ตอนที่ 1 : บทนำ
บทนำ
“เวรกรรมๆ ไม่น่าจะมีเรื่องโหดร้ายเช่นนี้เกิดขึ้นเลย” พระสงฆ์วัยชรารูปหนึ่งพูดขึ้นลอยๆ ระหว่างเดินธุดงค์ผ่านสะพานปูนที่ทอดตัวยาวข้ามแม่น้ำสายใหญ่ในเมืองหลวง
เพราะสัมผัสได้ถึงพลังอำนาจเร้นลับบางอย่างที่ซุกซ่อนตัวอยู่ลึกลงไปใต้ผิวพื้นน้ำพระท่านจึงหยุดยืนนิ่งและตั้งจิตสวดมนต์แผ่เมตตาในใจสักพักใหญ่ๆ ก่อนจะพูดพร่ำต่อไปคนเดียว
“พวกโยมทั้งหลายที่ยังยึดติดอยู่ ณ สถานที่แห่งนี้ อาตมาอยากจะขอเตือนไว้สักหน่อยนะว่า สิ่งที่พวกโยมกำลังจะลงมือกระทำนั้นมันนำมาซึ่งกงเกวียนกำเกวียนไม่รู้จักจบจักสิ้น เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรนะโยม หากพวกโยมรู้จักปล่อยวางและรู้จักให้อภัย จิตของพวกโยมก็จะสบาย เป็นสุขและเป็นอิสระจากห้วงแห่งความทุกข์ซึ่งพันธนาการดวงจิตของพวกโยมไว้ อืม...ก็แล้วแต่พวกโยมจะตัดสินใจนะ อาตมาคงทำได้แค่ชี้ทางสว่างให้เท่านั้น”
พูดจบพระท่านก็ก้าวเท้าเดินอย่างเชื่องช้าจากไปตามวิถีทางของตนเอง
........................................................
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
