คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 09
ใครไม่อยากรอ สามารถซื้ออีบุ๊กอ่านตอนล่วงหน้าได้นะคะ 149 บาท!
ตอนที่ 9
พอมีคนมาเพิ่มพวกเราก็ต้องจัดสรรพื้นที่กันใหม่!
ชั้นสามของร้านสะดวกซื้อถูกแปรเปลี่ยนกลายเป็นโกดังเก็บอุปกรณ์การช่าง พวกแผ่นไม้และเหล็กที่เหลืออยู่เดิมอยู่จัดเรียงตำแหน่งใหม่ให้เข้าที่มากยิ่งขึ้น แน่นอนว่าเครื่องปั่นไฟสามเครื่องถูกแบ่งไปตามตำแหน่งต่าง ๆ เพียงแต่ในตอนนี้พวกเราใช้มันสร้างกระแสไฟฟ้าให้กับห้องเย็น
ดังนั้นของสดถึงเก็บไว้ได้อีกสามถึงสี่เดือน...
พวกของสดที่ต้องใช้ความเย็นในตู้ของร้านสะดวกซื้อของก็ถูกโกยไปยังห้องเย็นทางหลังศูนย์อาหารแห่งนี้
ส่วนพื้นที่ลานรับประทานอาหารนั้นไอแซ็คคิดจะใช้เป็นห้องนอนภาคสนามสำหรับผู้รอดชีวิตคนอื่น ๆ แต่แน่นอนว่าตอนนี้ห้องน้ำของทางศูนย์อาหารกลายเป็นที่สำรองน้ำอีกแห่งแล้ว เว้นห้องอาบน้ำไว้สองห้องเท่านั้นที่เปิดใช้งาน
พวกหยูกยาและอาวุธจะเก็บไว้ที่ชั้นสอง เพราะว่าที่ชั้นสองมีห้องกั้นสำนักงานกับโซนต้อนรับเอาไว้ ในห้องนั้นคุณไอแซ็คใช้กุญแจที่ค้นเจอจากเคาน์เตอร์ชำระเงินล็อกเก็บพวกของมีค่าเอาไว้
ยากับอาวุธยังไงก็ต้องมี กุญแจไขเข้าห้องมีแค่เขากับป้าหลุยเซียน่าที่เป็นเจ้าของปืนพวกนี้เท่านั้น
“มีบังเกอร์หลบภัยข้างใต้จริงด้วย” โรสพึมพำหลังป้าหลุยเซียน่าพาเธอมารื้อประตูลับในห้องเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดของศูนย์อาหาร
ประตูหลุมหลบภัยซ่อนอยู่ในระแนงไม้ที่ปูทับไว้ใต้พรหม เพราะงั้นพอตอนที่ช่วยกันงัดออกมาเราก็เจอกับประตูเหล็กกลางเก่ากลางใหม่เด่นหราอยู่ตรงหน้าแล้ว ที่สำคัญคือหลุมหลบภัยพวกนี้มีทางเชื่อมกับหลุมหลบภัยทั้งแทบร้านค้าเลย!
“แบบนี้ก็ไม่ต้องเสี่ยงใช้ถนนแล้วสินะคะ”
“บางหลุมอาจใช้ไม่ได้ บางหลุมก็ถูกโบกปิดไปแล้ว ยังไงก็สำรวจดูว่าตรงไหนเข้าออกได้ก่อน แต่ก็ระวังนะ มันเก่าแล้ว ตั้งแต่ฉันยังเป็นเด็กเชียว” ป้าหลุยเซียน่าว่าจากนั้นก็มองไปยังตาแก่เคเนดี้ที่ครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
“ถ้าฉันจำไม่ผิดนะ มันเหมือนจะมีทางเชื่อมไปกับอุโมงค์สถานีรถไฟใต้ดินด้วย จากนั้นถ้าอาศัยอุโมงค์อีกเส้นเชื่อมไปยังศาลาว่าการเมือง ก็สามารถไปถึงถนนสายตะวันตกได้ แถบนั้นมีค่ายทหารที่ปิดประจำการด้วย”
ค่ายทหาร? อุโมงค์รถไฟใต้ดิน?
คราวนี้โรสรู้สึกซีเรียสอยู่บ้าง...สถานการณ์ที่นั่นจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ แต่การเชื่อมต่อกับอุโมงค์รถไฟใต้ดินมันก็ออกจะมีความเสี่ยงจะเจอกับพวกอสูรเลยไม่ใช่เหรอ?
“เราสำรวจอุโมงค์พวกนี้ในย่านร้านค้าก่อนก็ได้ครับ เผื่อจะค้นหาเสบียงและของใช้จำเป็นเพิ่มเติมได้ แต่ตอนนี้อยากให้ทุกคนพักผ่อนก่อน ส่วนเรื่องที่ใครจะตามผมไปในห้างใต้ดินหรือว่าไม่ไป ค่อยให้คำตอบผมก็แล้วกัน ยังไงก็ต้องมีคนอยู่เฝ้าที่นี่ก่อน”
คุณไอแซ็คเสนอและทุกคนก็เห็นด้วย
หลังจากจัดการฐานของพวกเราเสร็จทุกคนก็เหนื่อยล้ากันมากแล้ว ครอบครัวเรดฟิลด์เลือกมุมทางขวาของร้านอาหารตั้งเต็นท์สนามและจัดวางข้าวของของพวกเขา ส่วนครอบครัวของป้าหลุยเซียน่ากับหลานสาวสองคนปูเครื่องนอนและจัดการตัวเองอยู่ใกล้ ๆ กัน
ทั้งสองครอบครัวเหมือนจะสนิทสนมกันดีพอสมควร ตอนที่ไปเจรจาที่ร้านขายอาวุธตาแก่เคเนดี้ช่วยพูดด้วยอีกแรง ป้าถึงยอมตามพวกเรามาที่ฐานแห่งนี้พร้อมกับหลานสาวสองคน
ส่วนเธอกับคุณไอแซ็ค แน่นอนว่าที่นอนของพวกเราย้ายลงมายังเป็นสองเหมือนเดิม แต่เพิ่มเติมคือพวกเราขนโซฟาลงไปข้างล่างไว้ให้ทุกคนนั่งเล่น ส่วนที่นอนเปลี่ยนเป็นฟูกนอนสามจุดห้าฟุตที่เราเอามาต่อกันแล้วรองด้วยแผ่นไม้พาเลทที่ค้นเจอ
“ผมคิดว่าเราสองคนใช้อุโมงค์พวกนี้ไปยังสถานีรถไฟใต้ดินได้ จากนั้นก็ทะลุไปที่ห้าง...” คุณไอแซ็คออกความเห็น “คุณจะไปกับผมไหม”
“ไปสิคะ” เธอตอบอย่างมุ่งมั่น “ใช้ทักษะของฉันพวกเราพรางตัวได้สักระยะก็ปลอดภัยขึ้นนี่นา อีกอย่างถ้าในที่ที่อันตรายแบบนั้นมีของดี ๆ ฉันก็จะได้โกยกลับมาขายด้วย”
“ถ้างั้นคุณก็ต้องทำตามที่ผมสั่งทุกคำนะครับ”
“ก็คงจะต้องอย่างงั้นสิคะ” เธอตอบจบก็ทิ้งตัวนอนลงกับฟูกสุดแข็งด้วยความเหนื่อยล้า ความจริงจะแยกฟูกนอนคนละฝั่งก็ได้ แต่มันจะแปลกถ้าผัวเมียแยกกันนอนแบบนี้
จริงสิ! ทักษะที่สามอันใหม่ที่ได้มาเธอยังไม่เคยลองใช้เลยนี่นา
โรสคิดจากนั้นก็เรียกหน้าต่างระบบออกมาเพื่อดูข้อมูลของทักษะที่มี
[หน้าต่างทักษะ (3) ]
ทักษะ (3) : เข้าถึงศูนย์กลางสินค้าระดับเอกภพ | ค่าร้าย 20 แต้ม
(i) เปิดใช้หน้าต่างศูนย์กระจายสินค้าระดับเอกภพ สามารถซื้อ ขาย และแลกเปลี่ยนสินค้าที่วางขายตามร้านค้าของผู้ใช้ทักษะ [ระบบร้านค้าลึกลับ] ที่มีทั้งหมดในระบบเอกภพได้ ระยะเวลาดำเนินการ 15 นาที และจะเปิดหน้าต่างศูนย์กลางสินค้าได้อีกหลัง 24 ชั่วโมง
(ii) ศูนย์กลางสินค้าจะรับซื้อชิ้นส่วนผลึกจากอสูร และสิ่งของที่เกี่ยวข้องกับผู้ทำลายเอกภพทุกชนิด ผู้ใช้ทักษะ [ระบบร้านค้าลึกลับ] จะได้ค่าประสบการณ์เพื่อพัฒนาระบบร้านค้าให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น
*หมายเหตุ* สินค้าที่ซื้อมาต้องไม่เกินจำนวนช่องสินค้าของคุณ สินค้าที่ซื้อเกินจำนวนช่องจะถูกริบทันที
[จำนวนช่องสินค้า: 29/30 ช่อง]
[จำนวนเงิน: 9,800 ดวงดาว]
นะ-นี่มัน...อินเทอร์เน็ตชอปปิ้งมอลล์ไม่ใช่เหรอ?
โรสที่อ่านคำอธิบายถึงกับตื่นตัวทันที!
“คุณไอแซ็ค!” เธอสะกิดเรียกอีกฝ่ายด้วยความร้อนรน “เอ่อ คุณอยากได้อะไรบ้างที่จำเป็นกับคุณ แล้ว! แล้วเอ่อ...ผนึกอสูรพวกนั้นคุณเก็บไว้นี่ไหนนะ?”
“...” ไอแซ็คชี้ไปที่ลังขนาดใหญ่ด้านในห้องสำนักงานของร้านสะดวกซื้อ
“นอกจากปืนนั่นระบบได้บอกไหมว่า...ว่า...คุณควรมีอุปกรณ์อะไรอีกบ้างคะ?”
“คุณใจเย็น ๆ แล้วทำสมาธิก่อนเถอะครับ”
จริงด้วย! เผลอตื่นเต้นมากเกินไปจนน่าขายหน้าเลย!!
โรสคิดจบก็สูดหายใจลึก ๆ พลางค่อย ๆ ขบคิดอย่างเป็นขั้นตอนมากที่สุด
“เอาล่ะ คุณเล่าให้ฟังที” คุณไอแซ็คยื่นขวดน้ำให้เธอดื่มจนชุ่มคอ
“ทักษะ เอ๊ย สกิลที่สามของฉันคือการซื้อของในระบบร้านค้าลึกลับทั่วเอกภพ ฉันซื้อของพวกเขาได้ตามจำนวนเงินที่มี เพราะงั้นอาจพอซื้อของดี ๆ ให้กับคุณยังไงล่ะคะ เอ่อ...แล้วฉันก็สามารถขายผลึกอสูรได้ด้วย ขายของที่เกี่ยวกับพวกมันเพื่อพัฒนาทักษะแล้วก็เอาเงินไปซื้อของต่อ”
แบบนี้ใช่ไหม?
โรสคิดจากนั้นพอเห็นอีกฝ่ายยิ้มบาง ๆ เธอก็ยิ้มแก้เขินขึ้นมาทันที
“การที่คุณจะซื้ออะไรก็ต้องคำนึงถึงเงินที่มีก่อน เพราะงั้นระบบมีเวลากำจัด เหมือนอินเทอร์เน็ตแพ็กเกตราคาประหยัด ดังนั้นผมแนะนำว่าคุณควรจะขายผลึกอสูรก่อน เราจะได้รู้จำนวนเงินทั้งหมดที่มี แล้วดูว่าซื้ออะไรได้บ้าง”
คำพูดของไอแซ็คมีประโยชน์มาก!
โรสทึ่งจนพูดไม่ออกเลยเชียวล่ะ!!
“ของที่ควรซื้อก็คือของที่ปกป้องชีวิตและเสริมแกร่งกับคุณก่อนเป็นอันดับแรก คุณอยู่รอดได้ ดังนั้นคนอื่น ๆ ก็จะได้มีของจากร้านค้าของคุณไว้ใช้ประโยชน์ ส่วนของของผมยังไม่จำเป็นในตอนนี้ ด้วยสกิลของผมแล้วยังรับมือพวกมันได้สบายมาก”
โรสผงกหัวรับจากนั้นก็เข้าไปขนเอาผลึกอสูรสองหลังใหญ่ออกมา
จากนั้นเธอก็ลงมือเปิดใช้งานทักษะทันทีผ่านการเรียกในใจ
วิ๊ง! เสียงหนึ่งดังขึ้นในหัว จากนั้นหน้าต่างสีส้มก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับหน้าตาของเจ้าระบบศูนย์กลางสินค้าของเอกภพซึ่งซับซ้อนและละลานตาเต็มไปหมด
แต่โรสก็ตั้งสติราวกับพนักงานบริษัทที่กำลังอ่านตารางข้อมูลนับสิบหน้าด้วยความใจเย็นและมีสมาธิ เธอออกคำสั่งในใจให้ระบบเปิดหน้าต่างขายสินค้าโดยตรงกับเจ้าหน้าที่ศูนย์ให้ปรากฏขึ้นมา
หน้าต่างนี้เป็นสีแดงเข้ม ตัวอักษรที่วิ่งผ่านราวกับป้ายไฟศิลปินปรากฏขึ้นเป็นตัวประโยชน์ที่เธอจับใจความได้เพียง [ด่วน!! รับซื้อสิ่งของที่มีความเกี่ยวข้องกับผู้ทำลายเอกภพ!! ให้ราคาสูงกว่าราคากลาง!! พิเศษของกำนัลมากมาย!!!!]
เอ่อ...ขายสิวะ!
[เจ้าหน้าที่ศูนย์: ยินดีต้อนรับโรส ทอร์นลีฟอีกครั้ง ผลึกอสูรที่อยู่ใกล้คุณทางระบบเห็นแล้ว คุณภาพยังต่ำและปริมาณยังน้อยไปหน่อย แต่ทางเจ้าหน้าที่จะรับซื้อให้ราคาอย่างงาม]
ถ้างั้น...ขายค่ะ! ขายหมดเลย!!
[เจ้าหน้าที่ศูนย์: ราคาผลึกอสูรระดับต่ำเริ่มต้นชิ้นละ 10 ดวงดาว จากการตรวจสอบคุณมีผลึกทั้งหมด 460 ชิ้น ราคารับซื้อทั้งหมดจะอยู่ที่ 4,600 ดวงดาว มิสทอร์นลีฟพอใจหรือไม่กับราคาของระบบ]
ไม่พอใจก็ได้ด้วยเหรอ?
ตอนนี้ระบบให้ราคาดีกว่าราคาปกติเชียวนะ!
โรสนิ่ง...และยิ่งครุ่นคิดเมื่อไม่เห็นระยะเวลานับถอยหลังของทักษะที่สามแสดงบนหน้าจอเลยด้วยซ้ำ ดูเหมือนการติดต่อกับเจ้าหน้าที่ศูนย์รับซื้อจะไม่นับรวมระยะเวลาด้วยล่ะมั้งนะ
[เจ้าหน้าที่ศูนย์: ระบบจะรับซื้อในราคา 10 เหรียญดวงดาว และจะมอบทักษะพิเศษให้กับคุณสองทักษะ มิสทอร์นลีฟพึงพอใจหรือไม่]
แปลกที่เธออยากรู้จังว่าทำไมระบบถึงต้องการของคุณภาพต่ำถึงขนาดนี้!
ไม่รู้คุณเจ้าหน้าที่จะตอบไหมนะ...กึก!
[เจ้าหน้าที่ศูนย์: ผลึกอสูรเป็นแหล่งพลังงานของผู้สรรค์สร้างเอกภพ ในอีกไม่กี่ล้านปีแสงผู้สรรค์สร้างคนใหม่จะตื่นขึ้น ผู้สรรค์สร้างทั้งหลายจึงเตรียมตัวจัดงานเฉลิมฉลองครั้งใหญ่ การเฉลิมฉลองคือการสร้างทางช้างเผือกซ้อนกัน เพื่อเติมเต็มเอกภพที่ถูกทำลาย…]
ระบบเงียบเพราะเหมือนจะเข้าใจว่าเธอหมดความอยากรู้แล้ว...เอาเป็นว่านี่คือการขายอาหารก็แล้วกัน!
ขายเลย!
มิสทอร์นลีฟทำการค้าที่สุจริต ได้ไม่มากไม่น้อยเกินไปก็พอแล้ว!
[เจ้าหน้าที่ศูนย์: การขายสำเร็จเรียบร้อย]
[จำนวนเงินทั้งหมด: 14,400 ดวงดาว]
หมื่นดวงดาวกว่าแล้ว!
โรสยิ้มร่าจากนั้นก็หันไปมองไอแซ็คที่จ้องเธอกลับมา ในดวงตาของอีกฝ่ายไม่สะท้อนภาพของหน้าต่างระบบเหมือนที่เธอเห็น เพราะงั้นถึงอยากให้อีกฝ่ายช่วยตัดสินใจซื้อของในระบบร้านค้าด้วย แต่ตอนนี้เธอคงทำได้แค่คิดอย่างรอบคอบ ซื้อขายด้วยความระมัดระวังเพียงลำพังแล้ว
[นับถอยหลังระยะเวลาสิ้นสุดทักษะ (3) : 13.11 นาที]
โรสจ้องไปยังหน้าต่างร้านค้าสีแดง เธอไล่เปิดผ่าน ๆ ด้วยความเร็วแสงของที่น่าสนใจเธอจะกดใส่ตะกร้าเอาไว้
ให้ตายสิ! มีของที่คุณภาพระดับเดียวกันแต่ราคาต่างกันด้วยเหรอนี่?
ดูเหมือนนี่จะเป็นการตัดราคาของบรรดาผู้ขายที่มีทักษะเดียวกับเธอสินะ!
ความคิดเห็น