ยุทธการเปลี่ยนประวัติศาตร์ของสองผู้อาภัพ

ลำดับตอนที่ #21 : B@lMuNg Silberschwert des Helden Part2

ควันไฟลอยล่องขึ้นเหนือฟ้า ไฟกำลังโหมเผาบ้านของประชาชนอย่างโหดเหี้ยม นั้นคือกองทหารกบฏ กบฏแห่งแม่นํ้าไรน์ แต่เดิมเป็นแค่กองโจรปล้นหมู่บ้านทีเป็นที่ต้องการตัวของทางการเท่านั้น แต่พักหลังๆพวกมันเริ่มเปลี่ยนอุดการณ์เป็นบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าแทน นั้นคือก่อกบฏ 

พวกมันต้องการทรัพยากรอาหารสำหรับเลี้ยงปากท้อง พวกมันจึงออกปล้นหมู่บ้านต่างๆทั่วเขตแม่นํ้าไรน์ของพวกมัน และใช่ หมู่บ้านนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น 

ตอนนี้เหล่าชาวบ้านได้หลบหนีเข้ามาในปราสาทร้างในใจกลางหมู่บ้านแล้วเรียบร้อย ขณะที่เหล่ากองทหารกบฏได้กำลังทำการเผาหมู่บ้านและชิงทรัพยากรออกไป ทั้ง ข้าวสาร ปศุสัตว์ หรือ สิ่งทอต่างๆ 

“คุณ ลุนเกนต์ครับ รีบอพยพชาวบ้านหนีออกไปก่อนเถอะครับ”ในขณะที่ทุกๆอย่างกำลังดำเนินไปอย่างสิ้นหวัง ชายชรา ผู้มองบางสิ่งบางอย่างอยู่ไม่สนใจอะไรมากได้กล่าวโดนรบกวนโดย นายพรานหนุ่ม 

“ถ้าจะหนีพวกเธอก็หนีกันก่อนเลย แล้วก็เหลือปืนให้ฉันซักกระบอกด้วยนะ”

“ทำไมละครับ ตอนนี้แหละครับรีบหนีเลยพวกมันยังไม่ได้สนใจพวกเราตอนนี้”

“ไม่หรอก ฉันยังมีหน้าที่ต้องทำอยู่ ปกป้อง สมบัติชิ้นนี้”พูดจบชราก็ชี้ไปยังต้นไม้ใหญ่ที่เติบโตใจกลางปราสาท ใบเขียวของมันแตกกิ่งเป็นร่มเงาให้ปราสาทหลังนี้ และภายในนั้น มีอะไรบางอย่างอยู่ สีเงินเงาวับ สะท้อนกับแสงอาทิตย์ ดาบที่ปักอยู่ในต้นไม้นั้น มันอยู่ตรงนี้มาตั้งแต่ยุคกลางแล้ว ชื่อของดาบนี้ บลังมุงค์ 

ในขณะที่เหล่ากบฏกำลังเดินตรวจไปทั่ว พวกเขาก็ไม่ได้เอะใจอะไรมากเท่าไร การเดินตรวจตาจึงหละหลวมมาก มีเสียงคุยกันตลอดทางบางคนก็ลดอาวุธลงด้วยซํ้า อาจจะเป็นเพราะพวกเขาไม่ได้รู้สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นละมั้ง 

กบฏสองคนกำลังเดินคุยกันอย่างสนุกสนานผ่านแนวป่า การคุยเสียงดังอย่างออกหน้าออกตามันทำให้เป็นการเสียเปรียบเป็นอย่างมาก เลยต้องทำให้มันถูกขึ้นซะหน่อย

เสียงลูกศรแหวกอากาศไป ไร้เสียง ไร้กลิ่น ในขณะที่กบฏด้านหลังก็ไม่ได้สังเกตุว่า คนข้างหน้านั้นหยุดนิ่งไป เขาจึงเดินชนคนข้างหน้าไปจังๆ

“โอ้ยย ไอ้บ้าหยุดทำไ-”ในระหว่างที่เขากำลังจะพร่ามต่อ เขาก็ล้มลงไปด้วยอีกคน ลูกธนูลูกที่สองพุ่งเข้าที่คอเต็มๆ ทะลุกล่องเสียงไปคอหอย ซึ่งมันเป็นแบบนั้นทั้งสองศพ ดันดาลี่ที่ซ่อนตัวอยู่ในแนวป่า ชักคันธนูของเธอขึ้นมาอีกรอบ ทักษะการล่าสัตว์ที่ถูกฝึกมาอย่างดี กับการได้ธนูยาวแบบยุโรปที่ปรับปรุงใหท่ให้ มันทำให้ธนูของเธอกลายเป็นอาวุธที่ไร้เสียง และมีอาณุภาพการทำลายล้างที่อันตรายมาก 

“ตรงนี้เสร็จสักที อีกสองจุด”ดันดาลี่กล่าวพร้อมชักลูกธนูดอกต่อไปพร้อมมุดเข้าแนวป่าไปเหมืนเดิม  

หน้าที่ของเธอคือการลอบเข้าด้านหลัง จัดการหน่วยลาตตระเวณ และ ทำลายจุดเติมทรัพยากรของพวกมัน และคอยหนุนการโจมตีของซิการด์และบิสมารค์ นั้นแหละหน้าที่ เอาหละหวังว่าฉันจะทำมันได้ละนะ 

“Victoria(วิกตอเรีย*) upon With Me ”ดันดาลี่กล่าวเบาๆพร้อมมองไปยังทหารกบฏเป้าใหม่อีกครั้ง ง้างคันศร และ ยิง … 

*ฟ้องเสียงเป็น Victory  

“วู้ววว ให้มันได้แบบนี้สิ”ซิการด์กล่าวพร้อมกดดาบตัดแขนซ้ายของทหารกบฏนายหนึ่งดาบยาวของเขาเปื้อนด้วยเลือดของทหารจากทางที่เขาบุกเข้ามา 

เขาฟาดดาบตัดแขนทหารกบฏที่เข้ามาไก้ลก่อนจะยกตัวของกบฏที่เขาพึ่งตัดแขนไปนั้นขึ้นและหันไปทางกบฏอีกคนที่กำลังจะยิงปืนมาทางเขา 

ฃกระสุนนัดนั้นดับชีวิตของทหารที่โดนตัดแขนไป ซิการด์ใช้จังหวะนั้น หยิบปืนคาบศิลาของกบฏที่ตายไปยิงสวนไปหาทหารนายนั้น แต่ว่า เหลือกบฏอีกนายที่ยังอยู่ มันเล็งปืนมาทางเขา และในจังหวะที่มันกำลังจะลั่นไก 

ก็ล้มลงไปเสียก่อน จากกระสุนที่ยิงมาจากทางไหนก็ไม่ทราบ บิสมาร์คกัดซองกระสุนก่อนจะเทดินปืนลงไปในปืนของเขาพร้อมเตรียมการยิงอีกครั้ง หน้าที่ของเขาคือการยิงสนับสนุนจากจุดบอดเพื่อช่วยเหลือ นั้นแหละหน้าที่เขา 

ซิการด์หันไปมองร่างของกบฏที่ล้มลงไปพร้อมหันไปพยักหน้าให้บิสมารค์ที่ซ่อนตัวอยู่ในชั้นบนของบ้านข้างหลัง โชคดีที่ส่วนนี้ยังไม่โดนไฟลุก มันเลยพอสู้ไปได้อยู่ ซิการด์เดินไปยังร่างของกบฏที่ล้มลงไป พร้อมยกดาบขึ้น และ แทงลงไปที่หน้าอกของกบฏนั้นเพื่อหยุดความทรมาณ 

“พี่ ตรงนี้หมดหรือยัง”ซิการด์กล่าวพร้อมถอนหายใจ บิสมาร์คกระโดดลงมาจากชั้นสอง เอาตามตรงก็ไม่ได้สูงขนาดนั้น แต่เขากระโดดและจับราวเหล็กของป้ายร้านที่เขาอยู่และกระโดดลงมาได้แบบสบายๆนั้นแหละ 

“อ่าหมดแล้ว เหลือแค่อีกไม่กี่จุด”

“อืม”ซิการด์พยักหน้ารับก่อนจะค่อยๆเดิน และวิ่งออกไปข้างหน้า เช่นกันกับบิสมารค์ที่เขาก็กระโดดเข้าไปในบ้านและกระโดดผ่าหน้าต่าง บานแล้วบานเล่า 

และในที่สุดเขาก็เจอกำลังหลักของศัตรเสียที กองทหารถือปืนคาบศิลาราว20คน กำลังยืนล้อม ชายวัยกลางคนที่ขี่ม้าไว้อยู่ โชคดี ที่ตอนนี้พวกเขายังไม่เห็น ซิการด์และบิสมาร์ค ซิการด์รีบกระโดดหลบหลัง ตรอกของบ้านไก้ลๆ เช่นกันกับบิสมาร์คที่รู้งาน เขามองไปยังแนวป่าด้านหลังและเห็นบางอย่างขยับอยู่ เขาจึงลดปืนลง 

อย่างแรก ปืนมันเสียงดัง 

อย่างที่สอง ธนูหนะ ใช้งานได้เร็วกว่าเป็นไหนๆ 

แค่พริบตาเดียวเท่านั้น ม้าของชายที่ดูเหมือนเป็นผู้บัญชาการนั้นก็ล้มลงไป เขาเสียหลักล้มลงไปตามม้า ก่อนที่ทหารหลายคนจะได้สงสัย ธนูอีกดอกก็ปักเข้าที่กลางหัวเป็ะๆ เสียแล้ว 

ยังไม่ทันสงสัย อีกดอกก็พุ่งมาคราวนี้สติของเหล่ากบฏเริ่มจะแตกกระเจิง เขาไม่ได้ัสังเกตุถึงกล่องไม้ที่เข้ามาไก้ลเรื่อยๆเลยแม้แต่น้อย เพราะหันไปสนใจธนูที่จะยิงมาอีกเมื่อไหรก็ไม่รู้แทน 

บิสมาร์คเห็นโอกาศนั้นเล็งไปยังทหารกบฏคนหนึ่งที่กำลังจะดึงสติได้ ทหารกบฏนั้นพยายามเรียกสติของทหารอีกหลายคนที่ขวัญแตกไปหมดแล้ว ซึ่งนั้นแหละ เป้าชั้นเยี่ยม 

บิสมาร์คกดลั่นไก ทหารกบฏนายนั้นก็ล้มพุบลงไป เสียงปืนดังลั่นมาพร้อมกับลูกธนูจากป่าทางขวา เท่านี้พวกเขาก็ขวัญกระเจิงไปหมดแล้ว ไม่ทันที่จะได้สงสัยอะไรทั้งนั้น ลูกปืนอีกนัดก็ประเคนให้กับทหารที่ยืนอยู่หน้าสุดที่เริ่มสังเกตุได้แล้วว่ากล่องนั้นทำไมมันเข้ามาไก้ลเรื่อยๆ 

ซิการด์สแยะยิ้ม ก่อนที่เขาจะโยนปืนที่เก็บได้ทิ้งไปและชักเอากระบอกใหม่ที่เก็บได้มายิงต่อทันที เขาเก็บปืนได้จากศพมาหลายกระบอกและหลายกระบอกก็มาากศพที่ดันดาลี่ยิงทิ้งไว้ให้นั้นแหละ มันเลยมีกระสุนครบถ้วน พร้อมกับการยิงจริงๆ 

ลั่นไกอีกนัด เข้าที่ศีรษะของทหารที่ตกใจเพราะร่างของทหารที่โดนยิงไปก่อนหน้ามันมาทับเขา ทันทีที่ยิงจบบิสมาร์คก็ยิงต่อ เข้าที่ทหารอีกนายหนึี่งที่เล็งปืนมาทางซิการด์ เมื่อเห็นโอกาศเหมาะซิการด์เข้าสู่ระยะมากพอแล้ว เขาก็เลยส่งสัญญาณ ให้บิสมาร์คและดันดาลี่หยุดยิง 

เหล่าทหารต่างสับสน พวกเขาเริ่มหันมาทางที่ ซิการด์เดินตรงมา พร้อมกับถือถังนํ้าไว้ในมือ 

“Guten Morgen จะรับอะไรดีเอาเป็นนํ้าร้อนๆไหม”พูดจบเขาก็สาดถังนํ้าที่มีนํ้าอยู่เต็มถังไปทางของกลุ่มทหารที่ยืนงงอยู่ 

นํ้าร้อนราว200องศาจากการต้มสดๆสาดไปทางพวกนั้น ปวดแสบ ปวดร้อนกัน มิหนําซํ้ามันยังเข้าไปทางปากกระบอกปืนของพวกเขา ปืนคาบศิลามือสอง ล้าสมัยจึงไร้ความสามารถในการยิงไปทันที

 ซิการด์เห็นดังนั้นจึงง้างดาบจากมือซ้ายพุ่งเข้าไปแทงกบฏที่กำลังร้องโอดโอยเพราะนํ้าร้อนๆเข้าตาเขาก็โดนแทงจากดาบไปมิดด้าม 

ไม่ทันที่จะให้ตกใจ ซิการด์ใช้เท้าถีบร่างให้หลุดออกจากดาบพร้อมจับตัวมาบังเป็นโล่

 ก่อนที่จะโยนไปทาง กบฏที่เล็งปืนมาทางเขา กระสุนพลาดไปโดนศพที่ถูกโยน ศพนั้นกระแทกร่างของทหารนายนั้นไปจังๆ เขาล้มลงทับทหารที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาก็ที่คนข้างหลังจะล้มทับไปด้านหลังเรื่อยๆเป็นโดมิโน่ 

เหลืออีก7 ซิการด์คิดก่อนจะหยิบปืนคาบศิลาที่ไก้ลที่สุดขึ้นมาโชคดีทีมันมีดาบปลายปืน

 เขาจึงใช้มันโยนเข้าหากบฏที่กำลังจะใช้ปืนยิงเขา มันโดน แทงเข้ากลางอก ซิการด์ พุ่งตัวนำดาบเข้าตัดหัวของชายคนนั้นพร้อทสะบัดดาบ หาคนที่อยู่ด้านหลัง โดนฟาดเข้าเต็มๆ เป็นรอยฟันยาวจากเอวสู่หัวไหล่ 

คนที่สามอยู่ทางซ้าย คนทีี่สี่อยู่ข้างหลัง คนที่5ล้มอยู่

 ซิการด์คิดพร้อมยกปืนคาบศิลาจากศพที่เขาพึ่งฆ่าไปขึ้นพร้อมยิงไปที่ร่างทีอยู่ด้านหลัง 

ก่อนจะใช้มันปาไปหาคนที่ไก้ลที่สุด ด้านซ้าย  เขาโดนดาบปลายปืนปักลงที่ตาข้างขวา เลือดไหลออกมาอย่างสยดสยอง และล้มลงไป ก่อนจะเดินไปหาร่างสุดท้ายอย่างใจเย็น บิสมารค์และ ดันดาลี่ก็เดินออกมา 

“เอาละ เป็นแกนี้เอง”ซิการด์กล่าวพร้อมมองร่างที่ล้มอยู่ นั้นคือผู้บัญชาการของพวกกบฏนี้แหละ 

“พี่ ดันดาลี่ เอามันไปเก็บในปราสาท พวกชาวบ้านก็น่าจะอยู่ที่นั้นด้วย”

“อ่า/Ja”บิสมาร์คและดันดาลี่จึงรู้งาน ทำการลากตัวของผู้บัญชาการฝั่งศัตรูไปมัดทันที

 ซิการด์เก็บดาบเข้าฝักดาบ พร้อมเช็ดมือี่เปื้อนเลือดเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ 

เขาเองก็ไม่สนุกกับการฆ่าคนอยู่แล้ว ไม่ได้ชอบ ไม่ได้เกียจ เพราะตอนนี้ยังไม่มีปืนกลที่น่าเชื่อถือได้ เอาตามตรงก็คือมีแล้ว แต่ไม่สามารถเอาเข้าวสายการผลิตได้ 

เพราะไม่มีร้านไหนทำได้เลย และถึงทำได้ก็จะไม่ทำในเร็วๆนี้หรอก เพราะมันจะเป็นการเปลี่ยนประวัติศาตร์เร็วไปเกินจำเป็น เพราะแบบนั้นพวกปืนที่ผลิตง่ายอย่าง Gewehr หรือ Kar ยังไม่ใช้ตอนนี้ 

เอาตามตรง ฉันคงจะไม่สามารถไปนั่งเช็คว่าเขาผลิตถูกหรือเปล่าหรือนำปืนที่มีกลไกมากเกินจำเป็นมาใช้หรอก มันยังเร็วเกินไป คงต้องรออีกสักหน่อย 

แล้วก็ ตอนนี้อยากจะลองบัญชาการทหารยุคนี้อยู่ด้วย มันน่าจะสนุกไม่น้อยเลยละ กับแผนราว70 แผนที่คิดขึ้นมาได้ 

ในระหว่างที่คิดเพลินๆ เขาก็โดนสะกิดตัวโดยบิสมาร์ค และดันดาลี่ 

“มีอะไรหรอ”เขายังมึนงงอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น บิสมาร์คและดันดาลี่จึงชี้ไปยังข้างหน้าเขา 

ชายชราคนหนึ่งมองเขาอย่างทึ่งๆพร้อมพูดประโยคเดิมๆซํ้าๆไปมา 

“ท่านมาแล้ว ท่านมาแล้ว วีรบุรุษ วีรบุรุษ ซิกฟรีด ทะ ท่านซิกฟรีด”