เขาเรียกผมว่าพระเจ้า

 

        ณ ที่อันแสนห่างไกลในสิ่งที่ใหญ่กว่าจักวาลที่เรารู้จักเสียอีก   ที่มืดมิดนั้นที่ไม่มีแม้กระทั่งอะไรเลย
แต่เป็นที่น่าแปลกประหลาดอย่างยิ่งที่  ยั่งมีสิ่งที่คล้ายกับดวงดาวที่เรารู้จัก  ดาวดวงนั้นใหญ่มากขนาดไหนไม่สามารถวัดได้  แต่สิ่ง   สำคัญไม่ ใช่ตรงนั้นแต่เป็นสิ่งที่อยู่ในนั้น
มากกว่า มันคือกลุ่มพลังงานบางอย่างที่มี สีสรรสวยงามมากจนไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ 
จุดเริ่มต้นมันคือจุดเริ่มต้นของทุกสรรพสิ่งทั้งมวล




รูปยังไม่ได้ลงตอนนี้นะครับแหะๆเดี๋ยวว่างๆจากที่ทำงานจะหามาลงให้นะครับผม

 

นิยายเรื่องนี้ออกแนวเถื่อนๆเกรียนนะครับ ผู้อ่านที่มีอายุน้อย 

โปรดระวัง หึหึ  ติดตามเพจได้ที่  นภาที่ไร้จัทร์