คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ย้อนเวลากลับไปเมื่อ 3 ปีก่อน
หมอกยกเปลือกตาอันหนักอึ้งขึ้น เขาอยู่ที่ไหน? กลิ่นยาฆ่าเชื้อลอยมาแตะจมูก ที่นี่! เขาผุดลุกขึ้น 'โรงพยาบาล'
ความทรงจำผุดขึ้นมาเป็นฉากๆ พ่อ แม่ และ เขา หักหลบรถบรรทุกตกลงไปในเหว เด็กชายรอดมาได้อย่างเหลือเชื่อ
แต่พ่อกับแม่ล่ะ ?
เหมือนใจสื่อถึงกันเมื่อคู่หญิงชายอายุคาดประมาณ 30-40 ปี เดินเข้ามาในห้อง ฝ่ายชายมีผมสีดำสนิทและดวงตาที่ยากจะหยั่งลึก ในขณะที่หญิงสาวข้างๆมีผมที่ยาวถึงกลางหลัง ริมฝีปากรับกับจมูกโด่งอย่างเหมาะเจาะราวเทพสร้าง
"พ่อ แม่ !!!" หมอกร้อง "ดีใจจังฮะที่ไม่เป็นอะไรทั้งคู่" เขาพยายามลุกไปหาแต่พ่อกดให้นอนลงแล้วยิ้มอย่างเมตตา
"พ่อกับแม่ก็ดีใจที่ลูกไม่เป็นอะไร" พ่อตอบ "อีกเดี่ยว พี่ฟ้าก็จะมารับแล้วนะเป็นเด็กดีกับพี่เค้ารู้ไหม อยู่กับพี่เค้าสักพัก ไม่นานหรอก พ่อแม่จะมารับ" แม่ลูบผมเด็กชายอย่างเบามือ จนผู้ฟังผล่อยหลับไป
.........................................................................................................................
" หมอก !!! " หญิงสาวหน้าตาสะสวย ผมยาวมันงาม หน้าตาถอดแบบผู้ให้กำเนิดมาไม่ผิดเพี้ยน อายุประมาณ 20 ปี วิ่งเข้ามาในห้องพักคนไข้ "เป็นอย่างไรบ้าง พี่ตกใจแทบแย่ตอนได้ข่าว โชคดีที่ไม่เป็นอะไรไปอีกคน" เธอกอดเขาร้องไห้สะอึกสะอื้น
" โถ! พี่ฟ้าครับ ผมไม่เป็นไร พ่อกับแม่ก็ปลอดภัยดี ทุกอย่างไม่มีอะไรน่ากังวลหรอกพี่" ฟ้าหยุดร้องไห้และจ้องหน้าน้องชาย น้ำตาเริ่มเอ่อคลอขึ้นมาอีกครั้ง หมอและพยาบาลที่ตามมาหน้าซีด ภายในห้องตกอยู่ในความเงียบงันเป็นเวลานานราวกับนิรันดร
............................................................................................................................
วันสุดท้ายของการเรียน เด็กๆวิ่งกันวุ่นวาย ต่างวางแผนกันฉลองวันหยุดที่รอคอยมาแสนนานและชักชวนเพื่อนฝูงไปเลี้ยงฉลองงานอำลา
"ไอ้หมอก แกจะไปฉลองกับพวกเรารึเปล่า" แวนร้องถาม
"ไม่ล่ะ เราต้องออกเดินทางวันนี้" เด็กชายคนหนึ่งในกลุ่มตอบกลับมา
"อ้าว จะไปวันนี้เลยเหรอ ? ตามใจ แล้วเจอกันนะ" ทุกคนในกลุมโบกมือล่ำลาเพื่อนรักเพราะรู้ว่าคงอีกนานกว่าจะพบกันอีก
หมอกวิ่งกลับบ้าน รู้สึกเสียดายเล็กน้อยที่ไม่ได้เลี้ยงฉลองหากแต่ต้องตัดใจเพราะภารกิจที่เขาสัญญากับพี่ไว้
" ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี่ยวค่อยนัดเที่ยวกันครั้งหน้าก็ได้ "อีกอย่าง เรื่องสนุกของพี่ฟ้าต้องมันส์แน่ๆ" เขาปลอบใจตัวเองโดยไม่รู้ว่า 'เรื่องสนุก' นั้นอาจจะทำให้เขาไม่มีโอกาสฉลองปิดเทอมกับเพื่อนๆในครั้งหน้าอีกก็เป็นได้
................................................................................................................
"สวัสดีจ้า หมอก" หญิงสาวผมยาว ดวงตากลมโต เธอผู้นี้คือพี่สาวของเขา ยิ้มอย่างยินดี "พี่ดีใจที่หมอกจะมาเป็นส่วนหนึ่งในทีมนะ คุณสมบัติเธอเหมาะสมอย่างยิ่ง"
" เออ ฮะ ? นี่หรือคือเรื่องสนุกของพี่" หมอกมองไปรอบๆตัวเขามีพี่สาวและคนแปลกหน้าประมาณ 5-6 คน แต่ละคนมีเอกลักษณ์แปลกๆ
" จ๊ะ ^-^ พี่กับเธอได้งานใหม่แล้วรู้มั้ย พี่วาหินี จ้างพี่ให้เป็นพิธีกรรายการสารคดีและนี่คือทีมงานของเรา" พิธีกรคนใหม่กล่าวพร้อมกับกวักมือเรียกผู้หญิงวัยกลางคนตัวอ้วนกลมท่าทางเป็นมิตรมาหาเขา
" นี่ ป้าอิ่ม เป็นแม่ครัวและคนดูแลในทีมนี้ " หญิงร่างใหญ่เขย่ามือหมอกไปมาพร้อมกับยิ้มให้เขาอย่างเอ็นดู
" นี่ คุณวิกรม ช่างภาพ " ช่างหนุ่มอายุไม่เกิน 30 หน้าตาคมคาย ยิ้มให้จนตาหยี
" นี่ คุณวิกราณต์ น้องชายคุณวิกรมและผู้ช่วยช่างภาพควบคนขับรถ " ชายหนุ่มหน้าตาละม้อยคล้ายวิกรมเพราะออกมาจากพิมพ์เดียวกันหากแต่ไว้หนวดเคราจนสามารถแยกกันได้ ยิ้มน้อยๆ
" นี่ คุณวาหินี คุณกำกับและอำนวยงานสร้าง ส่วนนี่ เจ้าแซมหมาของเค้า " คุณวาหินีเป็นผู้หญิงสวยไม่แพ้น้ำฟ้าหากแต่ด้วยแว่นสายตาอันใหญ่ทำให้บดบังความงามของเธอไป ส่วนเจ้าแซมนั่นเป็นสุนัขพันธุ์ ลาบราดอร์ รีทรีฟเวอร์สีน้ำตาล ตัวใหญ่ขนาดล้มผู้ชายได้สบาย กำลังกระดิกหางเรียกร้องความสนใจ
หมอกยังคงงงงันไม่เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง คนพวกนี้เกี่ยวอะไรกับเขา? แล้วเราจะทำสารคดีเรื่องอะไรกัน? ความจริงเริ่มกระจ้างเมื่อฟ้าแนะนำทีมงานคนสุดท้าย
"นี่ อาจารย์พนัสดม ผู้ที่ศึกษาเรื่องจิตวิญญาณจนเชี่ยวชาญ วิทยากรในรายการ"
วิญญาณ !!!! หมอกสะดุ้ง หมายความว่าอย่างไร สัญชาตญาณสั่งให้เขาก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว
" รายการที่เราจะทำเป็นรายการอะไรกันแน่ครับ " ขออย่าได้เป็นเลย เขาภาวนา
" อ้าว ยังไม่รู้อีกเหรอจ๊ะ ที่พี่เอาเธอมาด้วยน่ะ เราจะทำรายการ 'ตามล่า ท้าวิญญาณ' อย่างไรล่ะ พี่ๆทีมงานค่ะ นี่ น้องชายหนู ชื่อจริง ชื่อ วิโนทก แต่ขอให้เรียกชื่อเล่นเขาว่าหมอกนะค่ะ ขอฝากเนื้อ ฝากตัว และ ฝากหัวใจ ด้วยนะค่ะ "
ไม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม น้องชายของฟ้าอยากจะกรีดร้อง
...................................
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาค่ะ
ความคิดเห็น