(exo) Narcotic {KaiDo}

ลำดับตอนที่ #3 : [✖] Narcotic :: Chapter 03 งานวันเกิด

[✖] Narcotic :: Chapter 03 งานวันเกิด

เช้าวันรุ่งขึ้น แสงแดดอ่อนๆสาดส่องเข้ามาทั่วห้องนอน คยองซูที่นอนอยู่ค่อยๆลุกขึ้นมาจากเตียงสีขาว วันนี้เป็นวันหยุด คยองซูไม่ต้องไปโรงเรียน และวันนี้ก็เป็นวันเกิดอาจงอินเสียด้วย คยองซูลุกขึ้นจากที่นอนรีบคว้าผ้าขนหนูสีฟ้าเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกายทันที

. . .

คยองซูอยู่ในเสื้อเชิ้ตสีขาวตัดกับกางเกงขาเดฟสีดำธรรมดา พ่อและแม่ยกยิ้มให้ก่อนที่คยองซูจะมานั่งลงที่โต๊ะกินข้าวตามปกติ

‘‘ ทำไมวันนี้อาหารดูดีมีราคาจังเลยครับ ’’ คยองซูเลิกคิ้วถาม

‘‘ ก็เมื่อวานจงอินให้เงินมานี่ เอาไปใช้ค่าอาหารนิดหน่อยคงไม่เป็นไร พ่อก็อยากให้แกกินอาหารดีๆบ้างนะคยองซู ’’ คยองซูถอนหายใจ

‘‘ คุณคะ แล้วงานวันเกิดจงอินไปกี่โมงคะ? ’’ แม่ถามขึ้น

‘‘ ปกติก็ไปหกโมงเย็น แต่ผมเป็นพี่ชายจงอินนี่นา เลยต้องไปก่อนเวลาประมาณห้าโมงเย็น ’’ แม่พยักหน้ารับและนั่งร่วมบนโต๊ะอาหาร

‘‘ ที่นั่นมีอะไรบ้างครับ ’’ คยองซูถามขึ้น พ่อครุ่นคิด

‘‘ ก็คงพวกอาหาร เหล้า ไวน์ มั้ง ไม่ได้มีแค่พวกเราที่ไปนี่นา พวกเพื่อนจงอินก็ไปเยอะเยะ ’’ คยองซูพยักหน้ารับ

รู้สึกไม่อยากไปขึ้นมาแล้วสิ.......

. . .

แล้วสุดท้ายก็มาถึงจนได้ พ่อของคยองซูเตรียมรถยนต์เรียบร้อย เวลาตอนนี้ก็พอดีห้าโมงเย็น คยองซูถอนหายใจ เขาไม่อยากเจออาจงอิน มันรู้สึกแปลกๆ แต่ถ้าจะปฏิเสธไม่ไป เขาก็จะคิดได้ว่าเราคงไม่ชอบเขา...

‘‘ คยองซูขึ้นรถได้แล้ว เดี๋ยวพ่อก็ทิ้งซะหรอก ’’ คยองซูพยักหน้าและรีบวิ่งขึ้นรถทันที

เฮ้อ...

ภายในงานเป็นเพียงงานธรรมดา ไม่ได้มีป้ายประกาศตัวใหญ่ๆ ไม่ได้มีริบบิ้นหลากสีมากมาย มีเพียงอาหารที่วางไว้ตามโต๊ะเท่านั้น อาหารพวกนี้ไม่เยอะมากเท่าไหร่ คาดดว่าอาจงอินน่าจะเชิญชวนมาเพียงนิดเดียว หรือเฉพาะคนสนิทเท่านั้น

พ่อเดินเข้าบ้านอาจงอินไป เหลือแต่แม่และคยองซูที่ยืนอยู่หน้างาน

‘‘ อ้าว! มากันแล้วเหรอครับ? ’’ จงอินเดินเข้ามาในบ้าน พร้อมกับถุงพลาสติกที่ใส่น้ำอัดลมไว้ คาดว่าอาจงอินพึ่งจะซื้อมาเพื่อเลี้ยงคนในงาย

‘‘ อ้าว! จงอินแกอยู่นี่นี่เอง หาในบ้านต้องนาน แล้วนี่ไปไหนมา ’’ พ่อที่พึ่งเดินออกจากบ้านจงอิน ถามขึ้น จงอินยกยิ้ม

‘‘ ผมแค่ไปซื้อน้ำอัดลมมาให้น่ะครับ เด็กๆคงจะดื่มไวน์ไม่ได้ ’’ พ่อพยักหน้า

‘‘ นี่ชวนใครมาบ้างหรือคะ? ’’ แม่ถามขึ้น

‘‘ ก็ไม่เยอะนะครับ พวกเพื่อนที่ผมสนิทด้วยเท่านั้น แล้วก็เพื่อนที่ทำงานด้วยกันครับ ’’ แม่พยักหน้า พลางสำรวจอาหารมากมาย จงอินยิ้มให้ และนั่งลงหน้าคยองซูลูบเส้นผมสีน้ำตายอ่อนของคยองซูอย่างอ่อนโยน

ชั่ววินาทีนั้นคยองซูขนลุกอย่างไม่รู้สาเหตุ......

‘‘ ทำไมไม่คุยกับอาเลย หิวหรือเปล่าครับ กินก่อนก็ได้นะ ’’ คยองซูส่ายหน้า

‘‘ มะ.. ไม่เป็นไรครับ ผมรอกินพร้อมกับคนอื่นๆดีกว่า ’’ จงอินยิ้มหวานให้และเดินตรงวางขวดน้ำอัดลมที่พึ่งซื้อมาไว้บนโต๊ะที่มีอาหารมากมาย

จงอินหยิบแก้วพาสติกขึ้นมาพร้อมกับเทน้ำอัดลมใส่ แล้วเดินมาให้คยองซู

‘‘ ดื่มน้ำก่อนนะครับ เผื่อหิว ’’ คยองซูยิ้มเจื่อนๆให้และหยิบแก้วน้ำนั้นมาดื่ม

ความจริงแล้วตอนนี้คยองซูหิวยิ่งกว่าอะไรด้วยซ้ำ......

‘‘ นี่จงอิน ตกลงแกทำงานอะไรเนี่ยถึงได้เงินดีแบบนี้ ฝากฉันด้วยคนไม่ได้หรือไงกัน ’’ พ่อถาม จงอินหัวเราะ

‘‘ โธ่.. ผมก็บอกแล้วไงครับ ว่ามันคือความลับ ผมได้เงินเยอะๆเดี๋ยวผมจะแบ่งให้พี่อยู่แล้วน่า ’’ พ่อเบะปากใส่ ทำเอาอาจงอินหัวเราะอีกครั้ง

‘‘ เดี๋ยวเพื่อนผมก็มาแล้วแหละครับ พวกนั้นมาเร็วจะตาย พอรู้ว่ากินฟรีก็มากับครบเลย ’’ จงอินพูดติดหัวเราะ คยองซูนั่งดื่มน้ำนิ่ง

จ้อกกกกก............

ทั้งอาจงอิน พ่อ และแม่ หันมามองต้นเสียงเป็นสายตาเดียว

‘‘ เอ่อ.. อาว่าคยองซูไปกินก่อนก็ได้นะครับ ’’ คยองซูใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย แม่ที่นั่งข้างๆหัวเราะพร้อมกับลูบเส้นผมไปมา

‘‘ ถ้าหิวก็ไปกินก่อนก็ได้นะ ’’ จงอินยกยิ้มเมื่อเห็นว่าคยองซูลุกขึ้นและเดินมองของกิน

‘‘ คยองซูท่าทางจะหิวจริงๆนะครับเนี่ย ’’ จงอินหันมาพูดกับพ่อและแม่ ทั้งสองคนหัวเราะร่วน

. . .

ไม่นานนักเพื่อนที่ทำงานของจงอินก็มา มีประมาณสี่ห้าคนได้ ไม่ได้เยอะมากเท่าไหร่ เมื่อเพื่อนของจงอินมา คยองซูก็กินอิ่มไปเสียแล้ว......

‘‘ โอ้.. เด็กน้อย ใครวะจงอิน ’’ เพื่อนอาจงอินถามขึ้น เขาเจาะหูหลายรูจนคยองซูกลัว อาจงอินเดินมาจากข้างหลังโอบไหล่คยองซูไว้

‘‘ โด คยองซู ลูกพี่ชาย แกอย่ายื่นหน้ามาใกล้ๆสิคยองซูกลัวหมดแล้วเนี่ย ’’ จงอินพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนิดหน่อย อีกคนเบะปากใส่

‘‘ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับเด็กน้อย อาชื่อเทา หวง จื้อเทา นะครับ ’’ คยองซูพยักหน้าอย่างกล้าๆกลัวๆและอาเทาก็เดินจากไป

‘‘ กลัวเพื่อนอาหรือเปล่าครับ ’’ คยองซูพยักหน้าเล็กน้อย จงอินหัวเราะ

‘‘ ดูคนนั้นนะครับตัวสูงๆนั่นชื่อคริส อู๋อี้ ฟาน ’’ อาจงอินชี้

‘‘ ส่วนคนนั้นนะครับ คิม จงแด เรียกว่าเฉินนะครับ ’’

‘‘ แล้วก็คนนั้น คิม จุนมยอน เรียกว่าซูโฮนะครับ ’’

‘‘ ส่วนคนนั้น... ’’ อาจงอินเว้นระยะการพูดเล็กน้อย

‘‘ ปาร์ค ชานยอล อย่าเข้าใกล้จะดีที่สุดนะครับ ’’ คยองซูเลิกคิ้วเล็กน้อยแต่ก็พยักหน้าไป

‘‘ ครับ.... ’’

อาจงอินยกยิ้มพลางเดินไปคุยเล่นกับเหล่าเพื่อนๆของเขา คยองซูถอนหายใจและเดินไปนั่งข้างๆแม่ที่นั่งดื่มน้ำอยู่ แม่เลิกคิ้วเล็กน้อย

‘‘ อิ่มแล้วเหรอ? ’’

‘‘ อิ่มตั้งแต่เพื่อนอาจงอินยังมาไม่ถึงแล้วครับ ’’ แม่หัวเราะ คยองซูนิ่วหน้า

‘‘ แม่ครับ ผมอยากเข้าห้องน้ำ อยู่ตรงไหนครับ ’’ แม่ส่ายหน้า

‘‘ แม่ก็ไม่รู้สิ ลองไปถามอาจงอินสิ ’’ คยองซูพยักหน้าเล็กน้อย ถึงในใจจะกลัวอาจงอินแต่มันก็ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ คยองซูเดินเข้าไปใกล้จงอินที่กำลังคุยกับเหล่าเพื่อนๆของเขา คยองซูกระตุกแขนเสื้อจงอินเล็กน้อยจนอีกคนหันมามองด้วยความแปลกใจ

‘‘ มีอะไรครับคยองซู ’’

‘‘ หะ.. ห้องน้ำไปทางไหนครับ ’’ จงอินยกยิ้ม

‘‘ เดี๋ยวอาเดินไปส่งนะครับ ’’ จงอินเดินโอบไหล่คยองซูและเดินเข้าบ้านไป จงอินเดินมาส่งคยองซูหน้าห้องน้ำ

‘‘ จะให้อารอหรือเปล่า? ’’ คยองซูส่ายหน้า

‘‘ ไม่ต้องครับ อาจงอินออกไปก่อนเถอะครับ ’’ จงอินพยักหน้า

‘‘ ครับ ’’ แล้วจงอินก็เดินออกไป คยองซูรีบเข้าห้องน้ำทันที

ในขณะที่คยองซูกำลังเข้าห้องน้ำทำธุระก็มีเสียงของชายคนหนึ่งที่เดินเข้าหาพร้อมกับคุยโทรศัพท์....

‘อยากได้ยาอะไรไปสั่งกับจงอินไป ตอนนี้ฉันไม่มียาเหลือแล้ว’

ยา?

‘ถ้าไม่มีตังก็ใช้ตัวซื้อสิ หึ’

อะไรกัน?

_____________________________

◊ SQWEEZ