Magical Acadamy 1 เคียวยมทูต

ลำดับตอนที่ #4 : วันแรกของเราและวิชาสารพัน

วันแรกของเราและวิชาสารพัน

เช้าวันต่อมา นักเรียนถูกปลุกตอนตีสี่โดย “ลุงวิวัฒน์” ยามประจำหอที่ชอบปลุกนักเรียนตอนเช้าๆเพื่อไปนั่งสมาธิในห้องซึ่งแบ่งเป็นสามห้องตามศาสนา ยามหออื่นๆพยายามปลุกเด็กให้เช้าเท่าคุณลุงวิวัฒน์หรือที่ท่านให้เรียกว่าลุงจืด  การนั่งสมาธิยามเช้าเป็นหลักสูตรของสถาบันสอนโดยอาจารย์โหราธรรม ศาสตราจารย์หน้าดุแต่ใจดี ท่านเดินไปมาระหว่างสามห้อง นนทกาลเผลอหลับไปแต่อาจารย์ไม่ว่าอะไรแถมยังเสกวิทยุมาเปิดเรื่องธรรมพะให้นนทกาลฟังอีก แต่ว่าพอเทปดำเนินไปถึงตอนหลักธรรมเรื่องความอนิจจัง เขาก็สะดุ้งตื่นเพราะคำว่า “ตาย” จนเป็นที่หัวเราะของคนทั้งห้อง พอตีห้าทั้งหมดก็ไปรับประทานอาหารซึ่งหอหลวงปู่ทวดจะมานั่งเป็นหอแรกเสมอ พวกเขากินอย่างเอร็ดอร่อยจนถึงหกโมงพวกหออื่นๆถึงมาครบแล้ว       เมอร์ลินถึงมากิน นนทกาลคิดว่าเมอร์ลินจะดูภูมิฐานแบบในภาพแต่ปรากฏว่าเขาดูเหมือนพวกฮิปสเตอร์มากกว่า เขาใส่แว่นตาดำมือถือนิตรยสารคินฟอล์ก เขาผูกผมไว้หางมาไว้ข้างหลังสั้นๆ เขาเดินกอดคอเข้ามากับศ.อิมเบอร์ตันซึ่งทั้งสองดูเมาหน่อยๆ  พอถึงเจ็ดโมง เมอร์ลินก็ลุกขึ้นพูด “ทุกคนวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกแต่ฉันอยากปราศรัยอะไรนิดหน่อย หลายคนคิดว่าฉันเป็นฮิปสเตอร์ (นนทกาลสะดุ้ง) แต่ฉันแค่ตามสมัย แต่ถึงนานเท่าใดเราก็ไม่ลืมมผู้ให้กำเนิดโรงเรียนนี้ ท่านกษัตริย์อาเธอร์ (ถึงตอนนี้เมอร์ลินถึงกับเช็ดน้ำตา) ที่แห่งนี้พระองค์ได้ไปบุกเบิกและให้เงินทุนในการสร้างปราสาทท ถึงพระองค์จะจากเราไป แต่เราจะไม่ลืมพระองค์ (ตอนนี้เมอร์ลินสดใสขึ้น) เรามาพูดถึงดรื่องอื่นดีกว่า เราจะมีทัศนศึกษา ตั้งแต่สโตนเฮนจ์ พีระมิดกีซา กำแพงเมืองจีน และขอเตือน      ทุกๆคนว่าที่สโตนเฮนจ์ ห้ามทุกคนไปยุ่มย่านที่หินที่โผล่ขึ้นมาตรงกลาง จบแล้ว อย่าลืมคำขวัญ Be careful Dangerus must come to ระวังอันตรายมาเยือน”   แม้จะสงสัยเรื่องหินอะไรนั่นแต่เขาก็รีบไปรับตาราง-เรียนจากอาจารย์หลิง

ตารางเรียนมีธยมศึกษาปีที่1 วันจันทร์

แปดโมง วิชาวิปัสสนา   เก้าโมง วิชา ปรุงยา          สิบโมง วิชาประวัติศาสตร์ บ่ายโมง วิชาอาวุธ            บ่ายสอง วิชาภาษา บ่ายสาม วิชาศึกษาด้วยตนเอง เที่ยงคืน วิชาดาราศาสตร์

นนทกาลเป็นพวกตัวเป็นขนนิดหน่อย  เมื่อเจอวิชาเยอะแยะมากมาย เขาจึงอดขี้เกียจไม่ได้ แต่อับดุลกับเหมยจิ้นกลับเข้าห้องสมุดทบทวนบทเรียน ขณะที่นนทกาลตัดสินใจนอนพักแล้วจึงไปเรียน

     ห้องเรียนวิชาวิปัสสนากรรมฐานอยู่ใกล้กับหอหลวงปู่ทวดเพราะว่าอาจารย์โหราธรรม ซาบีกับเหมยจิ้นอยู่ในห้องรออยู่แล้ว สักพักหนึ่งเมื่อนักเรียนเข้ามาครบ อาจารย์โหราธรรมก็โผล่ขึ้นมาจากใต้โต๊ะ ทำให้นักเรียนตกใจมิใช่น้อย “เจริญๆลูก”อาจารย์ทักทาย วิชานี้เป็นวิชาที่เหมือนผ่านไปเร็วมาก อาจารย์สอนบทคาถาชินบัญชรให้เด็กๆ

   วิชาปรุงยาสอนโดยอาจารย์โจอี้ โซมาอี้ “พวกเธออาจคิดว่าวิชานี้ยาก แต่หากเธอรู้หลักการสามข้อของการปรุงยา”อาจารย์พูด “หนึ่ง เครื่องปรุงทุกอย่างยิ่งเปื่อยยิ่งเสีย สอง หม้อต้องทำให้สะอาด สาม จงคนจนกว่าจะเป็นสีตามตำรา”  “อาจารย์ดูไม่เก่งเลย มันเหมือนสักแต่ทำ” เด็กอิตาลีบ่น “นายว่าไงจอห์น” เด็กหนุ่มผมทองหันมา “ฉันก็ว่างั้นมาริโอโน่” แต่เมื่อนนทกาลลองทำตามหลักการก็ปรุงยาออกมาได้ดีมากจนได้คะแนนสิบเต็ม

 วิชาประวัติศาสตร์เป็นวิชาที่สนุกมากสอนโดยอาจารย์สเตฟาน โจนาธาน อาจารย์นักโบราณคดีที่ชอบผจญภัย ตอนที่เขาเข้ามา เขาตัวเต็มไปด้วยโคลน “ครูไปสำรวจบ่อโคลนหลังโรงเรียนน่ะ มีพรายสองสามตัวอยู่ในนั้น พวกเธออย่าไปเด็ดขาด” อาจารย์บอกแล้วเริ่มสอน

  “ครูจะสอนเรื่องสงครามระหว่างเอลฟ์กับคนแคระตอนปีหนึ่งพันสี่ร้อยสามสิบสาม ราชาเอลฟ์ไม่พอใจที่พวกคนแคระลุกล้ำกรรมสิทธิ์ขุดเหมืองของเอลฟ์จึงเกิดสงคราม สงครามเกิดขึ้นที่เหมืองซาปรียา ประเทศฝรั่งเศส ราชาเอลฟ์สั่งให้กองทหารแบ่งเป็นสามทัพตีกระหน่ำ ส่วนชาโรนแห่งคนแคระควบกระทิงเข้าหาราชาเอลฟ์…” อาจารย์เล่ารายละเอียดได้ละเอียด-มากจนราวกับว่าอยู่ในสงครามจริงๆ เขายังให้นักเรียนเขียนการ์ตูนสงครามเป็นการบ้าน นักเรียนอยากทำใจจะขาด แต่ก็ต้องรอเรียนเสร็จ

 วิชาอาวุธง่ายมากสำหรับนนทกาล แต่วิชา-ภาษา เหมยจิ้นเก่งที่สุด ศ.มาดริก คุณครูสอน ใส่หมวกทรงสูงและชุดแบบผู้ชายยุคไอน้ำ     เขาสั่งให้นักเรียนฝึกภาษาจีน ขณะที่นนทกาลพูดคำว่า “หนีห่าว (สวัสดี)” ยังไม่ได้

 วิชาศึกษาด้วยตนเองนักเรียนส่วนใหญ่ไปพักผ่อน แต่นนทกาลยืมหนังสือแปดเล่มกลับไปอ่านที่หอ เขาหลับไปขณะอ่าน “วิทยาพนธ์ เรื่อง กษัตริย์อาเธอร์ โดย บิวเดกราด ดิบเบิล” และตื่นขึ้นมาตอนหกโมงซึ่งเพื่อนๆกินข้าวเสร็จแล้ว โชคดีที่สีวนีส่งข้าวไก่เผ็ด อาหารที่เขาชอบมาให้พร้อมจดหมายที่ว่า

นนท์ ลูกรัก

   แม่ส่งข้าวไก่เผ็ดให้เพราะมั่นใจว่าลูกต้องอ่านหนังสือจนลืมกินข้าวแน่ๆ  

                                  ด้วยรักและคิดถึง

                                           แม่

นนทกาลกินไปทำการบบ้านไปด้วยแล้วเสร็จตอนห้าทุ่มห้าสิบห้า เขากับเพื่อนจึงไปเรียนที่หอดุดาว ศ.ชวิงเบิร์ด โลว์เคสเป็นอาจารย์สอนวิชาดาราศาสตร์ เขาสั่งให้นักเรียนดูดาวศุกร์      หลังจากนนทกาลดูเสร็จ เขาจึงใช้กล้องดูภูมิทัศน์รอบๆ กล้องนี้ขยายได้ไกลมาก เขาลองส่องดูสโตนเฮนจ์ แต่ทว่า “เฮ้ย เงาอะไร” นนทกาลเห็นเงารูปร่างแปลกๆที่ตรงกลางสโตนเฮนจ์ “จดดีกว่า พอไปจะได้สำรวจดู” เขาวาดเงาลงบนสมุดบันทึก แล้วไปนอน