อมออกห่างจากตรงที่ฉันอยู่เรื่อย ๆ
แฮร์ริสันยังหันมาโบกมือและยิ้มให้ฉันที่กำลังมองอยู่ ตามมารยาทก็โบกมือลาให้เฉย ๆ ก่อนจะมาสนใจกระดาษในมือต่อ
เพื่อมุ่งหน้าไปธนาคารกริงกอตส์โดยเร็วก่อนที่จะสายกับการตรวจสายเลือดตัวเอง
ฉันมาหยุดยังตรงหน้าธนาคารกริงกอตส์แล้ว เข้าไปในธนาคารแน่นอนว่ามีพวกก็อบลินรูปร่างคล้ายเอลฟ์รับใช้ แต่เรื่องนิสัยใจคออย่าพูดถึงเลยโคตรแย่ของแย่มาก
มันก็จริงที่พวกมันนิสัยแย่มาก ๆ แต่มีดีตรงที่รักษาความปลอดภัยเรื่องเงินตราของในธนาคารได้ดีเยี่ยม ไม่นับตอนศิลาอรรพ์นั้นประกาศข่าวว่าถูกขโมยไป
ทั้ง ๆ ที่คนเอาไปคือเจ้ายักษ์แฮริดเป็นคนเอาไปโดยมีดับเบิ้ลดอร์เป็นคนสั่งการเอง
ฉันเดินมาถึงตรงหน้าโต๊ะสูง ๆ ที่ต้องเงยหน้ามองขึ้นไปด้วยส่วนสูงที่ยังไม่มากพอจะเห็นอะไรบนนั้นได้ แต่ก็รู้ว่ามีก็อบลินตัวหนึ่งที่น่าจะชื่อกริ๊บฮุก
กำลังขีดเขียนบางอย่างอยู่ คงเป็นบัญชีละมั้งนะ
มันมองเหลือบๆ ก่อนจะไปสนใจกระดาษของมันต่อ
" ฉันขอตรวจสิทธิ์ทางสายเลือด " ฉันเอ่ยออกไปอย่างเรียบเฉย ใจเย็นพอกับความตื่นเต้นที่มาต้องมารู้ว่าตระกูลฉันอาจจะไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรแต่มันต้องมีอะไรแฝงแน่ ๆ มีหลายเรื่องที่ฉันยังคงสงสัยอยู่
ลางสังหรณ์มันบอกแบบนั้นมา
" ..... " สิ่งที่ได้รับแทนคำตอบคือความเงียบ มือที่กริ๊บฮุกกำลังขีดเขียนเสียงดังนั้นก็หยุดลงแล้วเงยหน้ามองฉันอยากพิจารณาอยู่ก่อนหน้าซักพัก ถึงจะลงจากที่นั่งสูง ๆ นั้นเพื่อมาหาฉัน
" ตามฉันมา " น้ำเสียงออกคำสั่ง
ฉันเดินตามมันไปจนถึงในห้อง ๆ หนึ่ง มันเป็นห้องสีขาวสะอาดตาเป็นห้องโล่ง ๆ ที่มีเพียงโต๊ะกับกระดาษบนนั้นเพียงแค่นั้น
มันยื่นมีดอันแหลมคมมาให้ฉันเพื่อทำขั้นตอนการตรวจสอบสิทธิ์ทางสายเลือดของธนาคารแห่งนี้ แน่นอนว่าหากเป็นญาติหรือคนของตระกูลไหนก็สามารถเปิดมันได้หมด
ฉันรู้ได้ยังไงว่าธนาคารทำสิ่งนี้ได้ ก็แค่เคยอาจจะนิยายในเว็บไซด์หนึ่งอยู่แค่ลองดูดันมีเฉย
" หยดเลือด 7 หยด ห้ามเกินห้ามขาด หยดลงไปบนกระดาษนั้น มันจะแสดงแผนผังตระกูลทั้งหมดที่คุณสามารถเข้าถึงตู้นิรภัยสมบัติของตระกูลที่คุณจะมีสิทธิ์จะเปิดมัน "
ฉันทำตามที่มันบอก กรีดเลือดที่ปลายนิ้วชี้และหยดมันไปบนกระดาษทั้งหมด 7 หยดพร้อมเก็บมือและคืนมีดให้มัน
เลือดบนกระดาศค่อย ๆ ไหลไปตามบนเนื้อกระดาษขาวพร้อมมีออร่าแสงสีขาวลากเส้นทอดยาวไปจนสุดแสดงถึงรายชื่อแผนผังตระกูลทั้งหมดพวกเหล่าครอบครัวและญาติ ๆ ที่ฉันมีอยู่
มาดูตรงส่วนครอบครัวของฉันหน่อยดีกว่า
พ่อ : คาเดน แรดคลิฟ
แม่ : ลีโอน่า แบล็ค แรคคลิฟ
ลูกชายคนโต : ไอเรนัส คาเดน แรดคลิฟ
ลูกสาวคนเล็ก : คาเรน ลิลี่ แรดคลิฟ
แม่เป็นแบล็ค ?
แปลว่าที่ซีเรียสพึมพำในตอนนั้นคงจะเป็นแม่ของฉันสินะ
' ถึงฉันจะมีเชื้อสายตระกูลเลือดบริสุทธิ์ แต่คนจากในตระกูลนั้นโคตรคลั่งเลือดบริสุทธิ์พอ ๆ กับตระกูลมัลฟอย
และการเป็นญาติกับสตรีที่สมองไม่สมประกอบอย่างเบราทริกซ์ เลสแตรงค์ ผู้จงรักภักดีต่อลอร์ดมืดคนปัจจุบัน ซึ่งไม่ค่อยจะดีเท่าไรนัก '
ฉันคิดอะไรซักอย่างก่อนจะช่างมันและพยายามไล่มองชื่อคนในตระกูลแบล็คอย่างละเอียด ก่อนจะมาเห็นเส้นเชื่อมโยงไปเจอชื่อที่คุ้นหูคุ้นตาดีสำหรับฉัน....
พึ่งทักทายกันไปไม่นานนี้เอง
ฝาแฝดแห่งตระกูลแบล็ค
แฝดชายคนพี่ : ซีเรียส แบล็ค
แฝดหญิงคนน้อง : ลีโอน่า แบล็ค
' ฝาแฝดแห่งตระกูลแบล็ค แม่ก็มีส่วนโครงหน้าคล้ายซีเรียสอยู่หน่อย แต่แม่ก็มีสิ่งที่น่าแปลกกว่าคนในตระกูล แม่มีดวงตาสีเขียวมรกต จะให้บอกเป็นกรรมพันธุ์ก็ไม่เชิงที่จะใช่ ในเมื่อคนทั้งตระกูลแบล็คนั้นดวงตาสีนิลดำทั้งบ้าน ยกเว้นแต่นาซิสซ่า แบล็คหรือนาซิสซ่า มัลฟอย สีตาเป็นสีฟ้าซีดคงไม่มีอะไร แปลกละมั้งนะ... '
ฉันคิดเรื่องรูปลักษณ์ของเหล่าคนในตระกูลแบล็คและคำพูดของซีเรียสได้ไม่นานก็ต้องเลื่อนสายตาไปดูสายเชื่อมโยงอื่น ๆ แทนแล้วไปสะดุดกับสายเชื่อมโยงเส้นหนึ่งที่เหมือนจะมีคำเขียนระหว่างตารางของตระกูลว่า...
' ผู้ที่สามารถเห็นเส้นสายสัมพันธ์นี้ได้มีเพียงทายาทเพฟเวอเรลล์เท่านั้น '
พ่อ : แอนติโอ๊ก เพฟเวอเรลล์
แม่ : ริลาน่า เบอร์วิน
ลูกสาว : เฮลิน่า แอน. ริ. เบอร์วิน (เฮลิน่า แอนตีโอ๊ก ริลาน่า เบอร์วิน) [เฮลิน่า เบอร์วิน]
เพฟเวอเรลล์ตระกูลที่หายสาปสูญเนินนานนับศตวรรษ ที่น่าเหลือเชื่อกว่าอันอื่น ๆ คือ แอนตีโอ๊ก เพฟเวอเรลล์มีลูกด้วยงั้นเหรอ ไม่มีทางเขาตายก่อนจะมีลูกด้วยซ้ำ
หรือว่า...
' บนโลกใบใหม่ เป็นดั่งเส้นคู่ขนาน '
คำบอกใบ้ของทานาทาสดังเข้ามาในความทรงจำของฉันในทันที มันเป็นช่วงที่ยมทูตนั้นบอกคำทำนายหรือบอกใบ้สิ่งที่หากฉันดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ แบบนี้
โลกคู่ขนานจักรวาลแฮร์รี่ พอตเตอร์ที่แฮร์รี่ พอตเตอร์ของที่นี่ไม่มีตัวตนหรือแม้กระทั่งชื่อก็ตาม และ แอนติโอ๊ก เฟลเวอเรลล์มีทายาทสืบทอด งั้นก็แสดงว่า
เฮลิน่า เบอร์วิน นั้นก็คือตัวฉันในชาติก่อนที่เคยได้รับการครอบครองเครื่องรางยมทูตครั้งหนึ่งสินะ
เฮลิน่า เบอร์วิน นั้นก็คือตัวฉันในชาติก่อนที่เคยได้รับการครอบครองเครื่องรางยมทูตครั้งหนึ่งสินะ
แบบนี้เอง...
' ซีเรียสตอนนี้ก็เป็นอาของฉัน แล้วเป็นพ่อทูนหัวของแฮร์ริสัน พอตเตอร์ การเดินชนกันเมื่อซักครู่นั้นมันคงจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ ๆ '
ฉันขยิกหัวตัวเองเบา ๆ กับเรื่องน่าปวดหัวที่คงใกล้เข้ามาหาตัวเองมากขึ้น แต่คงจะน่าปวดหัวกว่านี้ถ้าเรื่องยุ่ง ๆ ที่มาถูกโยงเกี่ยวข้องกับฉันด้วยแล้ว
ฉันเอาแต่คิดอยู่ในภวังค์ตัวเองก็มีเสียงกริ๊บฮุกเอ่ยขึ้นเตือนสติของฉันที่เอาแต่คิดกับตัวเองตั้งนานเสียเวลาการทำงานของมัน
" ตามแผนผังของตระกูลทั้งหมดที่ปรากฏขึ้นมานี้ คุณจะสามารถเปิดตู้ได้ทั้งหมดแต่ด้วยอายุของคุณยังไม่บรรลุนิติภาวะ จะต้องมีผู้ปกครองมาค่อยคุ้มดูด้วย แต่ถ้าเปลี่ยนนามสกุลละก็ ไม่ว่าคุณจะไม่บรรลุนิติภาวะ ตระกูลไหนที่ไม่มีลูกหลานแต่กลับมีเส้นเชื่อมโยงว่าคุณเป็นเครือญาติของพวกเขา คุณก็จะได้มีสิทธิ์มากกว่านั้นอีกหลายเท่าตัวพร้อมกุญแจทุกดอกของตระกูลนั้น ๆ ด้วย... " มันอธิบายให้อย่างขอไปที
ฉันมัวแต่ลังเลใจกับบางอย่างที่มันไม่สามารถอ่านจากใบหน้าฉันได้ พร้อมรอยยิ้มมุมปากก่อนจะตอบกลับไป
" ขอยังไม่เปลี่ยนนามสกุล... ขอบคุณสำหรับการให้ฉันตรวจสอบสิทธิ์ในการเข้าครอบครองสมบัติในวงศ์ตระกูลของฉัน
รบกวนถอนเงินของตู้ตระกูลแรดคลิฟด้วย นี้กุญแจของตระกูลฉัน... "
ฉันยื่นกุญแจให้กับกริ๊บฮุกมันก็หยิบกุญแจไปแล้วเดินนำไปยังตู้นิรภัยประจำตระกูลของฉันทันที
ใช้เวลากับถอนเงินเพียงไม่กี่นาที ถอนมาตามจำนวนเกลเลียนที่แม่คนปัจจุบันเขียนเอาไว้
ตอนนี้ทำได้เพียงขึ้นไปรอพวกเขามารับฉันไปเพื่อซื้อของต่อซักที
คงมีเรื่องน่าปวดหัวมากกว่าจะมาสนเรื่องของวงศ์ชาติตระกูลในตอนนี้
และเรื่องวุ่นวายภายในข้างหน้าอีก
Talk To Me
สวัสดีเราไรท์เองเน้อ มีตัวละครที่ถูกเพิ่มเติม
ฝากเจ้าหนูแฮร์ริสัน พอตเตอร์ด้วยอ้อมอกอ้อมใจ
ของรีดเดอร์ทุกคนนะจ๊ะ
หากผิดพลาดอะไรยังไงก็ต้องขออภัยด้วยนะ
การสปอยแต่ละครั้งจะมีเนื้อหาเอามาบางส่วนนะ
ยังไงก็คอมเมนต์ใต้ล่างได้เลยนะ
รูปแฮร์ริสัน พอตเตอร์ จ๊ะ
Spoiler
[III] การซื้อของที่วุ่นวาย
" นั้นแฮร์ริสันกับใครกัน... "
" อ...เอ่อ ฉัน----- มัลฟอย ยินดีที่ได้รู้จักนะ แรดคลิฟ.. "
" สวัสดีคุณหนูที่น่ารัก... ฉันโอลลิแวนเดอร์ คุณหนูคงจะเป็นคนจากตระกูลแรดคลิฟสินะ.. "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น