นอนอยู่ดีๆ ย้อนอดีตเฉย

หลายครั้งที่อ่านนิยายประเภทย้อนเวลาแต่ไม่เคยเชื่อเลยสักครั้ง จนวันหนึ่งมันเกิดขึ้นกับตัวเอง ครูกรรณณิกาหรือครูเมษาสาวเทิ้มโสดตลอดกาลจนอายุ40ที่ทั้งนักเรียนและครูในโรงเรียนแอบให้ฉายาเงียบๆว่าแม่ชี(เงียบๆแบบรู้ทั้งโรงเรียน) เพราะกระโปรงยาวถึงข้อเท้า ใส่แว่นอันใหญ่ที่ปาหัวหมาก็ตาย ว่างๆก็ไปปฏิบัติธรรมเข้าออกวัดเป็นบ้านหลังที่สอง ใช่ค่ะที่กล่าวมาทั้งหมดคือฉันเอง แต่ว่าเหมือนโชคชะตาคงไม่อยากให้ฉันบวชชีในบั้นปลายชีวิตตามที่หวังไว้ เลยส่งฉันย้อนกลับมาในอดีตตอนอายุ 18อีกครั้ง ถึงจะไม่ได้อยากย้อนมาแต่ก็มีเรื่องดีๆเช่นเจอครอบครัวอีกครั้ง ทั้งที่รู้ว่าสักวันก็ต้องจากกันเหมือนเดิมก็ตาม พร้อมระบบการเป็นนางร้ายแบบสมบูรณ์แบบ ทั้งที่ในชีวิตไม่เคยบี้มดหรือตบยุงตายเลยสักตัว พอไม่ทำตามภารกิจระบบก็ขู่ว่าจะระเบิดตัวตายวันละสิบรอบ เอาเถอะถ้าฟ้าอยากให้ฉันใช้ชีวิตแบบนี้ ฉันก็จะลองกับมันสักครั้ง เพื่อมุ่งสู่การเป็นนางร้ายอย่างสมบูรณ์แบบ แต่เดี๋ยวนะทำไมยิ่งทำตัวร้ายเท่าไหร่ทำไมมีแต่คนดีๆเข้ามาในชีวิตละเนี่ยย ทั้งที่ชีวิตที่แล้วไม่เคยสนิทกันเลย

"เมครับ ช่วยรับความรักครั้งนี้ของผมไว้ด้วยครับ"เขาเป็นผู้ชายคนที่เท่าไหร่ของวันก็ไม่รู้ที่ตามจีบฉัน ตั้งแต่ฉันตื่นขึ้นมาในอดีตตอนอายุ 18 และถอดแว่นและแต่งตัวตามระบบสั่ง และแน่นอนว่าฉันเป็นคนสวยอยู่แล้ว เพียงแต่ไม่ได้ชอบให้คนสนใจสักเท่าไหร่

'ปฏิเสธด้วยความมั่นใจตามหนังสือการเป็นนางร้ายฝึกหัดด้วยค่ะ เสียงของระบบดังขึ้นในหัว'

"ความรักของนายไม่มีค่าพอสำหรับฉันหรอก ถอยไปซะ"แค่พูดประโยคสั้นๆแล้วสบัดหน้าเชิ่ดๆไปทีก็ทำให้ผู้ชายที่นั่งคุกเข่าอยู่ทำหน้าเหมือนโดนศรรักของกามเทพปักอกซะงั้น ว๊อทททททนายมันสมองกลับหรือไงห้ะถึงได้ทำหน้าแบบนี้ ตามตำราผู้ชายควรจะร้องไห้แล้ววิ่งหนีไปสิ แต่เหมือนจะมีความผิดพลาดเพราะไม่ว่าจะบอกไปกี่รายผู้ชายก็ทำหน้าเหมือนโดนของทุกราย แต่แล้วไงล่ะไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อยฉันทำตามตำราทุกประโยคเลยนะ ระบบก็ไม่เห็นบอกว่าทำผิดพลาดนิ สงสัยผู้ชายพวกนี้คงเกิดข้อผิดพลาดไปเอง ฉันคิิดก็มองดูเวลา รู้ตัวว่ากำลังจะเข้าเรียนสายแล้วก็เดินอย่างรีบเร่งเพื่อไปห้องเรียน จะว่าไปก็น่าเบื่อซะมัดที่ต้องกลับมานั่งเรียนในสิ่งที่ตัวเองสอนมาตลอด20ปี ว่าแล้วก็ของงีบสักนิดแล้วกัน

-------------------------------------------------------------------

ได้ฤกษ์อัปนิยายเรื่องใหม่สักทีหลังจากที่เราหายไปเพราะเทผู้อ่านที่น่ารักทั้งหลาย ก่อนอื่นเลยนะคะ กราบขอโทษ ณ ที่นี้เลย และฝากน้องเมษาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกคนด้วยนะคะ อาจจะมีผิดหลายคำเนื่องจากยังไม่อ่านเกาสักเท่าไหร่ แต่ถ้าว่างจะอัปตอนใหม่และตรวจสอบให้ทุกคนแน่นอนค่ะ ฝากตัวไว้ใหม่ด้วยนะคะทุกคน